5. sadə insanların yaşadığı yer. mən həmişə şəhər insanlarından iyrənmişəm. səliqəli paltar görəndə ürəyim bulanır. səliqəli olmaq, hər gün duş almaq * bu sözdən belə ürəyim bulanır istəmirəm * onsuz bir aydan bir duş alıram , bayıra çıxanda saçlarımı qaydasına salmaq, əynimin düz olub-olmadığını yoxlamaq və s. istəmirəm. kənddə isə tamamilə fərqlidi. ən köhnə, cındır paltarları geyirəm, saçlarım dağınıq, yerdə uzanıram hər tərəfim palçıq olur, üstüm başım su olur ancaq yolda heç kəs dönüb baxmır. heç kəs təəccüblə sifətimə baxmır. heç kəsin əlində telefon yoxdur, hər kəs bir-birini tanıyır ancaq heç kim bir-birinin işinə başını soxmur, sadəcə salam verib keçir. internet yoxdur, hər kəs özünə lazım olanı * kitab və s. kitabxanadan tapır * elmi ədəbiyyat yox səviyyəsindədi ancaq hər kəs işləyir, bağlar insanlarla doludu, axşam hər kəs yorğun evə qayıdır, bütün ailə bir masa arxasında oturur, axşam 10 olan kimi isə işıqlar söndürülür, əgər istəyirsənsə şamını yandırıb istədiyini oxuyursan. itlərlə oynayırsan, kilometrlərlə yol gedirsən, heç bir bina, insan və s. yoxdur. sadəcə ağaclar və yol.

bir neçə il əvvəl daha yaxşı idi. işıqlar axşam saat 8 olan kimi sönürdü, tv kanallar yox idi və s. get-gedə kəndlərdə texnologiyalaşır, internet xəttləri çəkilir, insanlar dəyişir, şəhərlilər kimi olmağa başlayır. on il sonra qaçacaq heç bir yer qalmayacaq.