ubuntu

sistem resurslarına az tələbkar olduğu deyilsə də bəzi növ cihazlarla uyuşmama kimi problemləri olan açıq mənbəli əməliyyat sistemidir. ən problemli yeri grafik kartlardır. windowsdakı kimi hər cihaz üçün uyğun driver tapmaq şansınız yoxdur. ubuntuda bu böyük problemdir. bundan başqa dediyim kimi hər cihazda rahat işlətmək olmur. bəzi cihazları qəbul eləməmək kimi xəstəliyi var. bilirəm heç vaxt yaxşı mühəndis ola bilmiyəcəm, amma niyə amk? niyə qoşulan cihazın modelinin bu əməliyyat sisteminə təsiri olsun ki? hamısı eyni işləmə prinsipi ilə istehsal olunur da mk. bunda nəsə iqtisadi-siyasi bir oyun olduğunu düşünürəm. mənim bu zibilim, hansı ki, mağazadakı ən ucuz laptopu almışdım, windows 7 ilə problemsiz işləyir. lisenziyası üstündə gəlmişdi deyə. adi vəziyyətdə prosessor 5-10% yüklənmədə olur. ubuntuda amma bu rəqəm 50-60%-dir. özü də görünən heç bir proses yoxdu. hamsı "səhnə arxasında" gedən proseslər idi. səbəbini anlamadım. elə də grafik effektlərlə zəngin desktop modeli də işlətmirdim. o qədər çox yüklənmə səbəbsiz idi. ikincisi də ki, mənim grafik nüvəm elə prosessorun içinə integrasiya edilib. ucuz laptopdu bu mk. mən buna uyğun driveri ubuntuda hardan tapım. bir şey yazmışdım e, amma performans driveri olan grafik kartı performansında deyildi.
ubuntunu pc-mdə problemsiz işlətmişəm. onu dəfələrlə windowsla əvəz etməyimə səbəb oyunlar olub. belə ki, məşhur oyunların bu sistem üçün olan versiyasını çıxarmaq nədənsə heç kimin ağlına gəlmir. öz oyunları da ki, özü kimi açıq mənbəli olduğundan əksər hallarda pulsuzdur, həvəskar programçılar tərəfindən düzəldilib və keyfiyyətsizdir. amma programlar üçün eyni şeyi deyə bilməyəcəm. bunlar qəşəngdir və hətta bəziləri mənim indi ubuntu üçün darıxmağıma səbəbdir. başqa variantlar üçün: (bax: wine hq)

badalaq gəlmək

birinin işini pozmaq, onu aldatmaq, fırıldaqçılıq eləmək mənasına gələn ifadədir. dilimizin möhtəşəm ifadələrindən biridir. həqiqi mənasında çox az işlədilir, həqiqi mənası daha çox podnojka vermək ifadəsi ilə əvəz olunur. amma məcazi mənası möhtəşəmdir. eynilə həqiqi mənasının simvolikləşdirilmiş formasıdır. yəni kimsə bir istiqamətdə hərəkət edir. siz ona badalaq gəlməklə nəinki o istiqamətdəki hərəkərini dayandırır, hətta onu yerə yıxmış olursunuz. qüsursuz düşünülüb.
(baxma: nömrə gəlmək)
(baxma: soxuş gəlmək)

sözaltı sözlük üçün tövsiyələr

son vaxtlar ən böyük problemimiz olan diss-miss müharibəsini aradan götürmək üçün konkret tədbirlər görünsün. iki təklifim var:
1. reytinq, karma xalı və bənzəri şəkildə eqo ilə bağlı olan zir-zibil yerli dibli məhv edilsin. səs vermə olmasın. kimsə bir entry-ni çox bəyənirsə, yazara mesajla öz tərifini yaza bilər. ya da əksinə bəyənməsə, yenə mesajla "petux, bu nə yazıdı" deyə bilər.
2. bu şeyləri gizli saxlamaq olar. səsvermə olduğu kimi qalsın. amma yazar profilində reytinq, karma xalı, son səs verilən entryləri və s. görünməsin. yazara səs vermələr barədə bildirim gəlməsin, bildirimlər ancaq izlənən başlıqlar və yazarlara görə gəlsin. yazarın favori seçilən entry-sindən xəbəri olmasın. yazarın favori seçdiyi entryləri digər yazarlar görməsin, hardasa gizlədilsin. reytinq və karma xalı yalnız statistika və başlıqlardakı əjdaha lazımdır funksiyası üçün fəaliyyət göstərsin. bir də sağ frame yığışdırılsın.
saygılar

