Təzəcə partizan olmuş, "əjdaha" sözü belə təyin kimi istədiyimiz effekti verməyən həmin o mükəmməl yazar.
Adamın bir dənə xoşagəlməyən yazısı olmaz yəni? 9-11-ci nəsillər arasından keyfiyyətli yazarlardan top 5-lik düzəltsək, altdan xətt doqquz milyom faiz ordadı. Oxumağa nəsə tapmayanda profilin gəzirəm jurnal kimi.
Bir az da izah etməli olsaq, ambisiyalı, dəhşət savadlı, qəşəng kitab zövqünə malik hüquq adamı. Necə sevinirəm də bizim yerlərdən belə 10/10-luq adamların çıxdığını görəndə.
Necə deyərlər, tunellərdə uğurlar. Həmişə buralarda olsun, həmişə yazsın.
Siqaret çəkən insanlarda damarlar və ürəyin əzələsi oksigen azlığına adaptasiya olmuş olur. ona görə də kəskin infarkt zamanı hər hansı ağırlaşma olma ehtimalı çəkməyənlərə nisbətən azdır. Bizim kimi siqaret çəkən kütlənin çoxunu kişilər təşkil edən cəmiyyətlərdə infarktdan həyatını itirən qadınlar kişilərdən daha çoxdur.
Flexible və vegetarian sözlərinin kombinasiyasından əmələ gəlmiş diet növü; həyat tərzi.
Flexitarianizmin fokuslandığı nöqtə odur ki, bu cür qidalanmanı seçən insan vegetarian kimi davam etsə də, arada ət yeyə bilir. Arada deyilən, istədiyin vaxt və istədiyin qədər mənasına gəlmir. Məsəl üçün, 2 həftə 0 ət istifadə etdiyin halda 2 həftənin sonunda 1 porsiya yemək olur.
2 ildir adını bilmədən flexitarian imişəm. Vegeratian və vegan diet növləri haqqında araşdıranda "yaxşı, hər şeyi qavradım, şüurlu şəkildə qidalandıqda insanın ürəyi ət istəmir, bəs birdən ürəyim lap pis ət yemək istəsə nə edəcəm"? Fikirləşib belə qərara gəlmişdim ki, özüm maksimum fayda vermək adına bir düzən qurum. 1 ay yeməyim, sonra canım istəsə yeyim. Onsuz da insan bədəni yaşıl qidaya keçiddən sonra elə qəşəng təmizlənib sağlam hala gəlir ki, çoooox nadir halda ət istəyə bilir. Elə olurdu filan vaxtda ət yeyəcəm dediyimdə belə ət yeməyim gəlmirdi.
Nəyə görə flexitarian?
Çünki özümü qısıtlamaqdan xoşum gəlmir. Məqsəd antioksidant, mineral və vitaminlərlə zəngin bitki mənşəli, fitokimyəvi qidalarla qidalanıb sağlam həyat sürməkdirsə, mən müəyyən zamanlarda ət yeyərək yenə bacardığımın ən yaxşısını edirəm, eyni zamanda da ağız dadımı kəskin şəkildə dəyişmirəm.
Müsbət cəhətləri də odur ki, vegetarian və vegan qida tərzlərinə nisbətdə davam etdirmək daha asandır. Fərqli bir şey dadmaq istədikdə gec tapılan, ya baha olan məhsullara üz tutmursan. Yediklərin daha çox nutrient-dense olur, yəni az kaloriylə çoxlu qida ehtiva edir və bədənə lazım olan qidalarla zəngindir və s.
Belə haqqında çox danışıb, çox bəlli eləmirəm, amma mən sevirəm e sözlüyü. Şərtsiz sevirəm özü də. Çöküb yerlərdə sürünəndə də, intellektual yazılardan partlayanda da, lap durğunluq dönəmində də.
