Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var.
Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
151. əziz sözaltı günlük, bu gecə biraz sən, biraz da özüm haqda yazacam.
Əslində bu entryni çoxdan yazmaq istəyirdim, amma yazıb yazmamaq haqqında tərəddüd edirdim. bu gecə yazacam dedim özümə. Oxuyacaqsızsa, sıxılmayın deyə sizinlə bunu yazarkən dinlədiyim musiqini də paylaşacam.
(youtube: )
özümü və insanları tanıdığım vaxtdan müşahidə etməyi çox sevirəm. real həyatda çox söhbəcil və danışan biri olmasam da, ətrafa və insanlara qarşı çox diqqətliyəm və heç nə gözümdən qaçmır. müşahidə etmək bir növ hobbimdir artıq, insanların xəbəri olmadan onların xarakterini, sevinclərini, qorxularını, kədərlərini görürəm. düşünürəm ki, söz6 günlük də insanları müşahidə etmək üçün olduqca idealdır. insanlar anonimliyin verdiyi rahatlıq hissi ilə duyğularını, fikirlərini, gündəlik həyatlarında baş verənləri paylaşırlar. əslində çox insan "əşi nə yazıb yazıb daa" deyib keçir, necə ki, bu entryni keçirlər. amma mənə görə elə deyil, insanları kəşf etməyi sevirəm.
təxmin edə bilirəm, söz6 günlüyə entry yazan birisi kimsə oxumayacaq, umbaylacaq deyə narahat ola bilər. amma eyni zamanda, kiminsə yazdığı entrsini oxuduğunu bilmək onu rahat hiss etdirir. bəli, dəftər günlüyə yaza bilər, hətta günlük funksiyalı proqramlar var ki, mən də istifadə edirəm. lakin kimsə oxumasa belə belə, insanlar duyğularını başqalarıyla paylaşmağı sevirlər. bəzən tanımadığın, tamamilə yad biriylə danışmaq, dərdləşmək daha asan olur.
bu başlığa yazılan çox entrydən həyat dərsi çıxarmaq olar. insanları tanımadan yarğılamağın səhv olduğunu, əslində gülən birinin necə ağrılar çəkdiyini xatırladan neçə-neçə entry var. bunları oxuyub dərk etməklə, tanımadığım, mənə tamamilə yad olan yazarların iç dünyasını görürəm sanki.
yeri gəlmişkən, bir etiraf da edim. çox yazarın entrylərinə, favori seçdiklərinə, profil şəkillərinə baxaraq şəxsiyyət analizi edirəm. əgər yazarla mesajda danışığım olursa, hər dəfə doğru düşündüyümü anlayıram. Çoxlarının bəlkə də, özlərinə belə etiraf etmək istəmədikləri yanlarını, fikirlərini sezirəm. əslində yazarlar fərqində olmadan özləri haqda çox şey deyirlər, hətta bir neçə yazarın digər profillərini, bəzilərinin kimliyi də deşifrə etmişəm, xəbərləri yox.
yazarların nick6na baxdıqda fərqli fikirlər çox görmək olar, çox insan sırf 1 entry üçün həmin yazarı qınayır, tənqid atəşinə tutur. Sakin ol şampiyon. insanları tanımadan,nə yaşadıqlarını bilmədən qınamaqdan asan nə var ki? Nə bilirik nifrət dolu, ya da bizə görə lazımsız entry yazanın nələr yaşadığını? Bəlkə həyatdan aldığı travmalar onu belə edib? Amma düşünmək istəmirik, çünki ego, öz sevgimiz icazə vermir. Başqasını qınamaq çox asandır, beləcə özümüzü üstün görmək daha rahat olur.
Çox istəyərdim ki, insanlar empatiya qurmağı, başqalarını anlamağı bacarsın. Yoxsa tanımadan, nə yaşadığını bilmədən tənqid və təhqir etməyi yox.
Düşünürəm ki, müşahidə etmək bacarığım çox vəziyyətlərdə doğru qərar verməyə kömək edib mənə. Bəzən özümü heç nəyi anlamırmış kimi apara bilirəm, çünki bəzən bu ən yaxşı qərardır. Amma pisanthrophobiamın da səbəblərindən biri bu olsa gərək. Gördüklərim, yaşadıqların, insanların etdikləri məndə onlara qarşı olan güvəni itirir. Amma ümid edək bi, bir gün hər şey çox daha yaxşı olar...
