utancaq olmaq
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
sözaltı etiraf - introvertlik - malpaqlıq - təkcə mənmi edirəm deyə düşünülən şeylər
dostlarının yazdıqları:
qızı hər dəfə başqa birinin səndən tez aparmağı, sən tərpənənə qədər.
girişimcilik sıfır.
apar tulla yəni
bir də bunun mesaj yazmaq məsələsi var. göndər düyməsinə sıxmazdan əvvəl mesajı iki-üç dəfə oxuyuram. sanki, yazdığından utanır adam. mətni editləyib daha mükəmməl formaya gətirməyə çalışıram. bunu perfeksionizmlə də əlaqələndirmək olar. adətən perfeksionizmin son nöqtəsi sıfırdır və çox uzun tərrəddüdlərlər, çəkinmələr keçirərək ərsəyə gətirdiyimiz işlərin axırı da elə sıfır olur..
xeyr, xeyr. özümü deməyəcəyəm. utancaq biri olmamışam əsla, sadəcə utancaq birindən illərlə nələr-nələr çəkmişəm. bu entridə yazılanlar bəlkə də, bu başlığa aid deyil, bilmirəm dəqiq, elə olsa da, entrini başqa başlığa atarsan, ya da xəbərdarlığımı et ki, yeni başlıq açım.
insanın təkcə özünü deyil, ətrafındakı hər kəsi, ya da spesifik olaraq "özəl" birini həyatdan soyuda biləcək davranış. necə? izah edim..(hamısı öz başıma gələnlərdir, bir az da "sözaltı günlük" tərzi entri olacağa oxşayır. hər nəysə..)
utanırsan. amma kimdən ya da nədən utanmağının da çox böyük rolu var bu mövzuda.
məsələn, iki sevgili üz-üzə durarkən qucaqlaşmamaq, sarılmamaq, öpüşməmək, ya da əl-ələ tutmamaq, lap onu da keçdim, baxışmamaq üçün bir səbəb ola bilər? əgər ikinizdən birində dəri xəstəliyi varsa, dodağı yara içindədirsə, gözü kordursa, bəli bu yetərli səbəbdir. sizi kenara alalım. bəs, utananlar?
hə, bu çox betərin-betəri bir səbəbdir. bunları etməmək üçün. qucaqlanmadım amk, öpülmədim ürəyim istəyən kimi, biz heç baxışmadıq da, heç əllərini tutub küçələri yorulana kimi gəzmədik.. heç vaxt 2 saniyədən uzun baxışmadıq.
sikdir edin "utanır da aa" mən burda niyə əsəb olmalıyam? ya niyə düşünməliyəm ki, məndən iyrənir. ciddi-ciddi çirkin olduğumu düşünürdüm bunun ucbatından. halbuki az da olsa gedərim var, ən azından "qvazimoda"ya oxşamıram. bir nəfər də qvazimoda deyilsə, yuxarıda dediyim xəstəlikləri yoxdursa, sevdiyin insandırsa, ona niyə sarılmayasan? niyə əlini tutub rahatlatmayasan?
onu da siktir et, niyə xoş söz heç vaxt deməyəsən, ya da niyə günaydın mesajı belə yazmayasan?
çünki, hamısı bir qəlibin içindədir. "utanıram sənin yanında..."
mən bu utan hissini yaradan tanrının varlığına mı söyüm(vardırsa bir yerlərdə), ya buna səbəb olan hər nədirsə onu söyüm, ya özümü söyüm ki, "ay gijdıllağ, varlığın sevgilini utandırır", ya da nəyi söyüm ki, rahatlığa qovuşum?
söyüş çox söyürəm hə, amma bu məsələnin bu entriyə aidiyyatı yoxdur. sadəcə, rahatladır. mən də belə götəm də amk. "kemik yapısı"
belə birisi ilə vaxt itirməyə dəyməz. təbii ki, söhbət dərs danışmağa utanan birinin utancından getmir. ah şu azeri kızları, hər poxun altına ya utanıram, ya da "ayıb-ayıb danışma", "deməli məqsədin buymuş şərəfsiz", x, y, z qoymayın amk.
münasibətdə qarşındakından utanırsansa və bu sənin qarşındakını məyus edirsə, etməyin bunu.. mən çox əziyyətlər çəkdim, zamanla düzələr dedim, amma inanın ki, düzəlmir. düzəlmir içini sikdiyimin poxu. məni çox üzdülər buna görə, ya da bu bəhanə ilə.. siz bu tilova gəlməyin..
daha çox (baxma: utancaq biri ilə bir yerdə olmaq) entrisi oldu bu, amma nə bilim.
utananlara da bir-iki şey deyim. düzü klassik sözlərdir, lakin çox şey qaçırırsınız, lan. özünüzlə barışın, buna dəyməz. həqiqətən dəyməz. nə özünüzü sıxmağa, nə də kimisə üzməyə dəyməz. edəcəkləri maksimum şey bir-neçə saniyə sizə baxmaq olacaq vəssalam. ya da xoşbəxt də ola bilərlər..* like me
bilirəm ki, heç vaxt gəlib əllərimi tutmayacaq, çünki utanır. heç vaxt sarılmayacaq çünki utanır. mənlə sarılıb yatmayacaq çünki utanır. mənim düzü belə gözləntilərim də olmayıb, sadəcə yanımda varlığı məni xoşbəxt edirdi, amma nə bilim, bir nöqtədən sonra da, hamısı bir acıya dönüşdü, başımdan da aşağı tökülür hər gecə.. belə.
hamısını göstər