yazarların linçə səbəb olacaq fikirləri

bu sifarişi verən: zazoza
dünya üzərində yaşayan insanların əksəriyyətinin yaşamağa layiq olduğunu düşünmürəm. (misal üçün ortalama tiktok istifadəçiləri)
şəxsən yolda qurumuş bir ağac görəndə və ya ölüb yol ortasında qalan it/pişik cəsədi görəndə, afrikada susuzluqdan ölən, yaxud əfqanıstanda müharibədə ölən insanları gördüyümdə olduğundan daha pis hiss edirəm özümü. irqçilik və ya başqa bir şey deyə bilərsiniz, əlaqəsi yoxdur. yaxud joker bənzəri bir cəmiyyətdən təcrid də yaşamamışam, belə hiss etməyimə səbəb ola biləcək spesifik bir hadisə də olmayıb. nəyə görə olduğunu bilmirəm, ancaq bəzən sevdiyim insanlar ölsə belə vecimə olmayacaqmış kimi hiss edirəm. səbəbi nədir görəsən?
onda bəs sən özün yaşamağa layiqsən? açığı bilmirəm və maraqlı da deyil.
love, death and robotsun ikinci sezonunda pop squad deyə bir bölüm var. spoiler olsun istəmərəm ancaq, həmin bölümdə insanlar ölümsüz olur və artan nüfuz problemini həll etmək üçün təzə doğulan uşaqları öldürən polis tipli bir təşkilat formalaşdırılır. çoxları üçün dəhşətli görünə bilər, ancaq mən izləyəndə tüküm belə ürpəşmir. şəxsən gələcəkdə belə bir təşkilatın formalaşmasını dəstəkləyən azlığın içərisində ola bilərəm və ya maaşlı çalışmaq üçün müraciət də edə bilərəm. "bəs sənin və ya sevdiklərinin başına gəlsə???" deyə ağıllılıq etməyə ehtiyac yoxdu, dediyim kimi sevdiklərimin başına belə hadisələr gəlsə belə, vecimə olmayacaqmış kimi hiss edirəm. bəzən görəsən psixopat və ya sosiopatam mı? deyə düşünürəm həqiqətən də. əksər zamanlar "insanlar acından ölür, yeməyə çörək tapmır" və yaxud "mövcud hakimiyyət xalqa zülm edir" şəklində çıxışsam da, sözün açığı bunlar çox da vecimə deyil.
mənə görə insanların yaradılmasında ilahi bir məqsəd yoxdur, özümüzə biçdiyimiz dəyərə layiq deyilik. məqsədsizcə çoxalıb, törəyən bakteriyalarla, insan fərdi arasında bir fərq görə bilmirəm. necə ki, bakteriya öləndə heç kimin vecinə də olmur, niyə insanın ölümü bu qədər böyük bir problem olmalıdır ki?
nəysə, belə, xəstəlikli fikirlərimi sözlüklə bölüşmək istədim sadəcə.

resident evil village

Bütün o internetdə yayılıb, artıq əlindən zayıl edən alcina dimitrescu meme'lərindən sonra bu oyun, daha doğrusu masterpiece haqqında nə üçün hələ də başlıq açılmaması maraq doğururdu. Amma qorxmayın xalqım, mən burdayam.

Şəxsi qənaətimə görə oyun, yeni resident evil seriyasının ən gözəl oyunu olmaqla bərabər, istər ssenarisi ilə, istərsə də atmosferi və yaddaqalan obrazları ilə öz sözünü deyə bilir. Qorxu isə öz yerində, hətta bizim kimi lənətə gəlmiş talassofobiyalılar üçün belə oyunda ayrıca bir missiya var. Qısası Deyiləcək çox bir şey yoxdur, oyun mükəmməl alınıb.
Bir arxamızca fetus düşüb qovmamışdı, onu da elədilər, nə deyim.

