1. 1962-cı il doğumlu kanadalı psixoloqiya professoru. fikirləri çox da üst-üstə düşməsə də, sam harris kimi tənqidi fikirlərinə görə tanınır. söhbətlərinə qulaq asmağı hamıya məsləhət görürəm. razılaşmadığım tərəfləri çox olsa da, bir söhbətinə ələ aldığı man-child (kişi-uşaq?) mövzusu diqqətimi çox çəkdi.
əvvəllər də bu barədə çox düşünmüşəm. anam həmişə deyərdi ki, sən rahat yoğrula bilən bir xəmirsən, səndən hər şey düzəltmək olar. analar öz oğullarını şişirdir təbii ki, ancaq məncə çoxlarımız buna inanırıq. baş vuracağımız istənilən sahədə çox yaxşı bir mütəxəssis olma potensialını hər gənc insan hiss edir məncə. insan hər tərəfli olacağı illuziyasına qapılır, xoşbəxt, uğurlu bir gələcək qaçınılmazmış kimi gəlir. bir növ tanrı kimi hiss edir özünü, hər şeyin tanrısı, hər şeyə çevrilmə haqqı və gücü olan bir tanrı. hər şeyə çevrilmə potensialına sahib olmağın çox böyük cəzası və ya qiyməti var: əslində heç nə olmamaq. hər şeyə çevrilə bilmə potensialınız qoruyursunuz, ancaq nə qədər ki, bu potensial sizdədir heç nə deyilsiniz. jordan müəllim deyir ki, gec-tez könüllü ya da könülsüz qərar verməli, qurban verməli olacaqsınız. xəyallarınızın və planlarınızın sadəcə bir hissəsinə fokuslanıb, digərlərini qurban verməli olacaqsınız. verdiyiniz qurbanın sayəsində bir və ya bir neçə sahədə mütəxəssisləşib nəyəsə çevrilirsiniz. nəticədə hər şeyə çevrilmə potensialınızı itirirsiniz, onu qurban verirsiniz. bunu könüllü etsəniz ağır olacaq, ancaq bununla barışacaqsınız və yetkin şüura sahib olacaqsınız. ancaq etməsəniz, bir gün sizi çox pis vuracaq və məcburən qurban verməli olacaqsınız. nə qədər tez qərar verilsə o qədər yaxşıdır. 25 yaşlı heçnə heç kimə qəribə gəlmir, deyərlər hələ cavandır vaxtı var. 30-35 yaşlı heçnəyə heç kim anlayış göstərmir artıq.
insan hər şeyə çevrilmə potensialını hiss etdikcə böyümək, yetişkin olmaq istəmir. professor burda peter pan nağılını misal çəkir, başqa adla: (baxma: the boy who wouldn’t grow up). və iddia edir ki, peterin ikinci adının pan olması heç də təsadüfi deyil, pan yunanca hər şey deməkdir. hər şeyin tanırısı.
2. Adı fə fəlsəfəsi kitabımın səhifələrinə yazılı olan iki il əvvəl depressiv və yalnız bir qış gecəsi romanın sonlarına doğru kəşf etdiyim həm kitabdakı həm beynimdəki intihar prossesinə əks formada təsir etmiş yaşayan tanrı(lardan).
Yayınlanmamış müsahibəmdə adı 'fəlsəfə və psixolgiya müəllimim' olaraq keçsədə sonradan ilk üç electronik musiqimdə ən azından səsini istifadə etməyə müvəffəq oldumsa da məndən 4 saat aralıdakı new york leksiyasına sırf özümü sort out edə bilmədiyim üçün 'low on Conscientiousness' səbəbiylə gedə bilmədiyim qərb yetirməsi mardukun taimatdan aldığı üç başlı əjdahası.
isa'nın yirmi birinci əsrdəki oğlu haqqda Piyan başla haqqındakı bir sözlük dolusu tanımlamalarımı yaza bilməsəm də həmin üç trackdan üçüncüsünü paylaşa bilərəm: https://youtu.be/tHmuOmcXy2A
4. zizekle olan debata hazirliqsiz gelib ele bil. utandirdi bizi.
hegeleteryan zizek <3
"tell me what is post modern neo-marxism?its not a rhitorical question to politely say - youre an idiot you dont know what youre talking about. so give me an answer"
mayda budapeste gelir, bilet 120 eurodu. her seyden pul qirirlar vallah
6. son debatdan sonra zizeklə əslində bir çox sahədə həmfikir olduğu sübut olunmuş kanadalı psixoloq. hər iki tərəfin də medianın təsiri ilə qaza gətirilmiş psevdo-intellektual fanatları ikisi arasında ciddi dava-dalaş gözləyirdilər. niyə medianın təsiri ilə deyirəm? çünki media, əsasən də amerikan və kanada mediası zizeki dəli və ağılsız radikal kommunist kimi təqdim edirdisə, petersonu da alt-right sevdalısı təhlükəli bir mühafizəkar kimi təqdim edirdi. təbii ki, real həyatda baş verənlər belə təqdim olunduğu qədər sadə deyil. fanat yığınına intellektual söhbətlərdən çox belə sadə təsvirlər lazımdır ki, debat bitəndə "oleey zizek petersonu əzdi" deyib öz aləmində sevinə bilsin.
hətta bir ara peterson zizekə deyəndə ki "niyə zizekizm kimi bir cərəyan yaratmayıb, elə marksizmlə özüvü əlaqələndirmisən" zizek marksizmi nəzəriyyə kimi müdafiə etməkdən çox sadəcə analiz baxımından marksın yazılarının dəyərli olduğunu bildirdi və daha çox hegeldən danışdı. peterson da öz növbəsində kapitalizmin problemləri olduğu ilə razılaşdı və zizekin bir çox pessimistik fikirlərini bölüşdüyünü bildirdi.
8. bomba söhbətləri var, bomba olmayan söhbətləri də var. bəzən qulaq asıb deyirsən ki, ala, nala-mıxa vurur bu. sonra bir dənə də söhbətini açırsan, bomba olmayan söhbəti elə fırladır ki, deyirsən bu da bomba imiş. debat sənətinin şübhəsiz ən yaxşı sərkərdələrindəndir.
5. zizeklə debtında salondakı nə olur olsun düz deyir tərəfdaşlarının hər dediyinə alqış tutması adamın əslində nə qədər dogmatik inananlarının olduğunu göstərir. ama onu bilirdik onsuz da.
bizim şəhərə gələndə son biletlər 600 dollar idi deyə gedib qapıda siqaret çəkib qayıtdım.
7. hamıya motivasiya verdikdən sonra özü sentyabrdan bu yana kliniki depresiyadan əziyyət çəkən professor. işin ikinci ironiyası da odur ki rusiyanı o qədər tənqid edirdi ama elə ora göndəriblərmiş adamı kanada-abş da alınmayıb deyə kliniki dəstək, tam bilmirəm düzü qızı paylaşmışdı. karantin günlərində səssizdi, ümid edirik ki yaxşıdı.
depresiya səbəbi həyat yoldaşının xərçəng xəstəliyinə tutulmasıyla başlayıbmış.
)