depressiya

1. gəl bir çay içək, kofe istəyirsən kofe içək.

2. @87455, çox istəyərdim, amma eyni şəhərdə yaşadığımızı düşünmürəm.

4. @87457, yoxdursa nə etməliyəm?

5. Özünüzə məşğuliyyət tapın. Məsələn iş adamısızsa, vakansiya saytlarında ixtisasınıza uyğun və ya işləmək istədiyiniz yüksək maaşlı işlərə baxa bilərsiz. Cv göndərib həmin işlə bağlı gözəl xəyallar qurub özünüzü xoşbəxt hiss edə bilərsiz.
Kiçik şeylərnən xoşbəxt olmağı bacarın.

6. @87456 , nə qədər söz yazılsa belə bilirəm ki oxumaqla daha asta gedən bir effekt alacaqsan, nəinki real ünsiyyət. insanların bir-birinə ötürdüyü enerji, səs tonu, pauzalar, sözlərin tələffüzü elə bil sehr yaradır ki, özün də bilmədən sağalmağa başlayırsan. məni sağaldan həmin insanlar olub. uzun-uzun yazıb səni yormaq istəmirəm, lakin bu intihar fikrinə bir toxunmaq istəyirəm.
intiharın yerinə sənə daha crazy bir fikir deyim. bir müddət artistlik elə. bəli, artistlik elə. deyəcəksən ki nə deyir ə bu ? , just listen.
intihar düşüncəsinə qapılmayan insan məncə yoxdu. varsa da, kainat bir-ikisini qarşımıza çıxartsın həyat eşqinə çörək batıraq.
intihar fikirləri ilə yatıb-durduğum həmin o periodda, beynimlə dialoqlarım arasında intihara aid ən ağrılı suallar bu cür idi - öldüyümü filankəs eşitsə nə reaksiya verər? məni başqasına dəyişən beşmankəs bir qədəhi də mənsiz qalmağına içib peşmankəs olacaq mı? dostlarım zarafatlarım üçün darıxacaq mı? və s. suallara cavab axtarıb ssenarilər qurub öz xəyalımdaki yas mərasimimə ağlayırdım. bütün suallarıma tapdığım cavab isə daha da üzücü idi, veclərinə olmayacaq, müddət, zaman, o dəfə unutmaq barədə yazdığım məsləhətdəki fucking zaman keçəcək, veclərinə olmayacaq heç birinin. bu cavaba isə daha da yıxılırdım. kökdə sevgisizlik, diqqətdən kənar qalmaq hissi mənə bu sualları və cavabları saydırırdı. bir adam da elon musk kimi ola bilmədiyi üçün intihar fikirləşsin, inanmıram elə biri olsun, varsa da elon musk köməyi olsun. intihar fikirləri ən bəsit çatışmazlıqlardan yaranıb xərçəng kimi artan bir zaddı. nəysə ki, sonda beynimdən bir səs ucaldı, yas mərasiminin axırında o cümlə keçdi beynimdən - bir halda ki, itirəcəyin təkcə bədənin var, həyatında yaşamağa dəyər bir şey yoxdur, ölməmişdən əvvəl öldür. öz fikrimdən özüm vahimələndim, necə yəni öldür, kimi öldür, haqsızlıq gördüyüm əclaf kimsəni. ağlıma o qədər adam gəldi ki, məktəbdəki müəllimələrdən tutmuş, xarakter çatışmazlığından insanlara əziyyət verən başqa-başqa oğraş adamlar, bir-iki malakandaki əslində xəzərə axmalı olan sperm artığı örnək qaqalar və s. (sözlükdə bir alter ego var idi, uzaqlaşdırılmasaydı qaqa öldürmə xəyalıma görə umbay atardı) bu fikir intiharı basdırdı. qorxu qarışıq bu idea mənə güclü hiss etdirdi. intihar fikri ağlımdan çıxmamışdı, amma geri plana düşmüşdü. uzağı türməyə düşsəm, ürəyim sıxılsa öldürərəm özümü kimi. alternativ kimi oturmuşdu öz küncündə bu fikir.
