sözaltı günlük
| sözaltı1,563,536 | 1293 | 6685
əjdahalar googlla
ritamita
timidus
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
bəzi günlər başımda
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Salam günlük. Yenə pis gün dostu olaraq sən yanımdasan. Bu bir həftə içində başıma gəlməyən qalmadı. Hər günə pozitiv başlamağa çalışıb hər gün sonunda özümü balkonda siqaretlə tutmaqdan sıxıldığım üçün yazıram. Hər şeyin bu qədər pis, bu qədər ədalətsizcəsinə olmasına yanıram. Mən özümə gözəl bir həyat inşa etmək üçün nifrət etdiyim işdə günümün yarısını keçirərkən, bu iş mənim qarantiyamdı deyib "dişimlə-dırnağımla" çabalarkən, ətrafımda heç bir şey etmədən bəzi kiçik səbəblərə görə yaxşı yaşayan insanları gördükcə bezirəm. Bu gün məhkəmədən kağız gəldi və azərbaycan hökümətinin geri deportasiyamı tələb etdiyini öyrəndim. Və qəbul edilmə ehtimalı da oluqca yüksək görünür. Heç nəyə yox, sadəcə burda keçirdiyim 6 il ərzində yaşadığım travmatik dərəcəyə qədər gedən problemlərə heyfislənirəm. Bəlkə belə bitməyəcək. Mən yenə əlimdən nə gəlirsə edəcəm, yenə günümün tamamını dokumentlərimi ordan-bura, burdan-ora daşımağa davam edəcəm. Amma günün sonunda qalib mən olacam. Buna inancım tamdı. Lakin dünyanın g*t deşiyi olan qambiyadan yada müharibə var deyə bura gəlib 2 ay içində iqamətgah icazəsi alan ukraynalıları gördükcə öz həyatıma nifrət edirəm. Bəlkə də bu yaşda yaşadığım çətinliklər gələcəyim üçün daha güclü bir təməl atmağıma kömək olur amma mən bu yaşda bunları yaşamaq və yada ki, düşünmək istəməzdim.
Nəysə sözlük, dinlədiyin üçün yenə təşəkkür edirəm. Növbəti görüşədək!
Not: bu entry "azərbaycana nifrət etmə səbəbləri" başlığına da yazıla bilərdi.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yenə görüşdük günlük. Uzun zaman keçməməsinə baxmayaraq bu qısa zaman çərçivəsinə bir çox hadisə sıxışdırdım. Artıq fikirlərimi toparlayıb yazmaq getdikcə çətinləşir. Təxmini yarım saata yaxındır ki, telefona baxıb nə yazacağımı düşünməyə çalışıram. Beynimin içi kaosdu. O qədər çox şeyi fikirləşirəm ki, artıq yuxularımda belə görürəm...
Mən pis insan deyiləm!
Çöldən baxanda nə qədər qansız görünsəm belə mən özümü hələ də 6 yaşındaki nevanın sadəcə biraz daha “görmüş” versiyası kimi hiss edirəm. Gördüklərim məni çox dəyişdi, çox insan tərəfindən qəlbim qırıldı. Bəlkə məndə heç fərqinə varmadan bir çox insanın qəlbini qırdım. Amma günün sonunda bunu yaza bilirəmsə... deyə bilərəm ki, mən xətalarımdan dərs çıxartdım. Qəlbini istəməyərək qırdığım kim varsa hər birindən üzr istəyirəm!...
Zaman getdikçə dəyişir. insanların hədəfləri və istəkləri də, bu zaman axışına görə dəyişim göstərir. Yaşadığımız bu zəmanənin nə qədər pis olduğunu bildiyimizə görə deyə bilərik ki, insanlar da get gedə çirkəfləşir. Artıq güvənilə biləcək insan sayısı barmaqlarla sayılmaya gərək qalmayacaq qədər azdı. Bəzilərinin həyatında o belə yoxdur. (bax: neva)
Mən heç kimə güvənə bilmirəm. Güvən hissimi çox çox uzun illər əvvəl itirmişəm amma ətrafımda da mənim kimi insanların olduğunu gördükçə üzülürəm. Onlara güvən qaynağı olmağa, dost kimi hər zaman yanlarında olmağa çalışıram. Bir çox insan üçün hələ də eləyəm və bundan heç bir şəkildə rahatsız deyiləm. Amma insanlar çox qəribədir. Buna nə ad verə biləcəyimi düşünürəm lakin hələlik ağlıma gəlmir.
