+4 əjdaha
1. Ərdəbilin 1,5 milyonluq bir ostan olduğunu nəzərə alaraq və özüm də bu ləhçəyə məruz qalan biri olaraq deyə bilərəm ki ərdəbil dialekti öz içərisində də qismən fərqlənən dialektlərə bölünür. Nəzərə almaq lazımdır ki, bu şəhər qızılbaşlığın başlanğıc götürdüyü şəhərdir və məlum məsələdir ki qızılbaşlar əsasən köçəri türkmənlərdir. Ümumiləşdirsək, ərdəbil dialektində təbriz dialektində olduğu qədər fars təsiri yoxdur. Bir neçə nümunə:Yeralma - kartof
Xızan - ailə
Yengi - gələcək (nadirən istifadə olunur)
Təlis - dəsmal
Nalça - döşəkçə
Ertə - səhər
Qovzamaq - qaldırmaq
Zollamaq - çırpmaq (şimalda bu söz çox pis mənaya gəlsə də bu dialektdə işlənir)
Nəmənə - nə/necə
Çibin - milçək
Eyni sözlərin tələffüzündə ədəbi dilə nəzərən belə fərqlər görülür:
Pıl - pul
Bığda - buğda
Bılıt - bulud
Yaxçi - yaxşı
Qərə - qara
Qələ - Qala
Əyəğ - Ayaq
Gök - Göy
Gürilti - gurultu
Döyür - deyil
Yün - yun
Üc - uc və s.
Ərdəbillilər "r" səsini çox sevməzlər:
gediyəm (gedirəm)
Diyəm (deyirəm)
Otıriyəm (otururam) və s.
Zaman şəkilçilərinin, şəxs şəkilçilərinin vayına oturmağı çox sevirlər:
Bizuğ - bizik
Gediyoğ - Gedirik (gedirığ deyənlər də var)
istey - istəyir
Diyəciyoğ - Deyəcəyik
Otırmişux - oturmuşuq
Yedıx - yedik
Gedəğ/gedəğun - Gedək və s.
"Ə" səsi çox açıq tələffüz olunur.
"G" səsi "c" səsinə bənzər tələffüz olunur.
"A" səsi "o" səsinə yaxın tələffüz olunur.
Xəbərlik şəkilçiləri bəzən ixtisar olunmur:
Gəlibdür, deyibdür, yaxçi kişidür və s.
Ədəbi dildə olmayan amma ərdəbil dialektində olan bəzi fars mənşəli söz və ifadələr (çox azdır):
Miz - masa
Bəray-e ehtiyyat - ehtiyyat üçün və s.