yazarların linçə səbəb olacaq fikirləri

Heydər Əliyevi həm siyasi, ən əsası isə, bir şəxsiyyət kimi çox bəyənirəm. Sözlükdə və ümumən bir sıra çevrələrdə haqqında tam bir məlumat sahibi olunmadan şüursuz və savadsızcasına bir nifrət olduğundan bura yazıram bunu.

Siyasəti müzakirəli ola bilər, amma hər iki halda, mənim gözümdə bir şəxs kimi qibtə olunası insandır. Bunu aztv izləyib propaqandaya uymuş biri kimi yazmıram. Əksinə! Onu yaxından tanımış, onunla əlaqədə olmuş, onun dövründə nazirindən xüsusi xidmət qurumlarına qədər yüksək vəzifələrdə xidmət eləmiş bir sıra insanları tanımaq, səmimi söhbət etmə şansım olub deyə yazıram. Haqqında danışılarkən deyilən ifadələrin qeyd-şərtsiz hamısını təsdiqləyib və əlavələr ediblər. işin özü budur ki, əliyev 20 il əvvəl vəfat edib, o insanların da heç biri hazırda vəzifədə deyil və heydər əliyev barədə deyəcəyi hansısa neqativ ifadə nə özlərinin, nə də övladlarının həyatına heç bir halda mənfi təsir etməyəcəyi halda onun haqqında yaxşı danışırdılar və söhbətimiz də rəsmiyyət çərçivəsində olmayıb.

Adam həqiqi anlamda prezident olmalıq biri olub. Hansısa sferada başçı mövqeyi elə bir şeydir ki, bunun üçün bəzən güc(qorxu saçmaq) və idaetməni müəyyən dərəcədə bacarmaq kifayət edir, yəni hər işi bilməsən də olar. Necə ki, bir çoxumuz öz iş yerlərində(həm dövlət, həm özəldə) müdirimizin heç də yüksək savadlı olmadığını, müdirdən daha savadlı və onun işini daha yaxşı bilən amma aşağı pozisiyada olan birilərinin olduğunu görürük. amma hər necəsə o insan müdirdir və o vəzifəni əlində tutur. Əliyevdən də çox qorxulub, amma ona olan qorxu onun gücündən yox, biliyindən olub. bu adam qədər sosial mövzulardan iqtisadi proseslərə, güc sturukturundan psixologiya sferasına qədər yüksək savadda olan çox az adam eşitmişəm və ondan çəkinməklərinin də səbəbi heydər əliyevin qarşısına hansısa hesabatı və ya təklifi qoyanda "bu adam mənim gördüyüm hər işi dərinliyinə qədər bilir, görəsən nəyisə səhv etməmişəm?" fikrinin verdiyi qorxu olub.

Bir də ən çox bir şeyə diqqət eləmişəm söhbət edəndə. Onun haqqında danışarkən qarşımdakı insanlar hansısa tarixi şəxs yox, sanki öz doğması, dərindən özləm duyduğu yaxın bir dostu barədə danışırmış kimi gözləri yol çəkə-çəkə söhbət edirdilər. Qarşımdakının savadlı, dünyagörüşlü və qabiliyyətli insan olduğunu bilib də kiminsə haqqında bu cür səmimi danışmasını həqiqi qəbul etməmək o qədər də doğru olmazdı. Çünki bu adamlar, necə deyərlər, "mətbəx söhbətlərini" bilən, görən adamlar olublar.

Ətrafdakılara qarşı "böyük qardaş" misalı onların qeydinə qalan, yol göstərən, özü ilə birgə irəli aparıb inkişaf etmələrinə sövq edən, lazım gələndə yıxıb sürümək üçün deyil də, dərs çıxarması üçün möhkəm pazlayan çox-çox az adam eşitmişəm (təkcə siyasətdən söhbət getmir). Yəni onun hər zaman xalqın arasına qarışmağının, insanlarla səmimi dialoqlarının hamısı siyasi gedişdən çox, elə öz qabında olan, xarakterik bir şey olub.

Mənə onun həyatında müsbət mənada ən çox təsir edən şey isə həyat yoldaşı zərifə əliyeva ilə evlənməyi olub. Necə əzmkar və tutduğunu qoparan biri olmasını elə təkcə burdan da bilmək olar, heç kqb zabiti olarkən keçirdiyi əməliyyatları bilməsən də olar. Zərifə xanım heydər əliyevdən günlə böyük olub, üstəlik elə bir kişinin oğlu olub ki, əliyevin onla evlənməsi heç bir çevrədə qəbul görülən şey olmayıb. Zərifə xanım bütün ssri'də tanınan ziyalı bir kişinin akademik qızı idi, heydər əliyev də adi bir dəmiryolçunun oğlu, adi bir kapitan. Bir şey ki, əziz əliyev(zərifə xanımın atası) o vaxt mircəfər bağırovun ən çox qorxduğu, ən çox çəkindiyi və daim ayağının altını qazdığı insan olub. Onun özü barədə də çox şey danışmaq olar e, çox-çox möhtəşəm, xalq tərəfindən inanılmaz dərəcədə rəğbət, sevgi görən adam olub, hansı ki o dövrdə yüzlərlə insanın ağır xəstəliklərdən sağalmasına yardım edib. mircəfər oğraşı da '37 repressiyasında elədiyi kimi hər zaman əziz əliyevi də aradan götürməyə çalışıb. Sözümün canı, xalqın bu qədər sevdiyi, mircəfərin və ümumən kqb'nin radarında olan birinin qızını sevmək, üstəlik kqb zabiti olaraq bunu istəmək heydər əliyev üçün bütün həyatını riskə atdığı bir qumar olub. Həm işlədiyi qurum, həm sevdiyi qızın atası razı olmadığı halda adam əl çəkməyib, axıra kimi mübarizə aparıb və bir yol taparaq məqsədinə çatıb. Təbii ki bu məsələdə zərifə xanımın da rolu böyük olub ki, atasına, sosial status fərqinə rəğmən üz döndərməyib heydər əliyevdən* bu aşk değil de ne be^^ . Nəticəsi də bəlli: bütün bunlara rəğmən elə istədiyi qız ilə evləndi, sonra da o boyda kqb'nin generalı, sovetin 3-cü adamı oldu. Sovet dağılmasaydı, prezident belə olacaqdı* bunu tək bizim yox, xarici mənbələr belə deyir .

Nəysə. Heydər Əliyev barədə çox şey danışmaq olar. Oturduğun stoldakı səmimi "mətbəx" söhbətlərini eşidəndən sonra youtube-da və ya tv-də onun haqqında danışılan xoş şeylərin heç də yalan olmadığı qənaətinə gəlmişəm.

zeynep sever demirel

indicə oturub soramazsın bölümünə baxdım, dedim qoy başlıq açım. 9 iyul 1989-cu il təvəllüdlü, 2009-cu ildə miss belgium seçilmiş, fənərbaxça'nın keçmiş qapıçısı volkan demirelin həyat yoldaşı.

Uzun zamandır sosial mediadan izləyirəm. Səmimi və türklər demiş, sevecen gəlir mənə * inşallah ki, volkan zəng edib söhbətə çağırmaz məni jsjjdjshf . Mədəni, kültürlü və özünü daim inkişaf etdirən bir tipdir. Hətta bir dəfəsində özüylə söhbət etmə şansım da olub. bir neçə il əvvəl hələ köhnə instagram hesabımda olarkən əlindəki kitaba bənzər kitablar axtardığı ilə bağlı storisini görmüşdüm, önərmələrim üzərindən çox da uzun olmayan bir söhbət idi. Onda daha da əmin olmuşdum "başıboş gözəl" olmadığına.
instagram hesabı
Sosial mediada hər zaman belə bir qadının volkan kimi biriylə ailə qurması danışılır.

Əvvəllər daha çox olurdu bu tip bir-birlərinə atmacaları, indilərdə yox kimi bir şeydir. Bir ara boşanacaqları ilə bağlı xəbərlər də çıxmışdı, hamı kimi "bunlar belə ayrılırsa, nallıyım dünyanın etibarına" moduna düşmüşdüm* :d .

Başda dediyim o bölümü izləmək istəyənlər üçün link qoyub bitirim. volkan kimi "ayı" biriylə evlilikdən tutmuş hataydakı zəlzəyə qədər bir çox mövzuda dürüst şəkildə danışıb. mən, şəxsən, düşüncə tərzini və hadisələrə baxış bucağını çox bəyəndim.
Edit: tək bəyənmədiyim şey saat zövqüdür. Videoda qolundakı saat tiffany mavisi 31mm ölçülü rolex oyster perpetual modelidir, həmçinin tez-tez Patek Philippe Nautilus modelini taxır. Məncə, bir qadının taxa biləcəyi ən ideal, zərif və lüks saat Cartier tank modelidir. Digərləri kobudluq qatır.

(youtube: )

anaya demək istədiklərimiz

1) Mama, hər dəfə tiktok'da, instagram'da qarşına çıxan hansısa toppuş uşağı "bertroş, buna bax, sənin uşağındı bu ^-^. Sən hələ bundan da sıpa kimiydin", "bala, bir sən də sev, sevil də. Bəs mən haçan nəvəmlə oynayacam?" və s deyib məni tırkalama. Səni çox yaxşı başa düşürəm, amma mən də hər nə qədər arzulasam da, antinatalist düşüncədən tam olaraq çıxmamışam, qaldı ki evlənmək. Sənin "filankəsin qızıdı, əsilli, samballı ailədirlər" deyib göstərdiyin qızlarla isə, ümumiyyətlə, evlənəsi deyiləm, görücü üsuluna nifrət edirəm. Özü də sən ailə həyatı quranda yaşda məndən də böyük idin, arzusunda olduğun şeyə görə elçilərə "otqaz" eləmişdin. yaxşı bilirsən ki, mən də öz bildiyimi edəcəm, nə də olsa inadım səndən keçib. Mənimçün də Ya hər şey mən istəyən kimi olacaq, ya da ümumiyyətlə olmayacaq.

2) hər dəfə xalagili evlərinə ötürməyə gedəndə sürətli sürməyim deyə yanımda gəlməyə ehtiyac yoxdur. elədiyim qələtləri sən olmayanda doyunca edirəm onsuz da. -* sən olanda qəfil tormoz vermək, qəfil dönmək, sağ-sol eləmək, qaza oturub maşını anqırtmaq - hamısı sırf səni cırnatmaq üçündür. Özün də yaxşı bilirsən ki, sevdiyim adamlarla məzələnib cin atına mindirməyi xoşlayıram * (: . ümumiyyətlə "sən allah, ehtiyatla get, adam kimi sür" kimi şeylər deməyə də ehtiyac yoxdur, edəcəm.