Yuxarıda qeyd etdiyim kimi, bir çox insanın yanında oldum/olmağa davam edirəm və bunları təmənnasız bir şəkildə olur. Mənim yanında olduğum insanlardan heç bir gözləntim yoxdur. Günün sonunda mən tək qalsam mənim yanımda olmaya da bilər. Məni heç incitməz. Amma içtə ki o duyğu var ha. Bax ona qarşı gələ bilmirəm artıq. Bura qədər söhbəti bu qədər uzatmağımın səbəbidə mövzunu tam anlada bilmək idi. insanlar bəzən başqa insanları bir ağac budağı kimi işlədə bilirlər. Yıxıldığı an o budağa tutunub ayağa qalxır sonra isə o budağı orda buraxmaq yerinə onu qırıb başqa ağacdan meyvə düşürür. bu da yetmir, onunla torpaq qazıb qurd çıxardıqdan sonra budağa sarmaşıq bağlayıb qarmağa çevirir və balıq tutur. Günün sonunda da onu yandırıb isinməyə çalışır. insanlar çox eqoistdir. Bəli, deyəsən yuxarıda ağlıma gəlməyən ad, fikirlərimi açıqca dilə gətirdikdən sonra özlüyündən ortaya çıxdı.
Eqoist!
insanlar eqoist və doyumsuzdur. Ruhunu sömürdükcə sömürür və bundan heç bir şəkildə rahatsız olmurlar. Mən hələ də insanlara qarşı yaxşı olmağa çalışıram amma hələ də bir budaqdan daha çoxu ola bilməmişəm. O budaqların bir gün tomurcuqlanması diləyi ilə...
Entry'nin yazıldığı məkan:
Background mahnım:
(youtube: 
)
)Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
bir həftə öncə 1 il öncə başını buraxıb, 10 gün öncə təzədən başlamağa çalışdığım bir yola girdim. bu gecə oturub sabah neyləyəcəyimi necə düşünməyəcəyimi qara-qara düşünərkən gələn mesaj səsi mənim diksindirdi. prosda telefonun səsi açıq qalıbmış. bura qədərki ayrıntıların da təbii ki heç bir önəmi yoxdur.
bir gün oturub bunları oxuyub-oxumayacağından o qədər əminəm ki, hətta yəqin ki, bunların adını tutmayacağımdan, ya da kimsənin bir pox anlamayacağından əmin olduğum qədər heç öz götümdən əmin deyiləm.
mən hər gecə səni öldürdükcə səhər durub qabağıma çıxmağından o qədər qorxurdum ki, qaçıb gizlənməyə çalışırdım. sənə dair hər şey məni heç olmadığı qədər qorxudurdu. şəkilləri silməyə çalışdım, əlinin üstündəki ləkənin kordinatlarını unutmağa çalışdım. gecəsində içib qapından özüm özümü sürüdüm. hamısını da sənə dair ən kiçik bir düşüncəni belə unutmaq, basdırmaq üçün elədim.
bu yazı bir sevgi yarası konteksində deyil, yanlış anlaşılmasın. ya da anlaşılsın, zərrə zikimdə deyil. bu dəq bu klaviaturaya basan barmaqların bütün sinir ucluqlarındakı əsəb, kin və üzüntü oxa dönüşüb gözlərimdən çölə fışqırmağa çalışır. əsəblərim o qədər gərilib ki. nifrətimin həddi-hesabı yoxdur. bilmədiyim, görmədiyim bir şeyin dalınca qaçarkən birdən birə heç olmadıq yerdə, dizləri üstünə çöküb, başım əllərimin arasında tapdım özümü. mən ölə bilmədim, yoldaşlar. biri məni öldürsün. basdırılmağı, özümü deşməyi çox istəyərdim. yaralarım sümüyümü keçib iliyimə dirəndi, tonla maddələr çıxdı bədənimdən, səni öldürməyi çox istədim, amma bacara bilmədim. bir unutqanlığın səbəbiyyət verdiyi şeylər deyildi bunlar. ya da unutqan olmamanın. hər nə isə.
nəyin nəyi de fakto olaraq tanımladığını hələ də tam anlamı ilə anlamış deyiləm. de yureni kim doğdu, ulan yuri qaqarin?! hamıya söz verdim, içməməyə dair, ama heç ipləmədim. ipləyə bilmədim çünki, unutdum. hər şeyi unuduram, bu unutqanlıq hardan gəlir də, heç bir yerə getmir, nə bir nöqtəyə çata bilir, dayanmır.
entrini də bitirə bilmirəm. axır vaxtlar dəxlili-dəxlisiz o qədər dəyişikliklər olub ki, bu məni çox çıxılmaz bir vəziyyətə salıb. əvvəllər bu mənə ləzət edirdi, indi sadəcə acı verir. hələ ki. bir yerdə durub "we did it!" deyə bağırasım var, amma hələ hər şeyin başındayam.