Bax belə, əziz günlük. Ağlımdan keçən bir neçə qırıq-qırıq, bir-birinə qarışmış fikirlər.
Sevgiylə qalın.
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var.
Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
152.Çoxdandır ki, iki həyat yaşayıram mən. içimdə yaşadıqlarım və bir də ətrafdakı insanlarla yaşadığım hansını həqiqət adlandırdığımı soruşsanız, heç birini deyərəm, çünki hər ikisini də özümə yad hiss edirəm...
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var.
Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
153. bu gün semestr imtahanlarımı nəhayət başa vurdum. birinci kurs beləcə bitdi. keçən il bu vaxt imtahan cavablarını gözləyəndə heç belə təsəvvür eləməmişdim,universitetə 4 ay gedəcəm,təzə-təzə müəllimlərin dilini başa düşməyə başlayanda universitet üzünə həsrət qalacam. sonra online dərslər,online imtahan... ilk dəfə gördüyün,oxuduğun mövzunu imtahan üçün əzbərləmək zad. ilk iki imtahan 5-6 gün gecə yatmayıb oxuduğum sualları həyəcan sayəsində danışa bilmədim,amma sonraki 4 imtahanda valerian sayəsində (:D) danışa bildim. valerian reklamına da talibəm beləliklə -* nəysə,zərbəçi olmağı bacardım. indi isə vicdanım "dərsin qalıb,sən burda fringe izləyirsən"," sabah imtahandı,sən youtube'da fırlanırsan" deyə qulağıma pıçıldamayacaq,mən də rahatca aldığım bədii kitabları oxuyaraq,serial izləyərək,telefonla oynayaraq bir fərd kimi sivil həyata qayıda bilərəm. bu da ilk entry'm olsun,ona görə uzun yazdım,sistem robotu belə tələb edir -*
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var.
Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
154. Məncə sözaltı günlük moderlər tərəfindən yazarların ən dərin sirrlərini öyrənmək üçün ortaya atılmış bir konseptdir. Bu başlığa inanıb da sirrlərinizi yazmayın ki, ifşalanmayasınız.
(baxma: bu büyük oyunu bozmaya geldik)
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var.
Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
155. Dünyanın bütün pisliklərinə, ikiüzlülüklərinə və qansızlığına rəğmən, inanıram ki, oralarda bir yerdə var gücü ilə dirənən pak qəlbli, ruhu gözəl və şərəfli insanlar var.
Zimbabve-nin mərkəzində, islandiyanın buzlaqlarında, bəlkə də kürdəmirin x kəndində. Amma əminəm ki, var.
Üzüldüyüm şey isə heç vaxt onlarla bir araya gələ bilməyəcəyimdir. Amma toxa vurulmayan bu torpaqlarda ilkbahar toxumları əlbəttə bir gün əkiləcəkdir.
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var.
Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
156. Hərbi xidmətdə olarkən, zastava rəisimiz həmişə deyərdi: "Yaxşı vəya pis insan yoxdur, yaxşı vəya pis əməllər var". Bu, bəlkə də çox şablon cümləydi, amma bəsit biri kimi düşündüyüm insanın işlətdiyi bu cümlə, o zaman mənə çox təsir etmişdi. Bu cümləni saatlarla düşünər, ona müəyyən əlavələr edərdim.
Zastava rəisi həqiqətən haqlıydı. Doğrudan, biz, kimə yaxşı, kimə pis deyirik ki? Yəni bu qənaətə necə gəlirik?
Həyatımda etdiyim ən böyük səhvlərdən biri də türk liseyindən vaxtında çıxmamağım idi. Onsuz da elə də intellektual bir ailənin övladı deyildim. Onsuz da cahil bir toplumda böyümüşdüm. Bir də din adı altında öz yaramaz niyyətlərini, əməllərini pərdələyən bu bədəsil "xidmətçilərin" əhatəsində böyümək, artıq həyata 3-0 geridə başladığımın carçısıydı.
