sözaltı etiraf


dünənin ən bəyənilənləri - sözaltı sözlük - molla nəsrəddin - ana - keçən ayın ən bəyənilənləri - köhnə sevgilidən geriyə qalanlar - ekşi sözlük - həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anlar - dünyanın etibarının olmadığının anlaşıldığı anlar
dostlarının yazdıqları:
(iki nöqte+s smaylı) (orospu çocuğu se'si)
(bax: dünyanın etibarının olmadığının anlaşıldığı anlar)
bu;
---beyaz zenci----manqurt - metallition-----rumpeltelskin----
birsevgifaresi - vurdumduymazyeriqalaroff - acab - nobady
yazarara teşekkür edirem.
hər gecə sözlüyün kodlaması ilə əlləşib nələrisə düzəltəyə çalışanda bu yadıma düşür, nəyisə düzədə biləndə isə yadıma düşmək cəhənnəm sikib atır bir qırağa məni bu peşmançılıq. 7ci sinifdə atam öz iş yerindəki kompyuterini mənə verdiyi vaxt belə dial-up sürətiylə html i qurcalayıb web səhifə düzəltməyə çalışırdım. mutluydum lan ben o zamanlar.
xüsusən də bu gecə əlləşib bu

ama artıq aldım.
(baxma: raad olun beyler)
10 gündür kompyuterdən girə bilmədiyim üçün ara-sıra telefonla girib bir iki entry yaza bilirdim. indi pc-də açdım, nası özlemişim.
ağlamıyorum gözüme klavye kaçtı.

(youtube:
)
mahnını dinləyərək dingildəyirəm. hətta elə sümüyümə düşüb ki, neçənci dəfədir dinləyirəm. üstəlik dünən də angaranın bağları adlı mahnıya belə burcudurdum. kənardan özümə baxsam tanımaram da, heç oralı belə olmuram. niyə də olmasın? hər dəfə zeppelin ya the rolling stones zad dinləyəsi deyilik ki? bırakalım bu ayakları yav. dingildəmək xoroşo. inoqda*
swh

bu arada, bunun nəsi etirafdı? bısanda ala.
iyiki varsınız lan.
sözlük müzakirə məkanı deyil.
sözlük debat deyil.
bunları 7 dəfə təkrar et və salavat çevir, vəssalam işün tamam.
bir saatdı başlıq axtarıram ki entry yazım #38880 bu entryidə sadəcə sözlüklə bağlı olan hissəsələrə cavab yazım, bax təkrar edirəm, "sözlüklə bağlı hissəsinə" rumpeltelskinlə bağlı olan hissəsinə yox. ama bilmirəm hara yazım, nicakltına yazmaq istəmirəm çünkü toplasan sözlükdə entrydən çox nicakltı yazıları olur artıq yavaş yavaş, cür bə cür başlıq adları yazıb silirəm ki buna yazım ya yox, məsələn belə başlıqlar;
(baxma: yazılan entryni bəyənməyib özü heçnə yazyamayan yazar )
(baxma: açdığı başlığın ilk entrysini dolğun yazmayan yazar)
(baxma: nicakltı savaşları)
bilmirəm hansı başlığı açım, deyirəm indi mən bu başlığı açsam, bunun sözlükdə yazar olmayıb, oxuyucu olan birinə nə faydası? elə indi yazdığım entrynində faydası yoxdur, sadəcə elə bir başlığa yazım ki deyirəm, formatın aası ağlamasın ən azından.
əl qərəz, səhərdən əlimdəki kitabı oxumağa çalışıram indicə qızışmışdım ki #38880 bu entryni gördüm, oxudum, bilmədim müsbət verim ya mənfi, çünkü içində "sözlüklə bağlı" düzgün və səhv eyni zamanda artıq mübahisə etməkdən yorulduğum fikirlər var idi. axırda səs vermədim. sonra da dedim hər dəfə yazıram bu dəfə də yazım cəhənnəm.
