əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+14 əjdaha
1. insan həyatının ən gözəl illəri məhz gənc olduğu dövrdür. Azərbaycan'da (və ya orta-statistik üçüncü dünya ölkəsində) Əgər ortalamadan yüksək gəlirli bir ailədə doğulmamısınızsa keyfiyyətli bir təhsildən məhrum olacaq, az maaşlı işlərdə "dolanacaq" dalınca qaçaraq gənclik illərinizi hədər edəcəksiniz. Yaxud da ki çətinliklə ali təhsil aldıqdan sonra "normal yaşayacağam artıq" deyəcəksiniz amma aldığınız təhsilin sizə yaxşı bir həyat qazandırmayacağını çox da keçmədən dərk edəcəksiniz. Ölkədə olan mənfi tendensiyalar, ailənin "iş tap" basqısı, cəmiyyətin mənfi təsirləri motivasiyanızı hər keçən gün daha da azaldacaqdır. Hətta düşünəndə ki orta-statistik birinci dünya ölkəsinin vətəndaşları sənin yaşadığın çətinliklərin dörddə birini yaşayaraq (ən pis halda) səndən daha yaxşı bir həyata sahib olur, bu isə yaşam həvəsini öldürür.
özümdən misal çəkim; ortalama altı bir universitet məzunu mən, hərbi xidmətdən sonra "şirkətlərin", "üstünlük verilir" vakansiyaları arasında itib batmışam. "X üzrə təcrübəlilərə", "xanımlara", "rus, ingilis fluentlərə", "kodlaşdırma bilənə" kimi. Hər şeyi bəlkə də başa düşərəm amma seksist vakansiya nədir axı, insan heç özünə hörmət eləməz görəsən? Uyğun sahə üzrə Pulsuz təcrübəçi qəbulu tapmaq samanlıqda iynə tapmaq kimi bir şeydir. inkişaf etmiş ölkələrdə təcrübəçilərin ortalama altı maaşı var, amma bizdə "paid internship"lər. Bir tərəfdən isə qardaşım, anam "iş tap da nə qədər müftə bizdən yeyəcəksən?" demələri də məni lap dibə çəkir. Artıq cv göndərməyin başın buraxıb kassir, satıcı kimi tez bazar qəbul olub 300 manat maaş alacağım işlər axtarıram. Gənc yaşımda Məni həqiqətən də yaşama bağlayan heç nə yoxdur, nə əks cinslə münasibətim (olmayacaq da), nə normal yaşam tərzim var. bəlkə də səhv məndədir, özümü daha çox inkişaf etdirə bilmədim, hərbi xidmətdən sonra oxuyub-öyrənmə adətim pozuldu, rus dili öyrənmədim, təcrübə qazanmadım, əks cinslə münasibət qurmağa çox da cəhd etmədim və s. Dost-tanış arasında "joke" (zarafat) kimi qəbul edildim həmişə. Psixoloqum mənə "niyə özünü bu qədər dəyərsiz hesab edirsən?" Demişdi bir seansda; ona mənim dəyərli nəyim var axı demişdim, yəni öz dəyərli tərəflərimi aşkara çıxarmalıydım. Hələ ki heç nə alınmayıb və deyəsən elə belə də bitəcək hər şey.
