*anime*dəki dialoqları, replikaları səsləndirən şəxs. bir növ yapon dublaj ustaları.
life is coming back to me
blok başlıqlarını gizlət
lights, camera, action!
yazarların ruh halı
qolqota təpəsi
kitsune
sözaltı fotoqrafiya
sözaltı fotoqrafiya
sözaltı fotoqrafiya
sözaltı fotoqrafiya
Notice: Undefined variable: thisuser in /var/www/soz6/profilson.php on line 166
musiqiçi və ya qrupun yayımladığı ilk musiqi albumu.
*Philipp Dausch* və *Clemens Rehbein* (vokalist) ikilisindən ibarət, pozitiv auralı alman musiqi qrupu.
özünəməxsus tərzi olan qrupdur. istər musiqi, istərsə də vokllarıyla.
philipp və clemens orta məktəbdən sinif yoldaşı və dost olublar. ilk mahnıları "stolen dance" 2013-cü ildə yayımlanıb. həmin il ilk *debut album*ları olan "Sadnecessary" yayımlayırlar. daha sonra 2017-də "blossom", 2019-cu ildə isə "mind the moon" adlı albomları yayımlandı.
zamanla özlərini tanıdıb məşhurlaşmağı bacardılar.
qrupdan favori mahnım "down by the river"dir, amma başqa dinləməli mahnıları da çoxdu.
(youtube: 
)
)(youtube: )
)(youtube: )
)*tash sultana* ilə birgə oxuduqları "daydreaming":
(youtube: )
)bu da qrupu kəşf etməyimə vəsilə olan remix:
(youtube: )
)
*hayao miyazaki*nin rejissoru olduğu, 2008-ci ildə yayımlanmış şipşirin *studio ghibli* animasiyası. anime şirinliyi ilə bütün film boyunca gülümsədir adamı.
ponyonun anası dəniz pərisi, atası əvvəllər insan olmuş sehrbazdır. ponyo özü isə qızılbalıqdır. qaçıb sahilə gedən ponyo 5 yaşlı şirinimiz sosukeyə rast gəlir*
ona ponyo adını elə sosuke verir
. atası iinsan olmaq istəyən ponyonu okeana qaytarır, beləcə macəralar başlayır.
filmin estetikası, çəkimləri və rəngləri çox gözəldi. *my neighbor totoro*dakı kimi can alan yaşıllıq səhnələr var. Sosukenin şirinliyi də hər şeyə dəyər. "Ponyo" dedikcə adam ekrandan sıxmaq istəyir yanaqlarını.
Sosuke və anası Lisanın sunamidən qaçdıqları səhnədə adamı şirin bir həyəcan bürüyür.
filmdə insanların təbiəti çirkləndirməsi tənqid olunur. sevginin gücü, dostluq, ailə münasibətləri ön plandadır.
yaşınız neçə olur olsun, mütləq izləyin. kefiniz yoxdursa sizi güldürəcək potensialdadır.
(youtube: )
)bu səhnə favorimdir:
(youtube: )
)
2010-cu ildə sankt peterburqda yaranmış rus black post metal, heavy post rock, blackgaze qrupu.
qrup Philip Chernonog (bass), Daniel Kourdakov (drums), Pavel Gorshkov (gitar) və Artem Selyugin (gitar və vokal) dördlüsündən ibarətdir. indiyəcən 3 albom, 2 ep və 3 single yayımlayıblar.
"show me a dinosaur"(2016) adlı albomlarının coveri 
çap edilib divara poster kimi vurulasıdır... #329536
bandcamp hesabları
"vyuja":
(youtube: )
)"rain":
(youtube: )
)"you can't find this place on google maps":
(youtube: )
)"lift up your telescopes":
(youtube: )
)
(bax: le petit prince)
*byrce savage* (vokal) və *cameron vales* (*dj*) ikilisindən ibarət elektronik rap qrupu.
bəli, elektronik rap. əjdaha beat üzərində lyrics, sonra da *drop*la möhtəşəm iş ortaya çıxarırlar. demək olar ki, əksər mahnıları motivasiya lyricslidir. gələcək illərdə lap məşhurlaşacaqlarını gözləyirəm.
