yazarların 2013-2014 çl final təxminləri

1. barcelona - at.madrid.

bütün tarixi araşdırma və statistikalara əsasən katalonların fovarit olduğunu inkar etməməliyik. at. madrid-in yenə eyni tarix və statistikaya əsasən la liga ortababı olması, avrokuboklarda isə böyük klublara diş göstərdiyini də unutmamalıyıq. amma hər nə olursa olsun, katalonlar sənayə futbolunun allahlarıdır(ən güclüsü deyil) fikirimcə çətinlik çəkməyəcəklər.

2.psg - çelsi.

ilk oyunun parisdə olması, psg-nin işini asanlaşdırmalıdır. istənilən halda çelsi rəqib meydanlarda çətinliklə qarşılaşır. psg isə evində qol maşınıdır. ingilislər parisə heç heçə üçün gələcəklərsə, psg-i kartlarını londona saxlamamalıdır. nəticə olaraq isə joze-nin yetirmələri turu keçə bilərlər. müqəddəradın londonda həll ediləcəyini fikirləşsək, zadəganlar yarım final biletini almalıdırlar.

3. real madrid - borussia dortmund.

birincisi, keçən ili bir tərəfə qoyaq. real madrid illərdi çl-da 1/8 klubuna çevirilib. tarixi bilənlər bilir, kral klubu illərdir bu səddə ilişib qalır, iki il əvvəl 1/4-ə qədər yüksəlir, keçən il isə formda olmaqlarının mükafatı kimi yarım finala qədər gəlmişdilər. artıq madridin 1/4 - də ilişəcək yaşı deyil. keçən il dortmund tərəfindən darmadağın olmaqlarının səbəbini də unutmuruq. beləliklə bu cütün qalibinini real olaraq fikirləşirəm.

4. bavaria- man.unt.

məncə ən maraqlı cütlükdür. hər ikisi gec boşalır. 99/2000 sezonunda mankunyanların son iki dəqiqəyə hər şeyi məhv etmələrini xatırlıyıram. xatırlamıram, bəlkədə ondan sonra bavaria intiqamını alıb. müəmmadır. hər halda isə münxenliləri fovarit hesab edirəm.

yarım final.

1.barcelona-real madrid.

el classico-nun necə başlayıb, hansı istiqamətə tərəf hərəkət edəcəyi məlum deyil. amma realın son illərə görə daha həyəcanlı, barsanın isə daha rahat olduğunu görmək mümkündür. real madrid üçün uduzmaq travma olardı. zənnimcə olacaq da. bəli, final üçün təxminim barcelonadır.

2. bavaria-çelsi.

çətin oyun ola bilər. əlxüsus bavaria üçün. yaxın tarix ərzində iki ingilis devini knock out etmələri maraqlı olardı. zənnimcə olacaq da. ikinci finalçımız bavariyadır.


final.

barcelona-bavaria.

final haqqında geniş müzakirəmi yazaram. qısa olaq: barsa çempiondur.

beləliklə, milan tərəfdarı olaraq, analizlərim burada başa çatır. bu sezon üçün də sənayə futbolunun qələbəsini istəməzdim. sadəcə sual yaranır: sənayeləşməyən klub/ölkə qalıbmı? qalmayıb.

8 mart 2014 malayziya hava yolları təyyarəsinin itməsi

təyyarə fobiyam yoxdur və normal şərtlər altında olması lazımlıdır. ona görə də mümkün mərtəbə təyyarə qəzaları xəbərlərindən qaçıram. səkkiz mart günü qarşılaşdığım bu xəbərlədə maraqlanmamışdım. sadəcə günlərdir davam edən eyni mövzu diqqətimi çəkdi və başdan, bugünə qədər təqib edirəm.