3) Hə, bir də ki, hər sizə gələndə "bala, belə olmaz! əriyib gedirsən, canıvın qeydinə qal!" deyib məni boşuna həkimə getməkçün razı salmağa çalışma. gedəsi deyiləm. onsuz da eşitməli olduğum hər şeyi eşitmişəm, sadəcə sənin də bilməyini istəmirəm. və sözün düzü, dedikləri mənə sərf edir. Sağlam qidalanmaq filan-fəsməkan mənlik deyil, gördüyündən də qat-qat artıq "cır-cıp" yeyirəm.


hər dəfəsində kömpüterin başında olanda gətirib qabağıma çoxlu mer-meyvə və çərəzlər qoyduğun üçün də çooox sağ ol. Bu məni çox xoşbəxt edir. Nə qədər təşəkkür eləsəm də, azdır, burdan da demiş olum. Ağzımdan çıxan sözlərə nə qədər güvəndiyini, inandığını bilirəm, hər zaman da belə davam etməsi üçün çalışacam. Sırf sən pis olmayasan deyə cavab verməkdən boyun qaçırdığım, həqiqəti gizlətdiyim bir çox mövzu var, amma heç vaxt sənə yalan danışmamışam, danışmayacam da.

Üz baxımı və dəriyə qulluq

Məncə, kişi-qadın fərqi olmadan hamının etməli olduğu şeydir.

Amma ən qəribəsi odur ki, hər dəfə güzgünün qabağına keçib rutinimi edərkən özümdən asılı olmadan antaqonist-villain moduna girirəm. Dünən üzümdəki maska 10 dəqiqə qalmalı idi deyə dedim çoxdandır etmədiyim "streching" hərəkətlərini edim. Zaldakı güzgüdə özümə diqqət elədim. Durub gəlib diqqətlə gözümün içinə baxanda bir anlıq arxa fonda cizgi filmlərindəki kimi "dünya qarşımda boyun əyəcək!" səslənəcəyini, şimşək çaxıb qalın tonla şeytani bir gülüş exolanacağını düşündüm aq sjskdkdkdkd. Hollivud beynimizi yeyib konkret. Niyə belə şeyləri mənfi obrazlarla bağdaşlaşdırırlar, anlam verə bilmirəm.

yazarları xoşbəxt edən şeylər

Heç şübhəsiz (baxma: Uşaqları sevindirmək)
inanılmaz dərəcədə xoşbəxt edir məni. Niyə bu qədər xoşbəxt eləməsinin səbəbi taa mənim uşaqlığıma qədər gedib çıxır, amma öncə elə bu gün başıma gələndən başlayım.

Səhər işə gedirdim, 8-9 yaşında skuter sürən bir qaqaş yanıma gəlib nəsə dedi. Qulaqlığı çıxardım, gördüm "dayı, burda hardan su almaq olar?", - deyir. Birinci qəribə oldum ki, amk bu nə sualdır, market doludur ətrafda. sonra çatdı ki, ala yəqin uşağın pulu yoxdu, ona görə elə deyir. Adətim gərəyi bunu bir diqqətlə başdan-ayağa süzdüm, analiz elədim, gördüm dodaqları qupqurudur, bir az da çəkingən, ağlı bir qarış havada vibe'ı verir. Dedim: "gəl gedək, mən alaram". Nəsə, saldım bunu dükana, apardım vitrinin qabağına ki: "ürəyin hansını istəyirsə, götür". Qaqaş 250ml olan götürəndə, dedim böyüyün götürsün. Kassaya gələndə "dayı, olar cipsi də götürüm?" dedi, dedim onun da yekəsindən götür. Çıxanda başın sığallayıb, maşınlardan ehtiyatlı olmasını deyib sağollaşdım. Nə bir "çox sağ olun" dedi, nə təşəkkür elədi, nə də "yaxşı yol" deyəndə cavab vermədi: heç nə demədi, eləcə çıxdı getdi. Qınamıram, uşaqdı, yəqin ki, ailədə öyrədilməyib. Bir az da qəribə bir narahatlıq sezmişdim onda, day sorğu-sual eləmədim, işə tələsirdim. Əsas odur içimə xoşbəxtlik yayan bir şey etmiş oldum.

Uşaqlar özləri istədi-istəmədi fərq etmir, həmişə belə edirəm. hər dəfəsində də içimdən fərəhlənirəm. Yadıma öz uşaqlığım düşür:
Mən 10-11 yaşımda olanda bütün günümüz həyətdə futbol, 11 tuş, qoşuldu oynamaqla keçirdi. Əksər hallarda da futbol oynayan zaman susayanda cəhənnəm, acanda belə evə getmirdik. Rolton, petra alıb, əzib, istiotunu töküb eləcə yeyirdik, ya da suxarik tıxırdıq. Minimum 3 komanda ilə futbol çempionatı quranda növbəti qalibin müəyyənləşməsi üçün oyun gedəndə kənarda oturan komanda atışıb su-zad alıb dincini almaq üçün gözləyərdi. Uşaq idik də, bəzən düz hesablamırdıq, ya necəsə olurdu, kassaya gələndə nə qədərsə pulumuz çatmırdı. Elə olanda da kor-peşman aldığımızı yerinə qoymalıydıq məcburi. Bəzən isə tale üzümüzə gülürdü, növbədə bizdən sonrakı, ya da artıq mallarını paketə yığan kimsə qayıdıb: "eybi yox, uşaqların pulun da məndən çıxın", - deyirdi. Ay bləə, necə sevinirdik ala. nə qədər "çox sağ olun, əmi* seksistlik kimi də qəbul edə bilərsiniz, çünki bu yaşıma kimi heç vaxt bir qadının belə hərəkətini görməmişəm , allah razı olsun" deyirdiksə də, sevincimiz sönmürdü, Gəlib hələ o biri uşaqlara da sevinə-sevinə danışırdıq ki, bəs pulumuz çatmadı, filan blokda qalan filan kişi aldı. Üstəlik, sırf bir kişi vardı, əksər vaxtı o edirdi. Qeyd-şərtsiz hər zaman. Onun haqqında da qısaca haşiyəyə çıxım.

Bizim kompleks elədir ki, 8 bina var. Əslində, bunların ortada yerləşən 2si olmalı deyildi. Onların yerində meydançalar, park olmalı idi, amma tikilən 18 blokun hamısında mənzillər partpart satılanda oğraş rəhbərlik daha çox pul götürmək üçün proyektdə oyun meydançaları olan hissədə əlavə 2 bina da tikdi, parkı da balacalaşdırıb elədi bapbalaca. O vaxtlar 3 mərtəbə qarajı da istifadəyə verməmişdilər deyə biz də məhlənin böyük su deposunun üstündə təyin etmişdik futbol meydançasın. Qırağında maşınlar saxlayırdı deyə komendant, mühafizəçilər nə zaman görsələr, o dəqiqə gəlib qovurdular bizi, əllərinə düşəndə topumuzu partladırdılar ki, orda oynamaq olmaz. Biz də acığa bunları ortada "işlədirdik". Topu götürə bilməsinlər deyə başlayırdıq paslaşıb ağsaqqal kişiləri çükümüzə sarıyırdıq* :d .

Bir kişi vardı, o vaxt üçün ən axırıncı model range rover sürürdü, sonra da təzəsi çıxanda lexus 570 aldı özünə. Körpə qızı vardı. indiki kimi dəqiq yadımdadı, təxmini 7 üçün yoldaşı ilə düşüb uşağı kalyaskada gəzdirib söhbət eləməyə. Gəlirdi bizdən xahiş edirdi ki, meydançanı bir 20 dəqiqə, yarım saatlıq boşaldaq, uşağı gəzdirsin, sonra oynayarıq. Biz də həmin dəqiqə oyunun hansı yeri olursa-olsun saxlayıb boşaldardıq. Hətta bir dəfə komendant gəlib qovanda o kişi kənardan durub bizim oyunumuza baxırdı. Yeganə insan o oldu ki, komendanta qarşı çıxıb: "a kişi, qanunla burda meydança olmalıydı, bina tikmisiz. Uşaqlar harda oynasın bəs?", - demişdi. Nə qədər evdə danışsaq da, heç öz valideynlərimiz belə tələb etmirdi bunu. Komendant: "maşınlara dəyir top, şüşələri qırılır. Sonra da bizə söz gəlir", - deyəndə qayıtdı ki: "3 mərtəbə qaraj var, açın orda saxlasınlar da, bura maşın saxlamaq yeridir?! Belə də ki (meydançanın düz qırağında saxlamış maşının göstərib) burda ondan baha maşın görürsən? Mənimdi o, 250mindi qiyməti. Mən burda saxlamışam, top vururlar, yaxşı edirlər! Başqa kimin də maşınına dəysə, pulun mən qarşılayacam, bu uşaqları narahat eləmiyin!", - dedi. Oy blyaaa, ala o bunları deyəndə biz bir fərəh hissi keçirdik, biz bi dənə genəlmək genəldik ki, o hissi sözlə ifadə edə bilmirəm ətağa. Hələ o moment dayının arxasında duran bir dostum* "ben değil, bi arkadaş" əliylə qapaq qoymaq hərəkətini elədi komendanta, onda anqırıb gülməmək üçün güclə saxladıq da özümüzü ki, dayıya hörmətsizlik olmasın ahdajhdhs. Kurtlar vadisində çakır karahanlı barədə deyir e "en büyük o mu bilmem, ama çok büyük", tam o tərzdə heyranlıqla baxırdıq o dayıya. Nə də olsa, Sonunda özümüzə bərk "dayday" tapmışdıq, arxamızda duranımız var idi. Artıq bu söhbətdən sonra o kişini hər görəndə hamımız bir ağızdan salam verirdik, nə vaxt ailəsi ilə məhləyə düşsə, özü deməmiş oyunu o dəqiqə saxlayıb stadionu boşaldırdıq ki, ailəsi ilə gəzsin. Bax bayaq dediyim o pulumuz çatmayanda əksər vaxtı pulu verən kişi həmin bu kişi idi. illər sonra anlıq yadıma düşəndə soraqlaşarkən öyrənmişdim ki, "оказывается" bu da dtx-dan imiş, yaxşı vəzifəsi var. Nə deyim, kopoğlunun qurumu yetişdirir də, neçənci adamdı tanıyıram. indilərdə də ara-sıra qarşılaşırıq, amma üstündən çox uzun zaman keçib deyə salamlaşmırıq. 1-2 məsələ var, onları həll edim, ona bir tanışlıq verib "отношения" yaradacam.

