yazarların həyatdan çıxardığı dərslər
| anket172,153 | 189 | 861
əjdahalar googlla
keçən ayın ən bəyənilənləri - khael
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Amma mən kimdənsə nəsə umduğun halda nəsə etməməsindən danışmayacam. Zatən ağlı başında olan bir insan nəsə etməyən, heç soraqlaşmayan birinin "care etdiyini" düşünməz. Mən yalançı bir qayğı, narahatlıq şeysindən danışacam. Çox-çox uzun zaman öncədən fərqindəydim. Bu dəfə çox daha irimiqyaslı və müqayisəli şəkildə gördüm.
illər öncədən qəti bir qərar vermişdim ki, hər şeyi özbaşıma edib, özüm özümə tam yetəcək duruma gəlməliyəm və hər şeydən tam olmasa da, normal bir insana, özümə yetlik anlayışım olmalıdı. Silahlara tam hakim olmaqdan tutmuş mebel yığmağa, kritik anda qarşıdakını ən qısa yoldan necə zərərsizləşdirməkdən(öldürməkdən) tutmuş yaralanma/astma/ürəkgetmə/boyun sınması/intihar cəhdi və s zamanı ilkin tibbi yardıma, ağac calağından ev tikmək, çirkli suyu firtirləməyə, özünü ekstermal durumlardan çıxarmağa qədər ümumən hər şey. Hətta dəxlisiz haşiyə olsa da, arada dereklə ölkədə vətəndaş müharibəsi, zombi virusu, nüvə hücumu zamanı üçün planlarımızı maraqla oturub danışdığımız olub. Sözüm onda deyil. Sözüm ondadı ki, 15-16 yaşımda uje çatmışdı ki, ətrafdakı adi adamları, məndən zəhləsi gedənləri keçdim, heç mənə dəyər verdiyini, sevdiyini, xətrimi istədiyini deyən, orda-burda məni tərifləyən insanların böyük əksəriyyətinin bir sikimin başı olmayacağı fikrinə gəlmişdim deyə bu davranış üzə çıxdı. Bu gün oturub düşünəndə görürəm ki, yaxşı ki o qərarı vermişəm.
Bunu insan psixologiyasından anlayışı və ya ümumən həyat təcrübəsi olan yaşlı birindən soruşsan, o dəqiqə deyəcək. insanların qəti şəkildə sözlərinə yox, əməl və hərəkətlərinə baxmaq lazımdır. Ağzından bal damlayan o qədər adam var ki, eşidəndə adamın ürəyi açılır, deyirsən bu səninçün canını da verər. Amma əməldə bunu görə bilmirik. Əməldə görmək cəhənnəm, həmin insanlar özləri özlərini həqiqətən düz-əməlli, götlü-başlı insan kimi bilirlər və səni də inandırmağa çalışırlar ki, sən onlarçün qiymətlisən, üstəlik, borclu da çıxarırlar. Ona görə həmişə hamını özümdən uzaq tuturam, çətin vəziyyətdə olduğumu göstərmirəm. Zorla da olsa, gəzə bildiyim, nəfəs aldığım müddətcə kiminsə nəsə xeyri lazım deyil, özüm hər şeyi birtəhər həll edərəm, əsas odur vaxtımı, emerjimk, diqqətimi almasınlar, ziyanları dəyməsin. Qəza keçirəndə də eynisini elədim, amma alınmadı və düşünürəm ki, yaxşı ki də alınmadı, ətrafımı təmizləyib rahatladım.
