Son yazılanlar
Bir huawei freebuds pro 2/3 deyil. Şaka lan şaka, zordu, amma ən zoru o deyil, əlbəttə ki. Ekosistem olaraq apple produktları istifadə edirsinizsə, yeri var, yoxsa yox. Bir də anc (active noice cancelling) biraz kinder supriz kimidi, özüm airpod 2-ci nəsil işlədirdim, sonra itdi, düzdü onda anc yox idi, amma yaxın dostumda pro 2-di, adam aldığına peşmandı. Nə səsi normal verir/alır, nə də anc yaxşı işləyir.
Çox qəribə bir şeydi ala, fəlsəfəsini hələm demirəm, oralar mənlik deyil, yalan yox, heç bir zaman bu ölkə ilə super-muper dərindən nəsə oxumamışam, amma bildiyim, öyrəndiklərim üzərinə bir neçə söz.
Təsəvvür elə, o qədər allah, ilah, nəbilim, büt falan filan var ki, sənin müqəddəs dediyin bir şey digərinin məzə obyektidir. Sənin yox dediyin şey, digərinin dinin əsasıdır. Sən burda dana ətindən kabab basanda, o orda dananı allah bilir. Bu necə allahdı özünü müdafiə eləyə bilmir? (baxma: ibrahimi əmisi azərlə dialekti) Adamlar əsrlərlə və hələ də kassa sistemindən istifadə edirlər. Yəni, bu nəyə əsaslanır? Niyə toxunulmaz kassası yuxarı qalxa bilməz? Suallar, suallar və yenə suallar.
Təzadlar ölkəsidir. Bir tərəfdən demokratiya filan. Akademiyada dərs keçirlər, bir tərəfdən də baxırsan ki, cəmiyyət belə.
Dil mövzusuna girmirəm, heç. ingiliscələri də blaa. ingilis sözlərini alman dili kimi istifadə edirlər, hərfləri olduğu kimi oxuyurlar, ujas.
soxasan belə başlığa (baxma: şərəfimlə 31 çəkərəm ondan yaxşıdı )
Hələ ki R öyrənirəm, sonra stata, spss, python gedəcəm..daha doğrusu python yarı-tam bilirəm. amma data science üçün gərək özüm-özümə proyekt götürüm işləyim. Bilmirəm, ağlımda bir iki şey var, daha doğrusu, çox big bir şey, amma özüm kimi yenə bir iki dənə brain lazımdı. Community filan qurmaq istəyirəm, nəmm, görək də.
Off the topic olacaq bilirəm, entry -yə dəxli olmasa da. Əslində söz6-dakı oxuyan, bilən uşaqları avropada settle eləmək üçün super bir community qurmaq olar. Data yönündə nəsə edə bilərik. Siyasi institutlarla filan işləmək üçün (baxma: geldi tipini sikdiyim qlamur aziki ). bunun üçünsə, Elşən, sən bu kitabları... Bunun üçün isə söz6 konfransi keçirib bir brainstroming yaşamaq olar. Bura/avropaya/almaniyaya gəlmək "asan"dı, əsas burda iş görmək lazımdı. O da ki, normal plan olsa, nəsə eləmək olar
dəhşət yalnızam. 24 saatın 8-10 saatın yatsam, 6-7 saat iş (həftə içi) o da hər gün olmur, geriyə qalan o qədər boş vaxtda, insan səsi eşitmirəm. ancaq işdə. deyəcəksiniz, sosiallaş. olmur. nə qədər gym-ə getmək olar və ya dəlilər kimi oxumaq? bir şey ki evdən çıxanda sevinirəm ki, harasa gedirəm. yəni qaçıram. amma, əslində özümdən. bar, kafe, belə şeylər mənlik deyil. nəinki yaşadığım şəhərdə, yaşadığım əyalətdə azərbaycanlı tanımıram. tanıdıqlarım da, berlin filan. onlar da zəng eləyə, ya da yaza nə vaxtsa. it ilində. qürbətdə yaşam da belə bir şeydi. ona görə sevincini də kədərini kimləsə bölüşə bilmirsən ki. son 4 ad günümü tək keçirmişəm. bakını nə qədər sevməsəm də, yaşayış var, a kişi. çevrə çox önəmlidir. adam orda darıxmaz. sosial çevrəsiz insan heçnəyə yaramır. bəzən fikirləşirsəne, heç dəyməsin, girim otağa gecə-gündüz oxuyum. de, gələ. corona vaxtı, bir də ondan sonrakı dönəmdə, dolayısı ilə indi də o vəziyyətdə idim və ya eləyəm. Stipendiyam gəlirdi, evdən çıxmırdım, bütün günü kitablar, kitablar. axırı noldu? sikdirdim. depressiya, intihar fikirləri, öz dəyər itirmə və s. və ilaxır. indi normal danışa bilmirəm, eyni sözlər və eyni mövzular xaric. ancaq yazmaq, başqa heçnə gəlmir əlimdən. kommunikasiyam itib. biri ilə canlı ünsiyyət quranda tez bitirməyə çalışıram. işdə belə işimi inanılmaz tezləşdirirəm ki, tez bitsin gedim evə. sakitlik, səssizlik istəyirəm elə. bu da yalnızlıq.