çalışacam fikirlərə münasib başlıqlarda cavab verib bura keçidini qoyum, bu sadəcə entry sahibinə və ya entrynin yönəldiyi şəxsə yox bütün sözlük əhlinə aid mövzulardır, çünkü bəziləri sözlüklə birbaşa əlaqəli mövzulardır, məsələn nickaltı yazmağın özü.
bunlar hələki yazdığım:
1 - (bax: dərindən bildiyi mövzuya entry yazmayıb yazılan entryni bəyənməyən yazar) - #38887
2 - (bax: sözlükdə nickaltı yazmaq) - #34252 , #38889
3 - (baxma: ölməzdən əvvəl oxunulacaq kitablar) - #38891
bunları da yazdıqca yeniləyəcəm:
5 - (bax: nisbilik)
6- (bax: idealizm)
7 - (bax: realizm)
8 - (baxma: rasional məntiq)
9- (baxma: emosional məntiq)
10-(bax: paradigma)
11-(bax: önyarqı)
içlərində haqqında yazsam çox uzun yazacağım entrylər var ama indi vaxt yoxdur, onsuz da çoxdandır o başlıqlara yazmar istəyirəm, məsələn nisbilik başlığı.
bu yaxınlarda iki moderator moderlikdən çıxmaq istədi və çıxdı, bir admin də * rumpeltelskin sözlüyə bir daha geri qayıtmamaq üzrə getdi. bundan əvvəl də neçə nəfər yazar gedib, gedənlər də mənə naz edib gedib içni sikim, mənə niyə edirsiz?
getmək asandır əziz dostlar, o havanı atmaq asandır, "sikdirin, bu sözlüyünüz bu da siz, soxun götünüzə" deyib getmək asandır.
"veda etmek en çok gidene değilde kalana koyar"
kim gedir getsin, mən həmişə burda olacağam.
#direngeziparkı
illәrlә gözlәmişdim tam 12dәn vurmaq üçün. 11 imiş. daha doğrusu, 11 çıxdı. heyf oldu o qәdәr әmәyә, enerjiyə, fәdakarlığa, bağlılığa. ama 11 dә pis nәticә deyil. hәrhalda, bir sayı ilә qaçırmışam hәdәfi. indi düşünәndә, "o kadar da sevmişdik be" deyə bilirәm ancaq. möcüzә kimi bir şey idi, özüm dә tәәccüblәnmişdim. mәn aşiq olası adam deyildim, dalgınlığıma gelmiş. heyfim gәlir sadәcә. xәrclәdim o illәrin birikimini. geninә boluna xәrclәdim, ehtiyatda saxlamadım, indi әldә bir şey qalmadı, gәlәcәk adına. ilişib qalacam deyәsәn bir yerdә. nәysә, sikәllәr, әtağa.
ama; hәr şeyimizi itirsәk dә, gülüşümüz yine 10 numara -*
(youtube:
)

Yazık sevgime diyor birisi
Güzel gözlü bir çocuğun bile
O kadar korunmuş bir yazı yoktu
Ne denmelidir, bilemiyorum
sevgim acıyor.
Gemiler gene gelip gidiyor
Dağlar kararıp aydınlanacaklar,
Ve o kadar.
(bax: turgut uyar)
ancaq tibb elə deyil, bəzən beynimi əlimə alıb incələyəsim gəlir. həkimliyi sevmirəm, ancaq tibb sadəcə həkim olmaq deyil. insanı anlamaqdır. beyində və bədəndə gedən bütün prossesləri anlamaq. psixoloq və sosyoloqlardan daha əvvəldə dayanan ictimaiəti anlama bacarığıdır. hormonların funksiyaları insanı heyrətə gətirir.
tibb oxuyanlara da yazığım gəlir, adamlar neçə il oxuyur ancaq axırda sırf pul qazanmaq üçün estetika, qadın doğum kimi sahələrə yönəlirlər. ancaq nörobilim kimi əsrarəngiz sahələrə vermirlər potensiallarını.