Nəysə, sözümü nəyə gətirirəm. Keçən dəfə* müsəlmanın keçən dəfəsi. Yəni 2 ay qabaq rayondan qayıdırdıq. Dedim şamaxıda oturub çay içənə qədər qoy boğazımız qurumasın, atışdırmağa bir şey olsun, saxladım maşını dükanın qabağında. balaca bir uşaq vardı, dükana girirdi. Nəsə, kimin nə istədiyini soruşub girdim dükana. Bu dəm gördüm kassir uşağa deyir ki "yox, o bahadı, ona pulun çatmayacaq". Sən demə uşaq girib içəri kassirə nə qədər pulu olduğunu deyib, sonra da başlayıb özüyçün bir-bir nəsə seçməyə. tofita, cipsi, sok və s. Axırıncı götürdüyü də bu rulon kimi olan saqqızlar var e özün istədiyin qədərin kəsib götürürsən, bax ondandı. Pulu da hamısına çatmır. Bu marketin də yiyəsi dindar adamdı, kassada da cavan bir qaqaş olur. Hansı ki bizimkilərin dediyinə görə mənim də uzun saqqalımı görüb elə biliblər iman əhlindənəm, simpatiyaları yaranıb mənə qarşı. marketə hər girəndə mehriban şəkildə salamlaşıb hal-əhval soruşur məndən, arada sumkanı eşələyib kartı tapmağa çalışanda "ehtiyac yoxdur, qoy qalsın"-filan da deyirlər. Nəsə, pul çatmadığın eşidəndə uşağın başını sığallayıb qayıtdım ki: "qaytarma. Get ürəyin başqa nə istəyirsə, götür, əmi hamısının pulun verəcək". Sonra da dönüb kassadakı qaqaşa: "uşaqdı, savab iş görək, qoy könlü açılsın", - dedim. Qaqaş da başıyla təsdiqləyib gülümsünüb susqun dayandı. Uşaq da başqa heç nə götürmədi, eləcə sevinə-sevinə: "çox sağ ol əmi", - deyib, yığdıqların götürüb getdi. Mən də lazım olanları alıb qayıdanda kassir ümumi hesabı deyəndə gördüm ki, uşağın şotun üstünə gəlməmiş deyir. Üzünə baxanda hiss elədim ki, bayaqkı sözüm pis təsir edib ona. Çox güman "o nə olan şeydi ki, iman əhli adamlar uşağa durub onu keçmirsiz?" kimindən başa düşüb. Eləmədim tənbəllik, "qardaşım, ehsan vermirsiz e, biznesdi bu, hamı evinə çörəy aparmaqçün çalışır. Uşağın pulun da gəl üstünə", - deyib vəziyyəti toparlayıb aranı düzəltdim təzədən.

keçən həftə də evdə "film night" eləmək üçün çoxlu "cır-cıp" alıb qayıdanda oxşar şey oldu. Qonşu məhlənin yanında böyük alfalt stadion var, axşamlar böyüklü-balacalı adam dolu olur orda: uşağın gəzdirən kim, velosiped sürən kim, futbol, voleybol oynayan kim. Ordan keçəndə gördüm 5-6 nəfər uşaq bir qıraqda "tək qapı" oynayır. 15-20 dəqiqəlik havanın ləzzətini çıxarmaq üçün kənardan sakitcə bunların oyununa baxmağa başladım. Onlara baxdıqca da öz uşaqlığım yadıma düşürdü: Necə ki biz kənardan bizə baxan olanda özümüzü göstərməyə çalışırdıqsa, balaca qaqaşlarım da görəndə ki dayanıb onlara tamaşa edirəm, ayaqlarına top gələn kimi başlayırdılar fəntlər işlədib "klassika" göstərməyə. Hələ babat hərəkət edəndən, qol vurandan sonra xəlvəti mənə dönüb baxmaqları lap belə ürəyimə yaxıldı konkret, gülümsünüb baş barmağımı qaldırırdım ki, sevinib könülləri açılsın. Baxıb qurtarandan sonra dedim nağayrım, neyniyim, qaqaşların birin çağırıb yanıma əlimdəkilərin hamısını verdim ki, bölüşüb yeyib-içsinlər. Birinci götürmək istəmədi, "böyüyün əlin dala qaytarmazlar ə" deyib yapışdırdım əlinə, 1 manat da verdim ki, odnarazvıy stəkan alsınlar * halbuki biz o vaxtı 2 litrlik suyu belə növbələşib ağızdan-ağıza içirdik :d . Qaqaş uşaqların yanına əlidolu qayıdanda paketi eşələyə-eşələyə mənə baxdılar, əl elədim, hamısı bir ağızdan sevinə-sevinə "çox sağ olun, dayıı!" dedi. Bir anlıq gözlərim doldu.

Entri uzana-uzana gedir, saysız-hesabsız belə şey olub, amma çox uzatmayıb sonlandırım. Bilmirəm, bəlkə də, hələ o qədər yaşlanmamışam deyədirmi, ya yox, amma hələ də öz uşaqlığımı, uşaq ağlımdan nələr keçirdiyimi, nələrə sevindiyimi unutmamışam. Hansısa dayının bizə(mənə) nəsə almağı qalsın qırağa, adicə mamam ilə harasa gedəndə bəzən bir cavan oğlan yolda mənə baxıb göz vurub gülümsünəndə elə sevinirdim ki. Necə sevinməyə bilərdim ki? Mən bapbalaca idim, dünya isə çox böyük. Bu böyük dünyada "görüldüyümü", "fərqimə varıldığını" hiss eləmək xoşbəxtlik verirdi mənə. Ona görə həmişə fikirləşirdim ki, mən də böyüyəndə elə olacam. indi qohumum olan balaca uşaqlar qalsın qırağa* onlar barədə də entri yazdım bəlkə , adicə küçədə-bacada, marketlərdə rastlaşdığım uşaqları görəndə özümü, öz uşaqlığımı xatırlayıram. Hamısı ilə mehriban, doğma, (mənə bu postdakı @102476 şeyləri deyəcək qədər xd) səmimi əlaqə yaradıram ki, könülləri açılsın, onlar da cəmiyyətdə öz yeri olan bir fərd olduqlarını hiss etsin. Sanki onlara etdiyimi özümə edirmişəm kimi hiss gəlir mənə. Nə zaman uşaqları sevindirsəm, üzlərinə təbəssüm gətirəcək şey eləsəm, elə bilirəm illər əvvəlki "balaca bertrand" da onların arasındadır, ya da kənardan durub mənə baxır, sevinir və qürur duyur. Uşaq vaxtı heyranlıqla, həsəd apararaq baxdığım, "böyüyəndə mən də elə olacam" dediyim adamlardan biri olmağın verdiyi xoşbəxtlik və məmnunluq hissini yaşayıram. Bilirəm, uşaqların hamısı böyüyüb yaxşı insan olmayacaq, aralarında neçəsi olacaq ki, dəhşətli şeylər edəcəklər. Amma əminəm ki, mütləq aralarından mənim kimi birisi, ya da bir neçəsi çıxacaq, hansı ki illər keçsə belə onu sevindirən, tanımadığı həmin o "dayını" xoş duyğularla xatırlayacaq, o dayıya oxşamaq istəyib o da uşaqları sevindirəcək...

hərtərəfli qız

Bütün entrilərimi oxumağa "and içmiş" yazar. -*
Artıq köhnə entrilərimə əjdəha gəldiyini göstərən bildirişlər gələndə bilirəm ki, odu. Sağ olsun, yazdığımı belə unutduğum entriləri mütəmadi olaraq bir-bir yadıma salır. O gün haqqımda bir şey dedi, qəribə oldum ki, "sən bunu hardan bilirsən?", deyir: "filan entridə yazmışdın". Bir az da dirəşsə, məni məndən yaxşı tanıyacaq * :d . Sözlükdə gözünə kəsdirdiyi yazarların bütün entrilərini oxumaq qırağa, adam youtube'da bəyəndiyi kanalların da bütün videolarını izləməyi hədəfləyib. "misalçün, 700 videosu varsa, günə ikisini izləsəm, 1 ilə hamısına baxmış olacam" məntiqini adam bilmir obsessiv kompulsiv pozuntu kimi qəbul eləsin, yoxsa əzmli olmağın pik həddi kimi?

Bu arada, abituriyent olaraq da əjdəha kimi nəticələri var. bu il tələbə adını qazanacağı dəqiqdir, heç ikinci imtahana girməsə də olar, istədiyi yerə balı çatır -*. nə deyək, uğur olsun. Ümid edirəm, əzmini arzuladığı ixtisasa yiyələnəndə və digər sferalarda da göstərib ürəyincə bir həyatı olacaq. ("raising hands" və "facing fists" emojiləri)

yazarların hazırda harada olub nə etdikləri

Sinemada filmə baxmaq istəyirdim. Bilet almaq istəyəndə bütün yerlərin boş olduğunu görüb sevindim ki, təkbaşına bütün zalı kirayələmişəmmiş moduna girib rahatca filmi izləyəcəm. Sonra diqqət elədim ki, 2 yer tutulubmuş: ən arxa sırada. ilk anda "amk couple olaraq baxmağa film tapmadılar ki, buna gəlirlər?", - deyə fikirləşdim, sonra çatdı ki, "filim bahane, sevişmek şahane". izləmə istəyimi içimdə boğub, "əşşi sonra baxaram, qoy çifte kumrular rahat olsunlar", - deyib bu dəfəlik fikrimi dəyişdim. inşallah ki, sağ çiynimdəki mələk bu əməlimi savab olaraq qeyd edəcək. Amma sabah, ya da bazar günü gələndə bu şey təkrarlansa, "bro code"-zad hərləməyəcəm, itliyimə salıb düz yanlarına alacam bileti.

indi çoxlu cır-cıp almışam, evə gedirəm, bu axşamı evdə keçirəcəm. Bu arada, "cır-cıp" sözünü çox sevirəm. Mamam nə vaxt cipsi, sok, suxarik, popkek və s kimi şeylər yediyimi görsə, "az ye o cır-cıpları!" deyib tənbehləyərdi, ordan qalıb beynimdə* onlar olan evə belə şeylərlə gedəndə indi də deyir :d .

almayacağını bildiyin halda oturub turbo.azdan maşın elanlarına həvəslə baxmaq

Bu mövzuda nə qədər desən danışaram da, o qədər temalar var ki xd.
Dayım oğlunun ən böyük hobbisidi. Ondan olsa, bu dəqiqə alar, amma öncə böyük qardaşı var, növbə ona çatmayıb. Növbəsi gələnə qədər də hamının mazqisini sikməyə söz verib.

Demək belə, başlayım mənim ömrümə necə girməyindən. Qışda dayım qonaq çağırmışdı. Söhbət əsnasında dedi ki, bəs böyük oğluna bu yay maşın alasıdı* 3-cü kursa altında maşınla getməyin verəcəyi minimum karizma: "moai" emoji . Mənim də boynuma qoydu ki, 3-5 min məndən götürəcək, hansı ki mən maşın alanda ikiqat olaraq qaytaracaq. "Hansı maşın alınacaq?" söhbəti gedən yerdə mamama qayıtdı ki, "vobşe siz də maşını dəyişin e, day köhnəlib. Ya da bertrand birin alsın. Yayda şuşaya* mamamın ad günün orda qeyd edəcəyik dal-qabaq 3 maşın gedək".
Kaş deməz olaydı!