Başda "irimiqyaslı müqayisə" dedim, ondan danışım. Hadisə olanda telefon yox idi üstümdə, özümü 3 gün sonra gecə bakıya çatdıra bildim. Gördüm uje vəziyyət "partdıyıb", bir ton mesaj, nə qədər zəng var. dostlarımdan biri* ümuməm bir çoxu heç nədən xəbərsiz şəkildə 1-2 dəfədən sonra "başı qarışıq olsa, ən azından açıb heç olmasa 'işim var' deyər" məntiqi ilə gündə 5 dəfə zəng edibmiş. Bu həmin insanlardandı ki, nəsə danışası olsam, elə ona danışaram, etibarlı adamdı. Ki, içimi tökmək də istəyirdim. Zəngini açan kimi yerimi öyrənib gəldi və ilk dediyi şey "gəl otur yemək ye, özüvə gəl, sonra danışarıq" idi. 300-400 mesaj vardı, baxa bilməyəcəkdim, dedim heç olmasa zəngləri açmağa çalışım. Bax o deyilən "action speaks" şeysini onda gördüm. Bu il çox sosial davranırdım, qaynayıb-qarışırdım, hamıya qarşı daha az məsafəli idim. Telefon əlimə keçənin səhəri günü zənglərə cavab verdikcə o qədər iyrəndim ki dost-tanışlarımdan, təzədən 3-5 adamla oturub-durub qalanlarını ancaq "təsadüfən rastlaşanda salamlaşarıq", "görəndə özüvü görməməzliyə vur" şeysinə qayıtdım. Təsəvvür elə, əksəriyyətinin tipik "necəsən?" sualından sonra ilk soruşduğu şey "harda oldu? Necə oldu? Neçəylə gedirdin? Nə qədər xərcin çıxdı? Nə maşını idi?" kimisindən gijdıllağskiy şeylər idi. Heç bir qram nəsə də ummurdum heç birindən; məndən olsa, heç qoymazdım kimsə nəsə bilsin. Amma day adama deyərlər, rast ki xəbərin var, rast ki "narahat olmusan", ə sikim sortunu, heç olmasa, götlü-başlı hərəkət elə. ilk 2-3 dəfə sakitcə yola verdim ki, hörmətsizlik olmasın, ən azından itirib-axtarır. Sonra həmin o həqiqətən narahat olub axtaran adamlarla danışanda, "hardasan? Bir yerinə bir şey olmayıb? Nə edəcəksən? Vaxt de, gəlim dəyim" eşidəndə danq elədi, dedim ala sikim elə itirib-axtarmağı, mən siklərimə deyiləm e, gijdıllağlar axşam çay içəndə, ya podruqalarıyla oturanda söhbət eləməyə material axtarır. Ondan sonra neçə adamı qız-oğlan ayırmadan birbaş söydüm ki, "sikdir başımdan, heç hənanın yeridi?". Demirəm soruşmamalı idilər, məsələ niyyət və nəyi önəmsədiyindi.
Hələ 2-3 nəfər vardı, bildiyin siklərinə olmadan mırta söhbət eləməyə başladılar ki, mən bunları dindirim, bunlar da yayı necə keçirdiklərindən, harda nə etdiklərindən danışsınlar. Bakıda olmayan, lap olsa belə bəzi səbəblərdən yanıma gələ bilməyən, gəlsə belə həqiqətən edəcək nəyisə olmayan adamların "danış, bir az söhbət edək, əlimdən sadəcə bu gəlir. sənin də başın qarışsın, canın sıxılmasın təkcənə" deyib elədiyi söhbətlərdən deyildi e. Bildiyin "hmm, demək elə şey olub. Anyway. Mən də filan-filan şeylər elədim, filan yerləri gəzdim" modunda öz kayflarında idilər, umurlar ki, oturum o vəziyyətdə onlara qulaq asım, dindirim. * hər cürə ləyaxsız gijdıllağı var da ətağa
