valideynlər

Salam.
Aydındırki, hamının həyat hekayəsi fərqli baş verib, mövzunu valideynlərdən açmaq istəyirəm və valideynlərin yaşımız artsa belə hər anımızı güdməsi. Mən subayam və tələbəyəm hələ əsgər getməmişəm, demək istəyirəmki valideyndən ayrı yaşamamışam indiyədək. Biraz qəribədir bəlkədə, bilmirəm hamıda belədirmi yoxsa tək məndə? Əvvəla onu deyimki bütün pis vərdişlərdən uzaq olan və avaraçılıqdan uzaq olan və cəmiyyətdə ciddi tipli bir adam hesab olunuram ətrafda və yaşım 21 dir artıq, Yəni, əgər valideyn nəzarət etməsə, ağılsızlıq edib özümü poxa sala biləcək bir tip deyiləm.
Ümumi olaraq özümü valideynlər tərəfindən sıxılmış kimi hiss edirəm, yəni valideynin bu qədər nəzarəti sıxır məni. Problem qadağalar qoymaq falan deyil, elə olur gecə saat 2-3 də gəlirəm evə, elə olur 12-1 və.s. Valideynlərim əsas çalışırlarki haralara və kimlərlə getdiyimdən xəbərdar olabilsinlər.
Bilmirəm bu hamıda belədir yoxsa yox? Mənim ətrafımda elə tanışlar, qrup yoldaşları, dostlar falan varki evə saat 11 olmamış qaçırlarki evdə ağzıma verəcəklər. Amma bəziləridə var tamamilə sərbəstdilər(çoxusu valideyni rayonlarda yaşayanlardır), gecə istəsə gedib başqa hardasa qalsa problem olan deyil. Mən məsələn dostumgildə qalası olsam evdə dağıdarlar özlərinki nolub niyə orda qalırsan, nəqədər uzaqdı ki gəlmirsən evə falan, min dənə sual verərlər.
Bir ara xaricdə oxumaq istəyirdim, seçimi özüm etdimki getməyim. Amma bilirəmki qəbul olsaydım tam getmək fikrinə düşsəydim valideynlərim yaxşı reaksiya verməyəcəkdilər, demirəm icazə verməzlər, sadəcə hiss elətdirəcəkdilərki getmə yanımızdan. Elə reaksiya verərdilərki mən özümdə narahat olardım.

Məsələ ordadırki, məsələn mənim şəxsi maddi vəziyyətim imkan veririki mən Türkiyəyə istirahətə gedim, halbuki mən bunu edəbilmirəm, səbəb isə gedə biləcəyim ortaq adam yoxdu, yaxın dostlarım olsa yenə deyərdimki filankəslə gedirik gəzməyə.
Düzdü biraz sorğu sual edərlər, a bala Türkiyədə nəvar nəyə gedirsiz, sən nə tanıyırsan Türkiyəni(təəsüfki müasir internet adamı deyillər), qısacası biraz dirəşib yolumdan döndərmək istəyərlər həvəsdən salarlar. Adicə maşın almaq istəsəm, nəyə lazım maşın alırsan? taksiylə get, maşın sərf eləmir kimi cümlələrlə həvəsdən salacaqlar, dərk eləmirlərki maşın gənc üçün təkcə nəqliyyat vasitəsi deyil, özü kimi düşünür, bu fikirləşə bilmirki, ilk dəfədi maşınım olacaq və mənə maraqlıdı, cavanam dostlarımla yığışıb gedəcəyəm falan.
Bunlardan əlavə ən əsas mövzu qızla ciddi münasibətlə bağlıdır, hal hazırda münasibətim olmasada, nəvaxtsa olsa yəqinki ilk müddət evdəkilərdən gizlədər adam(bir söz vare deyir maşınından əmin olmamış atana göstərmə).
Bəzən düşünürəmki əsgər gedib gəlsəm, artıq mənim işlərimə qarışmazlar.

İstəyirəmki ümumi bir fikir bildirəsiniz və bu hallar nə dərəcədə normaldı? mən valideynlərimlə olan münasibəti korlamaq istəmirəm, ona görə heçvaxt sənə nəvar hardaydım falan demirəm, olabilər bəzən getdiyim yeri tam demirəm amma təxminən deyirəmki filan yerdə idim. Qısacası şəxsi həyatım sadəcə telefon daxilindədi, gündəlik hara getdim gəldim 80% məlumatları olur. Nə eləsəm yaxşıdır?