Neffex - can't lose:
(youtube: )
)Neffex - fight back:
(youtube: )
)Neffex - make it:
(youtube: )
)
*depressive suicidal black metal* sözünün *abreviatura*sı.
hər dəfə görəndə *bdsm* deyə oxuyuram...
2014-cü ildə *Leah Meyerhoff* tərəfindən çəkilmiş *coming of age*, dram, fantastik janrda film. rejissorun ilk filmidir.
filmin ssenarisi aktyorluq, effekt və vizualların kölgəsində qalsa da, ümumən qəşəng idi. 80 dəqiqəlik olduğundan qətiyyən sıxılmır insan.
filmdə davinanın ms xəstəsi anası rolunda olan qadın elə rejissorun öz anasıdır.
16 yaşlı davina öz unicornlu xəyal dünyasında yaşayır. otağı rəngli posterlər, oyuncaqlarla doludur. anası ms'dən iflic olub və onun qayğısına qalır. Sterling adlı badboya aşiq olur və toksik sevgili münasibətləri başlayır.
filmin vizualları *lana del rey*in "summertimes sadness" klipini xatırlatdı mənə. çox aesthetic və xoş idi. davinanın unicornlu xəyal dünyası qəşəng təsvir edilmişdi. ümumiyyətlə, filmdə keçidlər və *stop motion* səhnələr əlaydı. musiqi seçimləri də həmçinin.
(youtube: )
)heyvancasına spoiler:
--spoiler--
fikrimcə, davina uşaq yaşdan atasız qaldığı üçün onda *daddy issues* var idi. ona görə sterlingdən ayrıla bilmirdi. sterling də atasından şiddət gördüyü üçün seksdə elə aqressiv davranırdı.
davinanın rəfiqəsi ilə olan münasibətində biseksuallıq da sezdim biraz.
filmin əvvəlində müəllim şagirdlərə öz self-portletlərini çəkməyi tapşırır. daxili dünyalarını necə görürlərsə, elə. məncə film elə davinanın self-portreti kimi idi.
--spoiler--
filmdən sevdiyim bir neçə cümlə:
"-gələcəyə xoş gəlmisiniz. eynən keçmiş kimidir, sadəcə daha siktirmiş formada".
"-demək istədiyim çox şey var, amma haradan başlayacağımı bilmirəm...
film ekstra mükəmməl olmasa da, estetikasına görə izləməyə dəyər. imdb balı 6.1-dir. mən izlədiyimə prşman dryiləm.
filmi izləmədən estetikasından zövq almaq istəyirsizsə, bu videoya baxın. çox spoiler yeməzsiz zatən, mən də bu klipdən sonra izlədim.
(youtube: )
)
uşaq/yeniyetməlik dövründən yetkinlik dövrünə keçidi göstərən film janrı. bir növ *gənclik filmi* kimi.
belə filmlərdə şəxsin özünü, cinsi orientasiyasını, zövqünü, psixologiyasını kəşf edib formalaşdığı, həyatına dair qərarları verdiyi dövr göstərilir. valideyn-övlad, sevgili münasibətləri, narkomaniyaya meyillik, şəxsi inkişafa yönəlmək və s. ön planda olur.
örnək:
(bax: i believe in unicorns)
eskalatorda düşərkən/qalxarkən sağ tərəfi boş qoyub sol tərəfdə dayananlara "icazə verərsiz, keçim?" demək. deyinə-deyinə çəkilirlər, mən də zövq alıram.
sol tərəfi keçid üçün boş saxlayın amk.
1944-cü il doğumlu Avstralyalı rejissor.