Arada oturub fikirləşirəm ki, indi təsəvvür elə 16 yaşın var, sözlüklə tanış olmamısan və olmayacaqsan. implicit costun necə ağır olardı axı. Tanışlığın real və yaxın dostluğa çevrilən yazarlar olmayacaq, nə vaxtsa gecə sıxılanda "qarışdır" funksiyasın zorlamayacaqsan, mübahisə və müzakirələrə girməyəcəksən, bildiklərinin səhv olduğu sənə deyilməyəcək, ağrı-acıdan qıvrılanda, sevincdən göyün yeddinci qatına çıxanda bunları paylaşmayacaqsan, ağlına sual gələndə "yazarlardan biri cavab verər" deyib üz tutduğun məsləhətxana olmayacaq, postlarda hava ağırlığında söhbətlər etməyəcəksən, fərqli fikirlər oxumayacaqsan, oxuduqca özünü tanıma yolunda addımlar atmayacaqsan, beynində sual yaranmayacaq, umbay yağışına tutulandan sonra sənin də bəyənilmədiyin halların olduğu gerçəyiylə üz-üzə qalmayacaqsan, sırf entri yazmaq üçün öz ixtisasınla bağlı araşdırmalar edib entri girməyəcəksən. Bəli, sırf entri yazmaq üçün saatlarımı həsr edirdim mövzu ətrafında araşdırmaya. Axırda 2 abzas şey çıxırdı, amma necə xoşbəxt olurdum söz6 sözlük standartlarına cavab verən entri yazdığım üçün, yazdığımı camaat oxuduğu üçün. O qədər araşdırdım ki, bir müddət sonra universitetdə keçirilən dərsləri artıq "entri üçün əvvəldən öyrənmiş" vəziyyətinə gəlmişdim. Necə gözəl çağlar idi.
Düzdür, yazdıqlarımı başqa formada da yaşaya bilərdim, ancaq sizcə də sözlük bunun üçün çox ideal deyil? Sizcə də ən yaxşı versiyasın yaşamamışıq həmin sadalananların?
Hər şey bir yana, həmin insanları tanımamış öləcəkdik bəlkə. Fikirləşəndə necə vahiməli görünür axı. insan resursumuzun səviyyəsi necə olacaqdı?
Bəli, bizi də sözlük adam edib çıxardıb ortaya. Danmırıq bunu, böyük iftixar hissiylə deyirik. Canım sözlük, gözüm sözlük.
Kaş mücərrəd bir şey olmasaydı. Ancaq 0 və 1-lərdən ibarət olması faktı incidir. Ona görə deyirəm sözlük lüğəti və seçilmiş entrilərdən ibarət kitab yığaq, heç olmasa maddiyyata çevrilsin sözlüyün bir hissəsi.
Fiziki varlıq olsaydı da möhkəmcə qucaqlaşsaydıq, söhbətləşsəydik. Bəlkə onda ötürə bilərdim ona bəslədiyim bu ülvi hissləri, sevgini. Bu qədər üzvü, bu qədər yazını çiynində daşımaq asan olmamalıdır, bəlkə bir dərdi, bir sıxıntısı var bizə deyə bilmədiyi.-*
yoxsa yavaş-yavaş animizm yoluna girəcəm, sırf sözlüklə rabitəyə girə bildiyimə və məni eşidib başa düşdüyünə inanmaq üçün.
Keçirik əsas suala: Sözlük olmasaydı mən kim olardım?
Bütün məsələ budur.
Fenomen pişik.
Pilləkən üstündə verdiyi pozla bir vaxtlar məşhur meme siması olub.
Sonra böyrək çatışmazlığından ölüb və 17 min imza toplanılaraq bələdiyyə icazəsi alınıb və həmin şəklin çəkildiyi yerə könüllü heykəltaraş tərəfindən heykəl düzəldilib qoyulub.
Bir-iki kəlmə söhbət etdikdən sonra sənin beynində suallar yaradan, bildiklərinə şübhə yaradıb araşdırmağa sövq edən və yeni nələrsə öyrənməyə vəsilə olan həmin o əjdaha dost, tanış, insan kimidir. imtahan da, müsahibə də.