Edit : oyun çıxmamışdan əvvəl tall ladyni o qədər gözümüzə soxdular, marka üzü oldu, axırda heç 1 saat belə görünmədi. həm nə tapırlar bu dimitrescuda baş aça bilmirəm, mənim şəxsi favorim mother mirandadı.

uşaq ağlı ilə inanılanlar

Uşaq vaxtı mənə, "nə isə etməyə başlayarkən "bismillah" deyərək başla ki, allah səni qorusun, işin düz gətirsin" deyə demişdilər. Mən isə bunu biraz fərqli anlamışdım. Elə bilirdim ki, bir dəfə bismillah desən allahın qoruyucu gücünü aktiv edirsən, ikinci dəfə deyəndə isə həmin güc deaktiv olur. Power düyməsi kimi. Ona görə də heç vaxt dalbadal 2 dəfə bismillah deməzdim, yaxud həmişə təkdə saxlayardım. Nəsə bir iş görəndə alınmazsa, onda dediyim bismillahın vaxtının bitdiyini zənn edər, yenidən aktiv etmək üçün bir daha deyərdim.
Məşəqqətli bir uşaqlıq dövründən keçmişəm.

sözlük yazarlarının uşaqlıq şəkilləri

anonimliyin başını buraxdığımıza görə :



o vaxtlar ağ olmuşam.

yazarların sevmədiyi qız adları

(baxma: vahidə)
(bax: saniyə)

azərbaycan əsgərlərinin erməni əsgərlərinə qarşı davranışı

Biz nə ara bu qədər caniləşdik dedirdən görüntülərdir. Ancaq yox, belə fikirləşəndə, onsuzda uşaqlıqdan bəri bu cür adamları görürdüm həmişə. Təəssüf ki, belə adamlara "qəhrəman" adı veriləcək. Necə ki, vaxtilə xocalı cinayətlərini törədən ermənilərə də öz xalqı "qəhrəmanlarımız" deyirdi. Misalı yaxşılardan uzaq, yaxın zamanda bu cür insanların da törəyəcəyini bilirəm, hansı ki " mən qarabağda olmuşame brat, vuruşmuşam, qan tökmüşəm, uşaq olarsız yanımda" deyib, bir güllə belə atmayanlar. Sırf ona-buna hava atmaq, əzmək üçün bu addan istifadə edənlər çıxacaq ortalığa, heyif. Mənə təsir edən kəsilən erməni başı və ya döyülən erməni əsgəri deyil, bütün bunların qisas üçün yox, sırf şou üçün edilməsidi. Və Fikirləşirəm ki, əgər lazım gəlsə bu adam sabah mənim də başımı kəsib yerə qoya biləcək. Çünki artıq xəstəlikli psixologiyası bunu etməyə imkan verir. Bəs onlar da vaxtilə neçə-neçə igidlərin başını kəsməyibmi? Əlbəttə, hətta daha betərini də ediblər. Ancaq bu canilik etməyə əsas vermir, ən azından ədalət bu formada yerini tapmır, yaxşıki də bu belədi. Qoyun olaq, gəlib-keçən başımızdan vurub, əlimizdəkini alsın da deyil dediyim. Özümüzü layiqincə müdafiə edək, amma həddi aşmayaq. Ən azından "ömrümü başa vurdum, insan kimi yaşaya bildim" deyə bilmək üçün.

hər səhəri ölü erməni videosuyla açmağın verdiyi rahatlıq

Bəs bu cür videoların arxasına "ay uçan quşlar" filan tərzi musiqi qoşulması necə?
Özümüz qəbul etməsək belə, əslində uşaq vaxtlarından bizə nifrətlə təbliğ edilən o "erməni"lərə bənzəməyə başlayırıq (ya da həmişə belə idik, bilmirəm) . Bəs axı bizim apardığımız mübarizə haqq mübarizəsi idi? Diridən qisasımızı aldıq da, bəs ölüdən nə istəyirik?
Həmişə olduğu kimi yenə deyirəm, çox istəyərdim ki, ən azından müharibə edən tərəflər bir-birinə hörmət etsinlər. Hər iki tərəf də öldürdüyü əsgərlərin videolarını çəkib paylaşır, qarşı tərəfi cırnadır. Müharibə edirik, ya sidik yarışdırırıq? "Mən bu qədər öldürdüm", qarşı tərəf çıxır "gələ mən də bu qədər öldürdüm". anadoluda "törə cinayəti" adı altında bir-birini öldürənlərə gülürük, ancaq bu çoxmu fərqlidi?

