ana

Adı gələndə bütün sular quruyub yığılır gözümə. Sonra dolur, dolur, dolur, birtəhər udqunuram keçib qalır boğazımda.

Gözüm niyə dolur anama diqqətlə baxanda, mövzu anam olanda? Sevgidən, hüzndən, ayrılacağımızı bildiyimdən?

Necə kədərlidir. Nə vaxtsa anam olmayacaq. Ya mən onu görməyəcəm, ya o məni. Amma #303593 entrimdə də dediyim kimi, 1-ci hal yaşansın, ən yaxşısı. Anam yaşayacağı qədər bədbəxtlik yaşayıb onsuz.

Bir az böyüyəndən sonra aldığı yaraları "unutdurmağa", yaxşı günlər yaşamağına çalışmışam. Hələ də çalışıram. Edə biləcəyim ən böyük şey bundan nə qədər böyük ola bilər axı? Anamı xoşbəxt etməkdən daha böyük? Mümkünatı var yəni?

O güləndə mənim bütün hüceyrələrim çiçək açır, ağlayanda dünya başıma yıxılır, nəfəsim kəsilir. Elə bilirəm bu dəqiqə yarımçıq qalacaq və öləcəm. Ana niyə ağlasın axı? Anam niyə ağlasın?

Əvvəllər istəyirdim dəyişsin. Bu qədər əsəbi olmasın. Belə düşünməsin. Buna səylə cəhd göstərirdim. indi yox, heç nə istəmirəm. Yanımda olsun.

Niyə əsəbi olduğunu, niyə bu xarakterə və dünyagörüşünə malik olduğunu o qədddəəərrr dərindən başa düşür və hiss edirəm ki. Öz-özümə deyirəm ki, çox yaxşı qalıb anam.

Rəhmətlik böyük bacım haqqında bizə bir kəlimə etməyib bu vaxta qədər. Adını soruşanda "əşi, nə bilim e, yadımdan çıxıb" deyir. Bacım haqqında 3-4 cümləni təzəlikcə nənəmdən eşitmişik.
O qədər ağrını qəlbində necə daşıyırsan, ana? Ağır deyil? Yaşadıqlarına yanıb kül oluram axı.

işdən evə gəlir, görürəm əsəbidi, hirsin tökür bizə. Bilirəm ki, o əsəb bizə deyil. Yavaşdan başlayıram söhbətə və görürəm ya müdirə əsəbiləşib, ya mağazada kiməsə, ya da ümumi yaşadıqları yadına düşüb.
Deyirəm ki, ay ana, əgər qarşı tərəfə əsəbini bəlli edə bilmirsənsə, gəl evdə deyin. Arxasıyca bir yerdə söyək. Alınırsa adamın özünə de sözü. Amma bunları içinə atıb özünü yorma, özünü incitmə. Kefin yoxdur, gəl bizə danış. Niyə çəkinirsən axı? Dərdini mənə yükləmək istəmirsən sən?
Səndən gələn dərdə qurban olaram axı mən. Təki sən danış. Əhvalın yerində olsun. için rahat olsun. Mənə heç zad olan deyil.

Nə qədər şey içində yığılıbsa, üzünə baxanda necə dolu olduğu adama bar-bar bağırır. Baxışları o qədər dərindi ki, diqqətlə baxanda ağlın itir. Hamısı yanaşmışlıqlardı. Hamısı içinin çölə təzahürüdü.

Yola gətirib psixoloqa aparsam, çox xeyri dəyəcək, bilirəm. Əlimdən gələndən artığını etməyə çalışıram onsuz. Bu da olacaq. O gözlər güləcək.
Bəlkə yaraları sağalmayacaq, amma qayğısı azalacaq. Boşluqları dolmayacaq, amma boşluqlarla yaşamağı öyrənəcəyik. Niyə də yox?

Mən sevinirəm ki, anama "gözükor sevgi" bəsləmirəm. Toksik münasibətimiz yoxdu. Qərarlarımı anama görə vermirəm. Tək məqsədim onun xoşbəxtliyi deyil. Bunu məsuliyyət kimi boynuma qoymamışam. Sadəcə istəyirəm və çalışıram ki, nail olduqlarımla ona kömək edə bilim. O gücə nail olum. Niyə də yox?

Həyatımı onun istəkləri üzərində qursaydım, yəqin bu yaşadıqlarımız nəsildən-nəsilə ötürüləcəkdi.