Çox gec öyrəndim hərşeyi, çox gec. Bugün belə keçmişin qırıntılarını üstümdən çox çətinliklə ata bilirəm. Təbii ki, bütün bunların mənim üçün müsbət tərəfləri də varıydı. Məsələn, o dönəmlər "yaxşı insan" olduğuma inanır, "pis əməllərimi" "şeytanın işi, oyunu, vəsvəsəsi" kimi xarakterizə edərək, fərqində olmadan məsuliyyəti bir növ üzərimdən ataraq mənəvi rahatlıq tapırdım.
Yuvadan ayrıldıqdan sonra isə əslində, özümlə əsl üzləşmə zamanı idi. O zamanlar da biraz məsuliyyətsizlik edərək, necə deyərlər, palaza bürünüb elnən sürünürdüm, ta ki Herman Hesse ilə tanış olanadək.
Hesse məni Dostayevskiylə, Dostayevski Lars Von Trier ilə tanış etmişdi. Onlarla tanış olmağım, özümlə tanış olmağım demək idi. Amma bir şeyi hesaba qatmamışdım ki, əvvəlki "mənəvi rahatlığım" məni ömürlük tərk etmişdi.
Həyata yenicə atılmağa başlayan körpətək yuvadan ayrılmaq mənə çətin gəlirdi, amma gerçək dünya ilə tanış olmalıydım. Oxuduqlarımı həqiqi qəbul etməkdə hər tərəddüd yaşadığımda, həyat öz vurduğu sillələrlə fərqindəlik, idrak yolunda tərəddüdlərimə məzar qazırdı.
Bergman'ın "persona"sı, Trier'in "dogville"si mənə sübut etmişdi ki, mən heç də "yaxşı insan" deyiləm.
Paolo Genovese'nin (başqa dillərdə də "remake" olunmuş) "Perfetti sconosciuti"si (perfect strangers) məni təpiyinin altına salıb, it balası kimi çırmışdı.
Bunlar isə son deyildi. Öyrənilən hər bilgi, yaşanılan hər bir hadisə, məni bir addım daha həyatla, insanlıqla, özümlə tanış etmiş olurdu. Qavranılan hər kiçik reallıq biraz daha əsl həqiqətə aparırdı. Yolun sonunda məni nə gözləyir, bilmirəm, amma bu yolu sonadək getməyə, açığı, cəsarət etmirəm.
Hesse mənə anlatmışdı ki, günahı "şeytan"ın, savabı "mələy"in üstünə atmağa lüzum yoxdur, çünki sən özün şeytan və mələyin vəhdətisən. Və Freyd sakitcə izah etmişdi ki, hər gün öldürməyə çalışdığın "şeytan", əslində, biraz daha səninlə dostlaşmağa başlayır.
Öyrənmişdim ki, özümü bir bütün olaraq qəbul edim, amma edə bilmirdim. Təsəvvür elə ki, dünən gecə qardaşınla söhbət edirsən, amma səhər öyrənirsən ki, bu heç sənin qardaşın deyil. Bəzi şeyləri qəbul etmək elə də asan olmur.
Bir neçə dəqiqə olar ki, balkona siqaret çəkmək üçün çıxmışdım və yuxarıdan ortayaşlı bir kişinin səsi eşidilirdi: "Həci, belə demə, mən yaxşı insanam, Allah adamıyam, pis işlərlə işim olmaz. Halal-haram bilən biriyəm, elə şeylər məndən uzaqdı..."
Bu cümlələri eşidəndə əvvəlcə məndə yazmaq istəyi yarandı. Sonra isə başımı yuxarı qaldıraraq, o telefonla danışan "Allah adamına" bir neçə kəlmə demək istədim.
Kimə gəlirsən, dümbələk? Məgər sən həqiqətən özünü "yaxşı insan" hesab edirsən? Sadiq, dürüst, yalandan uzaq. Yaxşı ata, yaxşı yoldaş, hə? Və insanlara onların həssas nöqtələrinə toxunaraq sikiş gəlməyi planlayırsan? Məgər həqiqətən sən heç google chrome'də gizli pəncərə açmamısan? Məgər həqiqətən history'ni heç silməmisən? Sənin history'in sənsən, özünsən. Onlar səni təşkil edir.