Özünün hansı səviyyədə olduğunu görürsən. Əyər-əksiklərini, güclü və zəif tərəflərini müəyyən edirsən. Ola bilər özgüvən qatsın, ola bilər biliksiz hiss etdirib özgüvəni azaltsın - ki, biz "ay bunu bilmirəm, davam etməyim" deyənlərdən yox, "ay mən bunu bilmirəm, qoy öyrənim" deyənlərdən olaq. Bir müddət sonra o qədər öyrəşib, püxtələşirsən ki, müsahibəyə "söhbət", maraqlı fəaliyyət, timidus demiş "gym-ə getmək kimi" baxırsan. Özünü yaxşı mənada göstərmək xoşuna gəlir, sənə maraq göstərib müsahibə müddətini uzadan, sualı-sual dalıyca yağdıran müsahibə götürənlərlə üzbəüz oturub düz gözlərinin içinə baxaraq, səndən məmnun qalmış baxışları görmək sənə özünü hiss etdirir.
Əvvəllər dəhşət çəkinirdim. "Onsuz qəbul almayacam" deyib getmədiyim imtahan və müsahibələrin sayını unutmuşam. indi də getdiklərimin. istənilən halda, istənilən nəticə ilə bizə mütləq nəsə öyrədir. Lazım olan da budur.
Yersiz ağlayıb gecəyarı yuxudan oyatmaqlarından başqa mənfi tərəfi yoxdur apardığım müşahidələrə və yaxın dostlarımdan aldığım məlumatlara görə. Uşaqdır da yəni, yeməyin verirsən, altın təmizləyirsən, oynadırsan, oynayırsan, qəşəng vaxt keçirirsən yavaş-yavaş böyüyür özü üçün. Hələ yeri gələndə bir yerdə öyrənib böyüyürsən. mənfi tərəf ancaq o halda ola bilər ki, sən psixoloji və maddi olaraq uşağa hazır deyilsən, ona görə qarşına çıxan hər situasiya sənə qəliz və mənfi tərəfmiş kimi gəlir. Ya da istənməyən hamiləlikdən, məcburiyyətdən dünyaya gətirmisən və s.
Hələ çox eşidirəm qıraq-bucaqdan ki, deyirlər uşaqla heç yerə getmək olmur, narahat edir, yorur. Uşağın narahat etməsi onun hazırki psixologiyasıyla əlaqəlidir də bilavasitə. Sən birinci bax gör, düzgün formada yetişdirirsənmi uşağı? Sonra deyin ağlağan, narahat uşaq olduğuna görə.
Belə yəni, normal, sağlam situasiya götürsək orda mənfi tərəf tapmaq çətin olar, olsa da elə-belə şeylər. Əksidirsə də, məsələ aydındır. Hər şeyi yenidən gözdən keçirməkdə fayda var.
Sosial münasibətlərimizi "qaydasına qoymağ"a çalışan kimyəvi maddə; qoxusuz qoxu molekulları.
işləmə mexanizmi tam isbatlanmasa da, varlığı və təsiri haqqında inanmağa kifayət edəcək qədər sübutlar var. Bu qoxu siqnalları sayəsində bioloji olaraq özümüzə ən uyğun partnyoru seçmə bacarığına sahibik. Qarşı tərəfin qoxusunu alanda feromon siqnalları bizim seks və bioloji uyğunluğumuz haqqında məlumat ötürür. Fərqində olmadan, məhz onun sayəsində şüursuz şəkildə davranışlarımızı dəyişdirə bilirik, soyuyuruq, ya da əksinə, bağlılıq yaranır və s. Feromonların nə dediyi daha çox ilk öpüş zamanı aydınlaşır.*
bir az dirəşsəl öpüşmədən də aydınlaşdırmaq olar məsələni. Bir az yaxınlaşanda köynəyi iyləmək bəsdir, məsələn. Çünki feromon ifraz olunan tək nahiyyə baş bölgəsində deyil
Səbəbi də odur ki, öpüş zamanı feromon ifraz olunan nahiyələrin qoxusunu burnumuz çox asan şəkildə ala bilir. Yəni, onda hiss edirsən ki, odu, ya o deyil. Təbii ki, sadə və açıq məntiqə sahib və süni yönləndirilmələrdən uzağıqsa feromonların verdiyi yönü rahatlıqla başa düşə bilərik. Süni yönləndirilmə dediyim cəmiyyətin aşıladığı "yaraşıqlı" yaxud "gözəl" adlandırılan standartlara uyğun birini görən kimi "həyatımızın eşqi" zənn etməyimiz, özümüzü buna inandırıb yapışmağımız, ya toksikləşməyimiz kimi bir şey. Məsələ o qədər dayaz deyil halbuki.
bir neçə nüansa toxunmaq istəyirəm, uzun sürən keşməkeşli yoluma istinad edərək.