bəzən nə arzuladığınıza və istədiyinizə fikir verin, çünki mütləq, amma mütləq istədiyinizlə sınanacaqsınız.
eynən məşhur "meme"dəki kimi oxumadığım yerdən düşdü imtahanda. daha doğrusu, oxuyum, eh burdan da düşməz dediyim və əslində oxuyub yadda saxlamadığım yer.
imtahandan iki gün əvvəl cəza çəkmə məntəqəsinin qabağından keçərkən: jva. Justizvollzugsanstalt almanca. imtahanda düşən şey: jva nədir? danq! visual yaddaş işlədi, həmin kadr keçdi gözümün qabağından.
bir iki texniki səhvlər eləmişəm, amma ümumide 1-ci, 2-ci hissə əjdaha keçib. onları yüz faiz qazanmışam, 3-cü hissədə 15 sualın yarısından çoxuna, yəni 8-ine cavab versən keçirsən. mənim hesablamalarım 9 doğru, 5 səhv, bir dənə sualı xatırlamıram. Ümid edirəm o doğrudur, olmasa belə, yenə şifahi imtahana buraxılıram. inşallah, görək. hər gün milyon dəfə hesablayıram, düz yazdım görəsən? ta ki, imtahanın cavabı poçt qutusunda olana kimi. o da olacaq fevralın ortasına kimi. gözlə ki gözlə. Adhd və gözləmək, bomba kimi kombidir.
Yəni görəsən, ümumi iki hissədən keçib, 3-cüden kesileni şifahiye buraxirlar? bunu bilmirəm. görəcəyik de. keçsəm, super olar. olmasa da heçnə. day vermeyecem, həvəs yoxdu. yaş gedir. başqa işlər var.
təptəzə indicə parlamentdə qəbul olunan qanuna görə 5 il normal yaşayandan sonra [təhsil müddəti yarıbayarı hesablanır] vətəndaşlıq ala bilərsiniz. xüsusi hallarda 3 il. və ikili vətəndaşlıq haqqınız da var. yəni Azərbaycan vətəndaşlığından çıxmadan da alman vətəndaşı ola bilərsiniz. plyus bundan sonra doğulan uşaqlar avtomatik alman vətəndaşı olurlar, əgər valideynlərdən biri alman vətəndaşıdırsa.
mənə düşür, alman vətəndaşı ola bilərəm, özü də ən qısa yoldan [ 3 illik şərtlərin hamsını ödəyirəm]. amma istəmirəm, daimi oturumu alım bəsimdi. günəşi də soxsan mənə, dəxli yoxduye, almaniya, isinən deyiləm bundan sonra sənə. Könül bir dəfə qırıldısa, vəsəllam. bir ex-dən, bir də səndən next olmayacaq, Deutschland.
göyə çıxan ilk türk astronot sözünə atatürkün " istikbal göklerdedir" cümləsi ilə başlayıb deyə 31-ci kəmalist tayfa x-də dörd köşə orqazm olub. hələ Oğuzhan uğurun atdığı twittə bax:
"Bugüne kadar uzaya çıkanların Neil Armstrong’dan daha havalı bir ilk cümle kurabileceğine ihtimal vermezdim. Alper Gezeravcı az evvel kurdu"
Atatürk kəmalizmdən bu qədər çörək yemədi ala. bunlar tualetə gedəndə "atamız belə eləyərdi", "atamız", "ataaaa". allah eləmiz day, konkret deyin, ona tapırıq biz də rahatlayaq, siz də.