Deyə bilmədim, demədim, yazmağı tərcih etdim. Bax, biz buyuq. Hamımız eyni poxuq. Hər səhər özümüz üçün bir rol müəyyən edib onu oynuyuruq. Sadəcə kiminin performansı aşağı səviyyəlidir, kiminki isə oskarlıq. Yalnız axşamlar güzgüyə hər baxanda, əslində, bilirsən nə zibil olduğunu (əgər idraka sahibsənsə).
Bütün günü arsızca milli-mənəvi dəyərlərdən, ana haqqı-tanrı haqqıdır'dan, sevgidən, dürüstlükdən danışanlar, görən, həqiqətən heç utanıb yerə girirlər?
Gərək Michael Haneke, "Caché" filmindəki kimi sakit, düzgün həyatımıza kamera tutsun da mı, biz, bu sakit, düzgün həyatımızın arxasındakı kirlilikləri, natamamlıqları, vicdansızlıqları görə bilək?
içi mən qarışıq, hamımız saxtakar, əclaf, nanəcib varlıqlarıq. Baxmayın buradakı rollarımıza.
Sartr'ı tanımamış, özümü dünyanın mərkəzində hiss edirdim. Bir gün mənə isbat etmişdi ki, mən heçkiməm.
Mən yalnız bütün günü burada və sosial həyatda artistlik etməyi bacarıram. Mən yalnız içi boş cümlələr yazmağı bacarıram. Mən ortalama bir ömür çərçivəsində təbiətə yalnız 5 ton nəcis bəxş edirəm. Mən heçkiməm, heçkim...
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var.
Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
157. savaşa, savaşın hər cürünə nifrət edirəm. təkcə nifrət deyil, qorxu da var.
bu günə qədər 500-dən çox ölü ilə işləmiş (görən), kimisinin başının yerində olmadığını, kiminin ürəyinin parçalandığını, kiminin ayaqlarının necə həşəmlədiklərini, ya da qeyrət üzərində olan şeylər, yaxud az yaşlı uşağa təcavüz edənə cəza üsulu olaraq "şampan" metodu görən şəxs deyir...
savaşdan qorxduğunu, insanın ölüsünü gördükdə necə məhv olduğunuzu izah edə bilməyən birisi deyir. savaş çox qəhbə şeydir. hər cürü. qorxunc, qanlı, alçaqca.
tippi ekspertizada işləyəndə insanların necə fəryad etdiyini gördükdə ürəyim parçalanırdı. anaların balaları üçün necə fəryad etdiyini. oğul qəhbənin dal ayağı, amma ana dünyalar mələyi. öz balası üçün necə ağlayır, son oğlu üçün, ilk oğlu üçün. ilk vaxtlar dözə bilməyib, başlayırdım evdə ağlamağa. sonralar siqaretə, daha sonra vecimə almadan işləməyə alışdım. ancaq analar... o mələklərin fəryadı əsla dəyişmirdi, o yazıqların...
19 yaşıma qədər "qaqa" olaraq dolaşan tip idim, yəni savaş üçün can atan, "əsas vətəndir" fikrini qəti şəkildə müdafiə edən, ləqəbi gənc olsa da, beyni uşaq ağlında olan bir şəxs. kimdir bu qaqalar onu deyim:
məhəllələrdə duran qaqaşlara deyilir, qıraqda bikar, hər kəsə ilişən, siqaret aludəçisi (bunlar yaxşı qaqalardır) bir də narkotik aludəçiləri var ki, gecə vaxtı qarşılaşmaq istəməyəcəyiniz tipdir. yox, axırıncı cümlə həqiqəti əks etdirmir. çünki şey çəkən birisi onsuz o başla dünyanı qozlaya bilmir. bıçaq əlində olsa, təhlükəlidir. yoxsa bir yumruğa da aşa biləcək tipdir.
bəs heç fikirləşirsiniz ki, niyə görə onlar elədir? deyim sizə:
zəif iradə, güc üçün orqazm olan beyin. 19 yaşa qədər mən də o tip olduğum üçün gerçəklərdir bunlar. birisinin səndən qorxduğunu görmək, "pul ver ala!" dedikdə "əsas mənə heç nə olmasın" məntiqində olan yazıq uşağı, sinəsindən tutduqda ürək döyüntüləri dovşan ürəyitək döyünən şəxsləri gördükcə özündəki o əvəzsiz gücü görüb heyran olursan. artıq bir çmon, bir pul qaynağın *
mənim vaxtımda şirvan idi
, siqaret pulu, kibritin. başqa nə istəyəsən ki?
bunların kökündə nə dayanır? təhsil? güc istəyi? kasıblıq? istədiyin həyatı yaşaya bilməmək? hə, bir baxıma hərəsindən bir az dayanır, ancaq əsas şeylər: qayğı görə bilməmək və zəif iradədəndir.