Blyaa, indi 5 aydı dayımın bu entridə bəhs edəcəyim ortancıl oğlu -(baxma: ilk dəfə birinin sənə dayı ya əmi deyə xitab etməsi/-365854) entrisindəki qaqaş- bildiyin girib də ömrümə. Qram şişirtmirəm, hər gün(!), bax, qeyd-şərtsiz hər gün turbo.az-dan ya atası və qardaşı, ya da mənim almağımçün link atır. Ərinmədim, 5-10 dənəsini ss edib kolajladım, amma rahat bir 60-70 dənə "al bını" mesajı var. Turbo.az linki isə, ümumiyyətlə, saysız-hesabsızdı.

Seçdikləri də nədi? ancaq mafiya/bandit maşınına oxşayacaq maşınlar (baxma: mafiya serialları ilə böyüyən uşaq). O da bu yay düşdü e beyninə.
Mən rayonda olanda evə ancaq çimmək üçün girdiyimdəm "raskaduşka"nı da çıxarıb qoymuşam çölə, çöldə yatıram. Gecə oturanda üşüməyim deyə üstdən geyinməkçün hər zaman "sportivni" olur stolun başında, qalan vaxtı da ancaq mayka ilə oluram, vəssalam. Bir dəfə elə oldu ki, günorta tez-tələsik çıxası oldum. Axotum olmadı girim evdən tişört götürüm, "kondisioneri qoşaram" deyib, sportivnini əynimə keçirib çıxdım. Maşını da eşşək kimi sürənəm: daşlıq yol da olsa, sürət 70-80'dən aşağı olanda elə bilirəm maşın getmir; prius'lardan beşbetər döngədə heç kimi gözləmirəm, hər yerə soxuluram; heç kimə yol vermirəm, qabaqdakı zəif gedəndə diriyirəm götünə ki, sürətlənsin, ya da yol versin; maşın tam dayanmamış skorosu zorlayıb "d"-dən "p"-ə atıram və s bildiyin maşını çapıram. Özümdən asılı deyil, sakit sürə bilmirəm, real həyatda gta modunda fırlanıram, səbrim çatmır. Nə yalan deyim, "filankəsin bacısı oğlu" məsələsinə görə polis-zad da dəyib-dolaşmır, qudurmuşam bir az. Nəysə, həmin gün yenə ayı kimi gedəndə bazar tərəfdə qıraqda yığışıb söhbətləşən kişilər arasında: "bu da kimdisə əcəl hərriyir. O gün yığışdırmasaydım, az qala vururdu məni, adam söz deməyə də qorxur ki, nəsə xatası olar" kimisindən söhbət olub, dayım oğlu da eşidib. Axşam məni görəndə dedi ki, "ala sən öl rayonda camaat səndən danışır. qapqara maşın, sportivni paltar, boynunda tros sep, saçı da sıfır eləmisən, rasiyada avtoritetlik edənlərə oxşuyursan, qorxurlar səndən". Bu da "kurtlar vadisi" başda olmaqla bütün mafiya seriallarını əzbərə bilən gədə, nətər də fəxarətlənir, gəl-görəsən. indi bu temalara görə girib ömrümə, maşın aldırmasa, əl çəkən deyil. Mamama belə deyir ki, "tələsdir də oğluvu". ("facepalm" emoji).

Bu dərəcədə maşın xəstəsi olan insan görməmişəm heç vaxt. turbo.az-da yatıb-durur. insan da gününün 7-8-9 saatını turbo.az-da maşınlara baxar aq? Saytın proqramistləri belə heç onun qədər olmur e saytda. orda elə range rover, lexus, land cruiser, s class yoxdur ki, bunun xəbəri olmasın. yiyələrinə, maşının nömrələrinə qədər tanıyır. Hansı maşın hansı ölkədən neçiyə gəlir, hansı maşının bazar qiyməti nə qədərdir, hansı maşının nə cür rasxodları olur, nə qədər benzin içir və s - maşınlar barədə hər şeyi bilir. Canlı turbo.az olubdu gədə, yolda hər dəqiqə hansısa maşını göstərir ki, filan qiymətə satılır, filan problemi var və s. Mənə mənim almağımçün, ya da ümumən bəyəndiyi maşınları atmağı qırağa, atasına hər dəqiqə link ata bilmir deyə ona atmalı oıduğu şeyləri də artıq mənə atır. O gün bizdəydi, niyəsini soruşuram, deyir: "dədəm bizə qulaq asmır da, amma sənin sözüvü eşidir. Allah haqqı, sən desən, o dəqiqə alacaq".

hələ yaşı azdı deyə dayım maya buraxmır, gözləyir universiteti bitirsin. Yoxsa özündən olsa, çoxdan maşın biznesinə girişmişdi. Onsuz özü də deyir ki, "universiteti dədəmə görə oxuyuram. Bitirəndə diplomu dədəmə verib, maşın alverinə girişəcəm".

Hələ bir şey olmuşdu, hər dəfə yadıma düşdükcə ölürəm gülməkdən, danışmasam olmaz. Demək, dayım payızda öz maşının dəyişmək istədiyini deyəndə başlayıb tapbatap dayıma link atmağa. Bir dəfə dayıma bir lexus linki atıb. Dayım da tez buna zəng eləyib ki, bu gədə həmin vaxt imtahanda olmalıdı, turbo.az-da nə pox yeyir?! Açıb tez: "ata, imtahandayam, danışa bilmirəm, çıxım, yığacam", - deyib söndürüb* 3 uşağı da elədir ki, ataları zəng edəndə dünya dağılsa da telefonu açmalıdırlar. imtahandan kəsilsələr, onsuz da kişi bağlayacaq kəsri . Çıxanda pazlanıb ki, "oğraş gədə, imtahana telefon keçirtmək, maşınlara baxmaq nədi?", qayıdasan ki, "ata, allah haqqı ürəyim sıxılırdı, dedim qoy başım açılsın". işin gülməli yanı odur ki, adam o imtahandan telefon tutdurduğuna görə yox, imtahanı yaxşı yazmadığına görə kəsildi ahdjsjdj. bləəə, eşidəndə qarnıma ağrılar girənə qədər gülmüşdüm e, Açıb imtahanı köçürməkdən turbo.az-a baxıb, konkret gijdıllağdı da bu uşaq ahsjsjdjdjs.

durduq yerdə adamın içini soyudan şeylər

(baxma: balaca qız uşaqlarının dilənməsi)

Keçən ilin yay sonu idi, Gecə yarısından keçmişdi. mən də yata bilməmişdim deyə dostuma dedim çıxaq maşınla fırlanaq, söhbətləşərik. Nəsə, bir az dolaşandan sonra gəldik ağ şəhərə, kofe alıb oturmuşduq maşında, asta səslə musiqiyə qulaq asırdıq. Birdən mən tərəfdən pəncərə döyüldü. Baxdım ki, hardasa 6-7 yaşında bir qızdır. Əlində balaca, yumşaq kuklası vardı. Pəncərəni endirəndə: "əmi, məktəb üçün kitab-dəftər almalıyam. Bu kuklanı alarsız?", - dedi. "Neçiyə satırsan?", - dedim, qayıtdı ki: "10 manat". Diqqətlə uşağı süzdüm, gözləri masmavi idi, əynindəki geyim də cırıq-sökük deyildi. Qaraçılara oxşamırdı deyə başladım sorğu-sual eləməyə. Adın soruşdum, yaşını-filan soruşdum. Sonra dostumu göstərib həlim bir tonla: "bax, qızım, bu əmi polis deyil, polisdən də yuxarıdı. polislər onu görəndə qorxurlar. Gecənin bir yarısıdı. Sən hələ balacasan, indi yatmalı idin. Bizdən qorxmağa ehtiyac yoxdu, əgər səni dilənməyə kimsə məcbur edirsə, mənə denən. Mən sənə yaxşı ev, məktəb tapa bilərəm". Uşaq dayanıb baxırdı üzümə. "sən həqiqətən də kitab-dəftər almaq üçün satırsan bunu?", - soruşanda başıyla təsdiqlədi. Sonra anasının harada olduğunu göstərəndə dostum qoluma toxunub astadan dedi ki: "qardaşım, uşaq qorxur, üstünə getmə. Bunların arxası gedib elə adamlara çıxır ki, sən-mən bata bilmərik". Nəsə bu sözü çox pis toxundu e mənə. Qaraçıları başa düşərdim, amma bu uşaq qaraçıya oxşamırdı, həqiqətən ehtiyac sahibi imiş kimi görünürdü. Üstəlik, o qədər gözəl və məsum üzü var idi ki...

Gecə vaxtıydı, açıq yer yox idi, yoxsa aparıb hər şeyi özüm alardım ona. Məcbur dostuma dedim ona pul versin, məndə kartda olur. Bu da "gözdə görüm xırdam hardadı" deyəndə bir anlıq acıqlandım ki: "ala gijdıllağ narmalniy pul ver uşağa, atacam kartıva". bardaçokdan da kağız-qələm tapıb nömrələrimi yazdım. Pulla birlikdə verdəndə tapşırdım ki: "bunlar mənim nömrələrimdi. Aparıb verərsən mamaya, pul lazım olsa, telefon tapıb zəng eləsin mənə. Bu maşını da yadında saxla, nə vaxt görsən, yaxınlaş, əmi sənə pul verəcək". Uşaq götürəndə kuklanı uzatdı. Uy bləə, necə pis təsir elədi ala o hərəkəti, bir anlıq gözlərim doldu. Dedim paltar, kitab-dəftərə çatacaq pulun var artıq, saxlasın özündə, satmasın onu. O da sakitcə: "çox sağ olun, əmi", - deyib getdi. Dostum niyə dilənçiyə o qədər pul verdiyimə deyinəndə içimə bir şübhə düşdü deyə uşaq Bir az uzaqlaşan kimi düşüb xəlvəti dalınca baxdım. Bizdən əlavə də adamlar vardı stayankada, amma o uşaq bizdən sonra heç kimə yaxınlaşmadı; düpbədüz anasının göstərdiyi tərəfə doğru axıracan getdi.

