+7 əjdaha
1. “Momo və ya zaman oğrularının və oğurlanmış zamanı insanlara geri qaytaran uşağın qəribə hekayəsi” alman yazıçı Michael Endenin məşhur əsəri.Hələ də ara-ara bu əsəri uşaq kitabı adlandıranlarla rastlaşmaq mümkündür,bu isə həmin insanlar üçün çox məyusedici vəziyyətdir.şəxsən düşünmürəm ki,kimsə bu kitabı oxusun və nəsə əldə etməsin.məşhurluğuna rəğmən oxumayan və hətta bir şans belə vermək haqda düşünməyənlər üçün bir neçə oxuyarkən altını xətlədiyim hissələri yazıram,bəlkə maraq oyadar kimdəsə;
-“ Bax,Momo,bilirsən nə baş verir?Bəzən qarşıma upuzun bir küçə çıxır.Elə bilirəm axırı yoxdur.
O zaman tələsməyə başlayırsan.Getdikcə daha sürətli..Hər dəfə qabağına baxanda yol qısalmır.Daha sürətli,daha əzmli,daha qorxuyla çalışırsan,sonra nəfəsin kəsilir,gücdən düşürsən.Küçə isə qarşında uzandıqca uzanır.insan belə etməməlidir.
Küçəni bütünlüklə görüb düşünməməlidir.Həmişə sonrakı addımı,sonrakı nəfəsi və sonrakı süpürgəni..Həmişə bir addım sonra nə olacağını.Yalnız o zaman zövq ala bilərsən.
Bir də baxırsan,addım-addım bütün yolu bitirmisən.Bunun necə olduğunu anlamadan və yorulmadan.Vacib olan da budur”.—“ insanlar vaxta qənaət etdikcə,vaxt azalırdı”
-“ Zaman nədir?
Bəlkə,həmişə mövcud olduğu üçün eşidilməyən musiqidir?”