+16 əjdaha
3. "...o vaxt uşaq olsam da en çox çekindiyim şey toy kasetine düşmek idi. uşaq olsam da düşünürdüm ki, belke böyüyende "önemli bir adam"a zada dönüşerem. sonra o kaseti görüb utanmıyım..."sovet dağılandan sonraki acınacaqlı dövr heyatımdan qırmızı xett kimi keçir.
bunu bir sıra entry-lerimde deyerli izleyicilere üstüörtülü ve açıq metnle çatdırmışam.
heyatımın "maaşın ne qederdir?" (#174882) ve "türk liseyi" (#157965) entry-lerinin arasında bir de "kend toyunda semiçka" satmaq merhelesi var.
uşaqlığı kendlerde keçmiş oxucular "palatka toyu" fenomeni ile tanışdırlar. elbette son illerde "şadlıq sarayları" biznesinin çiçeklenmesi fonunda "palatka toyu" bir çoxumuz üçün nostalgiyaya çevrilib.
90-cı illerin evvelleri. pulun olmadığı dövrler. kasıbçılıq. her il kend mektebimizde "qara yanvar" gecelerinin teşkili, o vaxt orduya kömek meqsedi ile "boş butulka" yığmağımız ve sair ve ilaxır.
eslinde biznese ilk addımımı bir çox hemyaşıdım kimi butulka satmaqla başlamışdım.
sonra böyürtken toplayıb satmaq.
daha sonra şeherden paçkası rusun sarı 1 manatına aldığım qehveyi rengli "muğan" siqaretini 1,50 manata satdığımı xatırlayıram.
heyatımda bu güne qeder heç bir bir işden, biznesden ise kendimizdeki ve qonşu kenddeki toylarda satdığım semiçkadan qazandığım qeder qazanmamışam.
eslinde bu deqiqe de fikirleşirem ki, bu işe tek alternativ iş yeqin ki, eroin satmaq olardı.
1 kilosunu 8 qız qalasına aldığım semiçkanı tavada qovurandan sonra semiçkanın hecmi de böyüyürdü. semiçkanı kiçik stekana doldurub azerbaycan milli pulu olan qırmızı elli manata satardım. belke, yalan olmasın, 500 stekan çıxardı.
hele dost-tanışa pulsuz verdiyim, özümün çırtladığım semiçkaları demirem.
2 il erzinde onlarla toya getdim. 1000'den çox cavan oğlanın ve qızın semiçka ehtiyacını qarşılamışam. en böyük reqibim ise 75 yaşındaki lale xala idi. onun menden üstün terefi tecrübeli olması ve marka olması idise, menim ondan üstün terefim uşaq olduğum üçün onun kimi bir yerde stul qoyub oturmurdum. palatkanın etrafında deyim yerinde ise "tavaf" eliyirdim. tebii ki, bu da vıruçkaya öz tesirini göstermeye bilmezdi.
o qeder toylarda olsam da gözlerim menden semiçka alan qız ve oğlanların mene uzatdıqları pullara zillendiyi üçün istisnasız heç bir toyda beyi ve gelini gördüyümü xatırlamıram.
o vaxt uşaq olsam da en çox çekindiyim şey toy kasetine düşmek idi. uşaq olsam da düşünürdüm ki, belke böyüyende "önemli bir adam"a zada dönüşerem. sonra o kaseti görüb utanmıyım.
ama toy kasetine düşmüşem. bunu mene semiçka satandan 10 il sonra qardaşım bir videokasetde gösterdi.
tabii ki, artıq günümüzde deyerler sistemi deyişdiyi üçün o zaman utanılan şey ile indi insanlar qürur duyur.
menzereni tamamlamaq üçün çox isteyerdim ki, semiçka satdığım torbanı qucaqladığım yerdeki şeklim elimin altında olaydı ve siz deyerli oxucularla paylaşaydım. ama yoxdu.
romantikası zadı yoxdu. bezden tikilmiş bir torbanın içinde semiçkalar, bir de "prezident", "congress", "lm", "viceroy" siqaretleri olardı.
viceroy'la olan bir anımı da paylaşım burda. demeli, 1 blokda 10 viceroy qutusu olardı. 1 blokun içindeki 3-4 qutunun üstünde "contains carbon monoxide" yazardı. sonradan öyrendiyim ki, menası "dem qazı içerir" demekdi.
elqerez, o vaxtlar nedense üstünde "monoksid" yazısı olan viceroylara telebat çox olardı.
"qedeş manaxid varundu?" en çox meruz qaldığım suallardan idi. söhbet gezirdi ki, hetta allahşükür paşazade de (siqaret işine o vaxt o baxırdı) ancaq manaxid çekir.
bakuş, pampam, çupaçups ve sair konulara girmiyim. mövzu çox uzanacaq.
ne ise. konu dağıldı anasını satayım.
sonra 7-ci sinifde litsey heyatı başladı ve tehsile yöneldim. biznesle olan elaqem ise ancaq hefte sonları ile mehdudlaşdı ve gederek azaldı. kiçik qardaşım bayrağı menden devraldı. ve işi böyütdü. özü daha çox semiçka alaraq kenddeki balaca 3-4 uşağa payladı ve onları maaşa bağladı.