əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
uzun entry yazmaq
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+14 əjdaha
8. “Hər bir insan içində bütün insan xüsususiyyətlərinin təməlini saxlayar və zamanı gəldikdə hər birini göstərər.”~(Tolstoy-Dirilmə )
Həyat ziddiyətlərlə doludur. insan elə anlarla üzləşə bilər ki, o an heç olmadığı biri kimi davranar. Bəzi insanlar necə rahatlıq tapdığını görmüş olar və yenidən eyni və ya bənzər halla üzləşdikdə həmin ankı vəziyyətini xatırlayaraq o halını göstərməkdən çəkinməz. Artıq bu davranış şəkli onun üçün vərdiş halını alar. Bəziləri isə bunu görməz, eyni özündən çıxmışlığı davam etdirməz.
Yalana, xəyanətə, acımasızlığa alışmış biri kiməsə bilmədən və ya bilərəkdən göstərdiyi mərhəmətin ürəyinə necə su sərpdiyini görüb içini yanıdıran pislik alovunu sakitləşdirmək üçün hər dəfə eyni yola əl ataraq onu söndürə bilər, bir başqası isə kiçicik damcıların alova təsir etmədiyini görüb həmişəki yolu ilə davam etməyi seçər;mutiliyə, susmağa alışmış biri səbr kasasının doluduğu bir an, içində toplanmış olan qəzəbi bir səfər boşaltmaqla özünü necə düzgün ifadə etdiyini gördükdə qarşısına çıxacaq haqsızlıqlara qarşı güc tapar və yenidən eynisini etməkdən çəkinməz, başqa biri isə yenə eyni cəsarəti göstərə bilməyib əvvəlki kimi yaşamağa davam edə bilər.
Nümunə olaraq göstərdiyim 2 ci tipə aid olanların davranışlarının dəyişməməsi onların dəyişmədiyi mənasına gəlməz. Dəyişim yalnızca davranış şəkli deyildir, dəyişim dirilmədir. Dəyişim insanın özünü kəşf etməsidir. Və bunu sadəcə zamanla, yaşananlarla anlamaq mümkündür.
+8 əjdaha
4. Əslində hər kəs yaşadığı hadisələrə,əsasən də ətrafındakı insanların buraxdığı izlərə görə tam olaraq dəyişə bilir, çünki yaş artdıqca heç bir şeyə təəccüblənməməyə başlayırsan,duyğular ölür sanki, artıq heç kimin tam olaraq özü kimi olmadığını görür, hiss edirsən, bir çox insanların sadəcə yanılğıdan ibarət olduğunu fərqinə varırsan, riyakar olduqlarını aydınlaşdırırsan,qısa müddətdən sonra isə artıq bezib öz gizli dünyava çəkilib hamıdan uzaq yaşamağa üstünlük verməyə məcbur olursan,çünki yaşadığın,unuda bilmədiyin mənfi təcrübələr səni zamanla dəyişməyə məcbur edir.
+9 əjdaha
13. Başqalarının dəyişməsinə inanmaq istəməməyimə baxmayaraq, özümün zamanla dəyişdiyini gördükdən sonra inanmağa başladığım şey.
Əslində bu daha çox dəyişmək deyil də, böyüməkdir. Zamanla fikirlərimin, insanlara baxış bucağımın dəyişdiyini görmək, baş verən hadisələrə verdiyim reaksiyaların dəyişməsini müşahidə etmək bəzən məyus etsə də, əvvəlki vərdişlərimdən də qurtulmaq məni sevindirir.
Uzun sözün qısası, dəyişmişəm deyəsən. Özüm üçün bunu yaxşı bir şey kimi qəbul eləmək istəsəm də, başqalarının eyni fikirdə olduğundan əmin deyiləm təəssüf ki.
+7 əjdaha
1. "Zamanın turşusunun insanın kimyəvi tərkibini dəyişməsi" bu ifadəni dəfələrlə klassiklərin qələmindən oxumağım bu entryni yazmağıma səbəb oldu... əvvəlcə baxırıq Sartre'a...