sözaltı sözlük

Sözlüyün gələcəyi ilə bağlı belə bir distopiya xəyal edirəm :

ilk başlarda hər şey normal davam edirdi, sözlüyə umbaylar gəlirdi, özlərini sübut edib yazar statusu alırdılar, gözəl, oxunaqlı, yıxıcı olmayan yalnız qurucu yazılar yazılır, oxunub bəyənilirdi. Və zaman keçdikcə hər şey dəyişməyə başlayır, yazarlar getdikcə aqressivləşir, bir-birini tənqid etməyə başlayır, entrylər tarixdə görülməyən bir şəkildə umbaylanmağa başlanır. Şiddətin səviyyəsi sözlüyün qaldıra bilməyəcəyi bir nöqtəyə gəlib çatır. Moderlər çarəsizdir. Və sonun başlanğıcı : sözlüyün sistemi çökür. Boşda qalan yazarlar yeni yerlər axtarışına girirlər. Timidus onlar üçün dostunun işlətdiyi bir pub'ın podvalında yer tutur. Artıq yazarlar burada toplaşmağa başlayırlar, ancaq bir fərqlə : artıq yazmaq yoxdur, onun yerinə yazarlar bir-biri ilə döyüşdürülür. "Yeni sözlüy"ə qatılmaq istəyən umbaylar, ilk gecələrində mütləq döyüşüb özlərini sübut etməlidirlər. Sözlüyün bütün qaydaları bir qayda ilə əvəz olunur : sözlükdən heç kimə bəhs edə bilməzsiniz, hətta ailənizə belə.
Bütün bunlar olarkən, timidus da boş durmur, ilk vaxtlar sözlüyün çökməsi ilə depressiyaya girir, siqaret istehsal etməyə başlayır. Çəkilmiş siqaretlərin kötüklərini toplayaraq onları yenidən emal edib böyük şirkətlərə satır, qazandığı pulla böyük bir ev kirayəyə götürür. Sözlük yazarlarını bir-bir bu evə çağırır, qollarına dekartın məşhur "düşünürəmsə voram" ifadəsini döymə edir. Artıq bütün dünyadakı yeni yazarlar bir birlərini bu döymə ilə tanımağa başlayırlar. Timidus evinə dəvət etdiyi yazarları sınağa çəkir, onları günlərlə qapıda saxlayır, sözlüyə sonuna qədər sadiq olub olmadıqlarını yoxlayır. Yazarlar yeni evlərində birgə yaşamağa başlaylrlar, timidus isə yazarlara kağızlarla yeni missiyalar verməyə başlayır:
Yolda gördüyün ilk adama söz at, dava başlat, aranı cır ; marketdən saqqız oğurla ; avtobusdan düşəndə pulunu vermə və s. Kiçik xuliqanlıqlar. Zaman keçdikcə sözlük yazarları şiddətin dozasını artırır. Hakimiyyətdə söz sahibi olan, rütbəli insanları qaçırdır və ya müxtəlif vasitələrlə onlara şantaj edir. Dünyanın müxtəlif şəhərlərində yaşayan yazarlar iğtişaşlar törətməyə başlayırlar. iğtişaşlar o qədər böyüyür ki, Timidus interpolun qırmızı büllüteni ilə axtarışa verilir, görüldüyü yerdə infaz edilməsi istənilir, başına mükafat qoyulur. Amma sən demə interpolun və yerli polis təşkilatlarının rəhbər heyətinin içərisində olanlar və burjuaziyanın böyük bir qismi də elə yenicə qeydiyyatdan keçmiş 10-cu nəsil yazarlar imiş. Onların sayəsində timidus dövlətin bütün qanunverici və icra orqanlarının kontrolunu öz əlinə keçirə bilir. Bütün dünyada anarxiya hökm sürməyə başlayır.
Timidusun planlarını poza biləcək yeganə insan isə xancan kərimov adlı musiqi produseri və yazar kimi tanınan dəliqanlıdır. Bu məqsədlə timidusu tapmaq və onu öldürə bilmək üçün yola düşür. Çıxdığı bu çətin yolda onu gözləyən isə acı həqiqətin özüdür. Sən demə əslində timidus xancanın zehnində yaratdığı bir obrazdan ibarətmiş və bunların hamısını elə özü edibmiş. Qarşısında iki seçim var : ya timidusu öldürüb dünyanı xilas edəcək, ya da bildiyimiz hər şeyin yox olmasının yeganə səbəbkarı olacaq.

