no nut november*
qısaca nnn
axımını uğurla tamamlayan oğlanların başlatdığı, nnn'dən daha mənasız və zərərli challenge.
adının haqqını verir, "destroy dick". qayda belədir ki, dekabr ayı boyunca hər gün ayın tarixi qədər masturbasiya edilir. ayın 1-i bir dəfə, 2-i iki dəfə, düz 31-nə kimi, otuz bir dəfə. parodiya kimi başladıldığı üçün nnn qədər çox adam qoşulmur və təbii ki, çətin olduğu üçün sayılı şəxslər "uğurla" tamamlayır. tema çox gülünc olduğundan xeyli memes hazırlanıb, subredditi filan var.
belə bir axıma qatılmaq üçün nə qədər ağıldan kəm olmaq lazımdır, bilmirəm...
1940-cı ildə doğulmuş britaniyalı aktyor.
"Star Trek" və "X-Men" kimi film seriyalarındakı rolu ilə məşhurlaşıb və tanınır.
Orta məktəbdə müəllimi stewartda səhnə çıxışı verərək hazırlaşmasını tapşırıb və Beləcə, onun film sahəsinə marağı başlayıb. 15 yaşında məktəbdən ayrılaraq film karyerası üçün üçün çalışmağa başlayıb.
19 yaşı olarkən xəstəlik səbəbilə saçlarını itirib. həmçinin, posttravmatik stress pozuntusundan əziyyət çəkir.
yazar olan kimi başlıq açmağa qaçmayın, çalışın mövcud başlıqlara entri yazasız bir müddət. formatı tam tutana qədər oxuyun, bilmədiyiniz bir şey olanda aktiv moderatorlara, yaxud yazarlara yazıb soruşun, burada utanılacaq bir şey yoxdur.
gördünüz entriyə şəkil, link, yaxud gbax filan əlavə edə bilmirsiz, yüz dəfə yazıb silməkdənsə, adam kimi yazıb kimdənsə soruşun.
Entri yazarkən çalışın ilk cümlə başlığı izah edən tərif olsun.
Bir də durğu işarələrinə max dərəcədə fikir verin, onda cümlə daha aydın və anlaşılan olur.
kahlil gibranın ölümündən sonra yayımlanmış kitabı. kitabın adı türkçə "gezgin" olaraq tərcümə edilib, bizim dildə də "dərviş" olar, yəqin ki.
kitab hekayələr toplusudur, bir, maksimum iki səhifəlik. yazıçıdan oxuduğum ilk kitab idi, ad sanını eşitmişdim deyə gözləntilərim yüksək idi. amma təəssüf ki, tam tərsinə oldu. hekayələr qısa və əksəriyyəti anlamsız idi. sanki ibarətamiz hekayəni max dərəcədə ixtisar edib. "the red notebook" vibe verdi biraz. zatən kitabın səhifəsi azdır, təxminən 60 səhifə. max 2 saata oxuyub bitirmək olar. ümumi 3/10 xal ilə bj il ən aşağı qiymətləndirdiyim kitab oldu.
indi yazara qarşı önyarğım yarandı biraz, uzun müddət onun heç bir əsırini oxumaram, yəqin. bu kitabı ilə başlamağı düşünürsüzsə, heç məsləhət görmürəm.
Filmin senarisi sevgi və dostluq üçbuçağı üzərində qurulub. I dünya müharibəsindən biraz əvvəl Avstryalı yazıçı jules və fransız jim dost olub birgə mütailə edirlər, xoş vaxt keçirirlər. Jules daha introvert və sakit təbiətlidir. Catherine adlı qadınla tanış olub hər ikisi qıza aşiq olurlar, amma catherine jules ilə evlənir. Daha sonra müharibə başlayır və hadisələrin axarı formalaşır.
Senari nə qədər fərqli olsa da, boşluqlar çox idi. həm senari, həm də vizuallıq cəhətdən film çox gözləntilərimin altında qaldı. Filmlə bağ qura bilmədim sanki. Müharibəyə qədərki hissə normal, qalanı isə mıyusedici idi mənə görə. Düzdür, melanxoliya, çarəsizlik, sensual və digər məqamlar yaxşı işlənmişdi. Amma nəsə çatmadığı hiss olunurdu.
