köhnə yazarlar

2. uzun müddətdir ki, heçnə qaralamıram və heç bir yaradıcı bir işlə məşğul deyiləm deyə ağlıma gələn ilk başlığa bir qədər söz6'ın yaşlanmış yazarlarından biri olan özüm haqqında yazmaq istədim. çox qəribə halda uzun müddət sonra bir şeylər ifadə eləmək istədiyi duydum. elə hərəkətli bir həyat yaşamıram. səhərləri 7də oyanıb 15 dəqiqəlik işə məsafədə gərgin parkingə çatmağa çalışıram ki, azparkingə saatlıq 1 azn ödəməyim. gələcəkdə korporativ işdə işləyənləriniz olacaq və ya yəqin ki, var. O qədər çox ikiüzlü, qeyri-səmimi insanlar olur ki, ətrafınızda və bəzən siz özünüz özünüzdən bezirsiniz. əvvəllər sizə qeyri-adi gələn şeylər artıq sizlər üçün adiləşir. oxuduğum bir çox bədii kitabları cfa kitabları əvəz edib və düşünürəm ki, çox pis şəkildə həyatımda stuck olub durmuşam, burdan o yana addımlayanmaram. bunu düşünmək məni yorur. amma məni yoran digər şeylərdən biri ətrafında sənin kimi insanların azlığıdır. buna görə də 2-3 ildir universitetdə dərs deməyə başlamışam. ilk başlar tələbələrdən çəkinirdim, suallarını cavablaya bilməzdim deyə düşünürdüm. amma sonradan çox rahat oldu və azərbaycanda çox yaxşı tələbələrin fərqinə vardım. həm MBA-də dərs demiş həm də bakavrda dərs deyən biri olaraq tamamilə bakalvr gənclərinin daha dünyagörüşlü olduğunu düşünürəm. Ən azından onlarla bütün hobbilərim haqqında danışa bilirəm. bəzilərilə filmdən, bəzilərilə kitablardan bəzilərilə PS və ya PC oyunlarından və ya bir çox şeydən. Onlar da əslində dinləməkdən çon dinlənilməni daha çox xoşlayır. dinlədikləri zaman isə bir şeylər öyrənməyi sevirlər. çox qəribədir tez-tez tələbələrimlə korporativ mühitdə də üzləşirəm. hətta 15-20si çalışdığım qurumda işləyir. bu məni sevindirir. bəlkə də onlara yetəri qədər şeylər öyrətməmişəm amma ən azından həyatlarında onları heç vaxt əzməmişəm, əzilib-bükülərək bir şeylər xahiş etdiklərində yardım etməyə çalışmışam. çoxları oxuyan uşaqlar olduğu üçün əslində çox da əziyyət çəkməmişəm. bir sözlə hobbilərimi insanlarla bölüşmək aclığını tələbələrimlə bölüşərək yaşamışam. amma təəssüf ki, korporativ həyat başdan-ayağa bir uçurumdur. maaşın, vəzifən artarmı düşüncəsilə illərini verirsən. sonra isə bəzən böyük bir heçlik.

gənclərə tək tövsiyəm odur ki, kimsə keçmişdə biz belə deyildik indiki gənclik hara gedir deyirsə, qulaq asmasınlar. bunu deyən insanın gəncliyi elə çox güman özü kimi axmaq keçib. ona görə də çalışın çox əziyyət çəkin, özünüzü hara aid hiss edirsinizsə onu yaşayın.

köhnə yazarlar

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!