nifrət etdiyim birinin həyatının iplərini əlimdə tutmağımdan gələn tanrılıq hissi blah,blah,blah, adama diyərlər öz həyatının ipi əlindədi, tanrılıq hissin hanı bəs, niyə sırf başqasının ipi? bir neçə gün küçədə gəzəndə özümü potensial qatil kimi hiss edirdim. hər an hər şeyi edə biləcək qüdrətdə, lakin olduqca səssiz, qeyri-adi də olsa rahat hiss edirdim. anksiyete kəllə çarxa çıxsa da toplu insanların arasına qarışırdım. yeni kimliyimi bəyənirdim, həyat eşqimi artırırdı, bu kimliklə insanları izləməyi sevirdim. maraqlısı odur ki, nifrət etdiyim insanları intiharın eşiyində öldürə biləcəyimi bilmək hətta nifrətimi azaltmışdı. əlimdə güc topu ilə yuxuya gedirdim, güc topu ilə oyanırdım. həmin dönəm artistliklə bağlı geri dönülməz cığır açdım, istədiyim hər hansı bir şəxsə asanlıqla dönüşə bilirdim. kainatın işləmə forması sənin zehninlə birə-bir bağlıdı. gözləmədiyin anda bir oyunun gedişatı dəyişir. bu oyunu başladan poçtda işləyən xala oldu.
poçtda xidmət göstərən qaşqabaqlı xala ilk dəfə idi mənə qarşı salamdan başqa söz ünvanladı, o da harda işlədiyimi, balerin olub olmadığımı soruşdu, imkan vermədi ağzımı açım, ardıyca balerinlərə qarşı xüsusi rəğbətinin olmasından, uşaqlıqda ən böyük xəyalının balerin olaraq kariyera qurmaq olmasından ama nəsib olmamasından, əgər xəyalına qovuşsaydı indi sıxıcı işlə məşğul olmayacaqdı, sevdiyi işə sahib olacaqdı, kilolu bədənini zərif gözəllik əvəz edəcəkdi qarşılaşdırmalarından dəm vurdu,təsdiqlədim. balerin olmağım onda xoş hisslər yaratmışdı mənə qarşı, söhbətə can atırdı, bu da mənim xoşuma gəlirdi. balet haqqında öyrəndiyim hər şeyi bölüşə biləcəyim bir şəxs var idi və bu şəxsin enerjisi mənə lazım idi, elə bu şəxsə görə balet haqqında öyrənirdim, bu şəxs mənim doğmam deyildi, sadəcə poçtdaki xala idi. həmin söhbətlər, yad adamların qarşılıqlı müsbət enerji alış-verişi bəs idi. rollarım hər tərəfdə başqa-başqa idi, əlimdə xeyli sayda kimlik, aşırı dərəcədə maraq var idi. həyatı oyun xəmiri kimi oyana-buyana çevirirdim, yaxınlarımın belə diqqətini çəkən hər kimlikdən qalıcı xüsusiyyətlər otururdu xarakterimə. başım özümə o qədər qarışırdı ki, hələ də həmin beyin mexanizmimin səs-küyü üçün darıxıram. elə bil hər şeyi sonlandıracaq, hətta başqaları üçün də son gətirəcək bir düyməyə sahibəm, o düyməni basmaq yerinə düymədən kənar nə var nə yoxsa alt-üst edirəm, yoxlayıram. aşırı kitab oxuyanların mühitində özümü avara kimi tanıdırdım, avaraların mühitində oxuduqlarımdan danışıb asmr effekti yaradırdım (asmr ümid edirəm bilirsən nədi, bilmirsənsə araşdır, ən azından yuxunu yaxşılaşdırar) özümü fərqli kimlikdə bir də izim tozum tapılmayacaq şəkildə o qədər mühitlərə soxuşdurmuşam ki, saysam bitməz bu məsləhət ( dedilər adam balası kimi məsləhət ver, qatilliyə təşvik etmiş sayıldım, amma elə deyil toparlayıram) indi bu artistlik etməyin mənə qazandırdığı müsbətlərə baxanda zor eləmişəm. özü özümü yaratmışam həmin o intihar fikrindən. yaşayan ölü idim, fresh bir maraq hissi ilə bədbinlik hissini basdırdım. bir məsləhət yazmışdım səndən kənar birinə, şeytani yollarının