+1 əjdaha
1. turgut uyarişte ben hep böyle bildiğin gibi:
kaderi öpüp başıma komuşum,
gülüşüm, oturuşum, konuşuşum,
belli efendim, besbelli
yaşamaktan soğumuşum.
yaz yağmurları misali yıllarca
yağmış durmuşum kendi içime.
zaten dünya öyle dünya ki kim kime
herkes kendi derdine anca,
herkesin yüreği lime lime...
halbuki hayatı sevmem gerekirdi.
acımayı, sevmeyi oldukça bilirim
zamanla bir iş tutmayı da öğrendi ellerim,
hem hayatıma bir de havva kızı girdi,
ama gel gör ki bu kaderim...
işte ben böyle bildiğin gibi,
n'apalım bizi bir kez mimlemiş kader
her zaman böyle, yağmur bulutundan beter.
işte böyle hilafsız, gözümün elifi
her zaman bir romantik portreye benzer...
ben zaten bu dünyada tek başınayım, hey...
bir sevdalı gönül bütün varım
eğer o da olmasa ne yaparım,
kimbilir hey
ne yaparım...