+12 əjdaha
1. qış yeni bitmişdi, amma hələ bakını tamamilə tərk etməmişdi. qışın ayazı hələ də yazın ilk günlərində hiss olunurdu. tarix hazırlığına gedirdim, daha doğrusu artıq binaya çatmışdım və binanın həyətində oturub vaxtın çatmasını gözləyərkən kitab oxuyurdum(hansı kitabı oxuduğum da yadımdadır: "yeraltından notlar"-dostoyevski). hazırlıqdan 70 nəfər tanıyırdım amma cəmi 1-2 nəfər ilə söhbət edirdim. birdən həyətə 2 illik hazırlıq müddətində heç görmədiyim bir sima daxil oldu. bu insanın yerişindən, baxışlarından digərləri kimi olmadığını anladım. yəqin ki kitab oxuduğumu görüb mənə yaxınlaşdı. yaxınlaşan kəsdə bir doğmalıq hiss etmişdim çünki mənə rahat olması üçün çox enli paltarlar geyindiyimdən "bomj" görkəmim var idi və bu insandan da həmin "vibe"-ı aldım. ilk sözü "dostoyevski oxuyursan?" kimi bir şey idi. heyranlıqla yeni dostuma baxaraq "bəli" dedim və söhbətin ardını gətirmək üçün biraz dostoyevskinin bəhs etdim( kitab dilinin ağır olduğundan və.s) o da söhbətə başlayanda birdən tıncıxdım, beynimdə düşündüm ki: " bu peysər niyə zaur baxşəliyev azərtürkcəsində danışır?!" sonradan Azərbaycan dilində bəzi sözləri ifadə edə bilmədiyini dedi. mənim onun haqqında ilk təəssüratlarım bunlar idi. o isə "hazırlığa gələn bir bomj" kimi düşünürdü məni. onu tanıyanlar təxmin etdi bu kimdir, bəli bəli o adu-un punkçusu allenginsberg-diryazarların tanışlıq hekayələri
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+15 əjdaha
2. hazırlıqda həmişə o məni görməyən , başqasıyla danışan , başı nəyəsə qarışan anları gözləyib həmin vaxtlar ona baxırdım, indi dönüb mənim baxdığımı görəcək deyə çox həyəcanlanırdım.bu səbəbdən göz-gözə heç vaxt gəlməmişdik . bu baxmalar eyni belə uzun müddət davam etdi. bir gün marşrut gözləyəndə dayanacaqda onu gördüm, sən demə biz tərəflərə yaxın qalırmış. mən nadir hallarda marşrutdan istifadə edib gedirdim o hazırlığa, çünki piyada elə də uzaq deyildi. həmin gün yağış yağdığına görə marşrutla gedəsi oldum. o gündən sonra isə piyada getməyi tərgitdim. hər gün eyni dəqiqələrdə evdən çıxıb o gələnə qədər 3-4 marşrutu da buraxıb onun gəlməyini gözləyib sonra marşruta minirdim. o hazırlığa gəlmədiyi gün isə ya mən də getmirdim, ya da biraz da gözləyib hazırlığa yarım saata yaxın gecikib danlanırdım. bir neçə dəfə isə o gəlmirdi, mən gecikirdim və gedirdim ki, ordadır. amma yenə sabah onu gözləyirdim. beləcə uzun müddət yol yoldaşı olduq amma dediyim kimi məsafə qısa olduğundan söhbət etməyə vaxtımız olmurdu, hazırlıqda da danışmaq olmurdu. amma ən azından aramızda bir səmimiyyət yaranmışdı. bir gün hazırlıqdan çıxanda tələsik çıxdı və dəftər kitabının bəzilərini orda qoydu, mən götürüb öz çantama qoydum və rəfiqəsinə də dedim ki, yadından çıxarmışdı mən götürdüm, özünə də deyərsən. gələn hazırlığa qəsdən getmədim , fikirləşdim yəqin ki, kitabları almaq üçün nömrəmi kimdənsə alıb mənə zəng edəcək ya da sms yazacaq. elə də oldu, həmin gün mənə sms gəldi və uzun müddət davam edəcək olan hekayə beləcə başladı. gözlərinə uzun müddət doyunca baxdım. həyatımda elədiyim özümə də ləzzət eliyən yeganə "moşşennik"liyim o kitabları götürüb hazırlığa getməməyimdir -* düzdür bir neçə il əvvəl bütün o zamanların yaşanmamış olmasını diləyirdim amma sonu nə qədər pis bitsə də, geriyə dönüb baxdığımda orada çoxlu xoş xatirə də tapıram.hamısını göstər