Fikrimcə psixoloji yardım almağı düşünən hər bir şəxs əvvəl bəzi şeyləri dərk edib, daha sonra seanslara başlasa həmin period onun üçün daha yüngül keçər. məsəl üçün, psixoloqa gedən kimi heç nə düzəlmir. seansdan çıxdıqda rahatlamış olmursunuz, qayğılarınız azalmır, problemləriniz həll olmur. yeri gələndə əksi olur, amma həməncə nələrinsə yaxşı getdiyini hiss eləmirsiniz. əgər belə olsa, oturub araşdırın, bəlkə də o coachinglə məşğul olur? "2 seansa səni düzəldəcəm" deyirsə, araşdırmayın heç, atın getsin. çoxumuz ondan daha çox psixoloquq yeri gələndə.
psixoloqa dərdini çəkdiyiniz hər hansı bir şeyin həlli üçün gedirsinizsə, dərdiniz 5 qat arta bilər. artmalıdır. niyə? çünki heç vaxt ağlımıza gəlməyən, fikirləşmədiyimiz, ya qaçdığımız şeylərin fərqinə varırıq. fərqinə varmaq qədər ağrılı bir şey var bu həyatda? nəyisə dərk etmək qədər, niyə belə olduğunu, təməlində nəyin yatdığını bilmək qədər. reallıq insanı çox zaman incidir, bəli. incinəcəksən də. ağrıdan qıvrılıb qala da bilərsən, dözməyib seansları yarımçıq da qoya bilərsən. necə ki 3 dəfə etmişəm bunu. başlamışam, gücüm çatmayıb atmışam. sonra yenə, sonra yenə. təbii ki, bunlar birbaşa insanın problemindən və özündən asılıdır. mənim situasiyamda problemlərim məndən daha güclü idi, qorxub qalmışdım bir qıraqda və bu çox normal reaksiyadır başlanğıc üçün.
bir də başqa şey var, ilk seanslarda maksimum rahat olub (məsələn, ağlamaq istəsəniz ağlayıb), içinizdə heç nəyi saxlamayıb demək istədiklərinizi necə var elə desəniz, psixoloqa anamnestik məlumatların əldə olunmasına kömək etsəniz ilkin mərhələni daha tez başa vurmuş olarsınız. həm ona rahat olar, həm sizə. o sadəcə sizi analiz edib dərdinizi öyrənməyə çalışır. çox tipik suallar gələ bilər, önəmsiz deyil heç biri. yuxarı cümlədə "kömək etmək" yazdım ha, bax bu köməklik bütün yardım alacağınız dövrə aiddir. əgər nəticə görmək istəyirsinizsə, psixoloqla birlikdə işləmək lazımdır. o ki sehrbaz deyil. siz özünüzə yardım etməyə çalışmadıqca, təkbaşına necə aça bilər düyünlərinizi? sizin yerinizə. əməkdaşlıq kimi düşünün. o təkan verir, o görməyə vəsilə olur, icraat da sizin üzərinizə düşür, belə deyək.
