həmişə erkək pinqvinlər olduğunu düşünürdüm. dişilərin əvəzinə yumurtanı qoruduqları üçün. o mövzu mənim bildiyim kimi deyilmiş. -*
bu aralar da sincab olduğunu düşünürəm. -*
blok başlıqlarını gizlət
Ayəə, ölüff deyirəm sanğa, ölüüf
yazarların ruh halı
Notice: Undefined variable: thisuser in /var/www/soz6/profilson.php on line 166
Ananın qonaq üçün ayırdığı konfetləri gecə oğurlayıb yemək.
Şimdi bana seninle bir ömür vaat etseler..
(youtube: 
)
)
Məni öldürməyən şey məni dəlilik həddinə çatdırır.
Nə üzr istəməyə, nə kimisə günahlandırmağa, nə də söz verməyə halım var. Əlimi tutsaydın kaş ki. Sığal çəksəydin başıma. Bir az ağlayardım. Amma yaxşı ki, eləmədin. Ağlım başıma gələr. Bəzi yolları həmişə tək getməli olduğumu öyrənərəm.
(youtube: )
)
Bilirəm, yaşasan da bir şey dəyişməyəcəkdi, amma hər yerdən əlim üzüləndə, deyirəm kaş həyatda olaydın.
Bu arada, itirdiyim ilk yaxınımsan axı. Ölümün nə olduğunu bilsəm, yaxşı davranardım sənə. Bağışla.
Salam, sözlük. Bura nə vaxt xoşbəxtlikdən uçanda, sevincdən ağlayanda gəlmişəm ki?! Amma söz verirəm, bundan sonra sevincli vaxtlarımda gələcəm. Təki cəhənnəm olsun o.
Sözlük, bilirsən mən heç vaxt eləmərəm dediyim o qədər şeyi eləmişəm ki. Amma bu qədərini gözləmirdim. Özümdən o qədər iyrənirəm ki. insan min bir əziyyətlə qurmağa çalışdığı gələcəyini niyə riskə atsın ki?! Həm də heç nə üçün.
Noldu mənə? Həmişə vicdanından arxayın olan, başına nə gəlirsə gəlsin vicdanım rahatdı deyə bilən mənə? Nə vaxt alçaldım bu qədər, niyə çırkaba batdım? insanların üzünə baxa bilmirəm. Bəzən də unuduram hər şeyi. Amma yox saymaq həqiqəti dəyişməz ki. Hər yerdə, hər dəqiqə yanımdadı, onu görməyimi, əzab çəkməyimi istəyir. Etiraz eləmirəm, gecələr kabuslara oyanım, narahat olum. Amma heç kim bilməsin. Dürüst ola biləcəyim kimsə də qalmayıb.
Dərd bir deyil, iki deyil ki. Bunlar da ötüb keçər.
"Yine sana dair"
Sende; ben, kutba giden bir geminin sergüzeştini,
Sende; ben, kumarbaz macerasını keşiflerin,
Sende uzaklığı,
Sende; ben, imkansızlığı seviyorum.
Güneşli bir ormana dalar gibi dalmak gözlerine
Ve kan ter içinde, aç ve öfkeli,
Ve bir avcı iştahıyla etini dişlemek senin.
Sende, ben, imkansızlığı seviyorum,
Fakat asla ümitsizliği değil...
(bax: Nazım Hikmet )
Yenə gəldim, sözlük. Dünən yaxşı idim, onda yazmaq istəyirdim. Yazmadım. Yaxşı hiss edəndə, xoşbəxt olanda cümlələrə tökməyi xoşlamıram deyəsən.