qızı olub, oğlan istəyirdi həmişə -*) (baxma: allah analı-atalı böyütsün)
Erməni budaq cümləsi
xavi yaxşı başlamışdı, amma barcelona yenə pre Ronaldinho/messi dönəminə qayıdıb. çox səhvlər vare team-də. başlayaq oyun qaydasından. hələ də paslaşmadan qurtula bilmirlər. blaa, əl çəkin də. bəsdi də, valla, billa olmure, belə. sürətli çıxmaq lazımdı hücuma 3 saniyəyə keç rəqib tərəfə. bir uzun pas açıldın. yoxdu.
ikincisi, çox dəxlisiz oyunçular var. blyaaa, bu sergio Roberto. ala, nə görmüsüz də bunda? mkt arazda ehtiyatda oturacaq oyunçuduye. desələr axşama məhlə-məhləyə oyun var, adam lazımdı, yenə də çağırmaram onu, o dərəcədə nifrət edirəm..zindeyi zəhləm gedir..pox yedi, bir dəfə messiyə realın oynunda [3-2] son dəqiqədə pas verdi, messi də 500-cü qolunu vurdu. vse da. oturub ömrümüzə.
nəysə, güman ki, bir iki ildə belə gedər və xavi ya bu il, ya da gələn il istefa verər. görək nolur. barcelonaya yeni nəfəs lazımdır, hər anlamıya. a-dan z-ə. yoxsa çox şanslar qaçacaq, necə ki çempionlar liqasında roma, liverpool oyunları qaçdı. rahat 2 dənə kubok orda getdi..
əjdaha oyunçudu, düzdü mənim üçün idol olmayıb, amma haqqını vermək lazımdı. xavi ilə birlikdə oynamağın çox istəyərdim. xavinin biraz sürətli versiyasıdır elə bil.
bu mənə çox deyiblər, amma ilk dəfə 14-15 yaşında işıq idarəsinə gedib evin bütün borc hesabatını çıxarıb sildirəndə, ordakı işləyən qaqaş qayıdıb dedi ki: " yaşından çox böyük hərəkət eləyirsən, elə bil 30-35 yaşın var" mən, əlbəttə, o vaxt heçnə demədim. çünki, nə deyəcəyimi bilmirdim. indi isə 32 yaşım var və həmin qaqaşın dediyi yaşdayam, amma fiziki olaraq. əqli olaraq daha irəlidəyəm, yəni irəlini düşünürəm. 40-45 və sonrasında harda olacağımı [ehtimal olaraq əlbəttə], nə edəcəyimi fikirləşirəm.
bəs, niyə belə oldu və ya olur? səbəbi sadədir. həmişə tək idim və məcbur idim/ buraxıldım bütün problemlərin öhdəsindən tək gəlməyə. atam həmişə işin son mərhələsinə gəldi, yəni qürur duymaq. məktəbdən tutmuş əsgərliyə kimi. əsgərliyin qarantin dönəmini belə 20 qəpiklə yola verən adamam. anam da yazıq neynəsin? mətbəxdən çıxıb ki bir ömür. azərbaycan qadının taleyi nə vaxt üzünə güldü ki? ətrafdakılar da təsəllidən başqa heçnə vermir. doğuş sancısını sən çəkirsən. həyat eynilə hamiləlik kimidir, hamı səni təbrik edir, amma bunun üçün neçə dəfə sikildiyini soruşan yoxdu.
plyus evin də böyük oğlu oldunsa, vəsəllam, hər şey yüklənir belinə. qatarın lokomotivi sənsən. kimsə sənə yol göstərmir, özün yol açırsan. ilklər həmişə sənindi: gələn zərbə də, uğur da. və bir yerdən sonra öyrəşirsən. özünü unudub başqaları üçün yaşayırsan, ailə, ana-ata, qardaşlar və s.
şair özü bəxti qara olsa da xoşdu,
yaşayırsa, bacı, ata-anə ləzzətdi.
bir də bunun üstünə gələn yalnızlıq kombisi. yalnızlıq bir din olsaydı, yəqin ki Allahı mən olardım (baxma: üveys qərani ) (baxma: hamı məhşərə cüt gələr, üveys ora da tək gələr)
Vaxtilə heydər əliyevin nəvələrinə şaxta babalıq edən adam. ( Bax: Hepsi aşkımız için tatlım, yoksa sikerim vazifezisi, kreslosunu).