hər adam psixoloqa gedib nəticə də ala bilmir ha, bunu demədən olmaz. bu da yenə birbaşa xarakterdən, insanın qəbullana bilmə dərəcəsindən, baxış bucağının nə qədər genişlənə bildiyindən asılıdır. məsələn, gedib deyirsən ki, dostlarımla yığışıb oyun oynayırdıq, filankəslə sözüm çəp gəldi savaşdıq. psixoloq sənə situasiyasını olduğu kimi göstərib, əgər səhvin varsa, sənin davranışının məntiqi xəta olduğunu deyirsə və bunu qəbul etmirsənsə, əksinə coşub daşırsansa, həqiqətən səhv olduğun ağlının ucundan belə keçmirsə, özünə sığışdırmırsansa, psixoloqun sənə edəcəyi çox şey qalmır, təəssüf ki. o ancaq sənə məsləhət verə bilər ki, bu da düzgün deyil. psixoloq məsləhətçi deyil. nə edəcəyini sənə deyə bilməz. sadəcə kömək edə bilər. əgər gördüzsə ki, başlayır bunu filan cür elə, belə yox elə danış, bu cür davran, onda düzələcək bla bla bla. alert! böyük red flagla qarşı-qarşıyasız, atın getsin. sizlə danışan yüngül coachinglə məşğul olan bir şəxsdir...
yox, əgər gördüz və hiss etdiniz ki, terapevtik əlaqə içində deyilsiniz, ciddiyə alınmırsınız, onunla münaskbəti yenidən gözdən keçirməkdə fayda var.
Seans aldığınız dövrlərdə çox əsəbi ola bilərsiniz, həssas, dəymədüşər də ola bilərsiniz. Hətta bunların sağalmayacağını düşünüb özünüzü səfil kimi xarakterizə edə bilərsiniz. Hamısı çox normaldır. Mən daxili çaxnaşmadan, fikirləşməkdən bilmirdim nə edəm. Ona görə çalışırdım bu mövzular haqqında videolara baxım, məsələn, depressiya haqqında kitablar oxuyum ki, bu periodu şüurlu şəkildə keçirə bilim. Kömək edirmi? Əlbəttə edir. Əgər yaxın dostunuz, olanları olduğu kimi danışa bildiyiniz adam varsa, bu sizin üçün çox, amma çoooox böyük şansdır, xoşbəxtlikdir. Demişəm axı, təklik öldürür. Mən heç kimlə heç nə danışa bilmirdim deyə çətin idi. Ürəyimdəkiləri boşaldıb ağlamaq istəyirdim, amma kimə? Məcbur hisslərimi basdırırdım. Onda da başqa cür təzahür edirdi. Məsələn, kimsə "necəsən?" Soruşanda özümü tuta bilməyib hönkürtü vururdum. Ya evdə siçan öldürüləndə "siçanı niyə öldürdüz?" Deyib ağlayaraq hay salırdım. Halbuki, o cümlənin yerinə "məni niyə dinləmirsiz?" Cümləsini hayqırmaq istəyirdim. Belə yəni. O yaxınınızdan bərk-bərk yapışın. Çox köməyi dəyəcək.
Axıra yaxın sizə bir az üzücü xəbər vermək istəyirəm: hər yara sağalmır. Acı gerçək budur. Hər yara sağalmaq üçün deyil. Sizə yaxşı təsir etməyən hər hissdən qurtulmaq mümkün deyil. insan yükü dedikləri budur, deyəsən. Ömürlük yük. Üstünə düşən sadəcə səbr etməkdir. Əlindən gələni elədin, düzəlmədi. Eybi yox, canın sağ olsun. Əvvəl-axır üstü küllənəcək. Həyata həmişə küskün qala bilərsən. içində həmişə bir yamaq qala bilər. insan halı.
Xəfiflətmək üçün bir yol kəşf etmişəm: problemlərdən fayda çıxarmaq, başqalarına bu yolda kömək etmək. Məndə alınmadı, alınmır deyə, çalışıram bu mövzuda ehtiyacı olanlara yardım edim, heç olmasa onlarda yaxşı təsir edən bir şey olsun. Heç olmasa bu qədər dibləri görməyimin xeyri dəysin. Nə edək e, özümüzü öldürəsi deyilik ki? Yaşayaq da özümüz üçün. Dəyər yaradaq, dəyər qataq. Xeyir verək, yaxşı təsir edək. Onsuz da axırda ölürsən. Səhv demirəm ki?
Bir də, insan dərdi qədər böyüyürmüş. insan çay kimi dəmlənirmiş. açıq da ola bilirmişik, tünd də. Biz bir az çox dəmdə qalmışıq, deyəsən. Amma eybi olmaz, canımız sağ olsun.