tibblə hələ də qisməm iç-içə olmağıma baxmayaraq laboratoriyaya girmə kimi bir şansım yoxdur. birincil əldən təcrübə/praktika ilə yox nəzəriyyə ilə başımı qatıram. bu da sizi zaman zaman səhv yönləndirə bilir. kaş ki, həyatda birdən çox seçənəyi dəyərləndirə bilmək kimi şansımız olsaydı. başqa dünyalar yaşayar. başqa qadınları sevər. başqa sahələrlə məşğul olardıq.
qanım it qanına döndü, mısmırığımı salladım getdim evə, oturdum fikrləşdim ki; bunlar böyüdü, mən qaldım.
etirafda edim ki,son 2 aydı ömrümdә olmadığım qәdәr xoşbәxtәm.
etiraf edirəm ki, srağagün satıcı məndən 16 lira istəmişdi, mən 20 lira verdikdən sonra satıcı 15 lira qaytarmışdı və mən də həmin pulu səsimi çıxartmadan cibimə qoydum.
etiraf edirəm ki, qasimın bəzi yazılarını əjdahalamışam.
hər yazımı umbaylayan yazarı da gecə-gündüz söyürəm.
etiraf edirəm ki, hələ də bu sözlükdə bir nəfərin də qız ya oğlan olduğunu bilmirəm (qasim istisnadır).
12 yaşımda məhlə uşağının topuna görə maşın cızmışam.
və... zövqüm o qədər də yaxşı deyil.
әvvәl olsa başqaların ya qınayardım,ya gülәrdim,ya da әvәzlәrinә pis olardım,necә "ruhsuz"olmağı bacarırlar deyә.
indi özüm ruhsuzam
gülürәm~sәbәb yoxdu
ağlayıram~sәbәb yoxdu
şüphә,sevinc,kәdәr,sevgi,nifrәt~ heç birindә sәbәb yoxdu.
amma xoşbәxt hiss edirәm,asılı deyilәm,heçnәdәn vә heçkimdәn
vә sadәcә ağlımdan bu keçir:
(baxma: bu şey bi harika dostum)
səhər saat 5dən oyanıb dəstəmazını alıb əzanı gözləyən yaşlı kişiyəm?
'niyə belə oldu axı, uşaq vaxtı heç kimin evində televiziya olmayanda bizdə varıydı' düşünən?
'live long and prosper' deyən spock?
elit? varlı? ağıllı? kasıb? petux? gay? homofob? insan? heyvan? qız? qadın? seksist? kapitalist? yazar? kənd uşağı? dindar? tələbə? savadlı? admin? bank işçisi? fəhlə? nazir?
kiməm ala mən?
ağrıdan başlm partlayacaq kimi hiss edirəm. canım çox ağrıyır sözlük, dözə bilmirəm. bugün ağrılarım daha da kəskindir. girinc olmuşam. və ailəm daxilində heçkimin vecimə deyil... iştahım küsüb yemək yeyə bilmirəm, çəkim azalıb. kimə desəm, deyir neyniyim mən etmişəm ?
bəs mən özümü xəstə etmişəm??? insanın seçimidir bəyəm xəstə düşmək can ağrısından, çarəsizlikdən ağlamaq sözlük? de mənə? qışqırmaq istiyirəm bacarmıram sözlük. çox pisəm. ağrı kəsici içməkdə istəmirəm, dərman yeməkdən bezmişəm. ağlayıram və heçnə vecimə deyil. hə sözlük zəifəm, zəif düşmüşəm, gücüm yoxdur və ağlayıram. neynim axı ?! neynim?! ilahi belə zəlil qalmaqdansa ölüm canım qurtarsın. nə olar axı ?!
mən ya 0- ıncıyam ya da, 10 000- ciyəm.
anadangəlmə xəstəliyi olanlar bilir ki, biz qüsurluların uşaq ağlı ilə inandıqlarımız kateqoriya tamam ayrıdır.
sağlamların həyata möhkəm yapışa bilməməklərinin bəlkə də, ən böyük səbəbi səhhətləri baxımından çox da bərkə-boşa düşməməkləridir.
hamının bir ayrı cür problemi var təbii bu başqa.
qayıdım uşaq ağlı ilə inandığımız şeylərə:
bu qlaukoma irsidir. çarəsi, dərmanı yoxdur, özünü nəzarətdə saxlamasan geri dönməyən korluqla qarşılaşacaqsan.