Növbəti 1 həftə, 10 gün boyunca hər axşam getdim ağ şəhərə, o uşağı bir də heç vaxt görmədim. Məncə, həqiqətən də, ehtiyac üçün dilənirdi, amma nömrələrimə də heç vaxt zəng gəlmədi. Arada fikirləşirəm görən o qızın axırı noldu, indi haralardadı? Ümid edirəm uşaqlığını doyunca yaşaya biləcək...

sözlük təlimatı

hesabını "deaktiv etmiş" və ya "sözlükdən uçurulmuş" yazarın entrilərini oxumaq üçün

1) axtarış panelinə random nəsə yazıb axtarış edin

2) çıxan səhifədə "sözlükdə ətraflı axtarış et" hissəsinə girin

3) açılan səhifədə aşağı düşün. "bu yazarın yazıları" yazısının altındakı xanaya istədiyiniz yazarın adını yazıb axtarış edin * böyük və ya balaca hərfin önəmi yoxdur

4) hazırdır!

yazarların çəkdikləri pişik şəkilləri

Pəncərədən poz verirdi. * (:

sonra durdu gəldi özün sürtüşdürüb sığallatdı bir partiya.

içərişəhərin pişikləri ilə dostlaşmışıq konkret. Məni görəndə turist görən səyyar satıcı kimi üstümə gəlirlər (əslində olan: yanındakına görə gəlmişdi). Yoxsa öz məhləmizin pişikləri adama elə baxırlar ki, elə bilirəm bu dəqiqə dil açıb "davay uzağlaş ə burdan" deyəcəklər. Bunlar deyəsən elə bilir ki, hər dəfə binanın küncünə yem qoyan mən yox, qonşu badamgül bibidi. 1-2 həftə qoymayacam, qoy ağılları başlarına gəlsin. Ya da özüm əlimdə yedizdirəcəm. arsız şeydilər, üzlərinə vurmasan başa düşmürlər. xD
Hələ dünən keçəndə (baxma: pişik/-382324) entrisindəki pişiyi gördüm. Amma bu dəfə Padruqası yanında yox idi, ayaqüstü bir az söhbətləşib dağılışdıq. * (:

nostalgiya

Anlıq olaraq yaşadığım duyğu.

porte faust başlığı çıxdı qarşıma. Sumqayıt yetkası siz yeti deyini gördüm, artıq sözlükdə olmayan və illərdir buralara gəlməmiş, ancaq zamanında* sözlüyün prime dönəmlərində yazılarını maraqla oxuduğum yazarları xatırladım. Sonra o entridəki musiqiləri açdım youtube'dan. Səsləndirmə, tərz bir anlıq 8-9, bəlkə də daha da əvvəlki illərə apardı məni: içimdə ümid, həvəs, maraq olan, gələcəyə arzu dolu baxdığım və dünyanı daha böyük gördüyüm illərə. Əslində, bu barədə elə sözaltı sözlük başlığına yazacaqdım, amma təbim indi gəldi, bu duyğunun altına yazıram. Açığı, nəyi necə yazacağımı heç özüm də bilmirəm.

Mütəmadi girəndə adiləşir, amma mahiyyət etibarilə sözlük məndə nostaljik hisslər yaradıb həmişə. artıq buralarda 3-5 aktiv insan qalıb. Bəlkə də Bu dediklərimi anlayacaq qədər yaşı olan yoxdur, amma nə bilmək olar, bəlkə gələcəkdə olacaq. Bayaq "dünyanı daha böyük gördüyüm illər" yazdım. Hə, əvvəllər dünya daha böyük idi. Sosial şəbəkələrin yayğın olmadığı, internetin forumlardan ibarət olduğu, söhbətlərin telefonda yox, üz-üzə keçirildiyi o illərdə bakı da çox böyük idi. Bunun kimi bəzi gecələr əvvəlki kimi duyğularımı, ən əsas da nostalgiyanı hiss etmək yuxu dərmanımı, ümumən dərmanlarımı atmıram.

Uşaq vaxtlarım yadıma düşür həmişə. Qonşu məhəllələri kəşf eləmək, orda yeni dostlar tapmaq necə də maraqlı idi. Digər yerlərin, şəhərlərin, rayonların, hətta ölkələrin necə olduğunu düşünəndə içimi böyük bir maraq bürüyərdi. Böyüyüb hamısını görmək istəyərdim.

Əvvəllər internet sadəcə facebook'dan və forumlardan, hə, bir də chat saytlarından ibarət idi. internetə daha çox nəsə barədə araşdırmaq üçün girirdim, boş-boş scroll etmək üçün yox. Onda da dünya hələ "balacalaşmamışdı". nəsə barədə araşdıranda, sualın cavabını tapmağa çalışanda təsadüfən biriylə rastlaşırdın. Düşün ki, ev-dərs və ya ev-iş kimi xırda bir həyatın var və səni hansısa mövzuda bir sual düşündürür. Açıb google əmiyə yazırsan və bir də görürsən ki, hansısa "pro_user_555" nikli biri eyni sənin düşündüklərin, ya da düşündüklərini qoy qırağa, hansısa maraq elədiyin bir mövzu barədə öyrənmək istədiklərini yazıb. O duyğu çox gözəl idi e. Xudmani bir həyat içərisində bir anlıq fikirləşirdin ki, "oralarda bir yerlərdə eyni mənim kimi birisi var". Adam özünün yalnız olmadığını, ortaq maraqların olan başqa birilərinin də olduğunu öyrənəndə bir başqa sevinirdi. Həmin insanla söhbətləşmək, sonra hansısa bir gün təyin edib gedib görüşmək, onla birgə başqa küçələri və başqa insanların həyatını görmək sözün əsl mənasında maraqlı idi. Mən hələ də inanıram ki, internet buna görə ixtira olunmuşdu. O dönəm gözəl idi.

Amma Sonra sosial şəbəkələr, əsas da instagram və tiktok məşhurlaşdı. Bax dünya onda "balacalaşdı". Facebook'un 10-15 il əvvəlki halını yadıma salıram: o zamanlar şəkildən çox statuslar olurdu. Fərqi yoxdu soxucu sözlər idi, ya mırt yazılar, yoxsa dəyərli bilgilər - əsas odur hamı internetdə fikir olaraq mövcud idi. Forumlar da həmçinin. Tanışlıqlar düşüncə üzərindən olurdu, fiziki ya maddi şeylər üzərindən yox. danışdığın və bəyəndiyin insanı aylar sonra görürdün, daha sonra da həyatını öyrənirdin. Məncə, tanışlıqlar da o zamanlar daha gözəl idi. Səbrlə həmin insanı real olaraq tanıyacağın günü sıxırdın. Misalçün, Nə tip geyimləri olduğunu, nələri təcrübə etdiyini, haralara getdiyini, nələri izləyib nələrə qulaq asdığını bir də növbəti görüşlərdə biləcəkdin və maraqla həmin o görüşləri gözləyirdin ki, gəlib çıxsın və danışsın. Əvvəllər insanı insanın özündən öyrənirdin. Hə, məncə, əsl mahiyyət elə budur.

Bəs indi? indi hər şey ortalıqdadır. Bircə toxunuşla bir insanın bütün həyatını görə bilirsən: haralarda olub, nələri dinləyib, saçı necə idi, filan günü nə deyinmişdi, bu gün kimlərə qulaq asdı, hansı filmi izlədi, hansı konsertdə necə əyləndi, hansı yeməkləri yedi və s və ilaxır * Sosial mediadakı biabirçılıqlara, "mən daha xoşbəxt/ əyləncə dolu/ gözəl/ bahalı həyat yaşayıram" yarışlarına ümumiyyətlə deyinmək istəmirəm . Bəlkə də ona görə üz-üzə ünsiyyət artıq əhəmiyyətini itirir. Görüşəndə nə danışacaqsan ki? Onsuz da hər şeyi görmüsən. Ona görə heç vaxt sosial şəbəkələrə yovuşa bilmədim. Heç 2 il deyil normal instagram açmağım, o da ildə 3-4 ay deaktiv olur. Əlimə düşən ilk fürsətdə siləcəm, ya da birdəfəlik log out edəcəm. 7-8 il əvvələ kimi belə deyildi.

Mən onda hələ ibtidai sinifdə oxuyurdum. Dayılarım işlə bağlı bir müddətlik xaricə gedirdilər: çin, dubay, türkiyə və s. Gələndə nəsə maraqlı xırda da olsa bir şey gətirib hədiyyə edirdilər. Məclis olanda saatlarla söhbət gedərdi. margarita yazmışdı deyəsən, "yay axşamı ailəlikcə edilən söhbət" barədə. Bax o cür. Ağız dolusu o getdikləri yerdən, nələri təcrübə etdiklərindən danışırdılar. Adamı bir maraq, bir arzu bürüyərdi ki, o danışılanları bir də gedib öz gözləriylə görsün. indi elə deyil. indi bir toxunuşla istədiyin ölkənin, istədiyin şəhərin, istədiyin küçəsində ola bilirsən. Özü də 4k ultra hd keyfiyyətdə! Artıq ora getməyinə ehtiyac yoxdur, boşuna arzulama. Məncə, bu insanın həyat keyfiyyətini aşağı salır. Məncə yox e, psixoloqlar belə bunu təsdiqləyir. Əvvəl bu və bu kimi şeylərin hamısını arzulayırdın, planlaşdırırdın, üstündə əlləşirdin və həyata keçirirdin. Əslində, məsələ hədəfə, arzuya çatmaq deyil. Şirin olan ona gedən yoldur. freud'un da dediyi kimi: bir gün anlayacaqsan ki, mübarizə ilə keçirdiyin o illər elə həyatının ən şirin illəridir. indi o hədəfə gedən yollar yoxdur, sanki teleport olursan, ya da özünü "fake" olanla rahatladırsan.

Sözlüyü, əslində, sırf buna görə sevirəm. Mənə əvvəlki günləri xatırladır. Boyun, çəkin, maddi imkanın, yaraşığın, gözəlliyin - hamısı arxa plandadır. Fikir olaraq mövcudsan. Məsləhətxananı entrilərdən də çox sevməyim də buna görədir. kinnitus idi deyəsən, 1-2 ay əvvəl köhnə çat saytları, forumlar barədə nəsə yazmışdı. Bax o cürə vibe verir məsləhətxana. Başda dedim e ki, o vaxtlar nəsə axtaranda hansısa forumda biri kömək edərdi, ortaq maraqları olan insanlar spesifik forumlar açıb toplaşardılar. Bax onları xatırladır. Üzün görmədiyin bir topluma nəsə kömək üçün ağız açırsan və birisi sənə yardım əli uzadır. Başda dediyim kimi "oralarda bir yerlərdə kimsə bu şeyi yaşayıb, təcrübə edib və çıxış yolu tapıb" fikri insanın təkliyinə məlhəm olurdu. O vaxtlar bunun özü belə böyük motivasiya idi.

Nəysə, mövzu gör hardan haralara gəldi dolandı, yenə qatdım qarışdırdım aləmi bir-birinə. Çoxdandır düşüncələrimlə də baş-başa qalmırdım. Onsuz da beynimin içi də elə bu cür qarmaqarışıqdı. Gecəni də yatmadım, lap gecə yatmamaq entrim yadıma düşdü. Özümü bir anlıq o yazını yazdığım günlərə qayıtmış kimi hiss elədim, yenidən noltalgiya bürüdü...

ray ban

1936-cı ildə qurulmuş olub 1999-cu ildən etibarən luxottica'nın tərkibinə alınan, Verdiyin pulun son qəpiyinə kimi layiq olan,
aviator wayfarer və clubmaster seriaları ilə məşhurlaşmış amerika mərkəzli eynək şirkəti. bütün təbəqələrdən olan insanlarçün əlçatan olan azsaylı brendlərdən biridir. Bir milyarderin də gözündə görmək mümkündür, orta gəlirli insanın da.

Materialının premiumluğunu əlinə aldığın andaca hiss edilir. möhkəm, dözümlü olmasına baxmayaraq yüngül və keyfiyyətli materialdan olması sayəsində burunun üstündə gözəçarpan izlər qoymur və eynək taxdığını belə unutdurur adama. Lensləri modeldən asılı olaraq polikarbonat və ya mineral şüşədir. Onsuz da yetəri qədər pul verilir deyə, məncə, bir azca artıq ödəyib mineral şüşə olanı almaq daha məntiqlidir.