Hamısı bir-bir qırılacaq.

yeşil oba

Bir cizgi filmdən daha artığı.

Açıb yenidən baxmaq istəyəndə musiqisinin ilk saniyələrində qarışıq hisslər yaşadıb, gözümüzün suyun axıtmışdır.

(youtube: )

sad nipple syndrome

Məməucuna özü yaxud başqası tərəfindən, qəsdən yaxud təsadüfən toxunulduğunda özünü pis, depressiv hiss etməklə izah olunan sindromdur.

Aparılan araşdırmalar zamanı qadınların bəziləri bu hissi “günahkarlıq”, “ruhsuz”, “ev üçün darıxmaq”, “özümdən iyrənmək” kimi sözlərlə izah ediblər.

Səbəbinə gəlincə, bunun üçün xüsusi konkret araşdırmalar hələ ki aparılmadığı üçün dəqiq bilinmir. Bəziləri isə bunu məməucu “uyarıldığında” ifraz olunan dopamin hormonun qısamüddətli kəskin düşüşüylə əlaqələndirir.

Bu problemlə mütəxəssisə müraciət edənlərin çoxunu südverən qadınlar təşkil etsə də, süd verməyən qadınlarda da az görülmür. Sad nipple sindromlu südverən yaxud verməyən qadınlar arasında fərq yoxdur. çünki istənilən məməucu “uyarılması” oksitosin, dopamin hormonunun artışına səbəb olur və kifayət qədər toxunulduğunda süd turşusu adlandırılan laktat ifraz olunur.
Qadınlardan əlavə kişilər də bu sindromu yaşaya bilir. Sadəcə qadın məməucları daha həssas olduğundan müraciətçilərin böyük qismi qadınlardan ibarətdir.

Toxunulma dayandığı andan sindromun gətirdiyi mənfi hisslər azalmağa başlayır. deyilənə görə, narahat olacaq xüsusi bir şey yoxdur. ola bilər ki, çoxluğa müsbət təsir edən yanaşma sizə eyni təsiri bağışlamasın. Necə ki, məsələn, oral seks hamı tərəfindən pleasurable deyil.
Yox, psixoloji sağlamlığa və öz bədəninlə arandakı münasibətə mənfi təsir edəcək səviyyədədirsə, professional yoxlanışa ehtiyac vardır.

#sözaltı podkast

Görüb görə biləcəyiniz əəən amatur podkastdır, böyük ehtimal. Canım @hərtərəfli insanla fikirləşib daha yaxşılarını ərsəyə gətirəcəyik universitet bitməmiş. Hələlik dedik bir yerdən başlayaq getsin. Axırda da gördük çox boş danışmışıq shdh.
Buyurunuuz, "araz və kür-ü" podkastının 1-ci epizodu.

(youtube: )

sexual afterglow

(baxma: seksdən sonra gələn gözəllik)
(baxma: seksdən sonra üzə gələn nur)
Məmnun seksdən sonra hamının təcrübə etdiyi hal.

Sexual afterglowa daxildir:
- dolğun dodaqlar;
- işıldayan, duru gözlər;
- həfif qızarmış yanaqlar;
- par-par yanan dəri

Hamısının da öz səbəbi var. Məsəl üçün, orgazm zamanı ifraz olunan oksitosin "təmiz", aydın gözlərə səbəb olur. Həmçinin yaraların daha tez sağalmasına da təsiri var imiş.
Qızarmış yanağın səbəbi ürək döyüntüsünün artması nəticəsində qan dövranının bütün bədən boyu güclənməsidir. Necə ki, sağlam, qanla dolub-daşan adamların çoxunun yanağı qırmızı olur.
Təmiz, parlaq dəriyə kortizol hormonunun azalması səbəb olur. Kortizol hormonunun azalması isə stressin azalmasına və kollagen sintezinin çoxalmasına gətirib çıxarır.
Dolğun dodaqlar da yenə qan axımının sürətlənməsinin əsəridir. Hansı ki, (baxma: mouth asit) deyilən maddəyə təsir edir və dodaqlar həcmlənir.

Araşdırmalara görə sexual afterglow 48 saata qədər davam edir və həmçinin produktivliyin artması ilə nəticələnir. Belə ki, məmnun seks yaşamış insanlar işdə yüksək performans göstərir və gördükləri iş dayanıqlı, gün ərzində əhval-ruhiyyələri isə yerində olur.