güldürən qəribə yuxular

indicə yerimdən dik atılıb "hassikdiiirrr" deməyimə səbəb olmuş yuxudur. deməli saatı nəyə görəsə saat 7-yə qurmuşam. heç bir səbəb olmadan. axşam da gec yatmışam. zəng də ki, əsl alarm zəngidir, sirenidir. saat çalır. yuxu elə bəlkə də həmin anda başlayıb, ya da əvvəldən başlamış yuxuya saatın zənginə "uyğun" səhnə əlavə olunub. gördüm hardasa alarm çalınır. bildiriş də ki, monitorda sözlük başlığı olaraq göstərilir. * aasdfasdf başlıq da ki, "söz6 sözlük fəryad edir, corvette oğurlanıb"
bu ne lan?! beynimin içini sikim. gijdıllaq, bildik durmaq istəmirsən, daha heç olmasa məntiqli şey yarat da. götəş mənim saatın zəngini ignor eləməyim üçün o səslə birlikdə bir səhnə yaratdı. amma yeməzlər, bir müddət sonra dik atıldım. saatı söndürdüm, biraz nəfəs aldım. yuxum da tökülür. başlığı telefonuma not elədim ki, duranda sözlükdə bu barədə yazacam. özümü tulladım yatağa. bu dəfə də görürəm axşamdı timidusla playstation oynamaq istəyirik. oyuna başlamamışdan əvvəl timidusa gördüyüm yuxu barədə danışmağa başlayıram. amma başlıq yadımda deyil deyə telefonumdakı notu axtarmağa başlayıram. qaqaş da sağolsun, sözümü kəsdi, sözlükdəki qızlardan danışmağa başladıq. söhbət mənim bir vaxtlar xoşuma gələn iş yoldaşım, polyak bir qızdan düşdü* sən onu hardan tanıyırsan ala?!bir!! bundan da sözlük qızı imiş kimi, aramızda olan hər şey sözlüyə bəlli imiş kimi münasibətimizi müzakirə eləyirdik ki, yenə durdum. nə yuxu gördüyümü başa düşmək üçün 3-4 saniyə lazım idi. söhbət çatandan sonra ucadan "hassikdiiiirr!" dedim və komputeri açdım.