insan niyə bütün bunlara rəğmən irəliləmək məcburiyyətindədir? yenə həmişəki kimi gəlirik muck system olaylarına. amma heç bir şey bu qədər qarmaşıq və bəsit deyil. bəsit düşüncəni kəşf eləməliyik ki, bir nöqtəyə qədər kəşf elədiyimi düşünürdüm. hər şey e-z, p-z kimi gəlirdi. indi isə minlərlə ruh halının, öz poxlarından xəbəri olan-olmayan şəxsiyyətlərin arasında sıxışıb qalmış, incə bir şərəfsiz kimi hiss edirəm. çox pisəm.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Durub qulaq asıb tanış olmadığım üçün çox peşmanam. Həm çox yorğun idim, həm də yanımda başqa uşaqlar da var idi (başqa dandik səbəblər də var idi deyə bilməyəcəyim), yaxşı musiqini qiymətləndirməyən.
Hər nəysə azərbaycanda bu cür musiqiçilərin olmağı sevindirir, tanınmamağı kədərləndirir. Eşidib bilən, görən varsa yazsın. Ümid eliyirəm sabah da bu tərəflərdə çalarlar
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Sözlükdə aktiv olduğum bütün vaxtları xatrlıyıram * get-gəllərim , heç birində normal dövrlərdə deyilmişəm. Hər dəfəsində hansısa fikir yuxuya həsrət qoyub. Heç nə olmamış kimi davranmağa çalışıb boğulduğum günlərdə olmuşam buralarda.
Yenə bura gəldim amma bu gəliş biraz fərqlidir. Daha böyük dərdlə gəldim bu səfər. Qəbullana bilmədiyim bir dərdlə.
Onsuz da o qədər də geniş olmayan dost çevrəm gündən günə azalır. Bu başlığa bir dəfə rəfiqəmin evləndiyi üçün içimi tökmüşdüm. Evləndi getdi və həyatı necədi heç bir fikrim yoxdur.
Bu hala düşəcəyini görsə idi keçmişdəki mən məncə o entrini yazmadan öncə iki dəfə düşünərdi.
12 gün əvvəl yaxın dostumu itirdim. Qəbullanmağı istəmirəm bunu. inanmağım gəlmir. Eləbilirəm yenə nəsə şit zarafat edir, mən ona əsəbləşəcəm ki narahat olduq sənə görə, o da yalandan yenə telefonum xarab idi ona görə mesajlara cvb verə bilmədim kimi bəhanələr uyduracaq. Nə hiss etdiyimi bilmirəm. Bunun zarafat olduğuna bəzən özümü o qədər inandırıram ki, gerçəkliyə qayıdanda ürəyim partlıyacaq kimi olur. Başımın içində dayanmayan uğultu var. Anasının iki büklüm halı gözümün önündən getmir. Ağlamaqdan çökmüş gözləri, saatlar içində zəifləyən bədəni..
Bilmirəm günlük bu günləri necə geridə qoyacam bilmirəm. Necə normala dönəcəm bilmirəm. Həyatının ən gözəl günlərini torpağın altında keçirməsi ürəyimi sıxır. Yay yağışıarını görə bilmiyəcək. Bu payız biryerdə ola bilmiyəciyik. Bir də gülmüyəcək, bir də danışmayacaq, bir də dərd dinləməyəcək, dərdlənmiyəcək, bir də rəng qatmıyacaq həyata. Məzar daşı ilə söhbət o qədər də sarmır. Bəzən söhbətə başım qarışır, dünya ilə əlaqəmi kəsirəm mən də. Saatların necə keçdiyini bilmirəm. Tək istəyim var, kaş daha çox vaxtımız olardı. Daha çox xatirəmiz, yaşanmışlığımız olardı kaş.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
insanın içində nələrəsə qarşı çətin anlarda həmişə onu ayaqda saxlayan ümidi olur. Boş da olsa, özünü aldatsan belə o ümid sönsə, vəziyyət qəlizləşir. Bundan sonra insanı heçnə motivasiya etmir. Ölünü diriltmək kimi həmin ümidi bərpa etmək də çox çətin olur.
Nitşe zərdüşt belə buyurdu əsərində üst insan barədə danışanda araya əbədi qayıdış ideyasını yəqin ki buna görə soxmuşdu. Çünki heç nəyin mənası yoxdursa, niyə üst insan olum axı. Nitşe də bu suala "çünki öldükdən sonra yaşadığın həyatı sonsuz disk kimi yenidən yaşayacaqsan" kimi bir cavab vermişdi. ay nitşe, başına dönərəm, sənin dediyin ələ saldığın dinlərdən daha məntiqsizdir axı. Necə yəni yenə eyni həyatı bir də yaşayacam.