Almaq istəyənlər üçün texniki 1-2 detala deyinim. Yəqin ki, eynək taxan hər kəs "50/22/150" tipli yazıların çərçivə ölçüsü, burun hissənin genişliyi və sap uzunluğunu bildirdiyindən agahdır. Deyildisə də, artıq öyrənmiş oldu. ray-ban Modellərinə göz atarkən əlavə olaraq, əksər hallarda "g15" yazısını görmək mümkündür. G15 ray-ban'in 1937-dən bu yana istehsal etdiyi ən əsas şüşəsidir. G15-lə bərabər "b15" yazısını da görmək mümkündür. Bu kodlar şüşənin kodlarıdır. "g" hərfi "green", "b" hərfi "brown" sözündən gəlir, şüşənin rəngini bildirir. "15" rəqəmi isə lenslərin filter göstəricisidir. işığın 85%-ni bloklayıb 15%-ni buraxdığını göstərir. Təbii ki, bunlar standart (yəni sadəcə uv qorumalı) lenslərə aiddir, polarizə lenslərdə durum dəyişir.

Polarizənin də nə olduğunu bilməyənlər üçün qısaca izah edim. Polarizə qat gözün yorulmaması və daha aydın görüş üçün istifadə olunur. Ən əsas özəlliyi rəngləri daha kontrastlı, daha canlı verməsi və ən əsası da, yansımaları önləməsidir.

Yansıma deyərkən işığın qışda qarın, buzun, yayda asfaltın, maşınların, suyun üzərində yaratdığı bütün növ üfüqi olan parıltıları nəzərdə tutulur. Düzü, yuxarıdakı şəkildə bir az şişirdilib, ancaq məntiqi başa düşmək üçün yetərlidir. Bu arada, diqqət etdinizsə, bir əvvəlki cümlədə "üfüqi" sözünə xüsusi vurğu etdim. Çünki şaquli olan(məsələn, yandan və ya binaların şüşələrindən gələn) parıltıları önləmir. Əslində, polarizənin niyə belə işlədiyinin məntiqini mən də tam dəqiq bilmirəm* biri çıxıb bu barədə entri yazsa, əla olardı . Ancaq müqayisə olaraq fotoqrafiyadan anlayışlı şəxslərə polarizə lens filterləri üzərindən başa sala bilərəm. istifadə edənlər bilir ki, bu filterlər lensin önünə taxılanda təkər kimi 360 dərəcə döndürmək olur. Duruma uyğun olaraq onu fırladıb fotosu çəkiləcək yeri polarizə edirik. Lakin gün eynəklərində şüşənin üzərinə əlavə vasitə taxılmayıb birbaşa olaraq şüşənin özünə çəkildiyindən sadəcə müəyyən limitli bir bucaq altında olan parıltıları önləyir. işığı yansıdan və gözü yoracaq olan parıltılar əksər hallarda qar, buz, qızmar günəş altındakı asfalt, maşınların və suların səthləridir, hansılar ki, yerə üfüqi şəkildə paraleldir, ona görə də eynəklərdə şaquli yox, üfüqi işığın qarşısını alacaq formada polarizə qat çəkilir. * nəsə elə bil çox qəliz oldu

Bir ray-ban Eynəyi seçərkən onun polarizə olub-olmamasını anlamaq isə çox bəsitdir. Bütün Ray-ban eynəklərinin sağ (öndən baxanda sol) şüşəsinin küncündə marka adı kimi "ray-ban" yazısı olur. Əgər eynək polarizədirsə, marka adının yanına bir də "p" hərfi qeyd olunur

və şüşənin üstündə standart olaraq "g-15" stikeri deyil də, "polarized" yazılı sticker olur.

Eyni zamanda kodlama olaraq da eynəyin sol sapının içərisində ən sonda rəqəm və "p" hərfi ilə işarələnir. Misalçün öz eynəyimdəki kod:

Eynəyin qutusunun içərisində çıxan təlimatda sapdakı son 2 rəqəm və hərfin eynəyin günəş radiasiyasına qarşı nə dərəcədə qorunma təmin etdiyini bildirdiyi qeyd oıunub:
0 - çox zəif
1 - zəif
2 - orta
3 - yüksək
4 - çox yüksək
"n" hərfi "normal", "p" hərfi də dediyimiz kimi "polarized" anlamına gəlir.

Reddit'dən tutmuş quora'ya, ordan da üzü türk forumlarına qədər saysız-hesabsız başlıq açılaraq soruşulan, hətta bakıdakı rəsmi satış yerlərində belə cavabı tam əminliklə verilə bilməyən bir suala tam rəsmi bir cavab vermiş olum. Məsələ belədir ki, insanlar eynək alarkən "uv400 yoxsa polarized?" seçiminə düşürlər. Hər zaman da sual yaranır ki, "görəsən, polarizə eynəklər həm də uv400-dür?". Özüm keçən ay araşdırma edəndə dəqiq cavab tapmadığım üçün şirkətin amerikadakı müştəri xidmətlərinə mail yazdım. Sağ olsunlar, gün ərzində də cavabladılar və buradan elan edirəm mən də -*
"bütün ray-ban eynəklər uv400 qorumalı şüşəyə sahibdir. mavi işığın böyük çoxluğunu, uv-a və uv-b kimi zərərli şüaların isə 100%-nin qarşısını alırlar. yəni polarizə olan ray-ban'lar həm də uv400-dür. Lakin özlərinin qeyd etdiyi bir əmmanı da deyim. Polarizə olan ray-ban eynəklər g-15 (və ya b-15) kodlu şüşəyə sahib olduqları deyilsə də, "texniki olaraq" 15 sayılmırlar. Çünki mail'də qeyd olunmuşdu ki polarizə olduğundan bu şüşə normal işığın 89%-ni bloklayır və 11%-ni keçirir. Bu da "texniki olaraq" şüşənin g-15 deyil də g-11 olmasına gətirib çıxarır.

Son olaraq, ümumən gün eynəyi almaq istəyənlərə eynəksiz gəzəndə gözləri sulanan biri kimi mənim tövsiyəm o olardı ki, mütləq şəkildə polarizə olan eynək alsınlar* polarizə ray-ban üçün əlavə 50$ ödəməlisiniz . Xüsusilə də maşın sürənlər, uzun yola çıxanlar üçün həyat qurtaran şeydir polarizə eynək. Çünki mən özüm sadəcə uv400 olan eynək taxanda davamlı şəkildə "eynəyin də var, niyə gözlərini qıyırsan?" deyirdilər. Bunu istifadə edəndən sonra anladım ki, problem polarizə olmamasında imiş: o yansımalar gözümü qamaşdırırmış. Həmçinin, 200, 300, 500 - hər nə qədərdirsə, pula qıyın, mütləq şəkildə eynək işinin içində olan markaları alın. Ray-ban olmasın, olsun persol, oakley, tom ford, prada və s. Əsas odur güvənilir brend olsun. Həm də ki, yazıda qeyd etdiyim 85-89% işığı bloklamaq məsələsi də gözünüzü qorxuzmasın. illər Əvvəl 50-60 manatlıq poddelka eynək taxırdım, hansı ki bildiyin adi qara plastik idi, "gün eynəyi" adı altında qaraldırdı hər yeri. Kiminsə axşam vaxtı gün eynəyi taxdığını görəndə də qəribsəyirdim ki, kor kimi heç yeri görmədiyi halda bu niyə gözündən çıxarmayıb? Dünən başıma gələn bir hadisədən sonra indi anlayıram o insanları. Dünən axşam şəhərdə dostumla qarşılaşanda "hava qaralıb, gün eynəyi niyə taxmısan?" deyəndə ayıldım ki, eynəyimi dəyişməmişəm, gözümdə qalıb. insan kağız üstündə "89% işığı bloklayır" cümləsini görəndə elə bilir ki, hər yeri zil qaranlıq edəcək. Di gəl ki, digər şəffaf eynəyimdən tək fərqi ətrafı cüzi bir yaşıl filterlə göstərməsidir, hansı ki buna rəğmən əşyaların rənglərində və tonlarında bir qram dəyişiklik yoxdur, necədirlərsə elə də görünürlər. Amma bununla belə günəş və ümumiyyətlə, digər işıqlar insanın gözünü bir qram da yormur* türklər demiş, ohh, dünya varmış. indi oturub illərdir niyə ağıl edib düz-əməlli bir gün eynəyi almayıb gözlərimə əziyyət vermişəm deyə heyifsilənirəm.

Yekun olaraq, Ortalıqda həddindən çox geydirmə ray-ban var. Əvvəllər original ilə fake arasındakı fərqi lazer ilə şüşəyə qazınmış "rb" loqosundan, kodlardan və s şeylərdən anlamaq asan idi, amma indi elə fake ray-ban'lar var ki, heç illərin optikaçısı belə ayırd edə bilmir hansı originaldı, hansı fake. Yuxarıda bir yazar hər gələnin gözündə ray-ban olduğunu deyib, ancaq demək olar 90%-i fake ray-ban'dır. Odur ki, rəsmi satış nöqtələrindən almaq lazımdır. Bakıda occi və 28 mall'dakı sunglasshut mağazalarını məsləhət görürəm. Əsas da sunglasshut. Çünki ray-ban şirkəti luxottica'nın tərkibindədir və sunglasshut da luxottica qrupun məhsullarını satan ən əsas mağazadır. Türkiyədən alınacaqsa, atasun optik və elə ordakı sunglasshut məsləhətdir. Amma məncə, ən yaxşısı ya amazon'da rəsmi ray-ban mağazından və ya elə sırf ray-ban'ın öz saytından almaq ən yaxşıdır. 10-15 gün gözlə, amma ən azından için rahat olsun ki, tamamilə original, keyfiyyətli və ömürlük bir eynək almış olacaqsan. Həm də ki, öz saytında digər yerlərdə olmayan hər cürə "option"ları görmək mümkündür. istədiyin kimi çərçivə, şüşə rəngini, polarizə olub-olmamasını, hətta üzərinə lazerlə söz yazılmasını belə seçmək olur. Şəxsi zövqümcə elə ən yaxşısı, wayfarer modelini almaqdır. 70 illik klassikləşmiş dizayn elədir ki, hər tip üz quruluşuna, hətta eynək yaraşmayan insanlara belə yaraşır. Əslində, wayfarer özü öz içərisində "classic/ ease/ new/ folding/ mega" olaraq 5 tipə bölünür. Entri yetəri qədər uzun olduğundan model fərqlərinə girib daha da uzatmaq istəmədim. 2 ay elə didik-didik araşdırma elədim ki, bildiyin satış mütəxəssisinə çevrilmişəm :d. Odur ki, almaq fikrinə düşən olsa, heç çəkinmədən mesaj qutumu yaşıllandıra bilər, əlimdən gələn hər köməyi edə bilərəm.

yazarların gördüyü qorxulu yuxular

Uzun zamandır gördüyüm ən qorxulu, ən dəhşətli və ən gijdıllağskiy yuxunu gördüm indicə. Sabah unutmamış yarıyuxulu halda yazmaq istəyirəm.