+7 əjdaha
2. bir azərbaycanlı gənci üçün itirdikləri daim qazandıqlarından çox olur. söhbət mənim kimi aşağı təbəqəyə məxsus ailənin övladından gedir. yox, fikrim burda duyğu ədəbiyyatı yaratmaq deyil. sadəcə gerçəkliklər üzərindən danışacam. bakalavrda oxuyanda, hələ o zaman aşağı yuxarı bilirdik ki, biz bitirəndən sonra bir iş tapmaq çox çətindir. siyasi elmlər, bizim dildə politologiya sahəsində çörək yoxdur. yəni hər sahədə işləyə bilərsən, heç bir yerdə də işləyə bilməzsən. məlum təhsil sahəsindəki problemlər bu sahəyə də təsirsiz ötüşməyib. köhnə ədəbiyyat, qoca müəllimlər, dəxlisiz və plansız kadr yetişdirmək. adicə praktika nədir ki, biz onu eləmədik. yalandan adımızı yazdılar, milli məclisə, mərkəzi seçki komitəsinə, lakin biz kafedranın qabağındakı otaqda mafiya oynayırdıq. beləliklə 4 il yola verdik. insafən, mən o dönəm, elə birinci kursdan ictimai fəal idim, yazılmadığım təşkilat, döymədiyim qapı qalmamışdı. aegee filan. "irəli" var idi bir zamanlar, indi də deyəsən var, sədri ceyhun osmanlı idi, köhnə deputat və fetöcü. onun 2010 parlament kampaniyasında yasamal seçki dairəsində müşahidəçi idim. yəni fərdi şəkildə nə elədin elədin. sonra əsgərlik, itirilən dəxlisiz bir il. hərbi xidmətdən sonra birbaşa xaricə oxumağa gəldim. və anladım ki, bu illər ərzində əslində heçnə qazanmamışam. çünki burdakı təhsil sistemi tamam başqadır, artıq Cv-də bəlli səviyyədə nələrsə əldə edirsən. və bir də bunun üstünə gələn maddi məhrumiyyətlər. yəni xaricdə fürsətlər var, amma bu fürsətlərdən yararlanmaq üçün maddi təminat əsasdır. təbii ki, ailədən yardım gəlmədiyi üçün, məcbur işləməli olursan. zaman keçir yaş artır, amma sən sadəcə günü qurtarmaq üçün nələrsə edirsən. bəzən kirayəni, təməl xərcləri ödəmək üçün iki yan işdə çalışdığım olub. bir işdən gəlib digərinə getmişəm.
zamanı dəyərli keçirmək ilk öncə maddi, yəni finansal durumunuzdan asılıdır. finansal olaraq nə qədər azadsınız? daimi bir gəliriniz varmı? bu dövlət işi də ola bilər, tələbə ikən stipendiya və s.
maddi dayaq olandan sonra həyatımızı şəkilləndirməyə başlaya bilərik. master oxuyanda qarşıma praktika yerləri çıxırdı. baxırsan ki, iki aylıq praktikadır verdiyi pul 300 avro. manata çevirəndə qulağa xoş gələ bilər, 600 manat (bugünün məzənnəsi ilə). amma qalan heçnəyi üzərinə götürmür. və sən özün hər şeyi bu 300 avronun içinə sığdırmalı olursan. kirayə, yemək, sığorta və s. gərək ya evdən, ya da qıraqdan kimsə sənə maddi dəstək olsun ki, həyatda bəlli bir yerə qədər istədiyin hər şeyi edə bilərsən.
yəni son olaraq demək istədiyim şey həyatımızın ən gözəl illərinin bərbad keçməsinin ən təməl səbəbi maddi asılılıqdır. maddi təminat olmadan arzuladığımız həyatı yaşaya bilmərik. yəni bir döngü yaranır, pul qazanmaq üçün çalışmalıyıq. və bu çalışdığımız iş ya xüsusi bilik və bacarıq tələb etmir, ya da birbaşa bizim təhsilimizlə əlaqəsi yoxdur. ona görə, öz sahəmizdə irəliləyə bilmirik. öz sahəmizdə irəliləmək üçün isə gərək praktiki təcrübə toplayaq, o da çox zaman az maaşlı yerlərdə stajör kimi işə başlamalı olursan. bu zaman da yaş və zaman/enerji indeksi ortaya çıxır. neçə yaşın var və bu işi görməyə yetəri qədər zamanın/enerjin varmı? həvəs demirəm. həvəs hər zaman ola bilər. 70 yaşında belə seksə həvəsiniz ola bilər, amma əldə olan imkanlar uyğundurmu?
ortalama bir azərbaycan gənci üçün 20-li yaşlar istər-istəməz ağır keçir. gərək nələrisə qurban verəsən ki, həyatını yoluna qoymaq üçün, o da həmişə happy end-lə bitmir.
