Bir pox bacarığı olmayan və sözlük yazarlarını çaşdıran şəxs. 2020də qarabağ müharibəsi dövründə üzə çıxan və sadəcə iki kəlmə sözü arxa arxaya qoyub danışır deyə təqdir edilən şəxs. Bu alçaq vətəni sevən guya bu qədər savadlıdı deməklə əlinizə nə keçir? Bir adam ki, dövlət medyasının mikrafonunu tutur müxalifətə götsüz başsız açıqlama verir. Azadlıq radiosu COP üçün iqlim konfransı deyəndə razılaşmır müsahibədə jurnailistin ağzından vurur sonra editlərini tiktokda yayıb müxalifəti vətən xaini kimi göstərirlər. Amma hörmətli hikmət hacıyev niyəsə balaca heydər əliyevin prezindentin müşavirəsində olduğuna dair məlumat vermir.
Yəni qısaca azərbaycanda məmur vəzifəsində işləyirsizsə siz birmənalı olaraq dövlətin arvadısız başqa heçnə. İstəyirsiz qorumasız gəzin, istəyirsiz piyada gəzib 20 yaşlı qızlarla şəkil çəkdirin. Bu sizin qeyri bərabər bölünən əməkhaqqına və azərbaycanda diktator rejiminin olmadığına işarə deyil. Bilərəkdən göz yumursuz və bu sizi rəhbər vəzifəsinə təyin olunmağa kömək edir.
Bəzən düşünürük ki, öyrənmək üçün sadəcə yaxşı müəllim, bahalı kurs, ya da məşhur bir akademiya kifayətdir. Amma həqiqət çox acı və çox sadədir:
Əgər sən özün öyrənməyi bacarmırsansa – heç nə kifayət deyil.
Ölkədə IT sahəsində elə kurslar var ki, 6 ayına 5000 AZN istəyirlər. Əgər sən ortatəbəqə bir ailədə böyümüsənsə, bu pulu ya illərlə yığmalı, ya da ailəndən borc almalı olursan. Bəzən isə bir ata maaşının yarısından çoxunu ayırır – “övladım yaxşı gələcək qursun” deyə. Bu, artıq sadəcə bir kurs olmur. Bu, ümid yatırımı olur.
Amma gəlin bir az da açıq danışaq.
Bu kursda sənə verilən materiallar – PDF-lər, video dərslər, slaydlar – çox vaxt o qədər çox, o qədər böyük olur ki, kursdan çıxdıqdan 3 ay sonra baxmağa belə ərinirsən.
Niyə? Çünki oxumağın özü bir problemdir, təkrarlamaq isə bir stress. Beyin də elədir ki, onu yükləməyə çalışanda, tənbəllik siqnallarını aktivləşdirir. Səni sosial mediaya, musiqiyə, dostlarla yazışmağa dartır.
Amma...
Əgər sən kursa gedəndə öz şəxsi qeydlərini aparırsansa – məsələn, fiziki dəftərə və ya Obsidian kimi bir proqramla – onda vəziyyət dəyişir.
Çünki o qeydlər sənin beyninlə kağız arasında qurduğun körpüdür.
Sənin öz xəttin, öz sözlərin, öz dilinlə yazılmış məlumat – sənin öz tərcüməndir.
Ona qayıtmaq həm rahatdır, həm də motivasiya vericidir. Hətta üstündən keçəndə yeni qeydlər əlavə etmək də asan olur.
Pullu ola bilərsən.
5k sənin üçün heç nə ola bilər.
Amma itirilmiş vaxt heç zaman geri qaytarılmır.
Bu günün enerjisi, zehni təmizliyi, motivasiyası sabahkına bərabər deyil.
Günün sonunda sən özünə qalacaqsan.
Heç bir mentor, müəllim, təcrübəli dost, kurs materialı 7/24 yanında olmayacaq.
Tək olacaqsan.
Sən və sənin notların.
Sən və sənin beynin.
Əgər öyrənməyi öyrənməmisənsə, öyrəndiklərin buxarlanacaq.
Əgər öyrənməyi öyrənmisənsə, hətta kursa belə ehtiyac qalmayacaq.
Bu gün gənclikdə bir mağazadan qaldığım yerə boltla vape sifariş etdim,proqramda da baxırdım hardadı deyə,baxdım ki kuryer Xətaidən gəldi Gəncliyə ordan sifarişi götürüb gəldi düz vaxtında ünvana,gələn kuryerə baxdım mən yaşlardadır skuterlə gəlib,belində yango çantası məndən sonra da yemək aparırdı başqasına,gece 10un yarısı həm bolt həm yangoda işləyir,pis oldum çıxardım əlavə də 5-6 manat pul verdim,təəsüf ki imkanım ona çatırdı,fürsət oldu 3-4 dəqiqə söhbət etdik,Aviasiyanı qırmızı diplomla bitirib,iş tapa bilmir məcbur işləyir kuryer,elə pis oldum istədim sarılam ona,o am qədər istəsim ki çox pulum olsun hamısın verim,heyf ki yox idi,bu ölkə çox qəddardır,bu gənclər bunları uaşamalı deyil axı….