1965-ci ildə Avropaya gedir, növbəti il ölkəsinə qayıtdıqda rejissor olmağa qərar verir.
emosional, məntiqi filmləriylə tanınan peter *avstralya yeni dalğası* sinemasının əsas simalarından biridir. *picnic at hanging rock* (1975) filmi ilə özünü dünyaya tanıtdı. *birinci dünya müharibəsi*ndan bəhs edən filmi *gallipoli* bir çox mükafat qazandı.
rejissor yaradıcılığına *hollivud filmləri* çəkərək davam edir. bunlar arasında ən məşhuru *dead poets society* və *truman show*dur.
(baxma: Picnic at Hanging Rock)
(baxma: Gallipoli)
(bax: dead poets society)
(baxma: truman show)
*satoshi kon*un rejissorluğu ilə 2003-cü ildə çəkilmiş trajikomedik anime. *Peter B. Kyne*nin "*The Three Godfathers*" kitabına əsaslanır.
Yeni il günü Tokyo küçələrindəki 3 evsiz - alkolik Gin, trans qadın Hana və evdən qaçmış yeniyetmə qız Miyuki zibilliklər arasından körpə qız tapır. həmişə ana olmaq arzusunda olan Hana uşağı böyüdəcəyini deyir. sonra uşağın valideynlərini taparaq onu atmaqlarının səbəbini soruşmağa qərar verir. beləcə bu 3 evsiz detallara əsasən küçələrə düşür və uşağın valideynlərini axtarır və macəra dolu trajikomedik gedişat başlayır.
obrazlar anime boyu öz keçmişləri, xətaları ilə üzləşir. animedə əxlaqi və ailə dəyərləri, sevgi, valideyn-uşaq münasibətlərinə toxunulub. valideyn qayğısının uşağın həyat və psixologiyasına təsiri göz önünə sərilir. rejissorun digər animelərindən fərqli olaraq burada yuxu və şüuraltı dünyaya girmirik.
rejissorun özünəxas ekran keçidləri və rəng seçimlərini burada da görürük. ağappaq qarla örtülü küçələr və qırmızı, narıncı, sarının isti tonlarında geyimli insanlar.
miyukinin yan profildən görünüşü "paprika" və "perfect blue"dan mimanı xatırlatdı mənə.
animedə mənə ən təsir edən səhnə iki canavarın hekayəsi idi.
"insanlarla dost olmaq istəyən qırmızı canavar var imiş. lakin canavar olduğu üçün kimsə ona yaxınlaşmırdı. dostu mavi canavar bunu bilir və bir plan qurur: o ortalığı dağıdıb hücum edəndə qırmızı canavar da onları xilas edəcəkdi. plan baş tutur, lakin insanlar hiyləni anlamasın deyə mavi canavar oranı tərk edir.
bir şeyi bacarmaq üçün kimisə inciməsi gərəkdir. həmişə nəyisə fəda etməlisən."
animedən ən sevdiyim replika:
"dürüstcə danışa bilmək sevginin can damarıdır".
--spoiler--
son səhnədə miyuki ginə siqaret verən zaman yaşlı adamın verdiyi qara torba təsadüfən düşüb açılır. orada olan cekpot udmuş lotereya bileti idi.
--spoiler--
filmdə əsəbimə toxunan tək şey uşaq ağlaması səsi idi ki, izləmək istəsəz bunu nəzərə alın.
mesaja gec cavab yazan, online olub oxumayan, oxuyub cavab yazmayan insanlara həmişə qıcıq olurdum. mesaja cavab vermək nə qədər çətin ola bilərdi ki?! mənim üçün saymazlıq idi...
indi isə tənqid etdiyim o insanlara çevrilmişəm. gələn mesajları görməyim deyə bildirişləri bağlamışam, beləcə vicdanımı rahatladıram. məcbur olub proqramlara girəndə tez çıxmağa çalışıram ki, gözümə ilişməsin gələn mesajlar. kiminləsə danışmaq mənəvi ağır gəlir artıq. dözə bilmirəm. hamının yaddaşından silinmək istəyirəm. günlər əvvəl yazılmış mesajlar var ki, cavablamamışam hələ. təkliyə çəkilib insanlarla danışmağın əvəzinə entry yazmaq istəyirəm. güman ki, müvəqqətidir bu halım. amma məni ən az mesajına cavab gözləyənlər qədər əsəbiləşdirir durum. mənimlə dərdini bölüşmək istəyənlər var, onları dinləməyə taqətim yoxdur. özümdən utanıram buna görə, amma özümü də qınaya bilmirəm. mən ki belə deyildim, hamıya kömək etməyə çalışırdım həmişə...