mən uşaq olanda təbii ki, bunu bilmirdim.
həkimə gedib yeni eynək yazdırıb sabahdan yoxlamaları lövhədən sərbəst şəkildə özüm köçürə biləcəyimə ümid edib inanırdım.
eynək nömrələri dəyişdikcə "aha sağalmağa yaxınlaşıram" "daha mənim problemim qalmayacaq" kimi saf-saf düşünürdüm.
amma, sağalmırdım, hər dəfə o ümid azalırdı. düşünürdüm ki, axı mənim eynək nömrəm irəliləyir, axı indi eynəyim daha az böyüdür. bunun sonu yoxdurmu?
mən məktəbin "cool" larının bir yerə yığışanda deyib gülmək üçün dedikləri "bir gözü aya, bir gözü çaya baxan uşaq" zarafatının hədəfi idim.
mən "məni neçə dənə görürsən? " sualını o qədər eşitmişdim ki, tanımadığım insanların mənə bunu deyəcəyini 99%-lik ehtimalla gözləyirdim. qırılırdım, qopurdum həyatdan "niyə məhz mən?" sualını yapışdırırdım o an. bunu da "причем тут я?" versiyası ilə edirdim.
uşaq vaxtı eynək taxardım. eynək taxanlar sağalardı yadınızdadı? mən 40 günlüyümnən 30 qramlıq burnuma 200 qram eynək "opravası" yükləyə-yükləyə böyümüşəm.
bir dəfə uşaq ikən göz həkimimə demişdim ki, "həkim mən də sizin kimi gözləri yoxlamağı bilirəm. " "bax indi siz gözün içinə baxmaq üçün fonariki yanan aparatı gözümə tuşlayıb aşağıya və yuxarıya baxmağımı istəyəcək, əlinizlə gözümü ovuşduracaqsız.
amma, bir qadının içəridə "yazıq uşaq hər şeyi indidən gör nətər bilir, gör uşaq nəyi öyrənir?" deməsi ilə yıxılmışdım.
dərd burasındadır ki, indi mən bu xəstəliyin ömürlük olduğunu bilirəm, həm eynəkdən, həm dərmandan, həm həkimdən, həm də xəstəxanadan soyumuşam.
həyatdan isə, əksinə soyumamağa çalışmışam amma...
insanı vuran onun ən yaxınları olur həmişə. "biz səni çox sevirik" deyən valideynlər.
kaş ki, az sevib çox başa düşsəydilər deyə fikirləşirəm.
"niyə eynəkdən mütamadi istifadə etmirsən? " deyə soruşurlar. bacarmıram mən bunu. əgər bu xəstəlik mənlə bərabər öləcəksə, bu eynək və ya linza ömürlükdürsə, istəmirəm.
zəruri hallarda istifadəsi ilə kifayətlənirəm.
hər dəfə eyni iradla qarşılaşıram. eyni şeyi əmiyə, dayıya, bibiyə, nənəyə..deməkdən yoruluram. "siz çoxsunuz mən tək" deyirəm.
yenə də hər şeyə rəğmən sağlama baxıb küfr etmirəm, kora baxıb şükr edirəm.
ən sevdiyin insan gözünə baxıb ''xəyal qırıqlığına uğradım''deyir və sən səsini çıxarıb bir şey deyə bilmirsən çünki o haqqlıdır !!
çünki ,həmişəki kimi səhv məndədir!
yenə özüm-özümü zibilə salmışam və yenə mənim canımdan can gedir.
bura yazıram yersizdi amma rahatladır bunu hamı bilir.
hər gün ''kaş bugün ölsəm'' hissi ilə oyanıram.
eqo və qorxaqlıqdan intihar etmirəm və çırpılıram yerə..