da olduğunu vurğulamışdım yaxşı hiss etməyin, biri elə budur. bu şans bir dəfə keçir əlinə ki yaşayasan, insanlar isə tez dəyişən, səni olduğun kimi qəbul etsə də əvvəl-axır onlar üçün adiləşəcəyin kəslərdir ki, qoy elə səni sənin qurduğun hekayədə, tanıtdığın obraz kimi tanısın. sənin üçün kim əvəzedilməz olar? şəxsən mənim anam belə onu itirdiyim günə qədər bağlı sandıq, hər gün mənim diqqətimi çəkməyi bacaran, kəşf ediləcək tərəfləri saysız olan insan kimi qaldı. ona görə də əvəzedilməzdi.
bəlkə də fikirləşirsən özümə qarşı dürüst olmağım harda qaldı, bax, büründüyüm kimliklər özümdə görmək istədiyim xarakterlərə sahib kimliklərdi, həmin kimlik ola bilmək üçün səy göstərirəm, arı müxtəlif güllərdən şirə yığır, ortaya çıxartdığı bal isə əvəzolunmazdı. özündə görmək istədiyin hansı cəhətlər var, hansı özəlliklər var, yaxud kim sənin üçün idol xarakteri daşıyır, ondan nəyi oğurlaya bilərsən, özününkiləşdirə bilərsən, məktəbdə inşa yazdırırdılar yadındadırsa, örnək götürdüyün şəxsiyyət kimdir falan filan, bu inşanı məktəbliyə yox yetişkinlərə yazdırmaq lazımdır əslində. məktəbli kəşf etməyə start versin hələ, sonra yazdırın bu damn inşanı. nəysə.
beynini məşğul elə, özünü məşğul elə, insanlardan qaçma, öz iplərini öz əlində tut, beynivin çarxı işlətdiyi tərəf hansı tərəfdisə o tərəfi yağla ki çarx işləsin. ölməyə tələsmə, inan ölməkdən sıxıcı bir həll yolu ola bilməz. mənim beynim şeytani tərəflərdən keçib sonda mənə bal hazırlayır, balansı tutmağı başıma iş aça-aça öyrənmişəm. başıma iş gəlməyi ölməyi düşünməkdən daha çox ləzzət edib.
başıvı özüvü yaratmağa qat, özün və ancaq özün. the truman show (1998) filminə baxmısansa, hər yuxudan oyananda xatırla ki bir səhnəcik qurulub, o səhnəni ya sənin üçün qurulduğu kimi oynayacaqsan, yada alt-üst edib öz oyunuvu başqalarına oynadacaqsan. ikincisi tanrı kimi hiss etdirir. ölüb gedəcəyin günə kimi tanrı olmağın nəyi pisdi? özünü yaradan tanrını asanlıqla yıxmaq olmaz. sən bir yerdən başla inkişaf etməyə, ardı gələcək. hə bir də, sənin doğulduğun həmin bu səhnəcik cəngəllik qanunlarına görə düzənlənib, nəzərə al.

7. @87460, əjdahasan kinnitus! dəyərli vaxtından məsləhətə görə xərclədiyin üçün sonsuz təşəkkürlər. var ol. dediklərini düşünəcəyəm. özün də yaxşı bilirsən, düşülən çuxurdan çıxmaq asan məsələ deyil. yavaş-yavaş. düşdüyüm çuxurdan çıxmağa çalışarkən yazdıqlarını nəzərə alacam. var ol bir daha.

8. yazılan osdurağoloji şeylərə inanma, ki əyər depresiyadasansa inanmayacaqsan zaten, get normal psixoterapistə müraciət elə , yoxsa 2gün yaxşı hiss edib 3cü gün 3x ağır vəziyətə düşəcəksən

10. demeli, kefini nese pozub, depresiyada deylsen

11. Kafanı dağıtmak ve psikolojini değiştirmek için önce nötr pozisyona gelmen lazım. Bunu da bir ilaç yardımıyla yapıp sonra diğer arkadaşın önerilerini uygulayarak durumdan kurtulabilirsin. İlaçların ayarlanması için doktora gitmek istemiyorsan özelden yazabilirsin.

Saygılar, sevgiler.

12. Pul qazan. Ən bomba terapiyadı