"Həmin vaxtdan dəyişmişəm. Sonra məni deformasiya eləyən şəffaf qını hansı turşuların yediyini, zorakılıqla necə, harda rastlaşdığımı, öz eybəcərliyimi gördüyümü, məni özümün ziddimə müntəzəm olaraq, fikirləşməyə məcbur eləyən -o dərəcədə ziddimə ki, öz mühakimələrim nə qədər güclü narahat eləyirdisə, onun həqiqiliyi məndən ötrü o qədər açıq-aşkar idi – səbəblərin hansı olduğunu danışıram. Qismət illüziyası dağılıb gedirdi; əzablar, günahların təmizlənməsi – hər şey dağıldı, ucaltdığım binadan yalnız xarabalıqlar qaldı."
Jan Pol Sartre - "Sözlər"
Yeniyetməlikdən başlayaraq bizi əhatə edən, zamanla dağılıb, parçalanan "qın" haqqında Susanna Tamaronun fikirlərini bir öncəki entrymdə qeyd eləmişdim. (Bax) Sartreda da buna rastlayırıq. Gələk Remarka...
"Hətta sonrakı illərimizdə gəncliyimizi geri qaytarmaq istəsək də , bacarmırıq, zira zamanın turşusu bizi artıq dəyişdirmiş olur və kimyəvi tərkib də həminki olmur; bunun üçün möcüzə baş verməlidir."
Remark - Lissabon gecələri.
Zamanla insan xarakterindəki dəyişikliklərin yaranması bir illuziyadır ya qanunauyğunluq? Mütləq bir şəkildə hər insanda baş verirmi bu dəyişim? Ya ancaq düşünən, sorğulayan, ya da "başına iş gələn" insanlardamı üzə çıxır? Düşünmürəm ki, bir entrydə bu suallar tam əhatə oluna bilsin ancaq bir balaca cəhd edəcəm.
Xarakter insan şəxsiyyətinin davamlı xüsusiyyətləridir. Xarakter anadangəlmə mövcud olmur və irsi faktorların təsiri ilə formalaşmır. Xarakter sosial mühitin təsiri ilə formalaşır. Xarakterin bəzən ata anaya bənzəmə səbəbi irsiyyət deyil, uşaq ailədə doğulub, ailənin, doğulduğu mühitin normalarını mənimsəyir, ailə üzvlərini özünə nümunə götürür buna görə də insanda ailəyə bənzər xarakterik xüsusiyyətlər yaranır. Məsələn, yeni doğulmuş çinli körpəni doğma ailəsi yox, rus bir ailə böyütsə uşaq rusca danışar. Eləcə də uşaq bir rus kimi böyüyər və genlər yalnız fiziki cəhətdən özünü göstərər. Qısası xarakterin formalaşmasında aparıcı rolu sosial amillər oynayır.
Milyonlarla qar dənəciyi içərisindən necə ki, bir-birinin eyni olan yoxdur, necə ki, ağacdakı hər yarpaq digərlərindən tamamilə fərqlidir insanlar da bu cür fərqlənir. Dünyada nə qədər insan varsa o qədər barmaq izi o qədər xarakter mövcuddur. Bu heyrətamizdir. Nəysə qayıdaq məsələmizə;
Xarakterin dörd əsas göstəricisi var:
1. insanın özünə münasibətini ifadə edən xüsusiyyətlər; lovğalıq, özgüvənsizlik və s.
2. insanın əşyalara münasibətini ifadə edən xüsusiyyətlər; pintiklik, səliqəlilik və s.
3. insanın əməyə münasibətini ifadə edən xüsusiyyətlər;
işgüzarlıq, tənbəllik və s.
4. Dördüncü və bir çox hallarda "qırılma nöqtəsi" olan insanın başqa insanlara münasibətini ifadə edən xüsusiyyətlər; mehribanlıq, kobudluq, vecsizlik və s.
insanlar bəzən özünün, çox vaxt isə başqalarının xarakterindən narazı olur və onu dəyişməyə çalışır. (Mənasızdır) bu mümkündürmü?