Jeanne simpatiya duyduğum aktrisa olsa ďa, catherine obrazı həqiqətən qıcıqlandırdı məni. Normalda bütün personajlarla empatoya qura bilirəm, amma bu dəfə tam bacarmadım. Narsistlik, bipolyar, ya sadəcə ərköyünlük? Bəlkə də, hamısı var idi o obrazda.
Jules isə tam əksinə, hər şeyi qavrayıb reallığı qəbullanmış obraz təəsüratı yaratdı məndə. Sonda idə ən çox o əzab çəkir. "Bizi yaxşı izlə, jules"...
Jimin qərarsızlığı, dost ya sevgi seçimi arasında qalmağı da çarəsizliyi gözəl təsvir edib.
Filmdə mənə ən çox toxunan şey jules və jimin qarşı cəhbələrdə olarkən bir-birlərini öldürmək qorxuları idi. Düşünsənizə, atdığınız güllə qarşı cəbhədə savaşan ən yaxın dostunuzu öldürə bilər.
"çox qəribədir, sən bir insan kimi kənarda baş verənlərə reaksiya verə bilmirsən. deməli, sən bu dünyada yaşamırsan. sən hansı dünyadasan? hansı aləmdəsən? sənin o fikirlərin, düşüncələrin, nəbilim, dünyaya baxışın haradan qaynaqlanır bilmirəm, amma düzgün deyil dünyaya baxışın sənin. düzgün baxmırsan dünyaya. dünya sənin xəyallarındakı kimi hamar deyil".
bu gün mənə dediyin bu sözlər çox pis toxundu mənə. bura da yazıram ki, haçansa unutsam yenidən oxuya bilim. aramızdakı divara bir kərpic daha atdıq. çünki yenə dəxlisiz yerdə dedin, çox gərəksiz yerə yenə günahı məndə axtardın. hansı ki, mənimlə əlaqəsi olmayan bir işdir. bilirəm, çətindir övladının səninlə fərqli düşüncələrdə olmasını qəbullanmaq. amma bu sənə haqq vermir ki, hər söhbətdə bunu ortaya salıb hər şeyi burnumdan gətirəsən, günümü zəhər edəsən. mənim dünyam sənin düşündüyün qədər hamar və çəhrayı deyil. əksinə, çoxdan qaralıb, hamarlığı qalmayıb. və sənin rolun da çox oldu bunda. analarından mənəvi dəstək alaraq problemlərə qarşı savaşanları görürəm, amma məndə tərsinədir. atmaq istədiyim hər addımda ayağımı ilişdirməyə çalışırsan. bilirəm, hiss edirəm bacı və qardaşımla mənim arama qoyduğun fərqi. bunu sənə deyəndə inkar edib qudurduğumu deyirsən, amma yaşatdıqların məni çox artıq hiss elətdirir. hər dəxlisiz mövzuda məni günahkar çıxarmağa çalışaraq əzirsən. mən cavab verib haqlı olduğumu göstərəndə isə görməzdən gəlirsən. yaşama həvəsimi öldürürsən, mama. sanki sinəmə bıçaq saplanıb və imkan vermir nəfəs alam, boğur məni. sənin sözlərin, fikirlərimə görə məni əzməyə çalışmağındır o bıçaq. yes, haqqımda bilmədiyin çox şey var. bilsən nifrət edərsən mənə. neyniyə bilərik ki? mən də beləyəm, heç təəssüflənmirəm buna, doğrusu. səni incitməyim deyə səsimi qaldırmıram üzərinə, səhvlərini üzünə vurmuram. yorulmuşam həm də, sən yordun məni. harasa qonaq gedəndə, ya qonaq gələndə bacımı, onun uğurlarını tərifləyib məni görməzdən gəlməyin incidirdi məni. amma ona da öyrəşdim və vecimə deyil. ya da qardaşım üçün gələcək planları qurub mənim iş planlarıma lağ etməyin də adiləşdi. bəlkə də, vecimədir, sadəcə, daha az incinim deyə özümü aldadıram. səndən heç nədə dəstək istəmirəm, məni sözlərinlə bu qədər yaralama, yetər. dəstək görməyəcəyimi bildiyim üçün həyatımda olan heç nəyi, heç bir qərarımı bölüşmürəm sənlə. anlamırsan onsuz da məni. sənin düşündüyün qədər pis insan deyiləm, inan mənə. aramızdakı günü-gündən ucalan divarlar isə birgə əməyimizdir.