Fikir vermisinizsə, cinsi həyatı yerində olan adamlar daha gec qocalır, gözləri həmişə işıldayır, üzləri nə vaxt baxsan su kimi aydın olur, kefləri də demək olar həmişə yüksək. Hamısı sağlamlığın əlamətləridir.

bilmirəm

Rəng spektrində neçə rəng olduğunu bilirsən?
"Bilmirəm."
Bəs basketbolun necə yarandığını?
"Onu da bilmirəm."
Mendeleyev cədvəlində neçə element var?
"Bilmirəm."
Lütfizadənin ən məşhur nəzəriyyəsi hansıdır?
"Bilmirəm."
Bronxiolların nə olduğunu bilirsən?
"Yox, bilmirəm."
"Əsrin müqaviləsi"ndə neçə ölkə iştirak edib?
"Bilmirəm, bilmirəm, bilmirəm."

Nə qəşəng söz-cümlədir bu: sadə, bir az əzəmətli, şux və bir istiqamətli. Bil-mi-rəm. Vəssalam.

Yazılıb oxunması hər kəsə asan gəlir, amma deyilməsi yox. Nəyisə bilməsək savadsız vəziyyətə düşərik, dünyagörüşümüzün az olduğu başa düşülər və reputasiyamıza xələl gələr. Eh, o qədər səviyyəmiz var. Ən yaxşısı, ordan-burdan eşidib qulaq yaddaşımızda saxladığımız məlumatları birləşdirək, ortaya yeni bir "tezis" çıxaraq. Əsas odur ki, bilməməzlik etmədik, ağzımızı açıb söz dedik.

ixtisasımla bağlı sual verilibsə, atıb-tutub mütləq cavab verməliyəm. Hamının "bildiyi" banal mövzulardan danışılırsa, rəy bildirməsəm ürəyim yerindən çıxar. Din mövzusudur da, nədir ki guya. incil xristianlığın kitabıdır, iudaizm yəhudi dinidir, islamda da ki Məhəmməd peyğəmbər, Quran, şiə-sünni və s.
Bilmək o qədər çətindir bəyəm?

Ümumiyyətlə, "hər şeyçi"lərdən o qədər yorulub bezmişəm ki, çalışıram yaxın çevrəmdəki insanları birləşdirən əsas xüsusiyyət nəyisə bilmədiklərini bildikləri və bunu dilə gətirə bilmələri olsun. Bilmirik, amma baxıb öyrənəcəyik, nə var, nə yox.
Bilməmək o qədər çətindir bəyəm?

Özümə deyirəm, qoy səni narahat etsinlər, qoy "ezberini bozsunlar". Hər şeyi bilib, beynində sual yaratmayan, araşdırmağına vəsilə olmayan adamdan nə gözləyə bilərsən axı?
At getsin.

sözlüyü sevmə səbəbləri

Ortaq dərdlərimiz olan yazarlardır yəqin ki.
Çoxunu heç tanımıram. Nə yazıbsa o qədərini bilirəm. Amma yazdığı hər sözü o qədər yaxşı başa düşürəm ki. Başa düşməklə də yetmir, qəlbimin əən dərinliklərində hiss edirəm. Arada istəyirəm ki, görünməz olum, keçim qarşı tərəfi qucaqlayım, başın sığallayım qayıdım. Məni görməsin, amma tək də hiss eləməsin qoy.

Kaş ki, əlimdən gəlsə də bütün kədər və ağrılarını yox edə bilsəm həmin yazarların. Təbii ki, gəlmir. Maksimum əjdahalamağı, mesaj yazmağı bacarıram, təəssüf. Neynək.

nə hiss etdiyini bilməmək

Bir adam olur, istədiyi hər şeyə çatıb, uğurları yerində, maddi imkanı yerində, amma beynində min dənə bir-birinə zidd suallar uçuşur. psixologiyası alt-üst.

xoşbəxtəm, deyiləm?
Bura aidəm, ya yox?
Sevirəm, sevmirəm?
Pis adamam, yaxşı?
Davam etməliyəm, ya qırağa çəkilməliyəm?
Və sairə, və ilaxır. Bu siyahını n dəfə uzatmaq olar. Şəxsə və situasiyalara uyğyn olaraq istədiyimiz qədər bu kimi suallar yaza bilərik bura.

Bəzi insanlar bu hissi çox yaşayırlar. Nə olursa olsun yaxşı hiss edə bilmirlər. Hiss edə bilsələr də, uzun çəkmir və bunun gətirdiyi narahatlıqdan əziyyət çəkirlər.