vaxtıyən kitablarda özümdən böyüklərin sözünü dinlədim tv və media kimi beyin yuyan şeyləri izləməyi buraxıb gerçəyi gördüm və öz dəyərlərimi və inanclarımı yaratdım. yalançı ikiüzlü yaltaq pis insanları qabaqlayıb özümdən uzaq tutdağı bacardım. özümü bilməyə kəşf etməyə inanmağa doğru ilk dəfə irəllədim. bəlkə həyatda çox şey qazanmamışam ama başlanğıç üçün sizcədə bu, böyük irəlləyiş deyil mi?
və bu sözdən iki üç saniyə sonra peysər qonşunun divarı drelləməsi səbəbi ilə oyandım.jaketi üstümə atıb yuxarı qalxdım promoy o hirslə o evdəki bütün hər kəsi sikə bilərdim.lan siz mənim arzumun yuxuda belə reallaşmasına imkan vermədiz göt yığını blət. -* -*
"tәki maraq dairәmiz bir olsun, fikirlәr fәrqli olsa da bәs edәr"
deyirәm bәzәn.
"nә vaxtacan yaxınlarının başın xarab edәsәn?" sualını verirәm özümә әn çoxda.rahat ola bilmirәm sanki.
içimdә böyüyür hamısı.
darıxıram buna görә.
fikir alış-verişi edib,bir şey öyrәnib, bir şey öyrәtmәk istәyirәm. bәzәn bunun üçün sәn dә bәs etmirsәn.
pis oluram buna görә."әvvәl belә deyildim axı "deyirәm. pis olmaq üçün bәzәn cüzi sәbәb kimi gәlir özümә dә.
amma rahat danışmaq istәyirәm vә bacarmıram sözlük. qısılıram. mәnim danışdığım qarşımdakına maraqlı deyil axı. onda niyә danışım ki?.
10 il əvvəl olardı bir qızdan xoşlanmışdım. "səni sevirəm " tipli ifadələri həmişə özümə yad tapmışam ya da cürət etməmişəm, ona görə də ondan xoşlandığımı hərəkətlərimlə biruzə vermişəm. buna o isti yaqlaşınca məndə başladım.
o kiçik ağlımla başladım tikməyə. qəlbimdə ona kəbələr qurdum onu günəşim etdim. ona sərxoş oldum. ən çox mimiklərin sevmişdim o parlaq gözləri o gülüşü , mənə baxışı məni məndən alıb aparırdı. bircə ruhum qalmışdı ona vermədiğim onu da həmin gün aldı apardı.
gəldi qulağıma piçilladı opüşmek isteyirsənmi deyə. və getdi mən isə onu izlədim . məni heçkəsin görməyəcəyi insanlardan belə uzaq bir yerə apardı. günəşin bele görməyəcəği bir yerə.
ilkdi nə etməm gərəktiğini bilmirdim. sağ olsun hər şeyi o etdi. televizorda görmüşdü üstümdə dənəyirdi )) .... deyirəm də xəyallar dünyasında yaşayan 2 uşaq...qısa olsa da sonsuzdu ...zaman deyə bir şey qalmamışdı.
o an beynimdə sanki bir arınma var idi. içimdə ikimiz üçün qurduğum dünya artıq sadəcə onundu. bütün varlığım onundu. özümü ona bağlamışdım ruhumu ona hədiyyə etmişdim. 3-4 ay beraber olduq ve daddığım ən şirin şey 3-4 dəfə təkrarlandı.
durmadan onu düşünürdüm her dəqiqəmi ona həsr etmişdim, onun üzünə sonsuzluğa qədər baxa biləcəyimi düşünürdüm. onun haqqında heç kəsə danışmamışdım, çünki böyüklərin dostlarımın anlamayacağını düşünürdüm.deməsə də başqalarının bilməsindən rahatsız olacağını düşünmüşdüm.
amma son ayda onla aramızda bir soyuq gilavar əsmişdi . əvvəlcə özümdə səhvi aramağa başladım. axtara-axtara paranoyak olmuşdum. sanki ağlımı itirirdim, sakit bir uşaq əsəb xəstəsinə dönüşmüsdü. ailəm keçid dövrü deyib keçirdi bəzən də dərsleri ağırlığına yazırdı. ancaq içim partlayırdı. ilk dəfə qorxmuşdum birini itirəcəyimə... onsuz özümü təsəvvür belə edənmirdim.