özüm də narkotik aludəçisi idim. düzü, bir anlıq radikal qərarla "hə, səndə də güc var, rauf", "tək həyat bundan ibarət deyil" sözlərindən sonra çətin də olsa, dost yardımlarıyla, ətraf mühiti dəyişdirmək sayəsində (köçmüşdük) bunları rahatca buraxdım. artıq aludəçiliyi buraxdıqdan sonra, universitet də az da olsa, dünyagörüşü qatır, aldığım kitabları oxuyurdum. onda görürdüm ki, təkcə aludəçiliyi buraxmamışam. həmçinin "qaqalığı", küt düşüncəni də buraxmışdım. ən əsası 90-larda savaş eşqiylə ölən uşaq, necə oldusa, dəyişim keçirirdi. artıq savaşın murdarlığını anlayır, savaşdan da çox qorxurdu.
tibbi ekspertiza məni daha çox dəyişdirirdi. bəli, bəlkə də, savaşda ölənlər şəhid adı qazanır, ancaq tibbi ekspertizaya gələnlərin əksəriyəti kiminsə uşağı idi pox yoluna ölür, dəm qazı zəhərlənməsi və s. ancaq indi əsas məsələ pox yoluna ölənlərdir. nəşin üzərində araşdırmalar aparılır, daha sonra isə prosedurlara uyğun olaraq nəş verilir ailəsinə. arada maraqlanırdım. baxırsan ki, kasıb ailə, kasıb uşaq gedir qoşulur o yola. deməli, maddiyyatın da önəmi çoxdur. savaşlar zamanı yaranan maddiyyat necə? hal-hazırda koronavirus zamanı görünən sıxıntı heç nədir. danışırdılar evdə. düzü, mən savaş sonrası halını yaşayırdım. iqtisadi problemlər və s. ancaq əsası yenə də başa dönür. fəryad çəkən analar. yetim qalan uşaqlar, ac qalan yoxsullar.
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var.
Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
158. sevgili günlük, mülki həyata geri dönüşüm şərəfilə sənə bir iki kəlmə yazacam.
əsgərlik çətin keçdi amma dostlar, yoldaşlar qazandım, ən azından telefonun kontaktına əlavə etməyə adamlar tapıldı axır ki. ilk dəfə olaraq asosiallığa zidd gedərək 4-5 nəfərə restorana getdik, hətta biraz da içdim (ilk dəfə spirtli içki qəbul etdim). amma deyim ki, bu dostluqlar uzun sürməyəcək kimi görünür çünki danışmağa bir şey tapa bilmirəm, çox zaman səssiz qalanda da həmin qrupdan xaric olunursan yavaş yavaş. görünür heç vaxt dost tanışım olmayacaq daimi.
digər tərəfdən qarşı cinslə əlaqə imkanlarım həmişəki kimi sıfır olaraq qalır. özgüvənsizlik davam edir. köhnə qız tanışım vardı unidən əlaqə yaratmaq istədim amma sonra düşündüm ki, deyəcək əsgərlikdən gəlib "yanıxdı". ona görə "r"ya atdım. əşi günlük yazılası çox şey var amma mən gedirəm bir iki film izləyib sonra da gələcək barədə düşünməyə. salamat qal canım günlük.
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var.
Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
159. olduqca yorğun hiss edirəm. Bədənimin hər bir hüceyrəsinə kimi yorğun. Ara-sıra yalnız qalmaq, özünlə baş-başa qalmağın nə qədər zəruri bir ehtiyac olduğunu bu günlərdə başa düşürəm. istədiyini etmək məsələn, hal-hazırda canın istəyir deyə durub küçəyə çıxa bilirsənsə, nəinki küçə, adicə hamama girib yarım saat suyun altında dayana bilirsənsə, 10 dəqiqə oturub çay içə içə günün xəbərlərini izləyə bilirsənsə bunun özü belə çox böyük bir hədiyyədir. Bir gün olmayacaq heç biri.