saxta passportlar, pilotun siyasi fəallığı mövzuları absurddur. drammatikləşdirmək lazımsızdır. qaçırılma isə, təyyarənin qəzaya uğrama ehtimalı qədər aktualdır.
belə ki, təyyarə qaçırılıbsa;
1.bu terror aktı ola bilər
2.yadplanetlilər tərəfindən ola bilər

ehtimallar nəzəriyəsi: təyyarə pul üçün, siyasi mesaj üçün və hər nə üçün qaçırılıbsa, bugünə qədər səslərini çıxartmalıydılar.
ikinci versiya yadplanetlilərdir, sözlük sakinlərini bilmirəm, mən yadpalentlilərə inanmıram. varsa belə çinə uçan bir təyyarəylə vaxt itirəcəklərini düşünmürəm.

qəza ehtimalı da absurd gəlir. fikirləşin ki qəzanı araşdıran 25 dövlət mövcuddur. 50 dən çox ərazidə axtarışlar davam edir. ayrıca malaziya avia şirkətlərindən verilən açıqlamaya əsasən: boing 777-ə yüklənən benzin miqdarı maksimum 7 saat təyyarəni havada saxlamaq gücündədir. ayrıca yenə də dediklərinə inansaq: siqnallar, pilot tərəfindən(hüquq onundur) qülləylə son əlaqədən biraz qabaq kəsilib. istəmədiyiniz qədər paradoks var.

+

sadəcə hindistan tərəfinin açıqlaması fikirləşdirir: hindlilər günün hər saatında radarı açıq saxlamırlar. buna səbəb isə radarın artıq pul yazmasıdır. nə qədər absurd bir səbəb...

taksim gezi parkı hadisələri

artıq burjuvanın, nişantaşı sosyetik inqılabçılarının, artıq humanizmdən əziyyət çəkən və demokratiyaya inanan varlıqların dirənişinə çevirilir...
orta statistik türk insanı sol haqqında heç bir sikim bilmir, bunu başa düşdüm. axırıncı iki gün ərzində; istər sosial medyada, istərsə də küçələrdə, sol militanlara qarşı istifadə edilən iyrənc ifadələr, sayısız söyüşlər buna sübut sayılmalıdır. bu insanlar buraxın teorik olaraq marksizmi, leninizmi; bir iqtidarın qarşısında dayanan praktik militanlığı bilməyəcək dərəcədə axmaqdır.
gezi dirənişi pasifizmlə başlayıb, insanların humanistik birləşməsi nəticəsində qələbəylə başa çatdı. o tarix unudulmur və tarix olaraq qalmalı idi. artıq isə hər şey dəyişir:
səkkiz ölü var. ərdoğanın dayanmaq fikiri yoxdur. ata partiyasından törəyənlər isə seçimlərin qələbəsinə inanır. tarixsəl siyası manevralar mürəkkəb deyil: tərəf olmağınız hardasa vacibləşir. heç olmasa oppurtunist olun, başa düşərəm. ya da apolitik olub qıraqda dayan. axmaqlıqla humanizmi qarışdırma.
gezi apolitik deyildi. ağızlarına da bir söz yapışmışdı: provokasiyaya gəlməyin. 80 sonrası yaşadıqları travmanın gücünə bax ki, türklər qədər qorxaqlaşan ikinci irq görə bilmirəm. berkin elvan öldü... bağışlayın, sikim sizin pasifizminizi də, provokasiyaya gəlməyən deyə bağıran sosial medya demokratiyanızı da...
berkin elvan gəlinə biləcək son nöqtədir. tapelərə heç girmirəm...
dünən okmeydanı, akp sempatizanlara qarşı dirəniş içindəydi. okmeydanı politik arenadır və orada dhkp-c var. dhkp-c mənə görə terror kollektivi yox, ölkənin militan gücüdür. səhvləri olub, olmayıb, bunu dəyişdirmək cəhdi lazımsızdır. o məhəllə berkin elvanın məhəlləsidir və berkin o gün çörək alaraq vurulmuşdu. amma berkin həmçinin dirənişçiydi. ailəsiylə bərabər dhkp-c sempatizanıydı. pərdə arxasını arşadırmaqdan yoxsun türklər, çörəyi əllərində buna görə bayrağa çevirmişdilər.
sən gerilla müharibələrini bilmə, militanların nə iş gördüklərini öyrənmə, onlardan barikat qurmağı öyrən, illərdir onların yazdığı sosialist musiqiləri oxu, onların yaratdığı sloqanları qışqırır və bütün bunların nəznində onları akp itləriylə bir tut və polisə dəstək ver. sikdiyim demokratları!
gezi dirənişi möhtəşəm tarix idi. amma artıq onun maskasını yaradıb, altında gizlənərək ikiüzlü inqılabçılığı oynayan türk milləti; bu dirənişdən məni soyudur. iyrəndirir.