orta əsrlərdə istifadə edilən işgəncə aləti.
ispaniyada yaradılsa da, sonralar fransa, almanya, rusiyada da istifadə edilib. əsasən məhkumları danışdırmaq üçün idi.
"çəkmə"nin içində dəmir çxıntılar olub, ayaq içinə yerləşəcək formada hazırlanırdı. məhkum danışmağı rədd etdikcə çəkmə kənardan boltlarla sıxılır, beləcə ayaq və baldırı əzərək sümükləri sındırırdı.
viktor hüqonun "notre dame de paris" romanında da esmeraldaya bu alətlə işgəncə verilmişdi.
2009-cu ildə qurulmuş ukranyalı metalcore, progressive/death metal qrupu.
qrup vokalda *tatiana shmailyuk*, gitarda *roman ibramkhalilov*, bass *eugene abdiukhanov* və drumsda *vladislav ulasevich* dördlüsündən ibarətdir.
spotifyda "outlander" dinləyərkən 2 vokalist olduğunu sanmışdım. yt'da klipə baxarkən *brutal vocal*istin qadın olduğunu görüb wtf demişdim. tatiana *clean vocal*dan *brutal vocal*a ustalıqla keçir.
(youtube: )
)(youtube: )
)tatiana bu intervyuda musiqi karyerası haqda xeyli danışıb:
(youtube: )
)
mənim üçün insanların əsəb pozan fikirlərindən, səslərindən, neqativ enerjilərindən, iyrənc səs-küydən qaçış yoludur. əsəbiləşdiyimi hiss edəndə hər şeydən uzaqlaşmaq üçün dərman kimidir heavy metal. içimdəki bütün üsyan, bağırmaq istəyi, aqressiya metalın rimtləriylə soyuyur sanki. necə deyərlər, "səni verənə şükür"...
(youtube: )
)
məlumat verici çoxlu-çoxlu entry yazmaq istəyirəm, amma bilmirəm haradan başlayım. açılacaq başlıqların çoxunu sözlükdə notlar bölümünə qeyd etmişəm. di gəl ki, çətinliklə fikrimi toparlayıb səliqəli entry yaza bilirəm. əvəllər sözlüyə girib emtry yazmayanları anlaya bilmirdim, amma indi özüm elə olmuşam...
bəlkə tənbəllikdir, bəlkə ərincəklik, bəlkə də yorğunluq. amma sözlükdən soyumadığımı dəqiq bilirəm.
ədəbiyyatda baş qəhrəmanı nüfuzdan salan, çökdürən, trajik sona səbəb olan səhvi, bədbəxtliyi ifadə edən söz. yunanca "hamartanein" feili mənşəlidir və "xəta" anlamına gəlir.
aristotel "poetics" əsərində hamartianı insanın taleyinə yazılmış qaçınılmaz bir şey kimi təsvir etmişdir.
hamartianın əsasında əsasən bilgisizlik, cahillik durur. amma bəzi tragediyalarda bilərəkdən işlənmiş bir günah da ola bilər.
yunan mifologiyası və şeksprin əsərlərində hamartia ucbatından bədbəxt olmuş çox obraz var.
--spoiler--
misal üçün, şeksprin "othello" tragediyasında otello arvadının ona xəyanət etdiyinə inanır və onu öldürür. daha sonra arvadının günahsız olduğunu öyrənir, özünü bağışlaya bilmədiyi üçün intihar edir.
--spoiler--
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1336
blok - başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1343