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var.
Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
160. Uzun müddətdir bu haqda düşünmürdüm indi təsadüfən şəklini gördüm və xurşudla keçirdiyimiz son günümüzü xatırladım. Son olduğu bilmirdim, sözlük. Son idi...
xurşudla allah haqqında danışdıq. Çox istədiyi üçün ona dua etməyi öyrətdim. və ilk etdiyi duası müəssisədə keçirəcəyimiz 8 mart tədbirinin ləğv edilməsi oldu.
bunu ağlaya- ağlaya istəyirdi allahdan.
Bir ay əvvəldən tədbir üçün hazırlıqlar başlamışdı, uşaqlar anaları üçün şeirlər və mahnılar öyrənmişdi. Çox nizamlı uşaq olduğu üçün ana mahnısını xurşud oxuyacaqdı. Anası olmasa da...
Tədbirə xurşudun xalası gələcəkdi. Xurşudu son dəfə tədbirdən iki gün əvvəl gördüm, tədbirə əvvəlki kimi həvəsli deyildi, məşqlərdə ağlayır, daha mahnını oxumaq istəmirdi. Hətta həmin gün günorta yuxudan da ağlaya-ağlaya oyandı. Yemək otağında danışmaq üçün fürsətimiz oldu, niyə belə etdiyini soruşdum. Artıq tədbirin keçirilməsini istəmədiyini dedi. səbəbini soruşdum. ona baxan xalasının bu tədbirə gələ bilməyəcəyini dedi. "xalamın öz qızının tədbiri var ora gedəcək. bura gəlmək istəmirəm, buradakı uşaqları görmək istəmirəm, hamının anası gələcək mən tək qalmaq istəmirəm. bu tədbir olmasın heçkimin anası gəlməsin. Axı allah hər şeyi edə bilər demişdiniz. Mən dua edəcəm, tədbir olmasın deyə" deyib ağlayırdı. çox pis olmuşdum. ona başa saldım ki, çox zəhmət çəkib hazırlaşıblar bu tədbirə, tədbirdə xurşud baş roldadır; aparıcıdır. hərşey maraqlı olacacaq, hamı onu izləyəcəkdi, həm də mən orda olacağam. Yenə də razılaşmırdı.
tədbir 4 mart günü üçün planlanmışdı və xurşud bu duanı 2 martda edirdi. Tədbir üçün dekor şirkəti ilə danışılmış, böyük zalda dekorlar qurulmuşdu, rutin olaraq canlı musiqi ilə məşqlər edilirdi. Analar üçün kağızdan güllər belə hazır idi. Tədbir çox önəmliydi, çox.
Xurşud ilk duasında bunu istəməməliydi. ilk duasının qəbul olması ona kömək olacaqdı, güc verəcəkdi. Yalnız olmadığını düşünəcəkdi. Hər zaman sığınacağı, qəlbən inandığı allahı onu yanıltmayacaqdı.
evə gəldim çox pis olmuşdum içdən-içə xurşudun ilk duasının qəbul olması üçün yalvarırdım. və düşünürdüm bəlkə xalası ilə danışım gəlsin tədbirə. çünki tədbir ləğv olunmayacaq və onun duası qəbul olmayacaqdı. bir neçə saat sonra virus səbəbi ilə təhsil müəssisələrinin işinə ara verildi. düşünürəm ki, bu xəbərə içdən-içə eyni səbəbdən sevinən iki nəfər idik- xurşud və mən. Dualarımız qəbul olmuşdu amma bu bizi həm birləşdirən, həm də əbədi ayıran dua olacaqdı...
O gündən sonra bir də görmədim onu, bir də görməyəcəm. Amma içimdə ona və qırıq qanadlarına olab sevgimi həmişə saxlayacam.
Xurşud, bir gün qarşılaşmağımız üçün dua edəcəm, əgər sən də etsən qarşılaşacağıq. Mən indi buna qəlbən inanıram...
)