(youtube: )
Hər şeyin davamı da var, sonu da.
P.s: yenə deyim, şəxsi təcrübələrimdən çıxış edərək yazmışam entrini. Ona görə bir az çox neqativ fikirli olubmuş. 9-u düzəlibsə, sadəcə 1-i düzəlməyib bu da var və həmişə hamıda belə olmur. Düzəlir, keçir.-*
Bizdəki əksəriyyət fərdlərinin kifayət qədər düşük, insan psixologiyasından qram xəbərsiz, özü bir uğur qazanıb deyə insanlara həqiqətən nəsə öyrədəcəyini düşünən nəfərlərdən ibarət olduğu fəaliyyət növü.
Kimə baxırsan koçdu, kimə baxırsan təlimçidi. Motivasiyanın nə olduğunu dərindən bilmədən, insanlarla danışıq şəklini mənimsəmədən. Filan qədər motivasiya kitabı oxumuşam, filan işə 1 reject alandan sonra əlimi üzməyib 2-ci dəfə hazırlaşaraq qəbul olmuşam, məndən çox yaxşı koç çıxar. Qoy coachinglə məşğul olub insanların getdiyi yola işıq tutum.
Keçən dəfə bir təlimdəyəm, axırayaxın öyrəndim ki, bu həm də koç imiş. Özlərin satırdılar koç dəstəyi alın, mən də koçinqlə məşğulam bla bla bla. Ətim sümüyümdən aralandı. Sonra axırda hamı kollektiv şəkil çəkdirirdi, bu da qıraqdakı 1 nəfərin koçu imiş. Adam şəkil çəkdirmək istəmədiyini nə qədər dedisə, bu da o qədər təkid edib, axırda qolundan tutdu ki, "stereotiplərini qır gəl şəkil çəkdir". Ahahaha, nə ucuz və boşdan hərəkətdir bu. indi varsayalım adamın kompleksi var, sən "stereotiplərini qır gəl şəkil çəkdir" deməklə onu "sağal"dacağınımı düşünürsən, ey psixologiyadan bixəbər? Camaatın içində hamının fikrini ona yönəldərək tamam tərsini edə biləcəyini düşünmüsən heç? Yox axı. Məlumatın və düşünmə qabiliyyətin o qədər dayazdı ki.
iş orasıdır ki, elə öz ətrafımda həmin insanın güclü koç olduğunu düşünən n qədər insan var. Əlim çatan qədərilə danışıb izah etməyə çalışmışam, bəs qalanı? Belə debil insanları niyə qaldırıb dağın başına qoyurlar axı, fbda hər gün filankəslərin müdrik kəlamını, motivasiya sözləri paylaşır deyə. Belə sözlər olmadan iş görə bilmirsinizsə heç o işi davam etdirməyin vallah. Bir də, stop making stupid people famous, xahiş edirəm.
tərkibində insan atqısı, fizioloji atma olmayan məişət tullantı sularıdır.
bu sulara paltar yuyarkən(ulduz: bez yuyulan sular istisna), habelə hamamda, mətbəxdə istifadə olunmuş suları aid edə bilərik. tərkibində bitkilər üçün qidalandırıcı maddələr olduğundan yenidən istifadəyə yararlı sular sayılır. bakteriya ehtiva edirmi? edir. buna görə istifadədən əvvəl mütləq filtrlənir, əks halda zərərlidir, təbii ki.
filtrlənmiş su daha çox irriqasiya məqsədilə istismar olunur. bəs onu suvarma üçün yararlı edən özəllikləri hansılardır? boz su, təmizləyici vasitələr - sabun, şampun və s. ilə qarışmış sulardır, hansılar ki tərkibində fosfor olur. fosforun bitki üçün əhəmiyyəti isə kifayət qədərdir: qidadan tutmuş, qida və enerjinin bitkinin hər tərəfinə çatdırılmasına, bitkinin böyüməsinə və fotosintez prosesinə qədər kömək edir. bununla yanaşı, növündən asılı olaraq azot, kükürd, kalsium, maqnezium dəmir və başqa maddələri özündə birləşdirən təmizləyici vasitələr var ki, gübrələrin əsas tərkib hissələrini təşkil edir. bitki üçün bir növ gübrə rolunu oynayır.
