+12 əjdaha
2. #336496Əsgərliklə bağlı yazdığınız çox təsirli idi. Paylaşa bilmək olduqca dəyərli bir davranış formasıdır. Çox təəssüf ki, azərbaycan ailələrində uşaqları tamamilə əksinə öyrədirlər. Eqoizm və nəinki paylaşmaq başqasının olanı da əlindən almaqla fəxr edilən bir cəmiyyətdə yaşayırıq. Millətimizdə paylaşmaq mədəniyyəti olmadığı üçün içimizdən seçib vəzifəyə məmur göndərdiklərimiz belə kasıb haqqı yeyir.
Orta məktəbdə işlədiyim vaxtlarımda bölüşməyin nə olduğunu bilməyən ibtidai 3-cü sinifim var idi. Bu sinifdə daim əşyalar üstündə uşaqlar dalaşırdılar. Bu uşaqlara paylaşmağın necə dəyərli və vacib bir şey olduğunu öyrətmək üçün sinifə bir tort alıb gətirirdim. Yan sinifdəki müəlliməyə verirdim ki, uşaqlar içəridə olanda müəllimə tortu gətirib mənə versin və desin ki, bu tort mənə göndərilib,hədiyyə edilib. Həmin tortu uşaqların sayına görə kəsib paylayırdım. Bunu bir ay içərisində bir neçə dəfə etdim. Bundan başqa qələmi, dəftəri olmayan uşaqlara öz qələmimi, dəftərimi verirdim. Bir ay müddətində uşaqlarda xeyli irəliləyiş oldu. Artıq əşyalar üçün dava etmir və bir əşyanı bir-birinə ötürərək istifadə edirdilər.
Yazarın entrydə qeyd etdiyi o çox hörmətli yaşlı-başlı müəllimə sovet vaxtının "pedaqoq"larından olub. Hansılar ki, uşaq üzəeində diktatorluğu hər zaman təbliğ edirlər. Yazara demək istədiyi də odur ki, yəni çox şeyini paylaşma vaxt gələr arvadını və ya namusunu da paylaşarsan. Əslində bu müəllimə məhz paylaşmağın nə olduğunu bilmədiyi üçün belə cavab verib. Çünki paylaşmaq və bölüşmək yalnız əşyalardan olur. insanları, hissləri paylaşmaq olmur.