+4 əjdaha
1. Bu aşağıdakı postu görəndən sonra 1-2 cümlə bu haqda yazmaq istədim. Ümumiyyətlə söhbət burda bir əsəri ifa edə bilmək bacarığıından gedir. öncə ondan başlayım ki, bir əsəri ifa etmək üçün mütləq 2 mərhələdən keçmək lazımdır. ilki budur ki, onu texniki baxımdan ürəyini işin içinə qatmadan mükəmməl dərəcədə ifa etməyi bacarmalısan. O qədər mükəmməl olmalıdır ki, barmaqların səndən azad, çox rahat, sərbəst şəkildə gözlərin bağlı belə olsa onu avtomatik ifa etməlidir. Amma hələ ki gözləri yummağa ehtiyac yoxdur çünki, o anda işin içinə ürəyini qatmış olursan. Hələ lazım deyil. Və ikinci mərhələ. Musiqiyə ruh vermək. indi gözünü yum. vaxtıdır. Yadımdadır musiqidə oxuduğum vaxt bəzən olurdu ki, bir əsəri öyrəndiyim ümumi zamanın daha çoxu əslində özümdə ona qarşı bir ruh halı yaratmaqla keçirdi. Özünü o ifaya hər cəhətdən hazırlamalısan. Bəlkə fikir vermisiniz. Heç bir ifaçı bir əsəri eyni cür ifa etmir. Çünki bu onsuzda mümkün deyil. O ifaçıların hamısı o əsərə öz ruhlarını veriblər. Bunun üçün uzun uzun çalışıblar. Necə ki heç kimin bir filmə, kitaba, rəsm əsərinə, hər hansı bir fikrə, hadisəyə reaksiyası, münasibəti eyni olmur. Musiqidə də heç bir ifaçının yanaşması, hissiyatı, ürəyi, bəlkə də yaşadıqları, ifa zamanı canlanan xatirələrinin eyni olması mümkün deyil. Və Əgər bir ifaya ürəyini vermirsənsə və ya verə bilmirsənsə, əgər o ruhu yarada bilməmisənsə, ya da yaratmısan, amma ən əsası ifa etdiyin zaman dinləyiciyə ötürə bilmədinsə deməli missiya tamamlanmadı. Deməli o əsər 2ci mərhələni keçə bilmədi. Ona görə də dediyim kimi musiqi ifa edilərkən mütləq hər iki mərhələ keçilməlidir.musiqiyə ruh vermək
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
hamısını göstər