Qeyd : plagiatmı? Come on adamım.
Qeyd 2 : istəsəz lap filmini də çəkə bilərik, rejissor özüməm.

ikinci qarabağ müharibəsi

Müharibənin tez bir şəkildə qələbə ilə nəticələnməsini, artıq bu mövzunun adının bir daha çəkilməməsini ən çox istəyənlərdən biriyəm. Çünki mənəvi olaraq çox yorulmuşam. Gündə bir şəhid xəbəri, gündə ayrı bir şəhər bombalanır. Belə yaşamaq olar? Hər kəsdə gərəkli-gərəksiz bir aqressivlik var, elə bil şəhərin üzərinə qara buludlar çöküb. Artıq gəzdiyim hər yerdə polis-əsgər görməkdən bezmişəm, şübhə altında yaşamaqdan az qala başıma hava gələcək. Torpaqların işğaldan azad olunması nə qədər seviniləsi olsa da, bu, buruq bir sevinc, yarımçıq bir təbəssüm kimi hiss etdirir. Covid barədə heç danışmıram belə.
Deyirsən, axı xalq olaraq illərdir bu anı gözləyirdik? Bəs noldu indi?

Artıq mənasız hadisələrin gündəm olduğu, 3 qızın lüt şəkildə "bugün yenə yarə namə yazdım" deyə oxuduğu videonun viral olub ortalıqda gəzdiyi, manpası kimi kanalların ətrafda gəzib gic-gic suallar verdiyi, faiq ağayevin bıçaqlandığı xəbərini eşitdiyimiz o gözəl günlərə geri qayıtmaq istəyirəm. Hətta bu şəhərdəyə belə razıyam.

Millətin tək dərdinin "payblə yenə siqaretin qiymətini qaldırıblar" olduğu vaxtların geri qayıtması diləyi ilə.

tarixin ən böyük umbaylamaları

Sovet imperiyasında 1930-cu ildən başlayaraq müharibədə itlərdən ibarət "anti-tank" qüvvələrinə təlim keçməyə başlanılıb, 1935-1939-cu illərdə üzərlərinə tank əleyhinə bomba bağlanmış itlər təlimlərdən uğurla keçdikləri üçün ikinci dünya müharibəsində də sovet ordusu həmin "anti tank" qüvvələrindən istifadə etmək qərarına gəlib. Amma kiçik bir problem var idi. Həmin itlərə dizellə işləyən tanklara qarşı təlim keçilmişdi, alman tankları benzinlə işlədiyinə görə də benzin iyini alan itlərin əksəriyyəti geriyə-sovet tanklarına tərəf qaçmış, bir qismi öz tanklarını partlatmış, bir qismi isə sovet əsgərləri tərəfindən yolda vurularaq öldürülmüşdür.
Bir növ friendly fire açıq qalıb.