Əlbəttə. insanın xarakterini dəyişmək üçün yuxarıda qeyd etdiyim dörd münasibəti dəyişmək lazımdır. Bu deyildiyi kimi asan bir şey deyil. Kimisə dəyişməyə çalışmaq isə başlı- başına zaman israfıdır. insanları olduğu kimi qəbullanmaq və zamanın ixtiyarına buraxmaq lazımdır. Çünki "zamanın turşusu" təcrübə adı altında öz işini görür. Və insanlar öz təcrübələrinə müvafiq olaraq dəyişir. Bəzən çox pozitiv, gülərüz olaraq yadda qalan qrup yoldaşımızı illər sonra görəndə üzündəki laqeyd, vecsiz ifadə zamanın ona necə davrandığını bizə göstərir. Bəzənsə hər zaman məsafəli, kobud olaraq xatırladığımız köhnə müəllimimizin bizi yolda görəndə səmimiyyətlə qucaqlaması öz sözünü deyir. Zamanın turşusu kimyəvi tərkibimizi həqiqətən dəyişir. illər öncə yazdığın entryni necə gülərək oxuyursansa indi, bugünkü yazıların da sabah baxanda çox avam görünə bilər.
Qeyd: bu entryni yazıb, silmişdim. Tanış gəlmiş ola bilər, üz vurmuruq.
+4 əjdaha
12. Dəqiqədə qruza düşmədiyimə görə özümlə qürur duyuram. Belə getsə nəsə bacaracağıma belə inanacam. Amma çətin bir iki aya xəyalımdakı həyata qovuşaram. Çox bəhanə var. Bəhanə olduqlarını və aşmaq isdəsəm aşa biləcəyimi bilirəm. Yenədə var da.
Öyrəşmək, yadırğamamaqdır deyəsən keçən illə bu il arasındaki fərq. Keçən il duyğularımla hərəkət edirdim. Bu il bir neçə dəfə əsəbləşmişəm özümə ki, bu qədər tez hissizləşmə və s. Baxıram ki, heç nə hislərlə bağlı deyil. Nə gözlədiyinlə bağlıdır. istəklərin,beklentilərin nə qədər çox və böyükdürsə, duyğular da o qədər qarışır işin içinə. O qədər məşğul olursan həyatın bəlkə də heç verməyəcəti xoşbəxtliklərlə. Və olmadıqca da olmur.
Bu il hər şeyə bəlkə də çox dibdən başladım. Demək olar bütün yay depresyonda idim. Çox şey istəmişdim. Olmamışdı. Doğrusu, bu ilə istəməyə bir şey saxlamamışdım. Bəzən həvəslənirdim. Amma sadəcə keçən il qırılan egomu bərba etmək üçün imiş. Mənə heç nə olmadığını göstərmək üçün planlar qururdum. Təbii ki, heç biri olmadı.
Bir tövsiyyə vermək istəsəydim, gələcəklə bağlı maddj olmayan şeyləri çox düşünməyin. Düşünsəniz də belə edəcəm, elə davranacam deməyin. Düşüncə və hisləriniz o qədər fərqli olur ki, planların hamısı boşa çıxır. Ən azından duygusal olaraq anı yaşayın.
Bu il də sadəcə maddi şeyləri düşünüb digər maraqlı şeyləri qarşıma çıxarması üçün həyata güvənirəm. Şaşırt beni
+3 əjdaha
9. Zamanla insanlar ağ dediklərinə qara deməyə başlayırlar. Yaş artdıqca əsla etməyəcəyimi söylədiyim şeyləri etməyə başladım.Budist təlimlərində deyir ki yanan bir şamın alovu da dəyişir. Alovlara baxanda bunu gözlərinizlə görürsünüz.
alovlar dəyişir və insanlar kimi yanıb sönür
+2 əjdaha
6. Zamanla yox,təcrübələr və aldığı məlumatlarla dəyişir insan.adam var 70 yaşı var son 40 illik həyatında ən nəzərə çarpan hadisə nəvəsinin olması olub və bunu sanki hansısa amansız xəstəliyin müalicəsini tapmaq kimi bir nəaliyyət kimi görür.