lets play videoları

youtube istifadəçisinin oynadığı oyunları qeydə alıb öz kanalına yerləşdirdiyi videolardır. tutalım ki, adam gta oynayır. oyunun açılış səhnəsindən son tapşırığın bitişinə qədər hər şeyi qeydə alır, nəticədə uzun bir videolar siyahısı əmələ gəlir. işin vacib şərti oyun prosesinə şərh verməkdir. müxtəlif janr oyunlara müxtəlif cür şərhçilər tələb olunur. futbol, simulator, strategiya janrında oyunların şərhçiləri söhbətdən başı çıxan adamlar olmalıdırlar. məsələn strateq, gedişlərini nəyə görə etdiyini, rəqibin filan yerdə niyə geri çəkildiyini falan şərh edə bilməlidir. rpg şərhçiləri senarini yaxından bilməlidirlər və s. ümumi şərt isə hamısı yaxşı yumor hissinə sahib olmalıdırlar. məncə məhz bu özəlliyi olanlat qabağa gedir. söhbət ilk vaxtlar gameplay videolarından başladı. hansısa oyun haqqında təsəvvür yaratmaq üçün bu videolar hazırlanırdı. izləyici bir oyun haqqında eşidir, məqalə oxuyur, amma baha olduğundan hələ almaq istəmir. tam əmin olmaq istəyir. bu vaxtı onun köməyinə bu gameplay videoları gəlirdi. girib, izləyib oyunun grafikası, özəllikləri ilə tanış ola bilirdilər. bu videoları kim fikirləşmişdisə əla iş görüb. sonradan gameplay videoları uzandı, bir neçə hissədən ibarət olmağa başladı. bəzi oyunları tanıtmaq üçün doğurdan da sonuna qədər göstərmək lazım idi. nəticədə lets play videoları yarandı. bu videoları yükləyən, istedadlı kanallar inanılmaz məşhurluq qazandılar. artıq o qədər məşhur idilər ki, bütün qazancları bu videolardan gəlirdi. adamlar artıq sənin-mənim kimi kompyuter alıb oyun yazanlardan deyil. işi, qazancı burdan çıxır deyə sistemini ən yeni avadanlıqlarla təchiz edir. ağır oyunları çəkərkən problem çıxmasın deyə. təzə bir oyun çıxır. onun çıxmasından 1-2 həftə əvvəl bu insanlara oyun verilir, bunlar da lets play-ini hazırlayıb yerləşdirirlər youtube-a. yeni növ biznesdir. ortada pul var. fantastik olmasa da evdə oturub oyun oynayan üçün böyük pullar var.
bekarlayanda girib baxmağı sevdiyim videolardır. inanmaya bilərsiz, amma məncə şərhçi yaxşı olsa kifayət qədər əyləncəli videolardır. bir şey də var ki, prinsipcə porno kimidir. orda sən sikə bilmədiyin civiləri başqa kələlərin sikməsinə baxırsan, burda da sən oynaya bilmədiyin oyunları başqa gamerlərin oynamasına baxırsan.

sözlükdə obraz yaratmaq

nick açıb, sözlüyə yazmaq, hadislərə rəy bildirmək, başından keçən əhvalatları uyğun başlığa yapışdırmaq və s. şeylər eləməklə sözlükdə özün haqqında təsəvvür yaratmaqdır. sözlük yazarı sadəcə düşüncələrindən ibarət bir varlıqdır demişdik. bu gün fikirləşdim bu barədə. əslində səmimi olmaq məcburiyyətimiz yoxdur. düşündüyümüzü deyil də düşünmək istədiyimizi də yaza bilərik. başımıza gələnləri paylaşarkən 100% düzgün yazmağa məcbur deyilik. əhvalatın üzərində biraz oynaya da bilərik. uydurma səhnələr, qəhrəmanlar əlavə edə bilərik. ya da tamamilə uydurma əhvalat yaza bilərik. sözlükdə olduğumuz kimi varlığımızı sürdürməyə məcbur deyilik. bu möcüzəvi məkanda istədiyimiz, arzuladığımız "məni" yarada bilərik. anonimliyi kifayət qədər qoruya bilsək, onda heç bir problem çıxmayacaq. sözlük əhli səni onsuz da yazılarından tanıyır. heç birimiz olmaq istədiyimiz yerlərdə deyilik. olmaq istədiyimiz insanlar deyilik. amma sözlük bunun üçün bizə şans verir. biraz yaradıcılıqla arzu elədiyimiz "məni" sözlükdə yarada bilərik. ya da heç arzuladığımız bir şey olmasına ehtiyac yoxdur. tamam fərqli bir obraz canlandıra bilərik. özünə məxsus düşüncəsi, hadisələrə baxış açısı və s. tutalım ki, mən belə elədim. bir gün manqurt qardaşımız real həyatda əsər yazmaq fikrinə düşür. əsərin qəhrəmanlarından biri də yalnız sözlükdən tanıdığı qatıq-dır. qatığın sözlükdəki obrazından yararlanmaq istəyir. amma halbuki, qatıq obrazı real deyil. o özü də başqa bir insanın yaradıcılığından yaranıb. beləcə ortaya çox maraqlı bir şey çıxır.
hamımız belə edək demirəm. heç mənim də belə bir şeyə nə ehtiyacım var, nə də həvəsim. amma bir fikirdir də bölüşmək istədim.
saygılar

