27-ci yaş

intihar üçün ən xarizmatik hesab edilən yaş. bəlkə də cobainə, hendrixə bir az da winehousea görədi. hələ o yaşda deyiləm. əslində toxunmaq istədiyim nöqtə intihardır. intihar etmək üçün bir yaş seçmək nə qədər düzgündür? səmimidir? hər hansı bir günə qərar verib o günü gözləmək, o günü gözləyərkən yaşadığın müddətdə ətrafında baş verən hadisələrə, əlaqədə olduğun insanlara haqsızlıq deyil?
və ya özünü ölümə hazır hiss etdiyin günü bilmək? nə qədər düzgündür? intihar edəcəksizsə edin, just do it. yox etməyəcəksizsə heç girişməyin. çünki etmədiyin zaman, ölümə bu qədər yaxın olub da fikrini dəyişdirdiyin zaman özünə olan sevgin itir. sonra illər boyu həmin sevgini ən kiçikdən tut ən böyüyə qədər bütün işlərində, insanlarda axtarırsan. qarşılıqsız yaxşılıqlarla özünü sevdirməyə çalışırsan. tam bir loser olursan. və illər keçir gedir. keçib gedəcək də. və bilirəm bir gün baxassan ki 30-35 yaşın var. bu ana qədər sürünmüşəm indidən sonra sürünməy çox da şey eləməz deyib ölümün qərar verdiyi günü gözləyəssən.
o gün gəldiyində də əslində 27 yox elə anladığın anda bunu etməli olduğunun fərqinə varassan. onsuz da doğulduğumuz gündən gecikirik heç olmasa sən biraz da gözlətmə.

həyat özü uğursuz yaşamaq cəhdidir
çünki uğursuz intihar cəhdi olmur
bütün intiharların nəticəsi ölümdür
uğursuzların da.