+18 əjdaha
12. mən idim. (əvvəldən deyim ki, bekarçılıqdan içimdəkiləri yazmışam oxumayın oxusaz da axıra kimi gedin)bu yaşıma kimi içimdə o sevgi ilə böyümüşəm. qonşuluqda naxçıvanskidə oxuyan oğlan var idi. hər gələndə məhlədə hamı toplaşırdı onunla danışırdı mən də yalandan kənarda otururmuş kimi onları dinləyirdim.uşaq idim deyə aralarına girəndə məzələnirdilər, şortikimi aşağı çəkib gülürdülər. klassik məhlədəki böyük uşaqların elədiyi zarafatlar idi yəni. nəysə mövzuya gələk. çox böyük arzum idi mənim. avtobusda, küçədə, atamla harasa gedəndə əsgər görəndə ki, o vaxtlar daha çox görünürdü şəhərdə əsgərlər nədənsə. hə hər əsgər görəndə qabağında dayanıb çest verirdim onların da böyük hissəsi mənə cavab olaraq çest verirdi. və gülümsəyib başımı sığallayıb keçirdilər. biri kepkasını vermişdi və o kepka hələ də evdə durur. hər elə olanda daha çox əsgər olmaq istəyirdim. məktəbdə öyrədilən şeylər, tvdə eşitdiyim müharibə xəbərləri məni daha çox əsgərliyə bağlayırdı. bir vaxt əsgərlik çəkmək bir də var naxçivanski oxumaq. mən ikincini istəyirdim böyük vəzifəyə sahib olmaq istəyirdim. o qonşu uşaq deyirdim sizə hərbidə oxuyan hə bax o oğlan leytenant vəzifəsində ağdama təyin olundu. anasının dediyinə görə özü istəyib, daha çox maaş almaq üçün. sevdiyi qızla evlənmək istəyirdi, ev almaq istəyirdi. anasını da çox istəyirdim həmişə gedib soruşurdum necədi o zad. hər dəfə də deyirdim doqquzuncu sinifə gəlim mən də imtahan verib ora gedəcəm. bir dəfə oğlan istirahətə gələndə məni məhlədə tək oturan gördü gəlib yanıma başımı sığalladı dedi "eşitdim məni soruşursan mamamdan tez-tez". mən də utandım nəsə deməyə qayıtdı dedi ki, "əsgər olma get oxu gözəl sənətə sahib ol, mən ev almaq üçün bu dərdi çəkirəm". orda ondan küsüb getmişdim üstündən 4-5 ay sonra ölüm xəbəri gəldi. özümüzkilər vurubmuş dediklərinə görə. yası oldu elədi bir gün anası məhlədə tək oturub hava alırdı getdim yanına məni qucaqladı öpdü elədi dedi əsgər olma oğlum. səni indi daha çox istəyirəm əsgər olma. mənim balam getdi, düşmən gülləsinə getsə idi fəxr eliyərdim, ancaq indi ürəyim ağrıyır öz əsgəri vurub onu. arxasını döndüyü güvəndiyi əsgər. o gün itdi içimdəki sevgi. evə ölümün qayıtmasını istəmədim. kimsəni ağlatmaq istəmədim arxamdan.
ancaq bir ara dirçəlmişdi o sevgi yenə. bilən bilir sumqayıtın xiyar icra başçısı məktəblilərə vətənpərvərliyi aşılamaq üçün parad təşkil eləmişdi. çıxıb orda addımlayıb icra başçısının qabağından keçirdik. ona hazırlaşanda yaxşı addımladığım üçün və boyuma görə məni kapitan seçmişdi hərbi müəllimimiz. içimdəki əsgər sevgisi oyanmışdı əlimdə oyuncaq silah da olsa fəxrlə addımlayırdım. bizim komandanı mən hazırlayırdım, səhv addımlayanları danlayırdım, qışqırırdım üstlərinə. bir komandir kimi hərəkət eləyirdim. yaxşı addımlasam da gəlib evdə məşq eləyirdim yenə. məktəbin həyətində hazırlaşanda qız oğlan fərqi yoxdu səhv addımlayanı elə azarlayırdım ki, götünün qorxusundan düz addımlayırdı hamısı. hərbi müəllimimiz mənə "tqdk imtahanlarına girmə gəl səni hərbiyə düzəldim, sən hərbiçi olmaq üçün yaranmısan səndə liderlik qabiliyyəti var" deyirdi. bir qaza gəlmişdim ki, komandanı həvəslə hazırladım parada və paradda birinci elədim. məktəb direktoru mənə elə sevgi göstərdi ki, bir anlıq özümü əsl hərbiçi kimi hiss elədim. bir gün hərbi formada evə qayıdanda bu qonşudakı ölən oğlanın anası məni gördü "sözümü yerə saldın?" deyə soruşdu. mən söhbəti başa saldım ki, parad üçündü geyimlər hələ müraciət eləməmişəm navçivanskiyə. yenə yalvardı ki, hərbiçi olma. mənsə sırf sözümü yerə salmamaq üçün özümü tuturdum. əmimoğlunun əsgər gedən dostu var idi 4 ay sonra ölüsü gəldi. məni çağırdı əmim oğlu dedi ki, "bax bir gün sən də belə gələcəksən ağlını başıva yığ get dərsivi oxu" o gündən sonra isə tamamilə buraxdım hərbiyə sevgini. 11ci sinifdə o parad yenə oldu məni zorla çağırırdılar ki, kapitanlıq eləyim ancaq getmədim. komandamız da yer belə tuta bilmədi. hərbi müəllimi mənə iki yazsa da, direktorum mənə sifət eləsə də o parada getmədim. və beləliklə bir əsgəri öldürdüm içimdə. əsgər olmaq gözəldi, ancaq azərbaycanda o gözəllik itir.