Bəlkə təməldə elə yaşa ki, yaşadığın həyatı bir də yaşamaq istəyəsən kimi bir ideya durur. Yenə də dinlərdə olduğu kimi bunda da cənnət (yenidən eyni şeyləri yaşamaq istəyəcəyin həyat) və cəhənnəm (yaşamağına peşman olacağın bir həyat) var. Çünki sən öz cənnətini/cəhənnəmini yaşamağa yenə gələcəksən. Bilmirəm, bu entrim fəlsəfi məktəb yaratmış bir filosofu səhv çıxarmaq üçün yazılmayıb, biraz problemlərim var sadəcə.
Dəyişmək iqtidarında olduğun problemlər və nə etsən də dəyişməyəcək problemlər olur. ikincinin varlığı səndən asılı deyil. Arada elələri də olur ki, onları dəyişə biləcəyini sanırsan, amma zaman ötdükcə onlar da ikinci sıraya keçir. Anadan olanda onlarla dünyaya gəlirsən, bəzən sonradan qazanılmışlar da olur.
Bir problem olanda boş-boş oturub nəsə etməməkdənsə, həmişə onu həll etməyə çalışmışam. Həmişə özümə əziyyət verib nələrisə düzəltməyə çalışmışam. Düzəltmişəm də amma müvəqqəti. Çünki dərində nəsə var. Tipik idmanla məşğul ol, özünü inkişaf etdir məsləhətləri də işləmir artıq. Nə qədər məşq edim, 90 kilo olmuşam uje. Problemi dərindən həll etməyəndə artıq idman etmək də, özünü inkişaf etdirmək də çox çətinləşir. Çünki problemlərinin bunlarla həll olunmayacağını çox yaxşı bilirsən. Mən özümü dərindən düzəltmək üçün də çox çalışmışam. Amma hər dəfəsində əlimi atdığım hər budaq qırılıb, daha da dərinə yıxılmışam. Buna görə həmişə içimdə olan ümid bir yerdən sonra sönməyə başlayıb. Yuxarıda dediyim ümid bax bu anda ölür. Çünki artıq nə etsən də o boşluğun dolmayacağını bilirsən. Hərdən də boşluğu doldurmağa çalışanda yara alıb əvvəlki vəziyyətinə daha pis şəkildə geri qayıdırsan. Bunu da yaşamışam. Yalnız deyiləm, amma çox vaxt yalnız hiss edirəm. Eyni söhbətləri etmək, eyni məkanlara getmək, iş yoldaşları ilə zarafat etmək bir yerdən sonra tətmin etmir heç. Əylənirsən, gülürsən amma bu da gecə başını yastığa qoyana qədər davam edir. Elə anlar olur ki, bunların hamısı çox boş gəlir.
Mən çətinliklə böyümüşəm, birinci kursda oxuyanda ümidim çox idi, çətinliyimin müvəqqəti olduğunu bilirdim. Bütün bu çətinliklərdən sonra rahat həyatım olacağına inanırdım. Bir sözlə xoşbəxt olacaqdım. indi rahat həyatım var, amma xoşbəxtəm mi...
Həmin illərdə işlədiyim yerdə iş yoldaşımın gündəlik kimi bir şeyini tapmışdım. Gündəlikdə 30 yaşında özünə yazdığı bu yazılar hələ də ağlımda qalıb: “Hər şeyə qadir olmadığımı bilirəm. Nələrisə dəyişmək də istəmirəm. Yoldaşım, iki övladım var, onlar üçün yaşayacam, istədiyim kimi ola bilmədim, amma yaxşı ata, yoldaş olacam.”
O vaxtı çox anlamasam da, ağlımda qalmışdı, amma indi həmin yazıları dərindən başa düşürəm. 30 yaşında artıq nə etsə də, bəzi şeyləri dəyişə bilməyəcəyini qəbullanmışdı, ki bu qəbullanma insanı biraz rahat hiss etdirir. Ən azından boş gözləntilərin olmur. Hər şeyin əvvəl-axır sonu var. Bəzi şeyləri qəbullanmalıyam.
Son vaxtlar ancaq bu sualı verirəm özümə “necə keçəcək bu ömür?” bu suala da cavab tapa bilmirəm. Geriyə baxanda bu həyatı yenə yaşamaq istəyirəm deyə biləcəm mi özümə
üzv ol