7.adam danışmaz şeirindən sonra daha heç vaxt şeir yazmasa da olar dediyim adam. nöqtəni qoyub bu şeirlə:
sən düz eləyirsən,
başqa cür də olmaz.
adam unutmadığından danışmaz.
susar.
həmişə unutduğundan danışar
yorulmaz.
adam sükutdan utanmaz
qışqırar.
amma səs-küydən utanar.
danışmaz.
adam anladığı şeylərlə oynamaz.
ağlayar
vallah elə-belə olar.
adam güldüyü şeylərə uduzar.
deməz.
heç vaxt aldada bilmədiyini sevməz.
qorxar.
adam aldada bildiyinə vurular.
bilməz.
bilsə də heç nə dəyişməz.
çırpınar, çırpınar,
yenə də oxşamaq istəmədiyinə oxşayar
öyrəşər,
adam bax belə adiləşər.
vecinə almaz,
düşünər ki, bir dəfə ilə heç nə olmaz.
olar,
adamı həmin olmazlar yandırar.
səsi də çıxmaz.
güzgüyə baxar-baxmaz,
özündən qaçar.
hamıya, hər yerə sığınar.
axırda kimisə tapar.
yeni qorxular başlayar tapar-tapmaz,
adam adamı tapdığı yerə qoymaz.
özünü yeyib-bitirər, adam adamı çox vaxt tapdığı yerdə itirər.
4. yavaş-yavaş hər şey gözümdən düşür:
şəhər adamlarla döyüşür,
ağaclar kəsilir, yollar sürüşür,
onlar da mənim gəncliyim kimi,
plana düşür...
qiymətlər hər gün şişir,
qadınlar xəyanətlərlə görüşür,
inanmaq istədiklərim,
inamımdan bir pillə də düşür...
20 faiz torpaqlarımıza qarşılıq,
20 faiz kreditlə evlər bölüşür;
vasitəçi həmsədrlərin təklifləri,
biqeyrət hisslərimizə baxıb gülüşür;
heç yaddaşıma yazmadığım şeylər
yadıma düşür...
hər gün bir yol qəzasi xəbəri
qulağımızı deşir;
kriminal izlər, bölməyə çatmamiş
yerini dəyişir;
polis hər gün bir cinayətin
izinə düşür...
burada arzusuna tez çatır oğru:
bir az vicdan əzabı,
bir az mənəvi ağrı,
qarşılığında isə böyük sərvətə qovuşur.
amma hər il minlərlə tələbə
böyük ümidlərlə
ümidsiz həyata yola düşür...
bax beləcə, göz yaşından başqa,
yavaş-yavaş hər şey gözümdən düşür...
)