Bəzən ağlımı itirəcəyimi düşünürdüm, amma bu düşüncə səthi, anlıq olurdu. indi ciddi-ciddi atdığım addımların, getdiyim yolun dəliliyə apardığını görürəm. Nə qədər müqavimət göstərə bilərəm, bilmirəm. Başqalarını da günahlandıra bilmərəm, nəticədə qərarları özüm vermişəm. Özümə olduğumdan daha güclü görünmüşəm. Çünki güclü olmaqdan çox, elə görünməyə çalışmışam. Hamıdan əvvəl də buna özümü inandırmışam. Lap deyək elə dözümlüyəm, ağıllıyam. Nəyə lazımdı ki bu? Bu qədər şeyin yaşanmasına nə ehtiyac var idi? Yaxşı, yaxşı. Həyati qərarlar verəndə insan olduğumu unuduram. Gənc və təcrübəsiz olduğumu, hər halda hər şeyi əvvəlcədən təxmin edə, təkbaşına həll edə bilməyəcəyimi, bütün sevdiklərimə yetə bilməyəcəyimi və bir çox şeyi unuduram. Özümdə elə bir güc, əzm hiss edirəm ki, dağı yerindən oynadaram deyirəm. Heç nəyi asan əldə etməmişəm ki, çətin olacaq, amma olacaq deyə düşünürəm. Sonra o dağın ağırlığı çökür çiyinlərimə. Nə edəcəyimi bilmirəm. Yoruluram, bəzən bezirəm. Əsəblərim zəifləyir, ağlayıram. Amma belə olacağını da bilirdim deyirəm. Əvvəlki qətiyyətim qalmayıb. Geri qayıtmaq irəliləməkdən daha çətindi. Asan olsa qayıdaram? Bəlkə. Qayıtsam da özümü yenə o yorulduğum yerdə tapacam bilirəm. Yorulmadan irəliləyə bilmərəm ki. Məni incidən təklik, yoldaşsızlıqdı? Yox. Nədi?
Sənin üçün bacarmadığım şeylər bir gün öldürəcək məni..
“Elə bir an gəlir ki, adamı daşqından xilas edən kəndir onu boğmağa başlayır.”
(bax: Xalid Hüseyni)
(bax: Və dağlardan səda gəldi)
Təxminən 6 saat əvvəl çığıra-bağıra tanımadığım "kişilərdən" yardım istədiyim, bəzilərinin heç çevrilib baxmadığı, digərlərininsə üzünü çevirib getdiyi anlar. Sanki görünməz, eşidilməz olmuşdum. Bacara bildiyim tək şey qışqırmaq idi. O anlarda əziyyət çəkən, şiddət görən, aldadılan bütün qadınları artıq anlamaqdan çox hiss etmişdim. Çünki onlardan biri də artıq mən idim.
Səhərdən bura yazmaq istəyirdim, yaxşı ki yazmadım. Elə sevinirdim. Bu dəfə bitəcəkdi. Olmadı. ilk dəfə atanın mənə dəstək olduğunu hiss elədim bu gün. Bir növ pirr qələbəsi idi.
Dünən dostuma qışqırmaq istədiyimi demişdim, bu gün bacardığım qədər, boğazım ağrıyana qədər qışqırdım.
Amma bir az şüvənlik, bir az da qorxudan deyəsən. Kabus kimi dəqiqələr idi. Bu dəfə də özümü o maşından ata bilmədim. Cəld tərpənməyi öyrənməliyəm.
Bayaq mama gəlib üzümdəki cızıqlara krem çəkdi, üstümü örtdü, gecə acaram deyə banan, şirniyyat gətirdi. Halbuki bir neçə saat əvvəl insanların içində onu sevmədiyimi demişdim. Sevirəm mi? Bilmirəm.
insanların necə əxlaqsız, mənəviyyatsız və vicdansız olduğunun bir daha şahidi oldum. Bu günü də, bu günün yaşanmasında şərəfsizliyi keçənləri də unutmayacam.
6 saatdı. Hələ indi-indi bir ağrı hiss edirəm. Gözlərim dolur. Elə bilirəm ürəyimin döyüntüsünü evdəkilər eşidir.
22.52: dostum dedi ki, "ədalətinə tüpürdüyüm dünyanın hər şeyinə rəğmən gül. Onsuz da axırda dəli sanıb dəlixanaya salacaqlar." Yadımda düşdü, bir ara onsuz da əsəblərimin zəif vaxtı, hər şeyə gülürdüm, anormal reaksiyalar verirdim ki, heç olmasa dispanserə bağlasınlar. Onu da bacara bilməmişdim.
Gün sonu editi: it kimi darıxıram. Bu da keçəcək.
(baxma: aşkı-memnu)
(baxma: firdevs yöreoğlu)
(baxma: yasak elma)
(baxma: Şahika)
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1336
blok - başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1343