la vie d'adele

filmi iki dəfə izlədim: birincisi izləyici gözüylə, ikincisi analiz üçün.

1. fikirimcə üç saatlıq hekayə deyildi; və daha da qısaldılaraq, dramanın verdiyi ağırlıqla çəkilə bilərdi.
2. qızıl palma budağı üçün yetərli saymadım.

filmin tək dramı, xəyanətdir; və biz bu dramla ikinci saatın son dəqiqələrində qarşılaşırıq. digər saatlarda baş verən artıq səhnələr isə (adellin tələbəliyi/müəllimliyi) sıxıcıydı. sevişmə səhnlərində göstərilən performans isə başlı başına dərs sayılmalıdır.

konflikt: adel, cinsi kimliyini tapa bilməyən yeniyetmədir (yaş olaraq, beyin olaraq) emma isə sartreın külliyyatını oxuyacaq dərəcədə yetişkin, çılpaq qadın bədənlərini olduqları kimi yanısıtan rəssəmdır. burada yaş fərqini də unutmuruq.
filmdə sevdiyim ən maraqlı hissə isə, lezbiyan sevginin, bir kişi və qadın sevgisi qədər normal, eyni və bənzər problemləriylə yaşandığını göstərməsidir.
filmin finalı isə, adelin rəqsləri qədər mənasız bitdi.

rusiya-ukrayna münaqişəsi

birincisi, ortada hərbi müdaxilə yoxdur; hərbi təhdid var. ikincisi, üçüncü dünya müharibəsini tələffüz etmək primitv panikadır; bu siyasi manevradan başqa bir şey deyil. üçüncüsü, ehtimallar nəzəriyəsini ələ alaraq; əgər müharibə baş tutacaqsa rusiya qalibdir; olmayacaqsa, rusiya yenə qalibdir.
istənilən halda rusiya ən güclü donanma və orduya sahib olduğu halda, dərdi kiçik şərq dövlətlərini bombalayaraq dolların qiymət artışını yaratmaq olan amerika, bu dueldə susub kənara çəkilməlidir. doxsan dəqiqəlik obama-putin telefon danışıqlarından çıxardacağımız nəticəyə görə: amerika gözləniləni edir və artıq hərəkət etməyi başına ağrıdacaq.
gəl gələk ki kırım, rusiyanın illeqal torpağıdır. və inanmıram ki ölkə vətəndaşlarının həyati təhlükəsinə görə ordu oralara yerləşdirilib. yox. putin sadəcə merkelin yuxularını biraz azaldır, böyük səkkizliyə humanizmin nə olduğunu xatırladır və nato-ya, tarazlığın bərpası üçün silahı hansı ölkəyə göndərməli olacağını bildirir.
burada diqqətləri polşanın üstünə çəkməkdə fayda var. polşa (niyəsə çexiya - çexslovakiyanın əksi olaraq) tarixi hesablaşma dərdindədir. hər iki dünya müharibəsində aldığı ziyanı avropanın silahlarıyla bərpa etmək istəyir. yeap, bu müharibə baş tutacaqsa, üçüncü ölkələrin qələbəsini də unutmamalıyıq.
müharibə mənim vecimə deyil. onsuz da müharibəni təşkil edənlər qazanacaq. bütün tarixin təkrarı kimi. ssenari dəyişmir. sadəcə demokratların sancıları artır və azalır.
nəticə olaraq rusiyanın müdaxilə edəcəyini fikirləşmirəm.

