13. 13 il keçib üstündən.
srağagün idi deyəsən, bir yazıya rast gəldim məzəli səhifələrin birində. yazıb ki indi müəllimlər məzunlara bir gün bu günləri yada salıb uşaq kimi ağlayassız yalanını soxuşdurur, uşaqlar gələn son zənglərdə mütləq göruşək yalanının biri bir qəpikdən havada uçuşur, kiminsə dayısının avtobusu ilə qəbələyə getməyə hazırlaşırlar, gün barəsində qərar verə bilməyəndə deyirlər bizdə birlik zad yoxdu..
bunların birəbirini mən də yaşamışam, o zamanlar o qədər real problemlər kimi görünürdü ki. indi isə fikirləşəndə özümə inana bilmirəm, gülməyim gəlir, doğrudan da necə uşaq imişik..
yadımda yalnız kədərli şeylər qalıb son zəngdən.. sinif yoldaşlarımızdan birinin babasının şadlıq sarayı var idi, orda yığıncaq təşkil etmişdik. hamı oynayırdı filan. videoya çəkilmişdi. ordan bir səhnə yadımda qalıb, əlimi qoymuşam üzümə, gözümü harasa zilləmişəm baxıram, fikrim xəyalım özümdə deyil, bitse de gitsek havasındayam. oynaya da bilmirdim deyə həvəsim yox idi, bir kənarda oturmuşdum. müəllimələr arada gəlib yalandan oynadırdı.
sinif yoldaşlarımın bir çoxunu sonuncu buraxılış imtahanından sonra bir daha görmədim. sonuncu imtahanımız da 13 iyunda idi. o da başqa bir mövzudur. dəhşətli bir gündür. uzun illərdən sonra dərk edirsən nə qədər dəhşətli olduğunu. 11 il hər gün gördüyün insanlar bir anda həyatından yox olub gedir və demək olar ki ömrünün sonuna kimi heç vaxt onları görmürsən. yada çevrilirlər.
o gündən xatirə qalan məzun lenti bir də 1-2 şəkildir. mənə nə qədər nifrət elədiklərinin bir xatirəsi.
indi bilmirəm, amma əvvəllər yuxarıdakı şer ilə drammatikləşdirilən, insanın həyatında doğrudan da önəmli olan gün idi son zəng günü. o şeri əvvəllər hamı bilirdi və son zəng hamı üçün bərabər dərəcədə qarışdırılmış sevinc və kədərdən yoğrulmuş heç vaxt unutmayacaqları gün idi.
məktəb insanın həyatında elə yerdi ki, insan orda formalaşır və həyatının ən dəyərli günlərini orda keçirir. bu formalaşma dövründə hər seyin ilkini orda görür. ilk dəfə orda özünə dost tapır, həyatda aldığı nəsə zərbə varsa, onun da ilki mütləq məktəbdə vaxtı olur, ilk dəfə orda sevir - bu və bu kimi digər bir çox hissləri məktəb illərində yaşayır və yeniyetməliyini orda keçirib formalaşmağa başlayır. ona görə də bu dövrdə əldə etdiyi dostlar, və ümumiyyətlə yaşananlar onun üçün unudulmaz olur.
son zəng isə özlüyündə sevinc, və sevinclə birlikdə həm də kədər gətirir. sevinc ona görə gətirir ki, məktəbli düşüncəsi ilə məktəbi bitirmək çox böyük bir nailiyyətdir, 11 illik əziyyətin nəticəsidir, həyata atılmaqdır və məsuliyyətdir. kədər ona görə gətirir ki, bir anlıq bütün dostlarından və yaşadıqlarından uzaqlaşacağını hiss edirsən, və hətta onları itirəcəyini düşünürsən. bəlkə də dostlarının bir hissəsini itirməyəcəksən, amma məktəb illərində sinif yoldaşlarınla yaşadıqlarını bir də heç vaxt yaşamayacaqsan - bu dəqiqdir. ona görə də son zəng sevinc və kədərin qarışımından əmələ gəlmiş hisslərlə dolu bir gündür. amma bi məsələ də var ki, hər kəsin də məktəb illəri sinif yoldaşları ilə birlikdə yaşadığı unudulmaz hadisələrlə dolu deyil. kimisində bu çoxdu, kimisində az. ona görə də məktəb illəri passiv keçmiş birisi üçün son zəngin də elə bir dəyəri olmaz. bu onun üçün adi ritualdan və "köynək yazdırmaq"dan ibarət olar -*
xoşbəxtlikdən mənim çox yaddaqalan məktəb illərim olub və bunun üçün oxuduğum liseyin idarə heyətinə və əlbəttə ki öz sinif yoldaşlarıma təşəkkür edirəm. yuxarıda qeyd etdiyim kimi ola bilsin sinif yoldaşlarımdan 1-2si ilə artıq əlaqə kəsilib, amma üstündən 8 il *
oyblyaaaa 8 il nə idi ala :D qocalıram :O
keçməsinə baxmayaraq hələdə can ciyər sinif yoldaşlarımın bir neçəsi ilə yaxınıq, yaxşı ki onlar varlar -*
son zəngdə nə edirlər?