+2 əjdaha
3. Aksiomdur.. eyni çayı ikinci dəfə keçə bilməzsən. Səbəbi sadədir əslində. istənilən insan doğulduğu sosial mühitdən ( milieu= milö) asılı olaraq bir sıra ön kodlaşdırmaya sahib olur, dini, dünyəvi, elmi. Biz bu kodlaşdırmanı (zavod ayarları da deyə bilərik) sorğulamadan qəbul edirik. Bir müddət sonra, ətraf mühitlə ilk qarşılaşmamızda, hardakı bizim dəyərlərlə digər dəyərlər toqquşur, ilk müqayisəmiz başlayır. Həyatın təməli müqayisədir. Müqayisə olmadan nəyin yaxşı, nəyin pis olduğunu bilə bilmərik. Əlbəttə, armudla almanı müqayisə eləsək istədiyimiz nəticəyə vara bilmərik. Uğurlu nəticə çıxartmaq üçün uyğun kriteriyalar olmalıdır. Yaş irəlilədikcə, mühitimiz və dünya görüşümüz də ona uyğun genişlənir. Yeni insanlar yeni fikirlər, yenə müqayisə edirik, öz təməl ideologiyamıza/əqidəmizə/həyat prinsiplərimizə hansı daha uyğundursa onu mənimsəyirik. 18 yaşlı bir gəncin dünya görüşü ilə 25 yaşlı, hətta 30 yaşlı bir gəncin dünya görüşü tamamilə fərqlənir. istəklər, zövqlər yaş artdıqca eyni qalmır, kimsə 18 yaşındakı özü ilə şəkillərdə deyil, məhz canlı qarşılaşsa, aradakı fərqi görər, inkişaf varsa, (nə gündəymişəm ala deyib özü ilə məzələnər), yox heç bir dəyişiklik yoxdursa, o zaman nostalji hisslərə qapılacaq- Heyf deyildi ötən çağlar filan təsəllisi dilə gələcək. Zülmət və aydınlıq bənzətməsi dini fəlsəfədə də öz əksini tapıb. Quranın "ayətul kürsü" kimi tanınan məşhur bəqərə surəsinin ayələrində biz onları qaranlıq zülmətdən aydınlığa çıxartdıq kəlməsi də buna işarədir. Necə ki suda və ya quyuda dərinliyə getdikcə yuxarılar sənə daha aydın gəlirsə, həyatımızın parlaq illəri bizə elə işıqlı görsənir. Dünənimiz bugünə nisbətdə aydindırsa və biz onun həsrətin çəkiriksə, deməli inkişaf yoxdur, zamanla sadəcə geriyə doğru hərəkət eləmişiq. Amma, tam tərsi geriyə dönüb baxanda bugünümüz və gələcəyimiz daha aydırdırsa, o zaman qaranlıq keçmiş ifadəsini işlədirik. " Aydın gələcək- qaranlıq keçmiş"
Zamanla hər şey dəyişir, kiçikdən böyüyə və ya tərsinə. Həyat sistematik olaraq hərəkət edir, eyni saatın mexanizmləri kimi hər bir mexanizm digərinin hərəkətinə təkan verir və bütövlükdə saat işləyir. Önəmli olan bizə bu sistemdə düşən payı anlamaq və hansı mexanizm olaraq etdiyimiz hərəkətdir, doğrunu bilsək, nəinki zamanla dəyişmək, hətta zamanın özünü dəyişə bilərik.
+1 əjdaha
11. (bax: fikirlərin arxasında gizlənmək )
+1 əjdaha
7. Məncə normal bir şeydi, çünk hər gün yeni şeylər yaşayırsan və bu yeniliklərin istər istəməz sənə təsiri olur. Pis və yaxud yaxşı. Buna görə də 16 yaşındakı sənlə 26 yaşındakı sən arasında fərqlər mütləq olur. Və ya bu gündən sabaha elə bir şey yaşayırsan ki, həyata baxışın, özün dəyişirsən. insanlara sən çox dəyişdin deməzdən əvvəl özümüzə də bir baxmaq lazımdır. Bizi dəyişdirən zaman deyil, yaşananlardır.
hamısını göstər