çox vecsiz, hissiz, axmaq görünə bilərəm, amma deyiləm. içimdə nələr daşıdığımı bilmirsən, heç vaxt da bilməyəcəksən. sənə inad çox möhkəm olmaqda qərarlıyam, amma entrini yazdıqca gözüm doldu. çünki incinirəm, mən də insanam, qəlbim qırılır. kaş ki, vaxtında abort etdirərdiz məni. nə sən mənim kimi övladın olduğu üçün məyus olardın, nə də mən bu dünyaya gəldiyim üçün həyata lənət oxuyardım.
yenə də, anam olduğun üçün qıra bilmədiyim bir bağ var aramızda. bu bağ qopsa daha az incinərəm. amma olmur, anam olduğun üçün çox istəyirəm səni, deyəsən. əmin deyiləm duyğularımdan. sənə nifrət etmirəm, amma soyuqluğu inkar edə bilmərəm. amma sənin gözündəki mənə qarşı olan nifrət qığılcımlarını çox görmüşəm. yenə də, eybi yox, canın sağ olsun.
Taylor Swift rejissorluğu və senaristliyi ilə çəkilmiş qısa film. Film demək olarmı, heç elə düşünmürəm. Bir neçə yeni mahnısını sığdırdığı uzunmetrajlı klip demək daha doğru olar, məncə.
Baş rollarda Sadie Sink, Dylan O'Brien və Taylorun özü var.
sadie rolunu gözəl mənimsəyib, onun işinə söz yox. Amma senari 1 qəpiklik deyil. Sanki wattpad'dən götürülüb. Düzdür, bu mövzuda çox filmlər var, amma heç biri bu qədər ciringe deyil. Düşün, sevgilin dostları ilə birgə olarkən sənə yetərli ilgi göstərməyib deyə trip atasan. Bildiyiniz teenager drama. Üstəlik, filmin sonunda toksik feministlik ortaya girir. "Bak bak sevmediğin kadın nerelere geldi" havaları. Bəli, qaqaş da qızın uğurlarına baxıb "ben seni nasıl kaybettim yaa" mooduna düşür. Senari boşdur yəni. Taylorun səsini və mahnılarını heç sevmirəm zatən, filmə də oturmayıb, çox cılız səslənir. Letterboxd və digər şəbəkələrdə olan high rating elə taylorun öz fanları səbəbilədir.
Filmdə bəyəndiyim tək şey rənglər, payız abu-havası və Sadie'nin aktyorluq qabiliyyəti idi, 1 ulduz da bunun üçün. Genel olaraq, sərf etditim 14 dəqiqəyə heyif.
*rus ədəbiyyatı* deyəndə ağıla ilk gələn yazarlardan biri.
1849-cu ildə dövlət əleyhinə çevriliş iddiası ilə həbs edilib. 10 həbsdə qaldıqdan sonra güllələnərək edam ediləcəkdi, amma bağışlanılır və sibirə sürgünə göndərilir. 1859-cu ildə cəzasını çəkib bitirir və *sankt peterburq*a qayıdıb.
yazarlıq fəaliyyəti iki dövrə bölünür. ilk dövr sürgündən öncə yazdığı romanları əhatə edir:
(bax: bednyye lyudi)
bunlardan əlavə bir çox kiçikhəcmli hekayələri var. ümumiyyətlə, sürgündən sonrakı yaradıcılıq dövrü tənqidçilər və oxuxular tərəfindən daha yüksək qiymətləndirlir.