stalin

köhnə stalinist olmağıma baxmayaraq, onu vaxtı ilə müdafiə etməkdən çəkinməmişəm. bugün öldüyü (bəlkə də öldürüldüyü) gündür. üstünə yazılacaqlar olmalıdır.

teoriyalar hansı gücə sahibdirlərsə, onun ən az iki qatı qədər gücündə praktikaya ehtiyacları var. marksizmin teorik olaraq güclü olduğunu bilirik və bunun praktik versiyası necə olmalı idi? baxın, sovetlər birliyi sosializmin ən bərbad halıdır. polyaklar, latın amerikalılar belə onu idealogiya olaraq daha sərrast yaşadı və yaşamağa çalışır. burada sovetləri müdafiə etməyəcəm.
amma stalini mühakimə etməzdən qabaq, onu anlamaq lazımdır. yeraltı sığınaq planlamalarından, onun roosevelt və churchill əlaqələrinə qədər, o əlaqələrdən kollektivizm üçün nələr etdiyinə qədər, oralardan repressiyaya və onun səbəbləri, nəticələrinə qədər, oradan ikinci dünya müharibəsi və qalibliyinə qədər araşdırmaqda fayda var. heç kim asanlıqla stalinist olmur. çoxu demokrat genləriylə inkişaf edir.
şübhəsiz ki stalinin öldürdüyü 60 milyon insanın üstünə fikirləşmək olar. yəqin ki öldürülənlər üçün bu vəhşilikdir. mənim üçün isə vəhşilik deyil. humanist deyiləm. reallıqlar var. vəhşilik deyil deyirəmsə, haqq verirəm anlamına gəlməsin. bunlar politik manevralardır. tarixin iki üzlülüyü deyin. bilmirəm, adını hər nə qoyursunuzsa qoyun. tələblər hansı istiqamətə tərəf hərəkətlənirsə, onun ölüləri də olacaq, qələbələri də.
nəticə olaraq deyirəm ki, biraz məntiqli fikirləşək: 60 milyon ciddi rəqəmdir, amma artıq onların yerinə ağlayıb, qatillərini söymək yerinə; bunun niyə belə olduğunu fikirləşmək vaxtıdır. dünya o qədər böyüyüb, yox?
bir insanın ölümü drammatik, on insanın ölümü tragik, bir milyon insanın ölümü isə statistikadır - fikiri gürcü stalinə aiddir. siyasət isə statistikalarla maraqlıdır.

prezervativ alarkən utanmaq

on yeddi yaşım var və sevgilimlə eyni evdə qalmağa başlamışdıq. ilk ilin çətinliyi, ayrı ölkənin varlığı, hər şeyi drammatikləşdirirdi. prezervativdən istifadə etməyi sevmirdim və açığı bir neçə dəfə yoxlamağıma baxmayaraq öyrəşə bilmirdim və zövqü tam yaşamadığıma görə ondan imtina etmişdim.

qış və soyuq idi.

qış vaxtı üçün hamiləlik riski, ümumiyyətlə bütün baş verə biləcək risklər daha da artır. insan bəzən özünü saxlaya bilmir, narsizmini isbatlamağa çalışır, və hətta zövqlərin arasında bütün frekansları qarışdıra bilir; nəticə olaraq təhlükə yaranır; və bu təhlükə bütün həyatınızı alt üst edə biləcək gücdədir. bir gün artıq bunun axırının olmayacağını başa düşüb aptekə yollandım. mənim üçün tragik qərar idi. prinsiplərimə zidd hərəkət edirdim, aldığım zövq aşağılara düşəcəkdi və seksdən soyuya bilərdim; nəticə olaraq seksdən soyuyub aseksual olacaq yaşda hiss etmirdim özümü. bu qarşı tərəf üçün də etik sayılmamalı idi.