Yuxuda iş yerimdə idim. Gecənin bir yarısı idi, işıqlar sönmüşdü və qaranlıqda işləyirdik. Sonra bir sıra paranormal şeylər olmağa, qəribə səslər eşitməyə başladım və bir anda yuxudan "ayıldım"(yuxunun içində yuxu görürdüm). işin poxu da burda çıxdı. Yuxudan ayıldım ki, yatanda necə idisə, indi də eynidir hər şey: dayım oğlu bir metr o yanımda yatır, mən də üzü üstəyəm, sağa baxıram və sol gözüm yuxudan açılmır. Dəhşət, paradoks və döngü burda başladı elə. Ayağa durub özümə gəlməyə çalışıram, alınmır. Nə qədər edirəmsə, tərpənə bilmirəm. Səs çıxarmağa çalışıram, səsim çıxmır, vobşe havalandım.

Sonra yuxunun içində yuxuya tab gətirə bilməyib yatdım, yenə yuxunun içində yuxu görməyə başladım. yenə kadr dəyişdi, yenə işdəydim. Yenə işıqlar sönüb, yenə gecənin qaranlığında iş görürük. Səsli mesaj gəlir mənə, mən də qulaq asım deyə çölə çıxıram. Nauşniki taxıb qulaq asanda eşidim deyə polnu səs verirəm. O bir ara yayılan səsli mesaj vardı e zəif nəsə deyirdi, sən də xod verəndə qəfil qadın iniltisi möhkəm səslı çıxırdı. Sikim belə yuxunun için, bax o səs gəldi qulaqlıqdan. Yanımdakılar eşitməsin deyə tez qulaqlıqları çıxartdım. Üstümdə özümün samsung qulaqiçi qulaqlığından əlavə huawei qulaqlığı da vardı. indi nə qədər edirəmsə sikdiyim qulaqlıqları düzgün şəkildə öz qablarına qoya bilmirəm. Səhv qoyuram, çıxarıb dəyişirəm, yenə səhv düşür. Və yenə "yuxudan ayıldım". Yenə dayım oğlu 1 metr o tərəfim yatır, yenə sol üzüm yastığa toxunacaq şəkildə üzü üstə yatıram. Ha çalışıram ki, dikəlib özümə gəlim, alınmır. Səs çıxarmaq istəyirəm alınmır. Alaqaranlıqda gördüm bacım da bizdədi, otaqda oturub. ona tərəf uzanıb tərpətməyə çalışıram ki, vəziyyəti başa salım. Gördüm havalanmış kimi gülür. Ürkdüm.

Sonra təzədən "yatıram", kadr yenə dəyişdi, gördüm yenə işdəyəm. Yenə işıqlar sönüb, yenə qaranlıqda işləyirik. Artıq işdə belə dikəlib gəzə bilmirəm, bildiyin sürünərək hərəkət edirəm. Son 1 ayda şöbə müdirim demək olar iş görmür, hamısın mən edirəm. Görürəm ki, bildiyin ora-bura sürünərək gedirəm, gəzə bilmirəm. Sonra gördüm şöbə müdirim məndən yüksək məbləğdə borc istəyir, "alındırarıq" deyirəm. Dalınca da sürünüb keçirəm digər tərəfə. Ordan uje eşidirəm ki, opşi müdirimiz şöbə müdirinə mənim haqqımda deyir ki "həm bizə, həm də onlara elə bu cür adam lazımdı, həm işləri yaxşı görür, həm pul məsələlərin aşırdır, həm də idarəetməni bacarır, hərtərəflidi. Qoy gəlsinlər, göstərək bunu". Bunu deyən kimi də içəriyə dövlət idarəsinin altında yatan, üzdə olan o "kuklaları oynadan" o 2 adamı görürəm ki, içəri girirlər. Görən kimi məni daha çox qorxu bürüdü. o 2 adamın adlarından belə hürkürəm, min kilometrdən görsəm içimə vahimə düşür. yuxuda da görürəm ki, yenə əyinlərində səliqəli kostyum girirlər içəri məni min cürə şirnikləşdirici təklif ilə üzdə qurulmuş "teatr"ın arxa tərəfinə məcbur çəkib aparmağa gəlirlər. Öz-özümə dedim "blət axı güclə qurtarmışdım özümü bunların əlindən mən gözə batmamalı idim, gizlənməliydim, təzədən bunların radarına düşməməliydim, məni tapmamalıydılar. bu dəfə üzləşsək artıq geri dönüş olmayacaq məcbur olacam, gərək vəziyyətdən çıxım". Bu dəm sürünərək qaçıb gizlənirəm. Yenə yuxudan "ayılıram". Yenə dayım oğlu, yenə üzü üstəyəm, yenə özümə gələ bilmirəm. Bu dəm mənə çatdı ki, axı onurğama görə üzü üstə yatmaq olmaz mənə, paralic olmuşcasına bütün kürəyim, başım və qollarım keyiyir, hərəkətsizləşirəm. Özümü rahlayıb arxası üstə çevrilməyə çalışıram ki, bədənimin keyi açılsın, amma dəhşət yuxu basır məni, yuxu ilə oyanmaq arasında ilişib qalıram. Səs çıxarıb dayım oğlunu oyatmaq istəyirəm ki, məni təcili arxası üstə çevirsin, yoxsa ürəyimə və onurğama naqruska düşəcək, burdaca ölüb qalacam. Nə qədər edirəmsə səsim çıxmır, əlimi uzadıb çatdıra bilmirəm onu oyadım. Qəfil sağa baxanda gördüm o kostyumlu kişi düz ağzımın içindədi, üzünə altdan yuxarı işıq tutub "bo" eləyib güldü. Bütün gücümlə qışqırdım, elə bildim yenə səsim çıxmayacq. Dedim uje fso bağrım yarıldı, infarkt keçirəcəm. Amma səsim çıxdı. Necə sevindimsə birnəfəsə var gücümlə qışqırıram ki, evdən kimsə gəlsin səsimə. Bilirəm ki, yuxudayam, mütləqdir ki, yuxuda qışqırsam, real həyatda da qışqıraraq həyəcan içində oyanacam.

Yenə "oyandım", qayıtdım 2-ci etapa, yenə dediyim kimi dayıoğlu eyni yerindədir, yenə eyni vəziyyətdə üzüquyulu uzanmışam. Gördüm anam namaza qalxdı, girdi mən yatan otağa nəzər saldı ki, görsün gecə evə gəlmişəm? Yenə gecənin bir yarısı harasa çıxıb getməmişəm ki? Tərpədə bilmirdim bədənimi, sadəcə biləkdən aşağı əlimi yellədirəm, açıb yumuram ki, anam hərəkət, xışıltı sezib yaxınlaşsın mənə. Yaxınlaşanda paltarının ətəyi keçdi əlimə, ovcuma alıb sıxdım. Nə qədər güc edirəmsə, ha eliyirəm danışa bilmirəm, deyə bilmirəm ki, bu vəziyyətə düşmüşəm, bir şey eləsin, paralic vurub. Hiss elədim ki, anam elə bilir yuxudayam. Dönüb getmək istəyəndə o qədər çarəsiz hiss elədim ki, ağladım, gözümdən yaş gəldi. Anamın əlin çəkib gözümə sürtdüm ki, ağladığımı, oyaq olduğumu anlasın. Yenə də getdi. Mən də Birtəhər sürünərək gedirəm mətbəxə, anam axşamdan qalan qabları yuyurdu. Ayağından yapışıb silkələdim ki, mənə baxsın. Baxanda əlimlə ağzıma işarə edirəm ki, lal olmuşam, danışa bilmirəm, ayaqlarım yenə tutulub, sol yanım işləmir, bir gözüm açılmır. Bir yandan da dəhşət yuxu basır məni, bilirəm ki, yuxuya getsəm, öləcəm, gərək nəsə eləsinlər, silkələsinlır, su vursunlar özümə ki, yuxum qaçsın. Gördüm anam axır əsəbiləşib dedi ki "bəsdi özünü gicliyə qoydun, görürsən ki qorxmuram, dirənirsən e elə. Yeri get o tərəfə". Bu dəfə vobşe havanlandım.

Hardasa düz 3-4 dəfə yenə başa qayıtdım. Gözümü açıram ki, dayım oğlu uzanıb, mən üzüquyulu vəziyyətdəyəm, kürəkdən yuxarı bütün qollarım, çiyinlərim, boynum, başım keyiyib. O qədər yuxuluyam ki, taqətim yoxdu sol gözümü açmağa, nə də özümü çevirməyə. Birtəhər telefonu götürüb hamıya zəng edirəm, açanda adboy verirəm ki, təzədən məni yığsınlar, telefonumun səsinə dayım oğlu oyanıb işığı zadı yandırsın, yuxumu qaçırsın. Amma Ha çalışıram, axırda infarkt keçirəndə yenə başa dönürəm, yenə gözümü açıram ki, işdəyəm, yenə "radara" düşürəm, yenə oyanmalı olduğumu deyib "ayılıram", yenə tərpənə bimirəm, yenə səsim çıxmır, yenə yuxuya yenik düşürəm, yenə işdə gözümü açıram, yenə Yuxudan oyanmalıyam, yenə "ayılıram" və yenə, yenə, yenə, yenə! Blin, bu döngü içində ən azı 6-7 dəfə fırlandım.

Ürəyim çox möhkəm çırpınır. Bunları yazarkən belə əmin deyiləm həqiqətən də oyağam, yoxsa yuxuda anama, zəng elədiklərimə məni oyatmalı olduğunu başa sala bilmədiyimçün artıq döngüdəki başqa bir etapdamıyam.

Edit: blya, bu nə yuxuymuş ala, çox uzun müddətdir belə gərginləşdiyim yuxu görməmişdim. Qorxudan tələm-tələsik necə yazmışamsa, min dənə qrammatik səhv var. Elə bilirdim hələ də ayılmamışam, yuxudayam. yazdım ki, nömrəm olan yazarlardan bəlkə kimsə zəng eləyə, oyada. 1 aydır müalicəmi axsadırdım, gərək bu həftə həkimlə danışım, başlayım. işdə də yaxşı mənada çox gözə batıram, yeni iş axtarmağa da başlayım indidən.

no time to die

Ssenarilərin bir-birləri ilə əlaqələrini və ümumən "böyük rəsmi" anlayım deyə oturub casino royale'dan bu yana bütün james bond filmlərini xronoloji ardıcıllıqla izlədim. Niyəsə hər kəs casino royale'ı daha çox bəyənsə də, mənim üçün daniel craig'in oynadığı ən dramatik, ən şedevr və ən favorit 007 filmi bu oldu. 2 saat 45 dəqiqə necə keçdi heç özüm də bilmədim.

