unudulmaz uşaqlıq xatirələri

31. Uşaqlıqda mənim üçün ən maraqlı şey uzun yola çıxmaq idi. Fəsildən asılı olmayaraq, tez-tez nənəmgilə rayona gedərdik. Yolda digərləri bir müddət sonra yatsa da, mən yatmazdım. Adətən gecə yola çıxardıq. Çox danışmağı sevən uşaq idim və maşın sürəndə atam sıxılmasın deyə yol boyu danışardım. "Bu kişi nə qədər mənasız şeylərə qulaq asır" deyə üsyan eləsəm də, başqa seçimimiz yox idi. Pereval (yazılışı yanlış ola bilər) deyilən hissədə həmişə dayanardıq. Bunlar yenidən eyni şəkildə yaşanıla bilməyən xatirələr olaraq qalır, nənəm və digər yaşlılar öldükdən, uşaqlığımı keçirdiyim ev satıldıqdan sonra artıq ora əvvəlki qədər getmirik

32. https://www.instagram.com/reel/CzovYHcsXZb/?igshid=N2ViNmM2MDRjNw==

bayaq video qabağıma çıxdı, zəng eləyib mama ilə də dəqiqləşdirdim. həmin yeni ildi, dəqiq xatırlayıram. birincisi 2004-5 yeni ili olmaqla, internat yataqxanasında qaldığım o illərdə ikinci dəfə idi ailəm ilə birlikdə çölə çıxmışdım. Balaca dayım qarayevdə qalırdı, sabunçudan ora "peşkom" getmişdik. Hava eynilə videodakı kimi tutqun idi, astadan qaralmağa doğru gedirdi. "böyüyəndə də geyinər" adı ilə aldıqları, 4-5 il geyindiyim kurtkam, türklərin "ottoman kumaş" dediyi xət-xətt qalın qış şalvarım əynimdəydi. Necə sevinirdim ala, elə yerlər vardı ki, qar dizimdən idi. Bacardığım qədər qabaqda gedib qarda yol açmağa çalışırdım. Atam da hey deyirdi ki, gəlim onlarla birgə bizdən əvvəl keçənlərin ayaq izləri ilə gedim. Mən də həmişəki kimi tərsliyimə salıb öz bildiyimi edirdim, çox keçməmiş də təngnəfəs qalırdım ortada, qayıdırdım yanlarına. Yorğunluğum keçən kimi də təzədən yenə eyni şeyi edirdim.

Dəqiq yeri yadımda deyil, küçələrin birində heç bir ayaq izi olmayan geniş bir hissə vardı. Yataqxanadakı köhnə, arxası yekə jvc televizorda multifilm izləyəndə görmüşdüm, ordan yadımda qalmışdı. Ona görə də tez mamadan icazə alıb qaçdım ora, çatan kimi arxası üstə uzandım, başladım yerdə öz izimlə mələk eləməyə. Bacımı da yanıma çağıranda atam gördü, acıqlandı ki, durum ayağa. Mama da onu acılamışdı ki, "uşaqdırlar, ildə bir dəfə qar görürlər, qoy əylənsinlər". Bunu deyəndən sonra bacım da gəldi uzandı orda.

O vaxtı "point and shoot" deyilən lentli olympus kameramız vardı. Mama başa salmışdı, onların şəklini çəkmişdim. Onlar da mənim o yerdə uzanmağımı, qabaqda yol aça-aça getməyimi çəkmişdilər. Müəyyən səbəblərdən dolayı, 18 yaşımdan əvvələ aid heç bir şəklimi nə dijital, nə də fiziki olaraq saxlamamışam. Amma indi köhnə albomları eşələdim, o yerdə uzandığım şəkil qalır. Bəzi şəkillərdə bacım da düşür deyə ona hörmətsizlik olmasın deyə dəyməmişdim, yalnızca tək düşdüklərimi götürmüşdüm.

Rəsmi olaraq fotoaparatla çəkdiyim ilk şəkil:

Bu da həmin kamera. Balca vaxtı Lentsiz halıyla falsh'ını yandırıb öz aləmimdə guya şəkil çəkirmişəm deyə oynadırdım, axırda xarab elədim.

Üzərindəki stikerləri uşaqlıqda yapışdırmışdım, hardasa 19-20 yaşları var. Bunun bir də uzun, boyundan asmaq üçün asqısı vardı. Dedim heç olmasa o bir işə yarasın, bir sözlük yazarına balaca bir kamerayla birgə hədiyyə elədim getdi. Ümid edirəm dolu-dolu xatirələr yaratmağı bacarar.

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!