Mäuschen (moysxen)- balaca siçan. qızı əzizləyəndə deyirsən. bizim dildə nədənsə bu sözdən istifadə olunmur, siçan və ya balaca siçan. farslarda belə var: mış. bu arada elə farsların mış dediyi şey, elə siçandı. (baxma: gərəksiz bilgilər) bizdə pişik baxır əzizləmə məsələrinə. kim sənə əzizdisə, ona miyoldayırsan (baxma: miau) (baxma: manitin bana miyavlaması şaka mı )
Dilimiz bombadı əslində, sadəcə akademik səviyyədə kitablarımız yoxdu və gündəlik hadisələr və hərəkətlər bəsit olduğundan elə bilirik ki, dilimiz kasaddır. Halbuki, fikirlərimiz və düşüncələrimiz sadəcə anlıq olayların nəticəsi olaraq formalaşdığından elə bilirik ki, vəsəllam, elə budu bu dil.
Hə, yeni sözlərə ehtiyac var, kimsə bunu inkar eləmir. Amma daha, birəbir türk dilindən kopyalamaq lazım deyil, sonra ortaya qəribə bir şey çıxır. hər şey avropadan, dolayısı ilə qərbdən gəlirsə, elə yeni sözləri de qərbdən ala. Bilərik. Müsbət tərəfi: ilkin mənbə və türklər də ordan götürüb. Yəni, biz türklərdən bəzi sözləri götürsək, məna itir. Çünki oranın yazarı, mütəfəkkiri o sözü avropa dillərindən borc alanda və ya özü-özündən kəsf edəndə anadolu insanını nəzərə alıb kəş edib. (baxma: göz önünde bulundurmak yaza bilərdim).
Ağzı yaylana-yaylana " yeğeeeennn " deyən adamdan, bütün kəndin bir-birinə keçirdib, sonra mügə anlıda çıxıb məsum dindarları oynayan adama "syon" söz sonluqları bomba kimi də yapışır. Onlar fransızların tion ( syon) söz sonluğunu olduğu kimi qəbul edib, biz də rusların ция-sını siya ilə milliləşdirmişik.
Azərbaycan dilinin ən böyük dərdi əncəbi sözləri eşitdiyimiz dildə yazmaqlarıdı. Eynilə Ruslar kimi. Ruslar bunu edir, çünki latın sözleri birə-bir öz kiril əlifbasında əvəz edə bilmir. Məcbur qalır apple sözünü rusca yazsın. Biz isə əppl, appl və s. Yaz bunu apple getsin də. Təkcə bu söz deyil, doludu gündəlik rəsmi qəzetlər bu cür sözlərlə.
Dilin inkişafı üçün ədəbiyyat və fəlsəfə inkişaf eləməlidir, bol-bol elmi kitablar tərcümə edilməlidir ki, insanlar bilsin nə var, nə yox. Yoxsa, bilmədiyin bir mövzu olur, axtarırsan, öz dilimizdə heçnə tapmırsan, rahat olsun deyə türk dilinə yönəlirsən və tapırsan bir şeylər. O mövzunu hansı dildə ilk dəfə oxusan, elə biləcəksən ki, o dil zəngindir. Çünkü, fikirlərin o mövzu ətrafında ilk dəfə o dildə formalaşdı. sonra da deyirsən ki, dilimiz zəifdi və s. və i. (baxma: abi türk dili yaaa, irmağının akışına ölürüm, biliyommu) eynilə Azərbaycandakı russkiy yazıçnıların düşdüyü gülünc vəziyyət.
Adam ölmədən öncə alman dövlətinin trollayıb. Avstriya vətəndaşı olduğu üçün, öləndən sonra vərəsəlik vergisi tutulmayacaq onun varisindən. almaniyada olsaydı 20-25 faiz verməli idi. 160 milyonu qılçıqsız ötürüb varisinə, yoxsa 40 milyon vergi tutacaqdı alman dövləti. Sən, necə bir kralsan!!!
...Deyilən sözdü şüardı meyxana
Bizə qədimidən qalıbdı, yadigardı meyxana..
Yeməklərinə bir sözüm yox, çox çeşidlidir və dadlı olanları da çoxdu. Amma bu qatıq sevdası (yogurt), blaaa bezdirdi də. Paxlava, zart yogurt, iskəndər kababı zart yogurt, plov, abi yogurt, pasta alio olio, abime bi yogurt.
