sözaltı günlük

hərdən beynimdə elə qorxulu ehtimalları detallarıyla təsəvvür eliyib onlara görə narahat oluram ki, real olmadığını özümə sübut eləmək üçün bunu ətrafımdakılara zarafat qarışıq danışıram. onlar da zarafata qoşulub "aa dəlisən?!" tərzi reaksiyalar verir çox vaxt, beləliklə özlüyümdə böyütdüyümə nisbətən inanıram, yenə də şübhələr heç vaxt itmir və məni içdən içə yeyib bitirir. dəqiqləşdirməyəysə cəsarətim qəti yoxdu, üzləşmək istəmirəm. monoloqlarım adətən "elədisə elədi, sonra?" cümləsiylə, vecimə almamağa qərar verməklə bitir. ama bu vecsizlik növbəti şübhə səbəbi özünü göstərənə qədər davam edir, sonra yenə obsessivlik. özümü qınamıram, heç nədən deyil belə qurmalarım, insanın başına bir dəfə pis hadisə gələndə daha pisinin gəlməsi ehtimalının qorxusunu da özüylə gətirir. olmaz dediyin şey bir dəfə olanda indiyə qədər dediyin bütün olmazlar sarsılır, niyə də olmasın? sualı ən dəhşətli versiyaların da reallığını üzüvə çırpır.

düşün ki o bunu oxuyur

həyatımda çox ayrı yerin var, belə baxanda ayda bir dəfə gördüyüm dırnaq ustamsan, amma illərlə bu bir dəfələr yığılıb nə qədər xatirə toplana bilər? səni çox isdiyirəm, həmişə kefimi yüksəldirsən, həmişə qəşəng mahnılar tapıram sayəndə, şən və vecsiz olmağı öyrənirəm səndən -* 2-3 saatlıq prosedur terapiya kimi gəlir, elə bil hansısa rəfiqəmlə kafedə oturmuşuq söhbətləşirik -* ola bilsin yaxın aylarda ustamı dəyişməli oldum, belə olsa çox heyifsilənərəm, yenə də həmişə sən yadıma düşəndə üzümdə içdən bir təbəssüm yaranacaq, bil -*

kompliment

bu gün astrologiyaya marağı olan bir dostumla söhbətləşəndə bürcümün şir olduğunu deyib ama bu mövzuda məlumatım olmadığını bildirdim. o da şirin əsas xüsusiyyətlərini saymağa başladı: özgüvənli, kompliment eşitməyi həddən artıq sevən.. ilkiylə razılaşdım ama 2ciyə gülməyim gəldi, çünki əksinə komplimentləri ,əsasən də son zamanlar, vecsiz qarşılıyırdım. ardınca dedi ki, şirlərin nəsə xüsusi aurası olur, ətrafdakılar da bunun mənə aid olması barədə həmfikir oldu. üzümdə özümdən asılı olmadan heyrət qarışıq məmnunluq yarandı, biraz əvvəlki fikrimi təkzib edərcəsinə -* əslindəysə kompliment deyiləndə "nə qəşəng görünürsən, nə gözəlsən" tip sıradan cümlələri düşünmüşdüm, xüsusi, özəl olduğuna inandırılmaqsa çox insanın ehtiyac duyduğu şeydir. odur ki, kiməsə kompliment etmək istəyənlərə tövsiyəm, 10 sözüvüzdən 9u "gözəl" olanda o sözün bir mənası qalmır, qarşınızdakına özəl olduğunu hiss etdirin, onda xüsusi nəsə fərqlilik olduğunu düşündürün, bu halda komplimentiviz məqsədə çatmış olar -*

onikibarmaq bağırsaq xorası

duodenal ulcer. mədə xorasına nisbətən daha geniş yayılmış xəstəlikdir və mədə xorasından klinik olaraq fərqləri mövcuddur. başlıcası gecikmiş ağrılardır. yəni ağrılar qida qəbulundan 1-3 saat sonra başlayır, mədə xorası üçün isə erkən ağrılar, yəni qida qəbulundan dərhal sonra başlayan ağrılar xarakterikdir. duodenal gecikmiş ağrılar belə izah olunur ki, 1-3 saat sonra pilorik sfinktorun açılmasıyla mədə möhtəviyyatı bağırsağa keçir və bu zaman qidayla bərabər mədə şirəsi də bağırsağa keçib xoraya qıcıqlandırıcı təsir göstərir. xəstələr adətən bir müddətliyinə də ağrıları kəsdiyinə görə tez-tez qida qəbul edirlər. mədə xorasındaysa ağrıdan yayınmaq üçün qida qəbulundan imtina müşahidə edilir. elə bunla əlaqəli olaraq duodenal xoralarda kökəlmə, mədə xorasından əziyyət çəkən pasientlərdə isə əksinə arıqlama görülür.