və qorxduğum gün gəldi ismimi çəkib və dedi "biz bunlar üçün çox balacayıq" onunçun da acılı oldugunu sezmək çətin deildi daha artıq əzab verməmək üçün mən də ondan uzaqlaşdım. hələ də ayrılmaq istəməyin tam səbəbin bilmirəm. bu qədər bəsitmi? bir dəfə birilərindən valideynlərinin dindar olduğunu duydum. bəlkə ailəsində hiss etmişlər , valideynlərinin qarşı gələcəyini düşünmüşdü.
kim bilir? o andan sonrakı görüşlərimizıin hamısı təsadüf nəticəsində olub ve qısa olub. bir tanrı bilir o da əgər varsa onu unutmağımın necə çətin və ağır olduğunu. içimdəki dünyanı dağıtmağım illər aldı... deyə bilərəm ki artıq onu sevmirəm. son 7-8 ildə vur tut ya 10 defe görmüşəm ya yox heç darıxmıram da.
ama mən də hasar buraxmamış da deyil. ondan bəri heç kəsi sevənmirəm . çünki hər yeni gördüğümü tanışdığım qızla istər- istəməz beynimdə müqayisə gedir. hamısı onun kölgəsində qalır. dedim bəlkə açar elə o öpüşdədir . ondan sonra da başqa qızlarla opüşməyi dənədim ama artıq zaman durmur , həzz alanmıram. onu sevməsəmdə her dəfə birisilə öpüşəndə elə bilirəm ki hələ də onu aldadıram. ən böyük qorxumda budur. hec vaxt başqa birisini sevəməmək heç onu da artıq sevə bilmərəm.. hətta artıq nişanlı da olabilər bilmirəm...
ama ümid çırağım sönməyib. tanrımdan gözləyirəm. bəlkə birisini yollayar,çıxardar rastıma qəlbimdəki sökük kəbələri yenidən ucaltmağa. yeni bir günəş isindirər o ıssız qəlbimi, əvvəlkindən daha isti. yollasa da yollamasa da ,gelse de gelmese de gedəne baxıb derd edəcəğimə mənim yanımda qalan məni səbəbsiz sevən bacıma, qardaşıma, valideynlərimə baxıb həyat eşqimi sönməğə qoymuram.
not: #210801 entrymə bir yazardan gələn sualdan sonra yazmağa qərar verdim
çarәsizәm.
Heç bir yerini bilmədiyin ,tanımadığın ,səni tanıyan bir nəfərin belə olmadığı bir yerlərə gedib həyata yenidən başlamaq.insan yaşamağa nə vaxt başlayıb?doğulduğu andan yoxsa şüurlu olmağa başladığı vaxtdan etibarən?.bu sualın cavabını məncə bir çoxumuz bilmək istəmərik.ya cavab (böyük ehtimal) ikincidirsə.bəlkə azadlıq boğazımıza dolanmış bir ilandı.həyatı və ya ölümü sevməkdə valideylərin zəhməti (səbəbi) böyükdü.bu gün doğulan bir çox uşağlara sadəcə yazığım gəlir.bir atımlıq insanlar.sadəcə iki insankiminin bir neçə dəqiqəlik ehtirasdan boşalıb stress atmağından əmələ gələn kimsəsizlər..bioloji olaraq insanlar biri-birinin cəlladıdı amma ruhani tərəfinində olduğunu qəbul etsək sadəcə izləyəndi.seyr.əgər bir cəlladım olacaqsa onda özüm özümün cəlladı olmalıyam.hə,yaşamaq yolda olmaqdı,sadəcə olmaq.