Heç olmayıb eyni anda 2 zidd hissə qapıldığınız? Məndə çox olur. Yaxın ətrafımla-sevdiklərimlə qəşəng bir mühitdəyik, hər şey yaxşıdır, anidən nəşəm ölür və mən aradan çəkilirəm. Əylənəcəyim yerlərdə 2 dəqiqə əylənib, sonra, əslində heç yaxşı olmadığımın fərqinə varıram. Eyni anda qarışıq şeylər hiss edə bilirəm. Danışanda cümlələrimi də qarışdırıram bəzən, çünki hiss etdiklərim qarışıqdır.

Hər dəfə Uşaqlıq dövrünün nə qədər önəmli olduğunu öyrənəndə daha çox təəssüf və "şok" yaşayıram. Təbii ki, sözügedən qarışıq duyğuların səbəbi də uşaqlıqdan qaynaqlanır. Hamısı uşaqlıq dövründən kopyalanmış şeylərdir.

Bu insanların uşaq vaxtı eyni anda həm yaxşı, həm pis anları olub. Bir müddət çox yaxşı hiss edib, sonra tamam əksinə keçməyə məcbur olublar. Atıram, atan oyuncaq alıb oynayırsız, üstündən 3 dəqiqə keçməmiş evdə qırğın çıxır. Uşaq bilmir atasıyla yaşadığı şirin sevgidolu hisslərə qapılsın, ya davaya görə üzülsün. Belə-belə davam edir və böyüyüb olur yuxarıdakı insan.
Uşaq vaxtı hansı hisslər, hansı hadisələr bizdə dərin iz buraxıbsa, böyüyəndə də öz-özlərini təkrarlayırlar. Fərqi yoxdur, neçə yaşın var. Fərqi yoxdur hardasan və nə işlə məşğulsan.

Ona görə də, bizdə nələrin kök saldığını nə qədər tez öyrənsək, o qədər yaxşıdır. Nə qədər tez öyrənsək və nə qədər tez düzəltməyə çalışsaq. Öz üzərində işləmək insanın özünə verə biləcəyi ən böyük xeyirdir, yəqin ki. Keçmişini analiz etməyə çalışdıqca, özünə daha yaxşı gələcək inşa edirsən əslində. Ciddi və uzun yoldur, amma sonunda can rahatlığı var. sağlamlıq var.

Düşdüyüm qaranlığın içində oturub qaranlığa ağlamaqdansa, yaşadıqlarımın fərqində olub hərəkət etməyə, çabalamağa çalışsam yaxşıdır. Axırda qabıq çartlayıb qırılacaq.

yazarların ilk pornoya baxma hekayələri

4-də oxuyurdum, dostumgilə getmişdim dərsim üçün kompüter lazım idi deyə. Qız birinci mənə odnoklassiki göstərdi, bir az sıxılıb qorxdum. Sonra porno göstərib güldü ki, bunlara bax axaxaxa. Mən də insan bədənin tanımıram. Cinsi orqanın məqsədi ancaq çiş eləməkdir deyə bilirəm. Havalarda uçuşan ağfason mayeləri görəndə ciddi mənada qorxmuşdum. Ürəyim çox pis bulanırdı. Hələ üstəlik sonra başım ağrımağa və fırlanmağa başladı. Vəziyyətim kritik idi, həqiqətən. Reallığın ağırlığını qaldırmağa gücüm və yaşım yetmirdi.

Sonra hardasa 6-7 il cinsi temalar mənə ürküdücü gəldi. Məktəb partalarında, divarlarında gördüyüm "xnxx" yazısı yenə həmin videonu yadıma salıb ürəyimi bulandırırdı. Travmam o qədər pis təsir etmişdi yəni vaxtında.

Uşağın öpüşməklə istehsal olunduğunu bilən mən üçün əlbəttə çətin olardı bunları qavramaq. Özü də qrup seksi göstərmişdi göt uşağı.

depressiya

(baxma: depressiyaya demək istədiklərimiz)
Cındır.
Uşaqlıq travması kimi şeydi. Yaşatdıqları bəs deyilmiş kimi hələ keçib gedəndən sonra qoyduğu pox-püzürü də təmizləməli olursan. Maraqlısı odur ki, depressiyaya səbəb uşaqlıq travmaları da olur elə.