Həmin ərəfədə ən çox iyrəndiyim və inanılamaz dərəcədə qeyri-səmimi gələn ifadə də soraqlaşanda "nəsə lazım olsa, de" tipli şeylər idi. Əslində, gözəl ifadədi, amma yerində olanda. Nə bilim, görərsən ki, dostun-tanışın sıxıntılı ruh halındadı, soruşursan. cavab verməz, hə, onda yanında olduğunu bildirmək üçün deyərsən ki, "nəsə olsa, burdayam, çəkinmə", çünki bilmirsən durumu. Amma misalçün, təsəvvür elə ki, yolda gedirsən, yıxılıb ayağını qırırsan ya nə bilim, qolun-qılçan əzilir və dostun həmin moment sənə deyir ki: "allah şəfa versin, nəsə lazımdırsa, de". Qəribə və debilcə deyil? Səncə, o insan bilmir ki, o vəziyyətdə nə etmək lazımdır? Təsəvür elə, "heç nə lazım deyil" deyirsən və o insan da üzün çevirib çıxıb gedir və bir də səndən xəbər bilmir. Bax eyni o durum idi. Yazıb soraqlaşır, hər detalı öyrənir, bilir ki, tək qalırsan, bəzi səbəblərdən dolayı ailəyə xəbər verə bilmirsən, ölüvay vəziyyətdəsən - uzanmaqdan başqa heç nə etmək olmaz, hərəkət etmək üçün ağrıkəsici vurursan, hər şeyi məcburən özün eləməlisən: həkim tapmalısan, yanına getməlisən, dərman almalısan, evi yığışdırmalısan, yemək bişirməlisən, alış-veriş etməlisən və s. Bunları öyrənəndən sonra o ifadəni eşidəndə, allah haqqı adamın üzü gəlmir deməyə ki, "hə, filan şeyi etmək lazımdır, edə bilərsən?". Səmimi və içdən bir qayğı, diqqət bütün bu detalları öyrənəndən sonra "yat dincəl", "özünə çox əziyyət vermə", "istirahət elə", ya da "nəsə lazım olsa, denən" deyildi, "evə nə almaq lazımdırsa, yaz mənə. işdən çıxanda alıb gətirəcəm", "mən də bir soraqlaşacam görüm məsləhətli həkim varmı", "evə nə vaxt gedəcəksən? yemək gətirəcəm səninçün", "icazə ver, axşam gəlim sənlə qalım" idi. Zatən kritik günlər xaric əksəriyyətini qəbul etmədim, heç vaxt kiməsə yük olmaq istəməmişəm, canım çıxa-çıxa hər şeyi özüm elədim. Vaxtilə o dediyim qərarı sırf elə bu günlərimçün vermişdim. Ancaq həmin durumda o eforu görmək, həqiqətən kimlərinsə yanında olduğunu bilmək, hiss eləmək özü belə adama bir güc verirdi. Elə sözlüyün özündə bir yazar vardı* adı qalsın hələlik , "desəm, etməyəcək onsuz da, elə adam deyil. yaxşısı ağız açmayım, kənardan adam taparam" deyə düşünürdüm, qaqaş özü təklif elədi ki "istəsən, səninçün filan şeyi edə bilərəm".
Ya misalçün, eləcə "allah şəfa versin, çox danışıb yormaq istəmirəm, istədim bir xəbər bilim" deyənlər. Ətağa, onlar mənə bu tiplərdən qat-qat daha çox doğma və səmimi hiss etdirdi. Ən azından sırf "ponyatka" xətrinə etdiklərini açıqca bildirdilər, yoxsa yalandan can yandırırmış kimi görünüb, yorğun adamı bir az da yormadılar. (ki, bunu deyən bir neçə adama sırf yoxlamaq üçün dediyim şeylər də oldu, amma "üzrlü say, işdən vaxt qalmır" kimisindən şeylər eşitdim).
işin əsli, heç kim debil deyil, kim hansı durumda nə edəcəyini, ya da nə etməyəcəyini çox yaxşı bilir, sadəcə etmək istəmir. Yeri gəlsə, nə etməməli olduğunu da yaxşı bilir. Məndə ikrah hissi yaradan şey bu deyil əslində, bu adamların sanki veclərinəymiş kimi danışmağı və sonra da səni pis görməyə başlayıb borclu çıxarmaqlarıdı. Zatən bu 3 ayda "nəsə lazım olsa denən" tipli 50-60 nəfər adamdan sadəcə 3 nəfər oldu ki, təzədən yazıb hal-əhval soruşdu və bir az toparlanan kimi də gedib görüşüb çox sağ ol dedim.