Bir insan necə azad olduğunu iddia edib,sübut eliyə bilər?.bədənimizdə yaşam mücadələsi verən hüceyrələrin görəsən bizdən xəbərləri var?bütün işləri biri birilərindən qidalanmaq,yenilənmək olan bu hüceyrələr sadəcə sağ qalmağa çalışır,amma hər halda bu eyni zamanda bizim sağ qalmağımızdı.bax bu,insanında bir başqa üstün yaşam formu üçün bir hüceyrədən ibarət ola biləcəyini düşündürür adama.əgər eledirsə,həmin o hüceyrələr nə qədər azaddırsa bizdə o qədər azadlıq iddiasında ola bilərik.çox primitivdə olsa fikirləşki,bir səhərini kofe içməklə açan biri,kafeinin əhvalına təsiri ilə həmin günü keçirəcək.vəya bir insanı bir neçə saniyə qucaqlamaq beyində sosiallıqdan cavabdeh olan oksidosin hormonu ifraz edir və həmin insanda sənə qarşı güvən hissi yaradır.əgər bir insanın bütün bildiyi həyat hormon oynamalarından ibarətdirsə,sən azadlıq iddiasındasan?bax buna görədə sənə təqdim olunan (satılan,soxuşdurulmağa,yaraşdırılmağa çalışılan) sosial paketlərdən birini seçmək məcburiyyətindəsən.bir kimsənin, sevdiyi şəxs və ya hərkimsə tərəfindən rədd edilməsinin fiziki bir ağrıdan fərqlənmədiyini bilirsən?.ölümün bu qədər ağrılı, qorxulu, əzablı hiss edilməsi sadəcə sosiallıqdan qopmaqdan ibarətdi bəlkədə.bir insanın amigdalasının olmaması və ya bir lütf əsəri işləməməsi həmin insanın reallığını nə qədər dəyişdirər.öyrənmək,oxumaq,bilgi adına olan hər bir şey üçün çabalamaq insanın öz heyvanlığını,vəhşiliyini gizlətməyə çalışmaqdan başqa bir şey deyil....
məncə hər şey narkissin suda öz əksini görməsiylə başlayır.ya görməsəydi?...
Yeni bir ölkədə,yeni şəhərdə,yeni bir günə yeni həyata başlayıram…
link

(baxma: bacımı sevmə səbəbim)
(baxma: mənim kimisinə dözmək)
etiraf edirəm ki, 500 days of summer filminə adını gördüyüm ilk gündən bəri "five hundred days of summer" əvəzinə "beş yüz days of summer" deyirəm, sözlük.
qınama da məni. beş yüz varkən five hundred də nəymiş?
ayaq fetişim var (burada "ayaq" deyəndə türkcədə "bacak" olaraq bilinən bölgə yox, barmaqları olan ayaq nəzərdə tutulur), bir qadının ayaqlarına saatlarca tamaşa edə bilərəm. hələ yayda çılpaq ayaqla gəzən gözəl ayaqlı qız görəndə gözlərimi ayaqlarından çəkə bilmirəm. dayımın yoldaşının elə gözəl ayaqları var idi ki, bəzən diqqətlə tamaşa edirdim, ağappaq idi.
son olaraq, heç vaxt maraqlandığım filmlərin trailerini izləmirəm. sanki trailerdə filmin ən maraqlı hissələrini göstərirlərmiş kimi bir düşünürəm.

edit: doshlerini emeliyyat etdirib prostu
bayaq biri ilə danışıram. balaca qardaşının şəklini atıb. bir də yazıb ki ayyy gör necə şirindir. adətən belə vəziyyətlərdə sən də nəzakət xətrinə yazmalısan ki bəs allah saxlasın, necə şirindir və s.
həqiqətən bir şirinlik görmədiyim üçün bunu yaza da bilmirəm, söhbəti dəyişdirirəm. ya da mesajı gec oxuyuram ki yazmağa nəsə tapım. bu dəfə də qarşı tərəf trip atmağa başlayır
on ildir sözlükdə hələ də alışa bilməmişəm idarə heyətinin üzvü kimi nümunəvi olmaqla azad və rahat özün olma arasında. küçələrdə böyümüşəm, küçələrə aidəm.
(baxma: winterfell lord'u olmaq istəməyən jon snow)
(baxma: evdə sınamayın)
(baxma: ne sandın yarram)
ta ki, əslində fahişələrə ehtiyacın sadəcə qadın yoxluğundan yox emosiyalardan qaçınma səbəbiylə yarandığını anlayana qədər.