başlayaq son zəngin əsas atributu olan köynək yazdırmaqla. köynəyin üstünə istənilən kəs öz ürək sözlərini yazıb səni məzun olma münasibətilə təbrik edə bilər. səhər evdən çixanda köynəyi təmiz geyinirsən və evə qayıdanda üstü yazılı gəlirsən evə -* ya da bir gün əvvəldən köynəyivi özün *
özün eləsən daha dəyərli olar
bəzəyirsən və son zəng günü üstünü yazdırırsan. və nəticədə belə bir şey alınır : http://imageshack.com/a/img844/5439/afbw.jpg http://imageshack.com/a/img838/851/vzqn.jpg
axşama isə çoxları balo, yığıncaq, diskoteka - axırı nə deyirsizsə deyin - ondan təşkil edirlər. balo öz yerində amma məncə fərqli bi şeylər də eləmək olar. məsələn biz son zəng günü dostlarla bütün gecəni şəhərdə kecirdik, əyləndik, 1-2 maraqlı şey də gəldi başımıza*
:D
, nəyi var dəlilik elədik bütün enerjimizi boşaltdıq *
türkün məsəli :D
və səhərə yaxın yığıldıq bulvara, düz günəşin təzə çıxmağa başladığı vaxt idi. belə romantik *
:D
o qədər piyada yol gəzmişdik ki, artıq ayaq üstdə durmağa gücümüz qalmamışdı. amma inanın ki maraqlı əhvalatlarla dolu bir gün oldu və heç vaxt yadımızdan çıxmayacaq xatirəyə çevrildi -*
5. bizim millətin bayram etməsi üçün ən gijdıllaq səbəblərindən biri.ala bi də özenib düzənirlər .sanki 11il sora məktəb bitirən ilk insan buların uşağıdı ya da şagirdidi.yəni normal bir şeydi də yaxşı ya pis 11il sora hamı məktəb bitirir.burda qeyri-adi bayram etməli nə var ki?
21. gözəl məktəb illəri keçirməmiş insanlar üçün "lazımsız" hesab olunan tədbir.unudulmaz məktəb illəri keçirdiyim üçün yadıma gəlir hələ heç məzun olmamışdan əvvəl də son zəng ərəfəsi kövrəlirdim,bu illərin bir gün bitəcəyi düşüncəsiylə -*
10. bir nostaljisi qalmayan məzun günü. Niyə qalmadı nostaljisi? Çünki bizim dövrümüzdə 25 may idi son zəng. Özü də neçə illər boyu bineyi qədimdən bu belə olmuşdu. Hamı 25 may deyəndə son zəng gəlirdi ağlına. Sonra 31 may elədilər. Bir sillə burda gəldi. Bu bayramın bu günün dəyəri öldü sanki. Yaxşı ki Lalə Məmmədova - Məktəb illəri var yoxsa heç bir anısı qalmazdı 31 mayın. O mahnının sədaları gələndə ciddən tarix önəmsiz gəlir insana məktəb illəri yada düşür. 31 may da bu mahnının altında gizləndi oldu son zəng. Sonra bu il yenidən bir sillə də gəldi. 31 may günü dəyişdi oldu 14 iyun. Səhər işə gedərkən gördüm keçdiyim məktəblərin həyətlərində tədbirlərə hazırlıq gedir. Hə deməli bugün imiş Son zəng. 31 maya bir balaca öyrəşmişdik ki, 14 iyuna keçirdilər məzun gününü. Gərək heç olmasa 11 il keçə ki bu tarixə də öyrəşək. Amma mən məktəb illərini həmişə 25 mayda yada salıram.
