yaran inci sözlük entryləri

bu yazını ekşidəki yaran inci sözlük entryləri başlığından götürmüşəm və 20 dəqiqədi gülürəm -*

başlık: kekoları dayak manyağı yaptım

beyler olay izmir konakta başıma geldi. bilen bilir kekoların barzoların en yoğun bulunduğu yerdir o taraf.

buca otobusu bekliyodum sigara içerek durak aşırı kalabalıktı bi 100-150 kişi vardı. 4 keko geldi yanıma. "bileaader sigara var mı" dedi biri. yanımda paket olmasına rağmen "yok kardeşim son tekimi içiyorum" dedim "hasktr ordan" dedi bu. muhabbetin pek iyiye gitmeyeceğini anladım orda. "para ver o zaman" dedi tam o anda benim otobusum geldi. kardeşim otobusum geldi hadi yol al dedim tam otobuse doğru dondumki kolumdan tuttu biri.

orda tek başıma bunlara saygısam hiç bir şey yapamazdım. beni duraktan uzağa goturmeye çalışıyolardı.

ne yapıcağımı duşunmeye başladım. beynimin kıvrımlarını kullandım ve mukemmel bi fikir buldum.

beni tutan yavşağın eline vurdum. ve herkesin duyabiliceği şekilde "ne kürdistanı lan yavşak bu vatan bölünmez" diye bağırdım.

o an duraktaki herkes bize dondu. kemalistler, ulkuculer etrafımızı sardı. "ne mutlu turkum diyene" diye bağırıp kafayı koydum bi tanesine. herkes vurmaya başladı bunlara. bende kargaşadan yararlanıp otobuse bindim. en son "şehitler olmez vatan bolunmez" sloganlarıyla tekmeliyolardı pezevenkleri.

ata

bir var ata bir də var papa. həyətdə filan çox uşaq atasına papa deyirdi, ancaq mən ata deyirdim. məsələn nəsə oldu başqası qayıdır ki, "papaya deyim görüm bla bla" mən isə ataya deyənmirdim gərək atama deyim. onda da özümü uşaq kimi hiss eləyirdim. uşaqsan amma sənə uşaq deyilməyi ləzzət eləmirsə "atama" demək heç ləzzət eləmirdi. özüm-özümə uşaq deyirmiş kimi hiss eləyirdim. nəysə ata deyə-deyə gəldik çıxdıq atalara kişi deyilən dönəmə. onda da hamı "kişiyə deyim elə eləsin zırt pırt" deyəndə mən kişi deyənmirdim. yenə atama deyirdim. belə çox yersiz ayrıntı olsa da mənim həmişə ürəyimdə qalan bir şey olub. həmişə kontakta adını papa qoymaq istəmişəm, nəbilime qəribə bir hissdir. timidus yazmışdı deyəsən ki, "ata yox papa". bax o yazını mən də yazmaq istəyirdim, deyəsən hələ də istəyirəm. aypa demək istəyirəm, papa, pap demək istəyirəm. ataya at deyəcək halımız yoxdu ki. dediyim kimi çox yersiz, ancaq qəribə bir hissdir. uşaqlıq işte..

ayın 3ü də день рождения'sı idi atamın və mən unutmuşdum. indi yadıma düşdü ki, ad günü imiş. onu da gandalfın entrysini gördüm yadıma düşdü ki, ala mənim də yadımnan çıxıb. zəng eləyib "atavı təbrik eləmisən?" deyənimiz də yox. atam heç o xırdalığı düşünməyib adım kimi əminəm. amma mən təbrik eləsəydim elə sevinəcək idi ki, təsəvvür eləyə də bilməzdüz..