qonoreya

törədicisi olan qonokokklar insan orqanizmdən xaricdə çox yaşamırlar, ona görə də məhz cinsi yolla keçə bilir.kişilərdə qonoreyanın klassik forması yarımkəskin gedişdi, kəskindən fərqli olaraq bu zaman uretradan axan sarımtıl irinli ifrazatın miqdarı az olur, həmçinin penisin başında şişkinlik, qızartı, ağrı kimi dəyişikliklər müşahidə olunmur.belə az simptomlu gedişə görə pasientlər çox vaxt ciddi bir xəstəliyə yoluxduqları barədə düşünmürlər, ötəri yanaşırlar.2-3 həftə ərzində müalicə aparılmazsa xəstəlik xroniki formaya keçir ki, bu zaman əlamətlər daha da azalır.amma proses prostata, epididimisə yayılıb qəfil ağırlaşmalar verə bilər
cinsi yolla keçən bütün xəstəliklərdən, o cümlədən qonoreyadan qorunmaq üçün qoruyucu vasitələrdən istifadə etmək, sidik-cinsiyyət üzvlərində hər hansı normadankənar hal müşahidə etdikdə gecikdirmədən müayinədən keçmək mütləqdi

xarici dil öyrənənlərə məsləhətlər

dil öyrənmək uzunmüddətli proses olduğu üçün məncə bu periodda müxtəlif metodlardan istifadə həvəsi canlı saxlaya bilir.yəni bu dildə serial/kino da izləyin, söz də əzbərləyin, kitab da oxuyun, musiqiyə də qulaq asın, çalışmalar da işləyin, applərdən də istifadə edin, conversationlara da qoşulun.təkcə hansılarısa eləmək uzun müddətdə davam etdirməsi çətin bir yol olur.
bir də ki, yaxşı olar ki bacardığıvız qədər "bugün dil üçün 1 saatımı ayıracam" tipli yanaşmalarla bunu gözüvüzdə bir iş halına gətirmək yerinə onsuz da baxdığınız kinoları, onsuz da baxdığınız tipdə olan youtube videolarını elə-belə, gündəlik bir aktivite kimi izləyin.bu baxış bucağını mənimsədikdə gün ərzində dilə ayırdığınız vaxt rahat şəkildə artacaq

john demyanyuk

1980ci illərdə “ivan the terrible” ləqəbli bir nazi olmaqla günahlandırılan, o vaxta qədərsə amerikada bir ukrayn immiqrant kimi sıradan həyat sürən insan.bütün məhkəmə prosesi barədə ətraflı, detallı və çox maraqlı işlənmiş bir netflix sənədli serialı var : the devil next door.baxmağı şiddətlə tövsiyə edirəm
--spoiler--



johnun sonradan nazi fəaliyyətində əli olduğu və bəzi düşərgələrdə yəhudi zülmünə bizzat səbəb olduğu almanlar tərəfindən isbatlandı.ama ivan the terrible o deyildi.israildəki məhkəməysə məhz onun həmin ləqəbli qatil olub olmadığı üzrə qurulmuşdu, buna görə də ordan bəraəti bir baxıma haqlı idi.
serial boyu johnun əslində ivan olub olmadığı davamlı şübhə altında olur.şəxsən detektiv janrında belə kimdən şübhələnib şübhələnməmək lazım olduğunu qəti anlamayan biri kimi mənim gözümə johnun soyuqqanlılığı batdı.yəni düşündüm, sıradan bir amerikalı bütün bu hadisələri necə donuq, bəzənsə lağlağı daşıyan bir ifadəylə izləyə bilər? ya əsəbdən pörtmüş halda necəsə özünü vəziyyətdən çıxarmağa çalışan, ya da emosiyalarını idarə edə bilməyib ağlayan, gözlərindən çarəsizlik oxunan biri gözləyərdim.

--spoiler--

flora kərimova

fanatlıqdan acığım gəlir, tez-tez də düşünürəm ki belə vurğunluq yaxşı şey deyil -* ama səsini eşitdiyim ilk gün dəqiq yadımdadı, ağzım açıq qalmışdı heyrətdən, keçirdiyim hisslərin coşğunluğundan.bax elə o gündən vurğunam bu qadına.əvvəllər təkcə mahnılarına qulaq asırdım, görünüşü də z nəsli bir gənc olduğumdan ancaq 2000-2010lardakı yaşlı halı kimi canlanırdı beynimdə.sonradan köhnə videolarına baxdıqca baxışları, manevrləri heyranlığımı 1ə 10 artırdı.şəxsən bu fikirdəyəm ki, insan nə qədər istedadlı olur olsun, nə qədər bilikli, nəbilim e tapılmaz daş olsun ama özünü düzgün tədqim etməyi bacarmasa adını yaxın çevrəsindən başqa bilən olmaz.flora xanım fikrimcə çox gözəl bilirdi özünü harda necə aparmaq lazımdır, kimə hansı baxışı bəxş etmək olar.düşünmürəm ki o çox yaxşı insan, mələk və sairə olub.bəlkə əksinə, ama bunların heç fərqi də yoxdu.o həmişə öz dəyərini bilib, atdığı addımda, ağzını açıb dediyi ən sıradan bir sözdə belə bunu hiss etdirib.
səsi isə inanılmazdı, yəni mən həqiqətən hər eşidəndə inana bilmirəm ki bu səs necə var ola bilər? adamın ürəyinə, ruhuna, necə deyim, daxilində heç özüvün də mövcud olduğunu bilmədiyin hansısa nöqtələrivə toxunur elə bil.onun ifasında bəlkə də normalda heç açıb qulaq asmayacağım mahnılar məni ağladıb, ağlıyanda hiss eləmişəm ki məni bu nöqtəyə çatdıran nə sözlər oldu, nə musiqi, məhz mahnının həmin hissəsində flora xanımın səsinin tonu.
80 yaşında belə sənətə miras qoymağa davam edir, ümid edirəm uzun yaşayar və səsi öldüyü ana qədər onunla olar