+13 əjdaha
6. 20-li yaşlarda eşidənlər oturub şükür namazı qılmalıdır. Mən ilk dəfə eşidəndə 16 yaşında idim.Məndən 5-6 yaş balaca dayım oğlu var, dəhşət xətakar uşaq idi* elə indi də tam düzəlməyib . Hər gün azı 1 nəfərlə dalaşmasa, qonşu uşaqlarından kimisə döyüb-eləməsə dincəlmirdi. Qeyd-şərtsiz hər gün görürdüm ki, küçənin ortasında yenə kimləsə söyüşür, dalaşır. Bir yandan bunu pazlayırdım ki düzəlsin, o biri yandan da özündən böyüklə dalaşanda gedib vəziyyətdən çıxarırdım ki, deməsinlər o boyda bibisi oğlu var, dalında dayanmadı. Bu dursun bir qıraqda.
Həmin il yenə rayona getmişdik. Bizim rayondakı evin hasarının dibində də şirin, narıncı alça ağacı var, həmişə çıxıb ondan yeyirəm. Bir dəfə yenə yay vaxtı idi, çıxmışdım hasarın üstünə, alça tıxışdırırdım. Bir də gördüm "əmi! Əmi!" deyə səs yaxınlaşır. Mən də fikir vermədim ki, kimdisə yəqin atamı çağırmağa gəlir, qapını açıb girəcək içəri. Hasarın o hissəsi enli idi, Bardaş qurub oturmuşdum üstündə, kefimi də pozmadan alçamı yeyirdim. Baxdım ki səs yaxınlaşdı, amma bizim qapı açılmadı, heç kim girmədi içəri. Çevrilib Aşağı boylananda gördüm qonşunun 7-8 yaşındakı oğludu, başın qaldığıb mənə baxır. Mən buna baxan kimi də yazıq-yazıq, məzlum şəkildə "əmi, ay əmi. Noolar, gəlin bu kamrana deyin də mənnən qardaşımı döyməsin" dedi* görüb ki, dayım oğlunun qənimiyəm, ona görə mənə şikayətə gəlibmiş . Bu uşaq da çox sakit, mədəni, öz aləmində olan uşaq idi. qardaşı da 3-4 yaşında, haçan baxırdım ikisi bir fırlanırlar, məni də hər görəndə salam verib keçirdilər. Gördüm uşağın Gözləri də dolub, səsindəki tonundan hiss elədim ki, bizim dayı oğlu həqiqətən bunları haqsız yerə incidib. Səsinin tonu qırağa e, bu götverən dayım oğlunun haqlı yerə kimləsə dalaşdığı olub ki bəyəm?! Böyük-kiçik, Gücü çatdı-çatmadı hamı ilə dalaşırdı, döymədən də əl çəkmirdi. Düşdüm, getdim, gördüm ki, sən demə uşaq balaca qardaşın orda qoyub gəlibmiş. Bizim gədə də bunun qardaşını pişik siçanla oynadığı kimi gic eləyir, məzələnə-məzələnə zorbalıq edir. Uşağın da gücü çatmır gedib qardaşın dayım oğlunun əlindən alsın, nəsə edəndə də basıb bunu da qapazaltı edir. Uzun sözün qısası, çatan kimi dişimin dibindən çıxanı deyib, abrın büküb göndərdim dayım oğlunu. Evə qayıdıb yeniyetməliyin verdiyi qaz ilə saxladığım "chinstrap style" saqqalı da qırxmışdım ki, bir də hansısa uşaq "əmi-dayı" deməsin. Bilmirəm ilk dəfə idimi, ya nə, amma O vaxtı çox pis təsir eləmişdi.
indi artıq tamam öyrəşmişəm. hətta uzun saqqallı və kostyum geydiyim vaxt özümdən 2-3 yaş balaca oğlanın dayı dediyi olub. Adicə Bu yay baku book centerin yanında dostumla* yaşıdımdı söhbətləşirdik. Bir də gördüm hardasa bir 2004-5 təvəllüd qaqaş yaxınlaşdı bizə, "dayı, burdan bulvara necə düşmək olar?" dedi. mən də qayıdıb yolu göstərdim. Döndüm ki, dostum düşüb təkərə, gözləri bərəlmiş şəkildə, təəccüblə, gülə-gülə mənə baxır. Buna həmişə deyəndə ki, üzümü tük basıb, saçlar seyrəlib, çox böyük görünürəm, inanmırdı; onda canlı şahidi olmuşdu. Hiss elədim ki, ikimizin də içindən eyni şey keçir ki (baxma: şair nə tez qocaldun sən)