rayon və kəndlərdə, xüsusi kanalizasiya sistemi qurulmamış yerlərdə, hamam suları, qazılmış arx vasitəsilə kənarlaşdırılır və həmin arx boyunca "öz-özünə" yetişmiş bitkiləri görmək, boz suyun bitkilərə xeyir verdiyinin əyani sübutudur. hələ həmin sular filtrdən keçirilməyib.
dünyada avstraliya, birləşmiş krallıq, iordaniya, yaponiya, almaniya kimi ölkələrdə və amerikanın 29 ştatında boz sudan uğurla istifadə olunur.
Məni az qala havalanmaq səviyyəsinə çatdırmış vəziyyət.
Adam nə qədər öz-özünə danışar, nə qədər şey fikirləşib öz-özüylə bölüşər axı. O qədər olur fikirdən özümü boş-boş divara, ya havaya baxan yerdə tuturam. Ayıldığımda da nə fikirləşdiyim yadıma düşmür. Kimsə nəyin var soruşsa, nə danışacağımı da bilməyib "heç nə" deyərəm. O qədər mürəkkəb bir haldayam ki, izah etmək üçün gərək birinci oturub qarışmış yumağı özüm açmağa çalışam. O qədər bölüşməmişəm, o qədər tək qalmışam ki, hamısı üst-üstə gəlib məni heç vaxt çıxa bilməyəcəyim bataqlığa salıb sanki. Ağlında heç bir sual olmadan, nəyin olub-olmayacağını fikirləşmədən, başa düşülməmə "qorxu"sunun 0% ehtimalla olacağından əmin olduğun bir söhbətə girmək, daha doğrusu, söhbətə girə biləcəyin insan/ların olması necə də böyük xoşbəxtlikdir.
Halımı çoxdan qəbullanıb, canımdan söküb ata bilməyəcəyimi çox yaxşı bilirəm. Danışmaqla yükümü və mənfi enerjimi kiməsə yükləməyi də planlamıram. Bunların qarşısında sərgilənəcək ən ideal davranış, olana çox da fikir vermədən, narahatlıq çəkməyin daşın atmağa çalışıb eləcə davam etməkdir. Bəzən çəkilməz olsa da.
Neftdən əldə olunan maddələrdən biri; qır.
Əsasən, tikintidə, dam örtüklərində və yolların çəkilməsində, asfalt baxımında istifadə olunur.
Asfaltın tərkib hissəsinin az bir qismini təşkil etməsinə baxmayaraq, mühüm rolu var. Məsəl üçün, yayda günortalar asfalt ayağımıza yapışırsa, deməli, qırın tərkibindəki asfaltent və maltenlər keyfiyyətsizdir və miqdarı azdır. Əriyib, tez yumşalırsa, bu o deməkdir ki, istehsal zamanı oksigenin (havanın) miqdarı az olub. Normalda 48-56 dərəcəyə qədər dözümlü olmalıdırlar çünki. Ya nəsə olan kimi tez-bazar vurduqları asfalt çox keçmir çatlamağa başlayır, deməli, tərkibində parafinin miqdarı lazım olduğundan çoxdur, qırı kristallaşdırıb, kövrəklik verib.
Bitumun xeyli sayda markası var və tətbiq sahəsi və iqlim zonasının növündən asılı olaraq seçilir. Bizdə isə bu qaydaya ancaq mərkəzi küçələrdə əməl olunur təəssüf ki. Qalan yollarda isə tərkibinə nə gəldi qatırlar, təki lazımi miqdarda "asfalt" alınsın.
"Mini hamiləlik".
Hormonların alt-üst, emosionallıq ən üst səviyyədə, bədəndə ağrılar, qarında sancılar, ürəyin antin-kuntin şeylər istəməsi, döşlərin ağrılı olması və böyüməsi, halsızlıq, əzginlik, ürəkbulanma, qusma. tək fərq odur ki, doğum etmirsən. Vəssalam.
)