aptek yaşlı və orta yaşlı, hər hallarından işçi sinifini təmsil etdikləri anlaşılan insanlarla dolu idi. məndə utanmaq hiss yoxdur və bu genetikdir. evdən çıxmamışdan qabaq isə prezervatiflər haqqında heç nə bilmirdim və araşdırmamışdım. nə isə.
10 (rəqəmlə on) qutu prezervatifi alıb kassaya, kassadaki qadına yaxınlaşdım. qadın əlimə verildiyi hər halından bilinən o.k qutularına baxıb, tutuldu. heykəl kimi idi. orta yaşlı xala (zənn edirəmki hər prezervatif alan insanın yanında olması vacibdir) (tanıdınız o xala tipajını) başını aşağı saldı.
- on qutu?
- mənə on ədəd lazımdır.
- bağışlayın, amma bir qutunun içində on ədəd olur; deyərək gülümsədi.

içimdə nələrinsə zədələndiyini fərq etdim. səkkiz qutunu qaytararaq iki qutunun pulunu ödədim. evə qayıdıb prezervatif haqqında beş məqalə oxudum. araşdırmalar etdim. travma kimi idi. seksdən soyumuşdum.
bir dəfə istifadə etməyə çalışdım, alınmadı. prinsiplərimə xəyanət etməyim orada başa çatdı. iki qutunu qız-oğlan dostlarıma payladım. hədiyyə verdim. o on prezervativ qutusunun hekayələri var idi artıq. fərqli evlərdə, tanımadığım insanlara qarşı silah olaraq istifadə edilirdi. dost fikirləşinki sizə prezervatif hədiyyə edir. bu qədər də anlayışlı olmaq lazım idi.
çətin və qaranlıq günlər idi. heç vaxt istifadə etmədim və etməyəcəm. təhlükə varsa, olsun. bu yazının nəticəsi utanmamağınıza və prinsiplərinizə xitab edir.
bu qədər.

kitab oxumaqla özünü bir şey zənn etmək

kitab oxumaqla özünü bir şey zənn etmirsən; içində olan, amma görməyəcəyin qədər dərində olan kimliyini tapır, onunla bütünləşir və yaşamağa başlayırsan. bu kimlik əksər vaxtlarda kitab oxusalar belə dəyişməyən (əslində içlərində o insan yoxdur) dəyişsələr də, özlərini nəsə zənn etsələrdə tərəddütlər yaşayan insanlar üçün qəbul edilməz olurlar. çünkü olmaq istəyib ola bilmədiklərinə həmişə maraqlı qalırlar.
kitablar dəyişdirir və özünüzü bir şey zənn etməyin, siz nə hiss edirsinizsə osunuz. bu özünüzü aldatmaq belə olsa. özünü aldatmaqdan yoxsun, xəyal qura bilməyəcək qədər bədbəxt, realizmin içində çürüyəcək qədər axmaqlar var. dəyərinizi bilin. özünüzü ucuza satmayın.

bela tarr

macar kinosunun tarkovskisi yox, elə bela tarr-ı olan rejissordur. tarkovskiylə tək ortaq cəhədi şeirsəl reallıq adlanan film axımın eyniliyidir. lakin ayrı ayrılıqda fərqlənirlər və onları qiyaslamaq düzgün deyil. qiyaslamağa qalsa amma, bela tarr zənnimcə gəlmiş keçmiş ən yaxşı kamerayla hərəkət edən, kameranı rəqs etdirən rejissordur. lakin tarr-da hekayə çatışmamazlığı var və mən bunu sevmirəm. filmin marcel proustudur. bir qazanın içində qaynayan kartofu 68 dəqiqə yorulmadan, sevə sevə göstərə bilər.
torino atı son filmdir və bundan sonra film çəkməyəcəyini bildirib. ki, mən buna sevinirəm. ən azından başqa insanların kamerayla rəqs etməyə imkanı hələ də var. yoxsa bela tarr azı üç filmə hər şeyi tükətmək gücündədir.