elnur hüseynovu itə bənzədən türk jurnalist

məqalədə nə elnur hüseynova it deyilib nə də bənzədilib. oxu.azı hamımız tanıyırıq ki, şişirdən saytdı reytinq dalınca qaçır, ancaq onlar belə itə bənzədildiyini yazmayıb məqalənin adında.
adam məqaləsində acuna, acunun qurduğu proqrama qarşı çıxır ki, niyə yetenek sizsiniz türkiyəni bir it qazanır o qədər insan ola-ola və niyə o səs türkiyəni o qədər türk ola-ola azəri qazanır demək istəyib. hələ qeyd də eləyib ki, axı yarışmanın adı o ses türkiyədir niyə başqa ölkənin vətəndaşı qazanır? adamın etirazı sadəcə budur. heç kimi təhqir eləmiyib.

edit: başlığı açan yazar entrysini sildi üstümə qaldı.

əsas o biri dünyadakı imtahandı

imtahan həftəsində oxumaqdan beyin amcıqlaması keçirən yazarın qərara gəldiyi nəticədir. əsas o biri dünyadakı imtahandı deyib özünü aldadan bu yazar, vicdan əzabı çəksədə kitab dəftəri bir qırağa atdı. nə vaxtdandı sözlükdə yazmayan bu yazar sırf dərs oxumasın deyə sözlükdə də yazmağa başladı.
nəticə: insanın öz-özünü aldatması sindromu

atanı çox istəyirsən yoxsa ananı

uşaqlıqda həmişə özünü böyük sayanların mənə verdiyi sual idi. yadımda deyil nə cavabı vermişəm, çünki səhər nə yemişəm yadımda deyil. * doğurdan e səhər nə yemişdim mən? * deyirəm axı niyə yadıma düşmür * heçnə yeməmişəm ona görə * ailəsindən uzaqda yaşayan tələbənin dramı * bu entryni göndərəndən sonra bu ulduzlar qəşəy görünəcək * bidənə də sizin üçün * bəs sizin ulduzunuz hansıdıasdfgh -*

deməli təzəlikcə bir qohum evinə getmişdik orda 5 yaşında bir uşaq var idi. dedim yəgin mən də böyümüşəm qoy özümü böyük kimi aparıb uşaqdan mən soruşum ki, atanı çox istəyirsən yoxsa ananı?. elə uyğun bir vaxt axtarırdım ki, uşaqdan soruşum bunu. nəysə hamı çay süfrəsinə oturanda qohumdan "uşağın neçə yaşı var" kimi gicdıllaq suallar soruşurdum. atası yaşını deyənnən sonra döndüm uşağa, o məhşur sualı soruşdum. uşaq "ikisini də" dedi hamı güldü. dedim yalan demə hansını çox istəyirsən? mütləq biri olmalıdı. uşaq dururmu yapışdırdı cavabı, aldı əlinə sazı görək nə dedi:
- sən hansı əlivi çox istəyirsən? papaynan mama da mənim əllərimdi, hər şeyimdi. ikisini də çox istəyirəm. necə tək əllə yaşamaq çətindisə eləcə də onların biri olmasa çox çətin olar (bu arada o hansı əlivi çox istiyirsən deyəndə içimnən sağ əl demək keçdi, anladızda yəgin) -*

blyad, ağzım açıq uşağa baxırdım, uşağın atası da qəhbə baxışı atıb gülürdü. mən "hehehagjrock tipində iyrənc təkərdə bir gülüşlə allah saxlasın" deyib söhbəti bağlamaq istiyirdim. karşokda ulduz sayan uşaq məni sındırmışdı. ağlamaq istiyirdim amma ayıbdı, axı mən böyüyəm. de nah böyüysən körpə uşaq səni millətin içində ağzıva sıçdı. hələ mən öz atama baxdım o arada "kül sənin oğul başıva" deyirdi deyəsən tam başa düşmədim -*

nəysə ki, sonda bu cümləni uşağın öz beyni ilə qurmadığını öyrəndim. atası oğraş öyrədib ki, belə de qoy qalsın içlərində. burdan ona səslənirəm "əgər bunu oxuyursansa elədiyin hərəkətin yeri yox idi, qəhğbəlik idi"