Axırıncı bursada olanda, bəh-bəhlə bizi apardılar ki, bəs buranın ən məşhur lokantası, nəbilim ən məşhur iskəndəri zad, yemək süfrəyə gələn kimi lanqq qatıq böyründə. Əlimi də vurmadım, elə süfrədə nə vardısa çörək yağ pendir yedim çayla içdim. Çay da çay ola, zəqqum. bildiyin palçıq. onu necə içirlər ala. oturub durub bizim çay mədəniyyətinə şükür eləmək lazımdı. dəmləme çay hara, qaynamış palçıq hara.
Və bir də: sosial şəbəkələrin sayəsində hamı olub yemək ustası. Baxırsan ki, məkan sıradan bir şey, verdiyi şeylər də adi və nəsə ahım-şahım bir şey yox,amma di gəl ki, hər şey bunlara özəl: " tabi, suçuk bize özel (dükandan alıb), özel sosumuz, reçetisi bi bende var ( ketçap su), özel domates ( dükan), özel, özele özel, özelin özeli". Qiymətlər də nirvana. çox təriflənən yerlər filan hamsı boş şeydi.
Hələ bir də tost dedikləri şey. Blaa, bildiyin çörək arası pendir, yumurta, suçukdu da, elə göstəriş edirlər ki, elə bil 3 ulduzlu michelle restoranında nəsə hazırlayıb satır. istənilən mahalle bakalına girsən taparsan ondan.
Kokoreç də heç demirəm. super görsənir, amma dadı bir şey deyil. yedim, heçnə hiss eləmədim.
Türkiyənin yaxşı cəhətləri var, yeməklərində də həmçinin, amma bu sosial şəbəkələr və "foodporn" çox dəxlisiz yerə gedir. Nəinki Türkiyədə, heç dünyada belə normal yemək yeyə bilmirsən artıq; çıkkıdı, çıkkıdı qab -qaşıq döyülmələr, min dənə ritual, ayinlər, instada şəkillər və heçnə. gəl də sonra bürclərə inanma, Venus marsa girməsin, torat falan filan.
(baxma: yemeyinizi bile sessizlikdr yeyiyiniz! )
Vizual yaddaşımın eşitmə yaddaşından qat - qat çox yaxşı olduğu, qısa yaddaşımın (kartı) isə uzun yaddaşıma görə çox pis olduğunu dəfələrlə və illər əvvəl fərqinə varmışam. Nəticə: hər gün nəsə unuduram, itirirəm. ona görə evdən çıxıb adicə dükana gedəndə belə bel çantam (Rücksack) yanımdadır. Hər şeyi atıram içinə ki itməsin. Amma itir.
insanları üzlərindən tanıyıram, nəinki adlarından. Ona görə, təkrar görüşəndə (yeni insanlarla) adları ilə xitab eləmirəm, yalandan söhbəti fırladıram gedir, sonra yenə nə görüşmüşürük (də).
Digər pis tərəfi: uşaqlıqda yaşadığım şeyləri unuda bilmirəm və heç də yaxşı uşaqlığım ( körpəlikdən təxmini 9;10- cu sinifə qədər) olmayıb. O günlər, acı xatirələr hələ də gözümün qabağında ara-sıra canlanır (baxma: acı uşaqlıq xatirələri). Sonra da deyirlər ki, niyə introvertsən. Kefimdən! Yaşadığlarımı unuda bilsəm, qorxmadan, çəkinmədən mən də yeni insanlar tanımağa çalışaram.
Dünən qapını açıb evə girəndə qəribə bir yanıq iyi gəldi burnuma. Vəə bummm, beyin 2000-lərin əvvəlinə gedib yaddaşımın bir küncündə ilişib qalmış hadisəni 4k 120 fps-də, özü də oled ekranda canlandırdı. dondum, qaldım. indiyə kimi o səhnəni heç vaxt kefimdən xatırlamamışam, çünki xoş uşaqlıq xatirələrin aid deyil. Nəysə, qapını bağladım, biraz dondum qaldım. Post trauma dönəmi hələ də çıxmayıb canımdan və görünən odur ki, ölənə kimi də çıxmayacaq yaddaşımın sayəsində.
Son bəyənilənlər