ana

insanlar və sevgililər yaralar açır, analar isə o yaraların üstünə örtən - nə qədər şiddətlə qaşınsalar da - qabığlardır.

insanların, əsasən də teen age dövrlərdə yaranan psikoseksist hərəkətləri, cümlələri ilk sevdiyi qadından, onun ayaqlarından qaynaqlanır. insanın ilk gördüyü anasını baldırlarıdır. sonra nəfəsi tanıyır. sonra çirkin və ya gözəl həkimləri və işığı.
qısqanc qadınlardır onlar. əlxüsus öz atalarının əvəzi olaraq sizi doğublarsa bu qısqanclıq, həddsiz ola bilir. və ya analarında gördüklərinin daha yaxşısını övladlarında görmək istəyəcək qədər, sərhədsiz qısqanclıqlar...
eqoist qadınlardır onlar. amma onların eqoları bölünə bilir, yer dəyişdirir. övlad sevən ananın eqosuyla tanış olur. o eqoyla bütünləşir.
ərində tapa bilmədiklərini oğlunda və ya qızında axtaran qadınlardır onlar. tapa bilmirlər. tapdıqları təqdirdə bu az gəlir.
nə qədər modernizmə inanırlar inansınlar; ola bilmədiklərini görmək üçün doğurlar onlar. məryəm kimi. tanrısız.

hər şeyin təməlində azadlıqlarını itirmiş qadınlardır onlar. övlad azadlığın həbsidir. amma bu həbsi, dört divarı sevəcək qədər böyümüş olurlar onlar.
analar sevdiyimiz ilk qadınlardır. sonra onları təqlid edənlər yaranır.

ətrafı vecə almamaq

azərbaycan kiçik cəmiyyətdir. kiçik cəmiyyətlərin aşmalı olduğu, qərarsızlıqlar yaşayaraq aşmaqda çətinlik çəkdiyi - özündən böyük - problemləri yaranır. bu fərqli cəmiyyətləri təmsil edən fərdlərdə də müşahidə olunur. azərbaycanla başlamağıma səbəb; mühakimə etmə, səhv anlama bacarıqlarınıdan əl çəkmədiklərinə görədir. pofiqizm, ətrafı vecinə almamaq - ən az yalnızlıq, tək yaşamaq - qədər səhv anlaşılır. vecinə almamaq artıq tükənməyə işarədir. fərqlidir, razıyam. amma bunun üçün itirməyi, özünüzlə üzləşməyi, kim olduğunuzu, harada olduğunuzu bilməlisiniz. itrməkdən, harada olduğunuza qədər özünüzə ünvanladığınız suallar çətinliyini qoruyur və özünüzü tandıqca ətrafın ağırlığı, varlığı yoxa çıxmağa başlayır.

mühakimələr kriteryalara görə yaranır. ən kiçik mübahisə mövzusundan, ən böyük problemlərin dəyərləndirlməsinə qədər; fərd gördüklərinə, yaşadıqlarına, fikirlərinə görə qərar verir. bu qərarlar ətrafında qərarlaşan sizə də aiddir, başqalarına da. bütün hallarda o insanlar səhvdir. radikla kimi səslənir, fərqindəyəm. amma səhvdir.

niyə səhvdir?