13 yaşım olarkən kitabxanaçı başından etmək üçün əlinə gələn "*alçaldılmış və təhqir edilmiş insanlar*"ı vermişdi oxuyum deyə. onsuz həssas uşaq idim, kitabı oxuduqca içim parça-parça olmuşdu. o zamana qədər oxuduöum kitablar arasında mənə ən pis təsir edəni idi. bir də 18 yaşımda "*bəyaz gecələr*"i oxuyub qayıtdım dostoyevskiyə.
həddindən çox detal verməsi və obrazları tam təsviri ilə çox oxucuya sıxıcı təsir bağışlayır. Yenə də, əsərləri bir müddət sonra bağımlılıq yaradır sanki.
filmin ana mövzusu təbiətin çirklənməsi, ekoloji problemlər, əhalinin artması ilə ilə yaranan iqtisadi və sosial problemlərdir. vizual və səsləndirmə olaraq film çox möhtəşəmdir. adam az qalır ki, gedib meşədə yaşasın. bir tərəfdən də ekoloji problemlər göstərilir, insan biraz vicdan əzabı çəkir.
sənədli film olduğu üçün izləyib zövq almaq lazımdır sadəcə. izləyərkən bəzən sıxılıb əsnəsəm də, ümumən izləməyə dəyər. izləyin, izlətdirin.
7 yaşında olarkən valideynləri boşanıb və anasının himayəsində böyüyüb. məktəbi bitirdikdən sonra bir müddət səyyar telefon satışı ilə məşğul olub. daha sonra dəniz qoşunlarında xidmət edərkən yaralanıb və ordudan uzaqlaşıb.
Universitet kampuslarından birində səhnədə çıxış edib və ardınca 2009-cu ildə incəsənət məktəbində təhsil alıb. 2010-cu ildən film və televiziya şoularında kiçik rollar alıb. 2012-ci ildən etibarən rol aldığı "*girls*" televiziya şousundakı çıxışına görə 3 dəfə emmi mükafatı qazanıb.
son illərin ən populyar aktyorlarından biridir. aktyorluq performası, rolu yaşaması əladır. fikrimcə, "*marriage story*" filmindən sonra daha da tanındı. bu filmdəki roluna görə "ən yaxşı aktyor" nominasiyası üzrə oskar qazanmışdı. ən son rol aldığı "*house of gucci" filmi də artıq 24 noyabrdan teatrlara çıxacaq.
nəhayət ki, bu gün kinoteartda izlədik filmi. amma 5 dəqiqə filan gecikmişdik, fikrim takılıb qaldı əvvəlki dəqiqələrdə, anlıq əsəb və məyusluqdan fokuslana bilmədim uzun müddət. üstəlik dialoqlar sürətli və cümlələr uzun idi, tam anlaya bilmədiyim hissələr çox oldu. Ona görə heç də yaxşı analiz entrisi olmayacaq bu, təəssüf...
Filmdə hadisələr 1925-1975-ci illər arasında "The French Dispatch" adlı mətbəədə redaktorun ölümü ilə başlayır. Kollektiv biraraya gələrək anım məqsədli dərgidə yayımlamaq üçün son 10 ilin ən yaxşı üç hekayəsini seçir. Bu üç yazı üçün ikiqat cinayət səbəbilə ömürlük həbs olunmuş rəssam, tələbə protestoları və aşpaz sayəsində həll olan qaçırılma hadisəsi seçilir. Ümumilikdə film kollektiv arasında yaşananlar və bu üç hekayənin qarışığından ibarətdir və komediya-dram janrındadır.
ilk olaraq musiqilərdən başlayım. Filmdə musiqi seçimləri çox möhtəşəm idi. əsl fransız havası yansıdılmışdı. Filmin bəstəkarı Alexandre Desplat 11 dəfə oskara namizəd olub.