argumentum ad ignorantiam

(baxma: bilgisizlikdən doğan sübut)
(baxma: cahillikdən doğan arqument)
verilən bir nəzəriyyə haqqında kifayət qədər bilgi olmadan onu səhv və ya düz olaraq qiymətləndirməyə deyilir. məsələn bir nəzəriyyə sırf indiyə qədər heçvaxt inkar edilmədiyinə görə həqiqi olduğu qəbul edilir. eynilə bir nəzəriyyə sırf indiyə qədər heçvaxt sübut olunmadığına görə yanlış olaraq dəyərləndirilir. qərar, hökm hərhansı bir dəlildən yola çıxılaraq deyil də, bilgi yetərsizliyindən verilir. iddiaçı özünün bilgi yetərsizliyini, cahilliyini verilən nəzəriyyənin təsdiqi və ya inkarı üçün kifayət olduğunu düşünür. bu vəziyyətlə tez-tez rastlanılsa da, formal məntiqdə yolverilməz bir xaldır.
bir-iki nümunədən başa salmağa çalışım.
1. ziba bakirədir, çünki indiyə qədər kiməsə verdiyini görməmişəm.
burda iddiaçı zibanın özəl həyatından qaçırdığı şeylərin ola bilmə ehtimalını gözdən qaçırır. sırf indiyə kimi "ziba filankəsə verib" deyən olmayıb deyə onun bakirə olduğuna inanır. bilgi yetərsizliyi hökm vermək üçün bıs edir.
2. qarışqalar uça bilmir, çünki indiyə kimi uça bilən qarışqa görməmişəm.
əslində hər iki nümunədə bir səhv elədim. iddiaçı sırf özünün cahilliyindən yola çıxmaq məcburiyyətində deyil. belə olsa idi, iddiası çox yaşamazdı. problem ondadır ki, cahillik bütün elmdə mövcuddur. müəyyən bir şeyin hələ tam isbat olunmamasından söhbət gedir, mamedin uçan qarışqa görməməsindən yox. məsələn nəzəriyyə irəli sürülür ki, qarışqalar qısa müddət ərzində uzaq məsafələrdə koloniyalar qura bilirlər, deməli onlar uça bilirlər. bu nəzəriyyənin özü də cəhalətdən doğan arqumentdir, ancaq bunu bir qədər aşağıda yazacam. inkarını birinci yazmaq istəyirəm. alimlərdən biri çıxıb deyir ki, qarışqalar uça bilmirlər, indiyə qədər heçkim onları uçarkən görməyib. dediyim kimi insanların qarışqaları uçarkən görməmələri, bu barədə bilgisiz olmaları, qarışqaların doğurdan da uça bilmıdiyi anlamına gəlməz, yuxarıdakı nəzəriyyə inkar olunmuş sayıla bilməz. nəzəriyyənin təsdiqində isə uçmaqdan başqa sürətli yerdəyişmə yöntəmlərinin mövcud ola biləcəyi nəzərdən qaçır. teleportasiya da edə bilərlər. bu barədə bir bilgimizin olmaması, heç vaxt teleportasiyanı müşahidə etməməyimiz qarışqalar uça bilir demək deyil.
göründüyü kimi bir nəzəriyyənin, fikrin, dəlinin quyuya atdığı daşın inkarı ya da təsdiqi o qədər də asan məsələ deyil. ona görə də filan nəzəriyyə isbat olunmayıb, alimlər filan şeyin qarşısında çaş-baş qalıblar, bu möcüzədir və s. şeyləri buraxın. adamlar tapdıqları, fərqinə vardıqları şeyləri sübut etmək üçün itin zülmünü çəkirlər və çox vaxt buna nail olmurlar. ortaya atılan fikirləri təsdiq/inkar etməyin ən məşhur yolları aşağıdakılardır:
1. deduksiya
2. induksiya
3. ziddiyətdən dolayı sübut
və s.
bunların özü də ciddi şəkildə tənqid olunur, amma yetimlərin əlində çox seçim yoxdur. vaxtım olduqca bax-ları dolduracam.
* mən də latınca termin bilirəm deməyin 100 yolu
mənbə: wikipedia tərcümələri, riyaziyyatdan mühazirə skriptim, kıçım.

