əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+10 əjdaha
1. Dini inanclardan savayı mənşəyi artıq unudulmuş, daha qədim, fərqinə varılmadan inanılanlar və edilənlər nəzərdə tutulur. Bizim evdə dindən daha güclü yer ediblər özlərinə. yəni islamın bayramını iqnor edə bilərsən, amma düşmüş çörəyi öpməyə bilməzsən. Niyəsini bilmirəm, amma belə daha rahatdı yaşamaq. Yəqin ki, çox ailədə aşağıdakı adətlər və inanclar var. Məsələn:
1. Uzaq yola gedənin arxasıyca su atmaq.
2. Çörəyin bərəkət olması anlayışı. Əslində konsept artıq digər qidalara da böyüyüb (hər yemək bərəkətdir, hörmət edilməlidir) , amma çörək hələ də liderdi mövzuda. Atılmamasına çalışılır, harda yerə düşmüş/atılmış çörək görülsə, avtomatik öpülür və daha hündürə qoyulur. Həmçinin kimləsə kəsilən çörəyin də önəmi qorunub saxlanır, ona görə hər adamla yemək paylaşmıram daha, çünki layiq deyillər.
3. Novruzda və yeni ildə mütləq evdə olmaq və bayramlar qabağı evi mütləq yığışdırmaq. Bu yır-yığış vaxtı mütləq köhnə/qırıq/lazımsız şeyləri təkrar emal/təmir etmək, işlək olan əşyaları ehtiyacı olanlara vermək. Məsələn bu il pandemiya pox qoydu, ayırdığım heç nəyi təkrar emal bilmədim yeni il ərəfəsində.
4. Novruzda hər çərşənbə yanımızda olan və olmayan ev sakinləri üçün şam yandırmaq. Bura ölülər də daxildi.
5. Göz, enerji və aura kimi zad zud başımızın tacıdır. Üzərlik veçni əlimizin altındadı.
6. Qəbirüstü ziyarətində ölü ilə söhbət etmək. Yasin, fatihə filan bizə görə yersizdi (ölümüz ərəbcə bilmirdi, lol), amma son gündəm hadisələrindən mütləq xəbərdar olmalıdı. Ona görə hər şeyi danışırıq.
7. 40 yaşın qeyd olunmaması. Bilmirəm hardan gəlir, amma onu nəsə sınma nöqtəsi kimi qəbul etdiyimizə görə təmtəraqla qeyd olunmur. Qeyd etsən, bədbaxtçılıq olacaqmış.
+6 əjdaha
2. Duz dolayıb, odda yandırmaq. Onun da çırtıldamasının gücündən zövq almaq. Nə qədər çox çırtıltı, o qədər çox zövq. Az qala allahın hər toyunda bir az tərifləndinsə, evə çatan kimi o duz dolanıb, ocaqda yandırılmalıdır. Əvvəl axşam dırnaq da kəsməyə qoymurdular. Şükür, aradan qaldırdım onu.
+8 əjdaha
6. divardan asılan güzgü yox, amma adi güzgüləri evə salmaq olmaz. yəni, işləndikdən sonra üstü mütləq örtülməlidir.
birdə atam stolu salfetka ilə silsək, ruzi-bərəkətin gedəcəyinə inanır.
+5 əjdaha
7. Yaxın dostumun ailəsi əsla böyürkən mürəbbəsi bişirmir. indiyə kimi 3 dəfə bişiriblər və artıq hər bişirəndə 1 nənə və 1 baba səhəri gün rəhmətə gedib. Ən son bişirdiklərindən cəmi 2 gün sonra o birisi baba rəhmətə gedmişdi. Onnan bəri bişirmirlər.
+4 əjdaha
8. Atamın burnunda tez-tez sızanaq çıxırdı. Biz də soruşurduq ki, ata bu nədi burnunun üstündəki. O da deyirdi ki, əgər səni kimsə sevirsə burnunun üstündə bax bundan çıxır.
Bu gün də mənim burnumda 2 dənə çıxıb.
+4 əjdaha
3. Ziyili oxuyub üfürmək. Uşaq vaxtı barmağımda üzük qaşı kimi duran bir ziyil var idi. Onu aşındırıcı karandaşla yandırmağa çalışırdım. Bir gün yaşlı bir insan bütöv ay çıxanda bir dua oxudu, əlini üç dəfə ziyilin üzərindən apardı. Bir müddətdən sonra ziyil yox oldu, heç izi də qalmadı.
Daha sonra başqaları ilə bunu təkrar etməyə çalışdıq, ancaq heç vaxt olmadı.
+5 əjdaha
5. Axşam vaxtı dırnaq tutmazlar, qayçının ağzı aralıdırsa düşmən sevinir. Gün batandan sonra zibil atmazlar, ev təmizləməzlər.
+4 əjdaha
4. Qapının astanasında öpüşməmək , qolları sinə üstündə X halında düyməmək ("qollarını qoynuna qoyma" deyirdilər böyüklərimiz); Günəş "batanda", axşam düşəndə ,yəni el arasında deyilənə görə şər qarışanda süpürgəyə 3 dəfə yüngülcə dodaqucu "tüpürüb" "şərə lənət" deyib süpürmək ; bir pis hadisə haqda xəbər eşidəndə sağ əlin barmaq ucları ilə qulaq məməsini dartıb "iraq olsun" ,ya da " qulaqlara qurğuşun" demək.
hamısını göstər
