+6 əjdaha
1. bənzərsiz təəssüf hissidi.ilk olaraq, israf ən böyük qəbahətlərdən biridi, baxmayaraq ki, müasir dünyanı uçuruma aparmaqdadı və bu çarxın qarşısını almaq mümkün deyil. bu çarəsizlikdən doğulan təəssüf hissi də məhz buna görə bu dərəcədə qabarıqdı. mənə görə, yeddi ölümcül günahın içində ayrıca olaraq israf da yer almalıydı. düzdü, acgözlülük və ifrat köklük bu yeddiliyin ikisini təşkil edir. amma israf daha geniş anlayış olduğu üçün bu qənaətə gəlmişəm.
iki, çap kağızlarının xammalı hələ ki ağaclar olaraq qalmaqdadı. tualet və mətbəx salfetlərinin əvəzləyicisi, eləcə də, pul əskinasları üçün pambıqdan material kəşf edilsə də, çap kağızları hələ də qurban tələb etməkdədi. məsələnin ən acınacaqlı tərəfi də ağacların bizim zaman anlayışımıza görə gec böyüməsidi. laboratoriyalarda tez-bazar ağac yetişdirmək mümkün olsaydı, bəlkə də düşünəsi min dənə dərddən biri azalmış olardı.
üç, axı bu kağızlar həqiqətən boş yerə israf edilir. bir varlıq olaraq, insanın kainat qarşısında amal və hədəfləri hələ də bəlli deyil. və əlimizdəki nəticələrə baxdıqda böyük ehtimalla, belə bir hədəfimiz və missiyamız heç mövcud da deyil. olması üçün də hər hansı zərurət yoxdu. bəs sivilizasiya hansı məqsədlərə doğru yelkən açır? bu şüurun zirvəsi hardadı? bu istehlak sistemi daha nə qədər şişməyə davam edəcək?
insan özünü təbiətdən ayırd etdiyini iddia etsə də, təbiətin bütün ləvazimatlarından faydalanmaqdadı. adicə gündəlik üç dəfə qida rejimində belə uçan, qaçan, sürünən nə varsa, tutub yeməklə məşğuldu. otyeyənlərlə birgə (n qat artıq) ot yeyir, ətyeyənlərlə birgə (n qat artıq) ət yeyir, dənli bitki istehlakının sayı-hesabı bilinmir. yediyini yeyir, yemədiyindən yağ, pivə, məcun və s. istehsal edir.
a4-lə (nisbi olaraq. a3, a5 və digərləri, həmçinin) təşkil olunmuş cild-cild topluları gördükcə (axı onlar kitab da deyil), bəşəriyyətə olan ümid zəncirindən bir halqa da qopur.