sözaltı roman

şəlalənin söndüyünü görən məzi, o baxan tərəfə boylanır. qaqaşların gəlişinin sülh məqsədi ilə olmadığını anlayır. ilk zərbəni özü vurmağı qərarlaşdırır. dişlərini sıxıb, öndə gələn qaqaşa kəllə qoyur. ikinci qaqaşın üstünə tullanıb, yerə yıxır və oturur sinəsində. üçüncü qaqaş burnundan sel kimi qan axan birincinin yanına qaçır, bu vaxt məzi üstündə oturduğu qaqaşı əzişdirir. şəlalə isə sinəsini ovuşduraraq, həyəcanla hadisələri izləyir. məzi ayağa durub, sikim oğlannığıvızı, durun sikdirin burdan deyir. zədə almamış qaqaş, digər iki dostunu götürüb sikdirir. bəli məzi artıq əvvəlki məzi deyildi. yaddaşı ilə birgə həm də cənabətliyi getmişdi... * sikim fantaziyamı * söhbəti uzatmaq üçün nəsə bir şey fikirləşmək istədim

tək çalışmağı sevən adam

məqsəd, tapşırıq nə olursa olsun tək olarkən daha effektiv olan adamdır. qrup içində işləyə bilməz. işləsə də faydalı iş əmsalı şiddətlə azalar. istər qab yumaq olsun, istər qız tutmaq olsun, istərsə də dərs oxumaq olsun, tək hərəkət etməyə üstünlük verər. zəkası, pratikliyi və yüklənə bilmə bacarığı tək olarkən daha çoxdur. ümumiyyətlə qanında türk qanı olan hər insanda az-maz da olsa belə problem var. yaponlar deyiblər ki, "bir türk beş yapona bərabərdir, amma beş yapon 50 türkdən daha yaxşıdır"
amma məndə bu tamam başqa miqyasda problemə çevrilib. ilk nəzərə çarpacaq əlamətlərini məktəb vaxtı hiss edirdim. uşaqlar bir yerdə oturub imtahana hazırlaşmaqdan danışanda gözlərimi döyürdüm. bir araya gələndə necə oxumaq olar axı. mən tək olmasam bir zibil öyrənə bilmirdim. sonra bu birlikdəlik həvəsi həyatımızın hər poxuna girməyə başladı. hər dəfəsində qaçmağa çalışdım, anlamadılar. ölkədən çıxdım, tək yaşamağa başladım. unidə də imtahanlara az qalmış hamı cumdu kitabxanaya, qrup şəklində dərs təkrarlamağa. 3-4 dəfə mən də bunlara qoşuldum. qazandığım tək şey qoz-fındıq yeməyim oldu. fizikadan bir məsələni başqasının həlli deməsi ilə necə başa düşmək olar, bilmirəm. bunları da bir təhər yola verdim. sonra iş başladı. eləki məni təkcə bara salırdılar hər şey yağ kimi gedirdi. özüm hər şeyi öz qaydasında həll edirdim. restoranda isə 4-5 nəfərlə bir olurdum deyə özümü itirirdim, səhv çox buraxırdım. ilk fürsətdə canımı qurtarmaq üçün qaçırdım.
səbəbi çox şeydə ola bilər. ən böyük faktor insanın yalnız tək hərəkət edərkən intelektual varlıq olmasıdır. elə ki, bir qrupun içinə düşür o artıq intelektual fərd ola bilməz. sürü ilə hərəkət edən bir debildir. adicə dost-tanışla gəzəndə 7-8 nəfər oğlanın eyni hərəkət etməsi, eyni şeylərə gülməsi, eyni cür düşünməsi baş verir ki, buna həmişə nifrət etmişəm. o qrupun içində olmaq adama qəribə rahatlıq, güvən hissi verir, adam sağlam düşünə bilmir. nəticədə qrup üzvlərinin fərdiliyi itir, sürü əmələ gəlir. bu sürü isə çox debil olur, çox iyrənc şeylərə qadirdir. dəfələrlə qrupla edilən hərəkətlərə görə tək olarkən peşmanlıq çəkənlər olub. dostlarla bir yerdə olanda kimləsə dibinə kimi daşşaq keçib, dayana bilməmək və həmin adamın xətrinə dəymək hamımızda olub məncə. sürü sanki adamın gözünü bağlıyır, nə elədiyini bilmirsən, sadəcə qrupla bir yerdə hərəkət edirsən. bunu dərk edəndən bəri tanışlardan qaçmağa çalışıram. topluca harasa gedərkən belə qrup moduna girməməyə çalışıram. "kənardan" onların davranışlarını izləməklə kifayətlənirəm. təbii ki, sürü bunu yaxşı qarşılamır.
işdə problem bir qədər fərqlidir. orda xaos hökm sürür. mənim konkret tapşırıqlarım varsa, başımı aşağı salıb, tək olduğumu fərz edib işləyə bilirəm. yoxsa alınmır. bir dostumun dediyinə görə isə əgər işdə kollektivlə işləyə bilmirsənsə orda mütləq dominant olan bir adam var, onun varlığı səni sıxır. dəqiq bir şey deyə bilməyəcəm, əsas odur tək daha rahatdır mənim üçün.
yazmaq, demək istədiyim yalnızlığı sevirəm falan filan deyil. insanların arasında olmağı da sevirəm, amma həddindən çox "səmimiyyət" istəmirəm. istənilən yerdə, vəziyyətdə özümə aid sahəm olsun istəyirəm. ən cana yaxın vaxtlarımda belə içinə qapanıqlığımdan əl çəkməməyə çalışıram. bəlkə həyat qrupla hərəkət edən üçün daha rahatdır, amma mənim üçün yox.