eləcə də rəng paletləri möhtəşəm idi. i mean, rəngli olan və animasiya səhnələrində. Filmdə bəzi hissələr ağ-qara rəngli idi. Rejissor həmin dövrlərdəki fransız siyasi ab-havasının yansıdıldığı səhnələrin ağ-qara olduğunu bildirib. Əslində, filmdən 1 bal sırf buna görə kəsdim. Sən andersonsan, rəngli, ürəkaçan görüntülərlə könlümüzü oxşa. Ağ-qara niyə çəkirsən axı... düzdür, simmetroya və qalan şeylər gözəl idi, amma izlədikcə içim qararıb "kaş rəngli olardı səhnələr" deyirdim. Üstəlik bəzi gözəl mənzərəli, incəliklə işlənmiş səhnələrdə kamera çox sürətlə keçirdi. tam fokuslanmaq olmurdu və azacıq göz yorurdu.
Filmdə bəzi səhnələr animasiya şəklində idi, olduqca maraqlı və özənlə hazırlanmış idi. Olduqca bəyəndim. Xüsusən aksiyon səhnəsi idi. bəlkə də, "heçözüdəbilmir" deyən kimi, o səhnələrin çəkilişi çətin və baha başa gələrdi deyə animasiya kimi hazırlayıblar. ya da mən deyən kimi, komedik filmdə o səhnələrin olması ortamı çox ciddiləşdirə bilərdi.
Aktyor performansları əla idi. Ahh, lea, bu seksilik? O gardiyan formasındakı duruş, düzgün üz xəttləri, soyuq baxış... aşiq oldum rəsmən.
Sadəcə, tilda swinton və adrien brody canlandırdığı səhnələrdə cümlələr uzun və biraz çətin anlaşılan idi. Ya da mənim ingiliscəm yetmədi, bilmirəm.
Bir də sanki film senarisində biraz boşluqlar vardı. Bəzi səhnələr tez-tələsik çəkilibmiş kimi. ümumilikdə izləməyə dəyər, amma şəxsən gözləntilərimin altında qaldı. Sanki daha yaxşı iş çıxara bilərdilər ortaya.
"Nə isə edərək özümü məşğul tutmağa çalışıram, yoxsa sonum intiharla qurtaracaq".
*marcel proust*un 1907-ci ildə başlayıb 1918-ci ildə bitirdiyi, ölənə qədər*
1922-ci il
üzərində düzəlişlər etdiyi 7 cildlik romanlar toplusu.
Yazıçını dünyaca məşhur edən *epopeya*dır, toplam 2000-dən çox personaj var əsərdə. *fransız ədəbiyyatı*nın ən önəmli əsərlərindən sayılır.
Bayaq nənəm zəng edib, biraz nənəmlə, babamla danışdım. Nənəm deyinir ki, baban eləbil sibirdədir, elə bərk-bərk qalın geyinib. Pişik kimi də peçin yanında oturur. Öz aralarında zarafatlaşırlar, söz atırlar şirin-şirin.
babamla danışdım, hal-əhval tutdum. Sağollaşanda deyir kaş bir ekran, monitor ola, ürəyimizi göstərə sizi nə qədər çox istəyirik, nə qədər çox sevinirik uğurlarınıza. Gözüm doldu danışanda, ürəyim isindi.
nənəmlə sağollaşdım, telefonu söndürmədən qoydu kənara, eşidirəm mən də dediklərini. Babama deyir ki, bu uşaqlar irəli getdikcə bütün dərdimi, ağrılarımı yaddan çıxarıram, ürəyim sevinir.
indi təbəssüm yayılıb sifətimə, günün gərginliyi getdi üzərimdən. Sevilmək və sevildiyini görmək həqiqətən gözəl hissdir.
*fyodor mixayloviç dostoyevski*nin "*bədbəxt insanlar*" romanında makar alekseyeviç ədəbiyyatla bağlı belə deyir: "Ədəbiyyat nə qədər möhtəşəm bir şeydir, varvara, nə qədər gözəldir! Bunu ratazyayevlə keçirdiyim üç gün ərzində öyrəndim. insanın qəlbini gücləndirir və ona rəhbərlik edir... ədəbiyyat bir tablo, rəsm, yaxud güzgü kimidir. Ehtirası, ifadəni, gözəl tənqidi, yaxşı təhsili hərtərəfli göstərir".
fikrimcə, ədəbiyyat həqiqətən güzgü kimidir. hamı müəyyən qədər də olsa öz əksini görə bilir. ya yazıçıda, ya obrazlarda, ya da nəyinsə gedişatında. əsas odur, vaxt ayırıb dərk edəsən.