+3 əjdaha
5. (baxma: gəncliyini bada vermək)
neçə vaxtdır bu sual ətrafında düşünüb dayanırdım. axı mənim də ən gözəl illərim bərbad keçib və hələ də keçməkdədir. maddi imkanı zəif olan bir ailədə doğulmuşdum, yaşadığımız yer gecəqondular arasında idi, məhləmizdən isə söz açmaq istəsəm gərək bunu ayrı-ayrı başlıqlar altında yazam; nəşəxorlar, pedofillər və s.
atam da alkoqolik idi. elə bundan qaynaqlanır ki, uşaq vaxtı atamla bağlı yaxşı xatirələrim çox azdır. çünki əksər vaxtlar anamı döyməklə məşğul olurdu mənə ayıracaq pis və ya yaxşı vaxtı qalmırdı.
uşaqlıq illərimi məhz buna görə bərbad keçirdiyimi düşünürəm. təsəvvür edin ki, birinci sinifə gedəcəksiniz və bütün geyimlərinizi qohumlardan-qonşulardan qapı-qapı özünüz yığırsınız. bundan əlavə özünüzə ilk dəftəri də butulka yığıb satmaqla qazandığınız pulla alırsınız. uşaqlıq illəri getdi, gəlin indi yeniyetməlik dövrünə baxaq.
yeniyetmə olduğum müddət bütün pis vərdişlərə artıq yiyələnmişdim deyə pozulmaq ehtimalım yoxdu deyə düşünürdüm amma var imiş. hər cürə cinayət yükü daşıyan işləri yavaş-yavaş özünün elədiyini görəndə insan həyatına nifrət edir və səbəbsiz yerə buna görə kimisə günahlandırırsan. məktəbdən qaçıb parkda nəşənin təsiri altında uzanmağın isə günahı yalnız mənim üzərimdə ola bilərdi. amma onda uşaq idik belə düşünmürdüm. valideynlərim bir çox şeyi bilsə də səslərini çıxarmırdılar. çünki onların heç vecinə də deyildim. onlar ancaq bir birlərini qırmaqla məşğul idilər. evə gələndə əgər azca da olsa enerjiləri qalmışdısa gecə saat 1də mənim zəif şəkildə qapını döyməyimlə açırdılar və sonra təxminən 30 dəqiqə müddətində danlayırdılar. yeniyetməlik də beləcə hədər olmuşdu. qaldı gənclik.
indi atam qəsdən adam öldürməkdən həbsdədi, anama və ailəmin digər fərdlərinə baxmaq məcburiyyətində qalmışam. təbii ki, həyat çox çətindi. bundan əlavə bu həyat bir gəncin yaşamalı olduğu həyat deyil. ən azından maraqlı insanlarla həm söhbət olub həftəsonları gözəl bir book cafe-də əyləşərək mədəni istirahət etmək imkanı olmalıdır bir gəncin. məndə təəssüf ki, sadaladıqlarımın heç biri yoxdu. bax beləcə bir həyatı bərbad keçirmək olar. indi deyə bilərsiniz ki, hələ son deyil. doğrudur, onsuzda keçmişdə ilişib qalan biri olsam indiyə özümü öldürmək kimi bir aktı yerinə yetirmişdim və siz də intihar başlığı altında mənim ölüm xəbərimi yazırdınız. bu olmadısa deməli davam etmək lazımdır. amma yaddan çıxarmaq lazım deyil ki, bu həyat bundan sonra da hər il bərbad keçəcək
+3 əjdaha
7. Əsasən kasıbçılıqdan qaynaqlanır, çünki bu həyatda bütün problemləri maddiyyat həll edir odaki belə bir dövrdə burada yox kimidir ona görə də bizim kimi cavan nəsil nümayəndələri depresiv insanlar olurlar, ən pisi isə evdə problemləri, davaları bitməyən bir valideynlərə sahib olduqda isə heç evdədə rahat yaşamaq mümkün deyil. (bax: öldürməyib süründürən şeylər)
+3 əjdaha
3. Əgər azərbaycanda yaşayırsınızsa, bu xüsusi bir təəccüb doğuran hal deyil, hamı eyni vəziyyətdədir.
+2 əjdaha
4. 2-ci kurs tələbəsiyəm və mən universitetə böyük xəyallar və məqsədlərlə girmişdim. 4 ay tələbəlik yaşadım. sonra nə həyat yaşadım,nə tələbəlik. ən gözəl illərim,vaxtlarım getdi. boşuna zaman itirirəm,boşu-boşuna yaşayıram,çarəsizlik,belirsizlik... bu zamanı necə qazanacam,necə geri gətirəcəm.. əlimdə ovucumda heç nə yox. hədəflədiyim heç nəyi əldə etməmişəm. azərbaycanı söyəcəm amma indi yox (müharibədi,siz də söyməyin)
hamısını göstər