Nə var nə var 1-2 il çökmüşdüm deyə bədənimə gəlməyən zərər qalmadı. Birinci arıqlayıb çöpə döndüm, sonra dərim oldu bütün səpki-yara-mara, sonra saçım töküldü, yatmaqdan oynaq ağrılarım da əmələ gəldi. Hələ dişlərimi demirəm. Həm depressiyanın öz gərginliyi, üzərinə də gəlin bu problemlərin gətirdiyi narahatlığı. Adam göt gününə düşür afedersiniz. Düzəltməyə çalışa-çalışa dermatoloq oldum day.

Düzdür e, müsbət tərəfləri var bu illətin. Amma soxdum onun müsbət tərəfinə də, mənfi tərəfinə də.

istənməyən abırsız qonaq uşağı kimi gəlib günümüzü qara edir, gedəndən sonra da 3 gün "evi" təmizlətdirir. Pox balası.

yazarları düşündürən suallar

Siz bilərsiz,
Hisslərimiz bizi idarə edir, ya biz hisslərimizi?

Bir şeyləri əvvəlcədən təxmin edirik deyə filan hissləri yaşayırıq, ya filan şeyləri özümüzə təlqin edib fikirləşirik deyə həmin hadisələr baş verir? (yəqin ki, 1-ci)

Sevgimizi nəylə ölçək?
O gün anama dedim ki, sən məni 2 qram çox istəyirsən, mən səni 15 ton. Bəlkə saniyəylə ölçməliydim yaşadığım duyğulara çox qapılıram, bir göz qırpımında uçur deyə? Ya da 16.000 herz? Bəlkə 43 min kilometr? Ya işıq ili?
Yox, işıq ilin uzaqda olanlara həsr edək qoy.

Mən sənə 278 işıq ili qədər darıxıram. Yəni, 278 işıq ili qədər uzaqda olsaydın, bu cür darıxardım.

Yaxşı, bəs neçə işıq ili olsun? 278 azdır axı. Mən sənə iyirmi beş quqlpleksiant qədər darıxıram? Ax, bu elm niyə mənim hisslərimi ifadə etməyimi bu qədər çətinləşdirir? Niyə doğru düzgün vahidlər, ədədlər tapmır?

Lazım olmadı daha, elm xanım.

Hubble kainatın genişlənmə qanununu kəşf etmişdi axı vaxtında. Yəni, mənim sənə olan sevgim kainatdır, amma genişlənənindən.
Nə olsun ki, hamımız termodinamikanın 2-ci qanununa - xaosa məhkumuq.
Nə olsun ki, arada qarışıq fikir və hisslərdən partlayacaq hala gəlirik? Hətta düşüncə qabiliyyətimizi itiririk?

Bizim otaq da tez-tez yaman günə düşür, amma bacımla növbələşib səliqəyə salırıq.

evin balaca uşağı olmaq

Avantajdır.

Bir müddət məsuliyyətin daha az olur, rahat yaşayırsan. Az-maz düşüncə və analiz qabiliyyətin varsa bunu "şans"a çevirirsən. Böyük uşağın etdiklərini özün üçün götür qoy edirsən, atırsan cibə gələcəkdə lazım olur. Ən sadəsindən misal çəkim. Bacım məndən 4 yaş böyükdü. O məktəbə gedəndə mən baxçaya, o yuxarı sinfə keçəndə mən ibtidai sinfə başlamışam. Baxçada oxuyanda artıq ibtidai sinifdən əsas şeyləri öyrənmişdim, məktəbə başlayanda da bilirdim ki, 5-ci sinifdən məktəb həyatım necə dəyişəcək. Hələ böyük bacı/qardaşın savadlıdırsa, bəxtin lap gətirib. istədiyimi ondan öyrənib sinifdəkilərdən bacımla aramdakı yaş fərqi qədər irəlidəydim. Onlar qüvvəti təzə öyrənəndə mən artıq triqonometriyaya keçmişdim. Onlar 9-cu sinif imtahanına hazırlaşanda mən bacımın ali riyaziyyat kitablarından təzə şeylər öyrənirdim və s.

Bacım bütün həyatını mənə danışdığı üçün nəzəri təcrübəm də yaranmışdı. ieltsə hazırlıq olsun, şəxsi münasibətləri olsun, düşüncələri olsun. Hamısı mütləq ki mənə təsir edib. Bəzilərin lazımlı, bəzilərin mənasız görüb özünü formalaşdırır insan. Hazıranazir də olursan bir növ. O ieltsə necə hazırlaşmaq lazımdır sualı üstündə 1 il baş sındırıb axırda bir sədətə gəlir və mən həmin nəticəni götürüb 1 ilimi itirmirəm. Motivasiya məktubunun lazım olacağını bilib hər ay məktub yazıb refresh edirəm və s. Və i.a. ən primitiv şeyləri.