2011-ci ildə urban dictionary üzərində ortaya atılmış və 2017-ci ildə *reddit*də *nofap* community tərəfindən məşhurlaşmış internet challenge.
axımın məqsədi noyabr ərzində masturbasiya, seks, pornoqrafiyadan uzaq durmaqdır. əsasən kişilərə xitab edir. bəziləri 1 günlük istisna olduğunu deyir, bəzi mənbələr isə tamamilə seks və masturbasiyadan uzaq durmaqda təkid edir. 1 aylıq nofap challenge kimidir. ardınca da noyabrın acısını çıxmaq üçün "*destroy dick december*" challenge başladırlar adətən.
mənə görə daha bir mənasız reddit kulturasıdır. gündəlik həyata mane olmadıqca və dozada etdikdə masturbasiyanın kişi orqanizminə ziyanı olmadığını nəzərə alanda suya düşür bu challenge. *11 ay içkinin dibini görüb ramazanda içməyən tiplər*i xatırladır. r/nonutnovember *subreddit*ində memes və rəylərə baxa bilərsiz.
otaq yoldaşımın halı pisləşdiyi üçün təxminən 2 saat yarım bundan əvvəl ambulans çağırmışıq. bayaq zəng ediblər ki, "ambulans çağırmışdız, gəlməyə ehtiyac var?". sözə, üzsüzlüyə bax! "gəlməyə ehtiyac var?". ehtiyac var ki, çağırmışıq da. mən də dayana bilməyib "bu saatdan sonra gəlsəniz də fərqi yoxdur, özümüz sağaltdıq xəstəni" dedim. yanımdakı qız da mənə deyir ki, yenə söz soxmadan dura bilmədin.
bakının ortasına ambulans 2 saat yarıma gəlir, daha təcili hallarda neynəyirlər, çox maraqlıdır mənə. ölkədə təcili yardıma olan inamım da belə getdi. heç olmaya adlarını dəyişsinlər, ayıbdır.
1901-ci il doğumlu fransız rejissor.
film dünyasına girmədən öncə rəssamlıq və fəlsəfə təhsili alıb.
əsasən estetik və dramatik süjet xətləri ilə tanınır. *jim jarmusch*, *andrey tarkovski* kimi rejissorlara ilham verib bəzi nöqtələrdə.
kino fəaliyyəti iki dövrə bölünür - ağ-qara və rəngli filmlər.
birinci period toplam 8 ağ-qara filmdən ibarətdir. bu perioda daxil olan filmlərdə həyatı sorğulamaq, yaşamaq çətiinlikləri, sosial peoblemlər, üsyankarlıq ön planda olub. amma filmlərin sonunda nələrinsə dəyişmək şansı olur.
1. (baxma: Angels of Sin) (1943)
2. (baxma: Ladies of the Bois de Boulogne) (1945)
3. (baxma: Journal of a Country Priest) (1950)
4. (baxma: A Man Escaped) (1950)
5. (bax: Pickpocket)
ikinci perioda toplam 5 rəngli film daxildir. ikinci perioddakı fiilmlərdə pessimistliik hökm sürür, heç bir ümid yoxdur. obrazların bəzi davranışları mənasız və absurd görünsə də, onlara dair heç bir açıqlama yoxdur.
1. (baxma: A Gentle Creature) (1969)
2. (baxma: Four Nights of a Dreamer) (1971)
3. (baxma: Lancelot of the Lake) (1974)
4. (baxma: The Devil Probably) (1977)
5. (bax: Money)
(1983)
Qısacası, özünəməxsus stili olan rejissorlardandır. filmlərini izləmək insana sıxıntı verir, kədərə bürüyür.
)
*subreddit*ində memes və rəylərə baxa bilərsiz.