Artıq yavaş-yavaş düzəlirəm, rasxodları qarşılayım deyə part-time işə də gedirəm, arada bir şəhərdə gəzirəm ki, başım açılışsın. Neçəsi görüşmək üçün yazır, cavab vermirəm ki, açılsınlar başımdan. uşaqlar deyir ki, indi də orda-burda "qoz qoymur" "adam saymır" kimisindən şeylər danışırlar. Dərinə getsək, nəticədə belə davranan ətrafımda olan qeyd-şərtsiz hamıya çətin durumda olduqlarını görəndə heç mənə ağız belə açmadan kömək eləmişəm, yeri gəlib gecəni səhərə kimi oyaq qalmışam, maddi, mənəvi hər cürə dəstək göstərmişəm. Və bunları da qətiyyən üzlərinə vurmaq, borc kimi etməmişəm. Sadəcə xarakterim budu. Fərqi nədi dostundu, tanışındı, ya yoldan keçən biri - kor deyilsən də, nəyə ehtiyacı olduğunu görürsənsə, istəyəcəyini gözləmədən əlindən gələni elə getsin. Zatən üz-üzə gələndə türklər demiş, nəsə ima etsələr, itin götünə soxub çıxarmayacam. Hətta "sən filan vaxtı mənə filan şeyi eləmişdin, mən də səninçün nəsə etmək istəyirəm" deyən adamlar vardı, ətağa, deməsələr, bütünlüklə yadımdan çıxmışdı ki, mən haçansa elə şey eləmişəm.
Hələ bunlar cəhənnəm e, biri vardı, zəng eləyib cani-könüldən isti şəkildə danışdı. Səhəri günü də yazanda mehribancasına danışdıq, axırda çətin vəziyyətdə olduğunu deyib borc istədi. Qəsdən "yoxdu" dedim, o qədər xərc arasında yenə də ayırdım 200 manatı qoydum qırağa ki, əgər bir də hal-əhvalımı tutsa, borc saymadan birbaşa verəcəm pulu. Hələ də yazmayıb* :d .
Bütün bunların heç biri təsir eləmədi, tək birindəm başqa. Yaxın dostlarımdan birinə ağız açanda "işdən vaxtım olmayacaq. Həm də qripəm, heç yaxşı hiss eləmirəm" dedi, anlayışla qarşıladım* Halbuki həmin gün o çətinə düşsəydi, mən 2 əlim qanda olsa, yenə də durub gedərdim köməyinə, o dərəcədə yaxın olmuşuq . sonra dayım oğlu ss atdı ki, həmin axşam pivə storisi qoyub. Bildiyin şərəf, kişiliyinə qədər ağzımdan çıxanı deyib sikdir elədim. 2 aydı hər 2-3 gündən bir yazıb ara düzəltməyə çalışır. Təsəvvür elə, dalaşıb yollarımız ayrılan, "bir də birlikdə olmayacağıq* hələ də bu fikirdəyəm " deyib keçən il aylar uzunu qruz çəkdiyim qız bakıya 2 günlük gəlməyinə baxmayaraq bir yol tapıb gəldi ziyarət elədi, münasibətimizi bərpa etməkçün çalışdı, o soxasoxda bütün axşamı mənlə qalmaq istədi, amma 9-6 işləyən yaxın dostum 2 gün ərzində 15 dəqiqəlik vaxt tapmadı...
Nəm əşşi. Uzun sözün qısası, o başdakı videoda deyildiyi kimi, "it's simple. when people actually care, they Actually try".
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
birinə danışanda alınmır bu planlar, ters gedən bir şey olanda özünəinam da itirirsən. Sadece içinde saxla və işini görməyə davam elə. Çox danışanı çox s*kərlər.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
və həqiqətən yaxşı ilə pis var. haha, əlbətdə var. "hər şey ola bilər" dünyasıdı, "olacaq/olan hər şey okaydi" dünyası deyil. nəticələr, reaksiyalar, dəyişimlər, çevrilmələr və s. bunlar olmalıdır, olacaqlar da.
üzv ol