Bir dənə pis tərəfi odur ki, sən balacasan və onların gözündə çox gec böyüyürsən. Daim idarə etməyə çalışırlar. Sənə daha çox qadağa qoyurlar, "ağlın kəsmir", səhv edərsən deyə. Day bilmirlər ki, elə böyük bacı/qardaş qədərik, bəlkə daha artığı. Ona izin verib, bizə isə "olmaz" deməyiniz çox gülməlidir üzünüzə demək kimi çıxmasın.

Digər dezavantajı da müqayisədir. Ən zəhləm gedən hissəsi. Bacım nerddi, göstəriciləri həmişə yuxarı olub. O universitetə qəbul olub, bitirəndə gördüm ki, 650 bal yığmaq, qiymətlərin hamısının A olmağı böyük bir şey deyil. Əvvəldən özünə lazım olanı təyin edib ona uyğun hazırlaşırsan, vaxtını başqa şeylərə də ayırıb qəşəng yaşayırsan özün üçün. Sırf ona görə 600-ə yaxın balımla mənə evdə kəsilmiş kimi baxırdılar.
Ya onların doğrularına zidd nəsə edəndə, ən sadəsindən - qulağa ikinci deşik açdıranda "səndən böyük bacın eləməyib, nolub"? Söhbətləri başlayır.

Amma və lakin, onların bu cür olduqlarını qəbul edib, bacardığın qədər öz qərarlarınla yaşamağa başlayanda - ilk başlar nə qədər dava-qırğınlı və çətin olsa da - bir müddət sonra öyrəşirlər. iqtisadi azadlıq əldə etmisənsə bu müddət bir az da qısalır və axırda başa düşürlər ki, evə gec gəlirsənsə o demək deyil ki, əxlaqsız yola düşmüsən, sadəcə gecə gəzməyi xoşlayırsan.

Gördün? Sən onları qəbullanıb sakit davam elədin, indi də onlar səni qəbullanır və qarşılıqlı sakit həyat yaşayırsınız bir-birinizə çox da müdaxilə etmədən.

yazarların ruh halı

Yük altında. Bütün dünyanın qəmi üstümdəymiş kimi.
Gördüyüm hər dərdi-səri özümün bilib qəmə batıram. Əl tutmağa, kömək etməyə çalışıram, alınmayanda dəhşət çox üzülürəm. Necə yəni, əlimdən heç nə gəlmir indi? Edə biləcəyim heç nə yoxdur? Olsun da, nolar. Ucundan-qulağından nəsə olsun. Dərdi həfifləsin, köməyimiz dəysin.

O qədər həmin hissləri, ya qohum-əqrabasını yaşamışam ki, hər kədəri maksimum hiss edə bilirəm. Hiss etdikcə də özümünküləşdirirəm. Sonrası da məlum.

2 cür oluram gün ərzində: ya gülürəm, ya da üzüm asılır. Gülmürəmsə, stabil də dura bilmirəm. Tezcə gəlib dikəlirlər başımın üstündə. "Gülməklə məşğul deyilsənsə, bizlə məşğul ol." Güləndə də backgroundda onlardır e, o heç. "Amma gülmürsənsə, 100 faiz bizə yönəl, bizdə qal."

Ya mahnıya qulaq asıram, hansısa notları toxunur, yenə bir-bir düzülürlər gözlərimin önünə. Sonra gözümü tərlədirlər bacardıqları qədər. Bir cıqqan sıxışdırırlar da düzü. Elə olur hamısı gəlib yığılır boğazıma. Su-mu içə bilmirəm, boğazımda qalır. Axırda zob olacam yəqin.

Nəysə ki, bu günlərdə bir az tək, bir az yorğun, bir az miskin, az-maz bezginəm. Amma çökmüş və əl çəkmiş yox. Düzəlir də yavaş-yavaş. Yox?
Hə, bir az da ağıram. hardasa 3-4 ton qədər. Gəzəndə yeri yarıb içinə girəcəkmişəm kimi. Girsəm alisanın yolun gedərəm ümid edirəm. Bəlkə orda dovşanla rastlaşıb dərdləşdik.