sizə ünvanlanan bütün mənfi fikirlər (təhqirlər, tənqidlər vs), müsbət fikirlərlə ( tərifləmə, fərq edilmə vs) mahiyyətcə bərabərdir. bu bütün sinifə 0 (sıfır) bal verən müəlliməylə, 100 bal verən müəllim bərabərliyidir. fikirlər mühakiməyə, mübahisəyə, müzakirəyə açıqdırmı, deyilmi, bilmirəm. bu insanına görə dəyişir. mən sadəcə fikirləri ciddiyə almamağı öyrənmişəm və hələ də öyrənirəm. fikirlər keçicidir. fikirlər unudulur. nə qədər çətin olsa da, qəbul etmişəm: hər şeyin bir səbəbi var və heç nə çıxarsız edilmir. bunu insanlıq tarixinə qara hərflərlə yazdılar.

nəticə olaraq ətrafı vecimə almaq və ya almamağı o qədər mənasız görürəm ki, bütün bunlar vecimə deyil. bu cool olmaq deyil. heç deyil. bu bəlkə də yorulmaqdır, çürümədir, inamsızlıqdır. adı hər nə olur, olsun.

insanlar fərq edilmək dərdiylə böyüyən varlıqlardır. məqsəd güdərək olsun, olmasın; bəziləri vecinə alır, diqqət edir, insanlıqları var, etməsə belə bunu büruzə vermir.
mən sadəcə yuxarıda saydıqlarımı içimdə daşıya daşıya bütün yuxarıda saydıqlarımı etmirəm. kimiləri də belədir. simple. bu insanların əksikliyi çox vaxt fərq edilmir.
bir mahnıda da bəhsi keçdiyi kimi: hər şey olur, hər şey böyüyür, hər şey keçir; həyat qalır. həyatım arasıra vecimə olur. amma bu vecinə almaq fərd və yaşadığı həyat əlaqəsidir. başqaları isə sadəcə təsəlli edici sözləri və əməlləriylə uzaqlaşırlar.

yeraltı ədəbiyyatı

yeraltı ədəbiyyatı, küçə ədəbiyyatı anlayışları səhvdir və hər ikisi insanlar tərəfindən uydurulmadır. dövlət bandrol nömrəsiylə nəşr edilən kitablar istər istəməz sistemləşir və orada avangarda, yeraltına yer qalmır. nəşriyyat olaraq city lights yeraltını təmsil edirdi, edir. amma başa düşülən, aşılanmağa çalışılan anlayış o deyil. yeraltı ədəbiyyatı dediyiniz satılmayandır. ədəbi əsərləri kult halına gəlməyənlərdir. pop ikonu olmayacaq olanlardır. söyüş, qadın, içki, junkie mövzuları keçən kitabları bu sinifə endirmək məntiqsizdir. onlar sadəcə avangard üslubda yazılmış, kiçik kütlələr tərəfindən oxunan, yazmaqdan çox yaşamağı seçən insanların fikirləridir. underground deyə bir şey var, amma underground ədəbiyyat yoxdu. olmamışdı, olmayacaq. normalda çexovun yazdıqları əlində qalsaydı, o da underground sayılacaqdı. həmçinin digər yazıçılar, musiqiçilər, rəssamlar.
okay? yeraltı ədəbiyyatı deyə bir şey yoxdur.

plastilin

tənqid:

intro hissəsi mənə, tarantinonun girişində istifadə etməkdən yorulmadığı portağal rəngini və pulp fictionı xatırlatdı. zənnimcə oradan şüuraltı olaraq təsirlənmə var və ya yanılıram. şriftləri biraz yığcam etmək olardı, daha estetik alınır.
filmin girişində istifadə edilən detal çəkimləri hekayənin içində öz yerini tapmadı. normalda film kadrajına girən əşya, insan, bulud və ya hər nələrsə ssenari və hekayəylə bağlı olmalıdır. detal çəkiminin içində van gogh portretinin olması maraqlı idi.
təəssüf ki artıq saqqız kimi çeynilən siqaretlə filmə başlamaq, flu halında dəqiqliyi sifətə cilovlamağın tipikliyi, bu filmin girişində öz yerini qoruyur. tələbə filmlərinin olmazsa olmazı halına gəlmiş siqaret, marixuana, qara kadraf istifadələri artıq aşılmalıdır. ya da hekayəni daha da drammatik hala gətirməlidir.
film ağ qaradır. içində femme fatale olmadığına görə, arxa küçələrdə cinayət işlənilmədiyinə görə film sözsüz ki film noir deyil. ağ qara filmlərin bir çoxu tələbələrə aiddir və ağ qara görüntü, izləyicinin gözünü aldatmağa hesablanıb. yaranan texniki səhvlərin üstü örtülür.
ortalıqda ssenari yoxdur, gördüyüm qədəriylə doğaçlama (ağıza nə gəldi) texnikası istifadə edilib. amma hər hansısa səhnələnmə, xarakter analizləri yoxdur. ssenari hekayənin bir üst formatıdır. və sadəcə diyaloq və monoloqlardan ibarət deyil. ona görə də ssenari əksikdir.
aktyor həddindən artıq teatraldır. teatr aktyoru olmaq ehtimalı var, ya da yoxdur, bilmirəm. amma film və teatr aktyorluğu tamam fərqlidir və hər biri aid olduğu səhnədə istifadə edilməlidir.
söyüşlərdə bir problem yoxdur. nəticə olaraq paradokslar yaşayan xarakterin iç dünyasıyla yaratdığı əlaqədir və söyüş, özünü idarə etmədə çətinliklərin varlığı inandırıcıdır. mən öz içimdə inqılab etməyə çalışanları söyürəm.
montaj zəyifdir və çətin işdir. prof bir insanla işləmədiyiniz müddətdə tipik keçid sekanslarında problemlər yaşaya bilərsiniz. plastilin filmi də bu problemlərdən artıqlamasıyla əziyyət çəkir.
kamera rejitasiyası yoxdur. 30 dəqiqə ərzində kameranın ən azından pan etməyini gözlədim, amma olmadı. bunun iki səbəbi var. bir: rejissor bu çəkilişdən istifadə etmir. iki: imkanlar qısıtlıdır. yəqin hər ikisindən biraz var.
tripod, motor(!) modunda olduğuna görə action yaradacaq gücə sahib deyil.
filmə bir janr adı qoysaq, üçüncü sinif dramadır. məşqdir.
leylanı görmürük. görsəydik də nələrinsə dəyişəcəyinə inanmıram. bu çəktikləri ilk filmdirmi, deyilmi, onu da bilmirəm. ilkdirsə on bal üstündən beş vermək olar. yox ikinci vəya üçüncüdürsə, sıfır.

nəticə olaraq işdir, yoxlamaqdan uduzan insan olmur. gələcək işlərində (əgər olacaqsa) uğurlar.
(baxma: ağır tənqid)

sözlük yazarlarının xəyalındakı sevgili tipi

1. mümkün qədər sükuta, səssizliyə önəm verməlidir. boş boş diyaloqlar, monoloqlar olmasın
2. bacardığı qədər az sual versin. kvant fizikasına girişdən, jungdan, amerikan ədəbiyyatından, həyatın içindən suallar olsun, müzakirə qısa cümlələrlə aparıla bilər. amma yersiz suallar soyudur.
3. şeiri sevməlidir. şeiri sevməyən insanın ruhu yoxdur. ruhsuz birisini istəmərəm
4. heç içməyən birisinə qatlanmaq çətin olar. istədiyi qədər içsin. normal olaraq da içsin. amma heç içməməzlik etik deyil
5. önyarqılı, sarkazmik, söyüşücül ola bilər, xarakterdən xarakterə keçidlər edə bilər. varsın olsun. amma bütün bunları yetkişkin insan olaraq etsin. kişilər bəzən uşaqlaşa bilir, təbiətlərində var. amma sizə kiçik bir sirr verim: qadının uşaqlaşması qədər bərbad çox az şey var həyatda.
6. əslində elə bir qadın yoxdur...

fuck. punk is dead.