"i only fuck whores. no emotions. no strings attached"
bir nöqtədən sonra heç bir dramasız sadəcə sport məqsədiylə yanaşırsan cinsi əlaqəyə. nə sənin nə qarşı tərəfin heç bir qalıcı ya keçici hissləri olsun istəmirsən. o da ki adətən mümkünsüzdür, iki tərəfdən biri mütləq gizli də olsa daha güclü nələrsə hiss edir ya da basdırır. təbii ki bunu ancaq bir çox təcrübələrdən sonra anlayırsan. sənin bağlandığın qadınlar və sənə bağlananlar. bar tanışları arasında belə adətən birlikdə olmuş insanların bir-birinə münasibətləri qəribə olur. hər dəfə başqa bir qız ya oğlanla gəlinəndə yaranan qəribə baxışlar. ən son o gün gecə yaxşılıq edib bardan evinə düşürmək üçün apardığım k-nın yanımdakı digər iki nəfərə olan qısqanclığına görə maşının qapısını çırpıb düşməsindən sonra müvəqqəti hisslərə sikdir çəkməyin vaxtının gəldiyini anladım. daha əvvəl məni bəyəndiyini neçə dəfə desə də mən heçnə demədən qulaq asmışdım, ki bəlkə də ən pisidir. mənim sənə hisslərim yoxdur demək istəmirdim xətrini sevdiyim üçün, ama maşının qapısını çırpıb düşmək? sevgilin deyiləm ərin deyiləm. yanımdakı iki qız da bu getdikdən sonra məsələ barədə rusca danışırlar sonra mənə dönüb "tim sən rusca tam anlamırsan hə?" soruşur biri, hər şeyi anlamağıma baxmayaraq yox deyirəm anlamıram. sonra qız haqqımda on ujas on ujas deməyə başlayır, çünki gedən qız bunun dostu idi və mənə qarşı hissləri var imiş bla bla, biz görüşəndən bu yana ağzımın içinə girməyə çalışan digər qıza ondan uzaq dur deyir çünki mənim dostum onu sevir. neçə yaşınız var xanım.
ona görə də söhbət qayıdıb gəlir - "i only fuck whores. no emotions. no strings attached"
burda məsələ sırf pul qarşılığı kimləsə birlikdə olmaqdan getmir. fahişə xarakterli (hansı ki burda müsbət mənada işlədilir bu ifadə) heç bir hissləri olmayan kimləsə birlikdə olmaqdan gedir. ama bundan əlavə, əsas məsələ, ön və son sevişməsiz olmasıdır. bir-birimizə qarşı məsuliyyətlərimiz yoxdur. səni xatırlamaq zorunda deyiləm istəmədikcə. cinsi əlaqəni sadəcə içimizdəki fiziki gərginliyi boşaltmaq üçün istifadə edirik - məşqə də getməyi sevmədiyimiz üçün - bir növ velosiped sürmək kimi, sadəcə çılpaq və daha maraqlı forması.
və həftədə ən az üç dörd dəfə saatlarca tərləməsək gərginlik artır.
***
(baxma: yeni tanışılan qızın özünü sevgili kimi aparması)
(baxma: yeni tanışılan fahişənin özünü sevgili kimi aparması) - məhləmizdəki ilk birlikdə olduğu fahişəni sevib evlərinə gətirib evlənib ata anasıyla qalan və axşama qədər bizi biabır etdin davaları eşitdiyimiz qonşunu yada salır.
***
"i only fuck whores. no emotions. no strings attached" - pul qarşılığı olmasa da ya da bir sürü std daşıyıcısı olmasa da fahişələri sevin. no drama.
/>
qocalığımı və tanıdığım bir çox insanın ölməsini gözləyirəm ki bildiym bəzi hekayələri yaza bilim.
markez kitabda ailəsində baş vermiş üstü sonradan açılan cinayətdən danışır, və dediyinə görə kitabı yazmaq üçün gözləyib ki hamı realda ölsün.
yazılmayan nə hekaylər var içində kök salıb yer tutur.
hamısını göstər