+4 əjdaha
3. Bu tələbatın sahiblərinə çox uyğun olan kəlbəcər postlarımız var gedin maxe olun arkadaş.Görün yalnızlığın dibini, görün 6 ay heçnəyin gedə bilmədiyi dağlarda tanrı və 3-5 yoldaşla vaxt keçirməyi onda görün bu tələbat qalırmı
yalnızlıq tələbatı
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
Görün yalnızlığın dibini, görün 6 ay heçnəyin gedə bilmədiyi dağlarda tanrı və 3-5 yoldaşla vaxt keçirməyi onda görün bu tələbat qalırmı
+5 əjdaha
1. az rastlanan bir şey olduğunu düşünürəm. yalnızlıq əhalinin həddən çox artdığı bir zamanda olduqca lüks bir məfhumdur. hara getsən, insanla qarşılaşırsan. evdə, işdə, yolda, hər yerdə. insan özü ilə baş başa qala bilmir. buna ehtiyac olduğu halda onu ödəyə bilməmək digər bir çox ehtiyacdan daha çox sıxır insanı. ən çox yalnız olduğunu düşündüyün yolda belə biri çıxıb bütün kefinə soğan doğraya bilir.+3 əjdaha
2. Etiraf edirəm yalnızlığı çox sevirəm. Bəzən biriləri ilə söhbət edərək evə qayıtdığımda özümü pis hiss edirəm, çünki boş danışırıq. Hər keçən dəqiqə elə bil ruhumu döşəyin üzərinə qoyub çırpırlar. Eyni zarafatlar, təkrar və təkrar..Bir yerə gedirik, restoranın ayaqyolusunda şəkil çəkdirməkdən çıxmırlar. Yeməyi 5 dəqiqədə bitirirlər. Nə olub? Yeməyi evinizdə də və ya tək də yeyə bilərsiniz. Gəlmişik nəyisə müzakirə edək, özümüzdən özümüzə danışaraq yox, bir-birimizi qarşıdakından soruşub özü haqqında cavab alaq, keyfiyyətli söhbət olsun. Düzü, keçən dəfə bir yaşlı ürəyi doluymuşcasına məni saxladı və danışdı, dediklərində həqiqət var idi. Amma mənim dediyim heç bir şeyi dinləmədi. Fikrinə davam etdi. Əxx, ümumiyyətlə təsadüfi söhbət və təktərəfli monoloqlar yaxşı təəssürat bağışlamır, beləcə insanlara dözümüm yoxdur. Yarım ay əvvəl get contactı sildim, çünki heç kimin mənə nə yazdığı maraqlı deyildi. Bir neçə gün əvvəl də instagram adlı şəbəkəni sildim. Hər kəs tanışı follow edir qrup yığır. Mənə nə sizdən, sizə nə məndən. Storinizə ürək atmalıyam hər dəfə? (Səmimi olduğum insanlar yox, digərlərinə qarşı)
Kontaktda çox vacib olmadığı müddətcə çox kəsi sildim.
Sanki ətrafımda insan yığınaqı olanda boğuluram. Sözlük elə deyil, mən istədiyimi oxuyuram və tam səmimi səs verirəm. Buradakılar da ya bəyənir ya umbay atır, amma tam səmimi. Mənfəət olmadan..
Yalnızlıq bir parçam deyil, amma uyğun mühiti tapmayana qədər mənimlə olacaq. Bilirəm ki, mənim kimi səmimiyyətə və mənalı ünsiyyətə ehtiyac duyan çox insan var. Və deyil virtual, bir kofe arxasında da bir-birimizi tapacağıq. Bir- birimizi təsdiqləmək deyil də, bəzən qarşı gəlib kofeni üstümə də töksə olar skskj , təki həqiqətən fikirlərimiz nəyinsə ətrafında vuruşsun. Sevgili məsələsi belə 2 qat uzaq durulmalı, həyatını sevmək və sevilməkdən ibarət və ya gözləyən insanlara da yaxşı baxmıram. Öz iç dünyası boş olan insan bu duyğulara sarılaraq həyatını mənalı etməyə çalışır sanki. Bu qədər həyatsız olmamaq lazımdır. Çünki insan əvvəlcə öz dünyasını qurmalıdır ki, kimisə ora daxil edəndə o dünya həqiqətən mənalı olsun. Ətrafım o bu hərəkətini aləmlərində stoyka bilib özü heç nə olmayan fərd yığınlarıdır. Nəticə etibarı ilə Sevgidən danışmağa dəyməz. Və bir də anlıq olaraq ya mən qarşıdakını və ya qarşıdakının məni anladığı hallar vardır, bax ,bu əvəzedilməzdir.
Heç nə, nə yaxşı ki varsan sözlük.
Danışmasan da dinləyirsən, boğmuram səni?
hamısını göstər