Bugün Son Zəngdir. 14 iyun 2016-cı il. Gələn il nə vaxt olacağını deyə bilmərik. Hətta Mikayıl müəllim də gələn ilə söz vermir.
11. ağla ilk gələn şey köynək yazdırmaqdır. köynəyə təbrik yazmağı çıxaranındaki ənkə böyüyünü.. mən məzun olanda köynəyə 72 punktla göt yazan belə olmuşdu
19. Çox zor son zəng keçirmişdik. Qarnizon (hərbi) məktəb olduğundan son zəngə AK-74 zad gətizdirmişdik. Qısası çox zor hazırlamışdıq. Əslində son zəngin məqsədi əyləncə deyil, davadı. Bu son gündə hamı bir-birinə ürək sözlərini deyir, ürək sözü dediyim yəni sözünü soxur, kinini püskürdür, nə də olsa bir də görüşməyəcəklər. Elə o gündən sonra məktəbdə sizi kimin sevib, kimin sevmədiyini anlayacaqsız. Odurki son zəng qətliamına hazırlıqlı olun.
uşaqlar bir-birilərinə heç vaxt ayrılmayacağıq, hər həftə,ay,il görüşəcəyik deyib ayrılırlar. ama sonra hərəsi bir yerə dağılışır.kimi əsgər gedir,kimi xaricə oxumağa gedir,qızlardan evlənən olur və s.uzun sözün qısası kimsə kimsəni s*kinədə almır
12. universitetin məzun günündən daha yaddaqalan olan gün.
son zəng gününün üstündən illər keçsə də hələ də dünənki kimi yadımdadı. amma universitetin məzun gününün üstündən daha az il keçməsinə baxmayaraq heç nə yadımda qalmayıb həmən gündən. əlbəttə buna məzun günündə iştirak etməmiş olmam səbəb ola bilər. -*
17. Bitirənlərin özlərini yolda azıb qara dəliyə falan düşərək başqa zaman, başqa məkanda yaddaşını itirmiş şəkildə tapma ehtimalına qarşın ipucu olsun deyə maşınlarnı azərbaycan bayrağıyla bəzədikləri gün
14. çox mənasız bir bayramdı, götdü başlıda keçməmişdi bizim vaxtımızda, hele bəziləri var idiki, maşın zad tutub gelirdiler mektebe, yaş artdıqca anlayırsan ki, elave xərcdən başqa bir şey deyil son zeng
22. məktəb illəriniz gözəl keçibsə, həmişə yadınızda qalacaq bir gün. hazırlıqlarınızın arasına salınmış son zəng məşqləri filan biraz da olsa əhvalınızı açır o qaçhaqaçın arasında. ona görə də bu il məzun olanlar adına çox üzülürəm, kaş onlar da bunu canlı olaraq yaşaya biləydilər.
4. müəllimlərim aq bunlardan da qurtulduq deyib,bir neçə umbaydan ibarət dəstəni məktəbdən bir daha üzünüzü görməyəcəyik deyə düşünüb siktir etdirdikləri gün.
20. 2002-dən olan, 2009-2020 məzunu məndənizi olmayacağı üçün sevindirən lazımsız bir şənlik. yəni niyə orta məktəbi bitirdim, bitirdik deyə hüznlənməli, sevinc gözyaşarlarımıza hakim olmamalıyıq? wtf da, niyə də ala, niyə? 11 il ərzində nifrət etdiyin insan(lar)la ayrıldığın və hər gün görüşmək məcburiyyətində qalmayacağın üçün insan sevinməlidir, nəinki ağlayıb-zırlamaq. ha, qardaşlarım maşınla qız tutub özünü boğmaq istəyirsə, bacılar da ən azı bir həftə boyunca statusları dolduracaq şəkillər çəkirsə, buyurun, bu məktəb, bu zoom, bu da son zəng.
15. son sengin çalindiği gün.bizim sinif yaxşica eylendi hemin gün.maşinla harasa getmedik heç grrek de yox idi.amma bir aramizda deyib güldük.yadimdan cixaracagimi zenn etmirem
8. 5 günlük məktəblərdə bu gün qeyd olunan mərasim. mərasim bir qayda olaraq şeir oxumaq, köynək yazdırmaq və biraz ağlayıb sonda diskoteka təşkil edib biraz şənlənməkdən ibarətdir.
)