sözaltı sözlük poçt

əl cəldliyimi ölçmək üçün mükəmməl vasitə. poçta girib gələn mesajlara toxunmaq üçün 1-2 saniyə vaxtım var. çatdırmasam mesajlar itir. sadəcə yuxarıdakı gələnlər, göndərilənlər və s. kimi düymələr qalır. qalan hər şey yox olur. web versiyada bu problem yoxdur, ancaq mobildədir bu zibil.
(baxma: sözlükdəki nasazlıqları timidusa çatdırmağın 100 yolu)
(bax: in timidus we trust)

qab yumaq

teatrın gastronomiyasında işlədiyim vaxtlar boş içki şüşələrini növünə görə dəstələmək, sıralamaqdan, işin sonunda yaxın bir araba ilə binadakı bütün zibil kisələrini, kağız, şüşə tullantılarını toplayıb tullantı otağına boşaltmaqdan sonra ən çox sevdiyim fəaliyyət. barda, restoranın mətbəxində və kantində olmaq üzrə 3 növü vardı. ən cool olanı barda yumaq idi. amma ən əyləncəlisi kantindəki idi. restoranda da yumuşam amma o digərləri qədər zövq vermirdi. həm də orda tək olmurdum. (bax: tək çalışmağı sevən adam)

məktəbdə inşa yaza bilməyən sözlük yazarı

böyük ehtimal, mövzunun keyfiyyətsizliyinə görə yaza bilməmiş yazardır. maşallah olsun, bu başlıqda şikayətlənən yazarlar heç də ancaq "@3 sikmiş, zaaaa xd" kimi entrylərə sahib insanlar deyil. göz dəyməsin babat yazırlar hamısı. burdan çıxardığım nəticəyə görə yazarlarımızın problemi orta məktəbdə verilən mövzuların pis olması imiş. mənim problemim ibtidai sinifdə olub. o vaxtlar yadımdadı ki, inşa adı gələndə üz-gözümü turşudurdum. amma elə ki, beşinci sinifə keçdim və ədəbiyyat müəllimim ilə tanışdım, vəziyyət dəyişdi. o qadın işini sevirdi və planda olan çürümüş, keyfiyyətsiz, iyrənc mövzuları bizə yazdırmırdı. ilk vaxtlarda ortabab yazırdım, evdə hazırlaşırdım. sonradan isə təmbəlliyim ucbatından hazırlaşmamağa başladım. bir dəfə, iki dəfə artıq yavaş-yavaş eyni qiymətlər almağa başladım. sonra nə vaxtsa o qadın bizə yazarkən diqqət olunası şeylərdən, giriş-əsas-son hissələri ayırmağın önəmindən filan danışdı. bunları tədbiq edəndən sonra müəllimin sevimlisinə çevrildim. bir müddət sonra artıq inşaya evdə hazırlaşmağı özümə sığışdırmamağa başladım. yaxşı qiymətlər aldığımı görən qonşularım, inşa zamanı mənə "bir cümlə de yazım da" şəklində xahişlər yağdırmağa başladılar. onları heç vaxt başa düşə bilmədim və heç vaxt kömək də eləmədim. bütöv bir mətni necə ordan-burdan aldığın cümlələrlə