+5 əjdaha
1. Niyə baş verdiyi haqqında sorğulmağa macal tapmamış özünü savaşın tam ortasında tapdığın bir andır. Əslində o an üçün sən kütləni əyləndirmək üçün yaşayan nökər qladiatordan başqa heç nə deyilsən. Kərpic qəbiristanlığını xatırladan boz və monoton daşların ağuşunda ucaldılmış ucsuz-bucaqsız Ludus Magnusun bir barrakasında ölüm üçün yetişdirilən miskin damazlıq bir qladiator. Dayan, axı qladiatorlar əksərən bunu qazanc məqsədi ilə könüllü olaraq edirdi. Sənin isə belə lüksün yox idi. indi sən həyatın boyu heç görmədiyin bir həmyaşıdınla həyatda qalma şansını qazanacaq damnati'nin kim olacağına aydınlıq gətirməlisən. Axı bəlkə o həmyaşıdın da sənlə eyni xəyallara, eyni ideallara sahib olan həyat dolu, uşaqlıq arzusu beşiyinə basdırılmış bir nökər qladiator idi. Axı hamının azad və firavan yaşamağına kifayət edəcək qədər əsrarəngiz bir kainatda biz nəyi bölüşdürə bilmirdik?! Bunları düşündüyün anda çənənin ovurd nahiyəsində şiddətli istilik peyda olduğunu şövqlə hiss edirsən. Artıq qarşındakı rəqib ilk həmləsini etmişdir. Vəhşiləşmiş mutantın qəzəbdən bəbəklərində çaxan qığılcımlar göz qişasında şölə verirdi. Sən artıq əmin idin ki, o yaşadığı bu kənd mühitində həyatda qalmaq üçün meşə qanunlarını yaxşı öyrənmişdi. Onun bu həyatın mənasız romantikasını sorğulamağa taqəti qalmamışdı. Nəfəsini acgözlüklə sovuran bu döyüşçüyə iki şey lazım idi; bir qarın çörək və qılıncının tiyəsindən qədəhinə süzülən qanının son jaləsi. Çənəndən aldığın zərbə səni sarsmışdı. Bunu hiss etmiş olacaq ki, qəlbi nifrinliklə dolmuş kütlə baş barmağını aşağı endirərək bitirici zərbəni israrla yaxarırdı. Kənd uşağı ani bir hərəkətlə vücudunu günəşdən yanmış nazik qolları arasında sıxışdırdığı anda onun bu səfalət dolu sahədə nə zülmlər çəkdiyini dərisinin qabar tutmuş yanığından sezə bilirdin. Əzazil döyüşçü yorğun nəfəsi ilə qulağına pıçıldayaraq son misralarını dilə gətirdi: "Sənin kim olduğunu bilmirəm, ancaq mən bu arenada qardaşımın qanını torpağa bir etdim!"