--spoiler--

James'in vesper itkisini özü üçün qəbullanıb yeni bir münasibətə addım atmasını və ailə sahibi olacağını yatsam, yuxumda görməzdim, amma göstərdilər. Sözün düzü, mən casino royale filmində james və vesper münasibətini dərin və yaxşı işləndiyini də düşünmürəm. Favorit "bond qızı"m lea seydoux idi və bu filmdəki ikili arasındakı əlaqələrin işlənməsini daha çox bəyəndim.

--spoiler--

günü gözəlləşdirən anlar

iş yoldaşımın tərzimə kompliment edib vərdişlərimə diqqət yetirməsi.

işdə məndən 3-5 yaş böyük, o biri şöbədə işləyən bir iş yoldaşım var, çox canayaxın insandı, mənlə də arası çox yaxşıdı. hər səhər görəndə "bertrand, necəsən əzizim?" deyib salamlaşır, hal-əhval tutur. ara-sıra yeməkxanada, türklər demiş, kıyak da edir mənə: çayımın içinə atmaq üçün qəribə ədviyyat verdiyi olub, "odnarazvıy" stəkan tapmayanda hamıdan gizlədilən paçkanın hara qoyulduğunu dediyi olub və s. Mən də haçan nəyəsə görə ağız açsa, o dəqiqə həll etməyə çalışıram.

Bu gün obeddən sonra çölə çıxırdım, yolda üz-üzə gəldik. Belə anlar(tək onla yox, bütün insanlarla) məndə hər zaman qəribə bir narahatlıq yaradır. Yəni çox da dərin münasibətin olmayan, can-ciyər olmadığın, amma xətir-hörmət saxladığın tanışınla gün ərzində yenidən üz-üzə gələndə adam tıncıxır. Fikirləşirsən ki, "salamlaşmışıq. Hal-əhval da tutmuşuq. indi nə deyib keçək bir-birimizin yanından?". Belə olanda əksər hallarda gülümsünüb keçirəm. Bu gün onla qarşılaşanda da yenə adət gərəyi gülümsünüb keçdim. 5-10 metr aralaşmışdıq ki, məni çağırdı. Özü də adama qəribə bir yaxınlaşmağı var: başını sağa əyib, aşağı baxa-baxa bir az çəpəki şəkildə gəlir adamın yanına. artıq ordan tuta bilirəm ki, səmimi bir söz deyəcək.

Nə dediyinə keçmədən öncə qısa bir haşiyəyə çıxım. Mən 6-7 ildir saçımı qısa saxlayıram deyə ilin hər günü papaqla fırlanan adamam: Soyuqda "docker hat"; istidə də havadan asılı olaraq kepka, "bucket hat", bandana - allah nə verdisə ondan. Bu qədər müddətin ardından bir neçə aydır saçı uzatsam da, papaq taxmağı konkret vərdiş eləmişəm deyə əl çəkə bilmirəm. işdə də deyil yoxlama, yuxarı rəhbərlik, lap xarici partnyorlar da gələndə heç bir halda papağı çıxartmıram. Onsuz da, nəsə demirlər, desələr də çıxarmayacağımı hamı bilir. Hətta ümumən ətrafımda kimsə soruşanda yarı zarafat, yarı ciddi deyirəm ki: "məni papaqsız yalnız 3 halda görmək olar: toyda, razborkada və yataq otağında -*".

Nəysə, mövzudan uzaqlaşmayaq. çağırdı məni, qayıtdı ki:
- sənə bi dənə etiraf edəcəm. Daha doğrusu, etiraf da deyil e, prosta söz deyəcəm.
Dedim aq "yoxsa sevgi etirafımı edəcək?". Şaka, la şaka, elə demədim təbii ki, eləcə baxdım ki, sözün davam etdirsin:
- bilirsən, bundan hardasa 10 gün, 15 gün qabaq havalar istiləşməyə başlayanda fikirləşirdim ki, görən bertrand indi nə edəcək? Bilirdim ki, papağı çıxarmayacaqsan, sadəcə gözləyirdim ki, bu sezon nə taxacaqsan?
Ardınca da başımdakına işarə edib: "Əla seçimdi. Sənin tərzini, bu - papağı çıxartmamaq, çox uzun saqqal saxlamaq, veçniy şirin çay içmək kimi qəribə şeylərini bəyənirəm", - dedi.

Sözün bitirdi, mən də bir anlıü duruxub qaldım. Sonra gülümsünüb: "sözün düzü, bilmirəm nə deyim. Çox sağ ol, minnətdaram ^^", - dedim, sonra da yolumuza getdik. Əslindş, başda: "daha doğrusu, bir söz deyəcəm", - deyəndə elə bilirdim yenə nəsə işlə bağlı başqalarının bilməməli olduğu şeylərdən nəsə deyəcək. Bunları eşidəndə istər-istəməz içimə bir sevinc doldu. Məndən beşbetər hamıyla məsafəlidi, hamını kənardan izləyir deyə, ondan kompliment eşitmək günümü yox e, bütün həftəmi gözəlləşdirdi. indi oturub 1-2 məqamı da hesaba qatıb fikirləşirəm. Haqqında maraqlanmışdım, bir müddət adın çəkmək istəmədiyim xüsusi bir orqanda da işləyib. O diqqət eləməsin də, kim eləsin? Bəlkə də sözümüzün tutmağına vaxtilə sturukturun içində olmasının da təsiri var. Hələ keçən dəfə bir iş yoldaşıyla rusca danışanda hardan öyrəndiyini soruşmuşdum, bir ne il rusiyada yaşadığını demişdi. Mən də: "tələbə vaxtı var idi, sonra hamısından uzaqlaşdım, indi də hərəsi bir yana dağılıb. məni ruskiy kruqlara sal", - dedim, "bir dəfə yığışanda səni də çağıraram. Amma gərək səhərə qədər oyaq qalasan, sonra işə geciksən mənlik deyil", deyib razılaşdı. -*

belə, bu qədər. 3-4 aydır o qədər məşğulam ki, bu başlığa nəsə yazmırmışam. Dedim qoy heç olmasa bunu yazım, buralarda bir yerlərdə qalmış olsun. Təzə işə keçəndə qayıdıb xoş xatirə kimi oxuyaram.

şirin çay

Ən çox içdiyim içki növü.

Həyatım boyu acı (yəni normal) çay içməmişəm. Daha doğrusu, uşaq vaxtı "görüm şirin olmayanda necə olur dadı?", - deyib mırta 1-2 qurtum içib bir daha içməməyi qərara aldığımdan bəri cəmisi 2 dəfə adi halında içmişəm. Hər ikisi də yas mərasimində olub: biri 2015-də bibimqızına görə idi, digərini dəqiq xatırlamıram kimin yasıydı.

Gündə ən azı 6-7 stəkan içirəm. Qonaqlıq, kafe, restoran, çayxana, toy, yas mərasimi, yol qırağı stalova - fərq eləmir hardayam, əgər çay içəcəmsə, mütləq şirin edib içirəm. Uşaqlarla mütəmadi oturduğumuz kafedəki ofisiant qız belə artıq bilir şirin çay içdiyimi - çayı gətirəndə balaca bir çay qaşığı da gətirir mənimçün. -*

Əsgərliyin o işini sevirdim ki, səhər və axşam yeməklərindəki çayları daima şirin olurdu. Kazarmada dolabıma da şaftalılı yaşıl çay (tess flirt) və şəkər alıb atmışdım ki, orda da daima şirin edib içə bilim; posta çıxanda da apardığım əşyalarım arasında mütləq çay və şəkər olurdu.

indi işdə də ənənəmi davam etdirirəm. Şəkəri ən çox mən istifadə edirəm deyə, keçən ay öz cibimdən alıb qoydum mətbəxə ki, sonra arxamca deyinməsinlər. Nə də olsa, günün hansı saatı olmasından asılı olmayaraq stolumun üstündə mütləq şirin çay olur* temboli də tess markasından istifadə edirlər, içməmək əlimdə deyil . Üstəlik, soyuq halda daha çox ləzzət edir. Hətta bu gün işdə bir şey oldu, axıb getmişəm gülməkdən, entrini yazmaq da ordan ağlıma gəldi. Günorta saat yarım boşluq olacaqdı, uşaqlara dedim nə iş çıxsa, özləri həll eləsin, ya da qoysunlar masamın üstünə, gəlib həll edərəm - əsas odur, məni tərpətməsinlər. getdim özümə bir çay süzüb telefona baxa-baxa yaylandım kresloya. Yuxudan ayılıb whatsapp'a girəndə gördüm iş qrupunda gülüşmə mesajları var. Baxdım ki, iş yoldaşlarımdan biri kresloda mürgülədiyim yerdə şəklimi çəkib atıb qrupa ki: "bertrand yatanda da şirin çayla qəlyanı* işdə hər dəqiqə çölə çıxmayım deyə elektron siqaretə keçmişəm əlindən yerə qoymur, yuxuda da qəlyan çəkib şirin çay içir :d". Ölmüşəm də gülməkdən Ajshshdhd.

Son olaraq, bu qədər çox içdiyimi öyrənəndə ucdantutma hamı şəkər olacağımı(və ya artıq olduğumu) deyir. Axır, dünən xəstəxanaya gedəndə dedim qoy gəlmişkən şəkərimi də ölçdürüm, bəlkə doğru deyirlər deyə. 81 çıxdı. Həkim dedi ki, "qoz kimisən, 80-120 arası normaldır, kef elə". işin özü, ora da şirin çay içib getmişdim xd. Bir neçə ay qabaq bu qədər çox içdiyim barədə bacımla söhbətləşəndə* həkim olduğu üçün tibbi biliyinə şübhə saxlamıram demişdi ki, "şəkər, əslində, beyinə xeyirdir. Uşaqlıqdan yaddaşıvın güclü olmasının səbəblərindən biri də budu elə. Həm də çox fikir edirsən, zehnin yorulur. Yəni deyilənlərə qulaq asma, bədənin tələb eləyir ki, içirsən. Amma day ağ eləmə". Nəm, belə. Sözün düzü, turşluğu az olan ətirli(və təbii ki, şəkərli) bir amerikanodan daha çox sevdiyim içki varsa, o da meyvə aromalı şirin çaydır. Qısası, tərgitmək fikrim yoxdur. Şəkərə də narkotik kimi "bəyaz ölüm" deyirlər, amma vecimədimi? - xuy e.

Edit: atası həkim, özü də sağlamlığına diqqət edən və hər dəfə mənim tortla, balla şirin çay içməyimi görüb "şəkər olacaqsan", - deyən bir dostumun 138 şəkəri çıxıb və o yaşda biriyçün bu, təhlükəli göstəricidir. Məndə isə hər şey bomba kimidir. Mənə "şəkər olacaqsan" deyən insanların bir-bir şəkər olduğunu görməmiş, şəkər xəstəliyini peysər çıxarmamış əl çəkən deyiləm ahahahah.