qurmaq olar axı? sonradan türk liseyinə girdim. ilk türk dili dərslərinin birində müəllim 7-8 cümləlik bir şey yazmağı tapşırmışdı. mənim yazımdan sonra adımı, nömrəmi soruşub, dəftərçəsinə qeyd eləmişdi. sonra yazını giriş-düğüm-çözüm bölümlərinə ayırdığıma görə məni tərifləmiş, bunun önəmindən danışmışdı. mən də uçurdum sevincimdən. standart bir yazı, inşa yazanda belə bölümlərə ayırmaq yazının səliqəli görünməsinə, tez anlaşılmasına səbəb olur. ola bilər yaxşı yazılmış qarışıq yazılar daha təsirli olur, amma o daha çətindir, duyğusallığın, yaradıcılığın dibində olmalıdan ki, yaxşı yazasan.
inşa yazmağı öyrənməkdə yeni mərhələni xarici dil öyrənərkən tanıdım. bu mərhələdə öyrəndiyim "yöntəmləri" sözlükdəki, standart entry-lərimi yazarkən bolca istifadə edirəm. writing ya da text production deyilən dərslərdə qarşımıza bir grafik, statistik məlumat, hərhansı elmi fakt və bənzəri şeylər qoyurdular. sonra da bunlar haqqında yazmağı tapşırırdılar. qəlibləşmiş ifadələr, giriş, sonluq, bölmələr arası keçid üçün standart cümlələr falan verirdilər ki, bunları işlədin. sonra arada öz şərhlərimizi də salmağı öyrədirdilər. sözlükdə də əgər bilgi dolu entry yazıramsa bu yöntəmlə gedirəm. müəyyən bir şey haqqında qırıq-qırıq bilgilərim var. bunların ətrafında biraz oynayıb, yazıya giriş və sonluq əlavə edib yapışdırıram başlığa.
biraz yazını toplayım. entry yazmaq birbaşa olaraq inşa yazmaqla bağlıdır. bu barədə problemi olan əjdahalarımız yəqin ki, mövzunun keyfiyyətsizliyindən əziyyət çəkiblər. çünki, doğurdan da inşa yazmayan dostlarımı sözlüyə gətirməyə cəhd eləmişəm və nəticə belə olub:
ilk 10 entry-ni uzun yazmaq istəməyiblər. adamlar ümumiyyətlə sözlüyə yazmağı inci sözlüyün facebook-dakı caps səhifəsinə şərh yazmaqla qarışdırırlar. uzun entry-ləri oxutdura bilmirəm, nəinki yazdırmaq. uzun dediyim 7-8 cümlədən ibarət entrylərdir. onu oxumağa həvəs olmadığını deyirlər. nəticədə hamısı umbaydır və daha girmirlər. qeydiyyatdan keçən kimi də nicklərini paylaşdılar ki, nəsə "gülməli" şey yazanda deyək ki, bunlar əjdahadır. anonimlik sikmirlər, çünki, heçvaxt içini sözlüyə boşaltmağın nə olduğunu anlamayacaqlar.
p.s. hər iki ədəbiyyat müəllimimlə yaxından münasibət qura bilmədiyim üçün təəssüflənirəm. neynək ki, biz ədəbiyyata həvəs göstərə bilmirdik.