+8 əjdaha
2. bir şeiriyyat, əruz sevən biri olaraq aydın xırdalanlı, sonra da vüqar biləcəri.meyxana tarixi aydından əvvəl və sonraya bölünür. onun kimi hər qafiyəsi original fikir səsləndirən demək olar ki yox kimidir. axund azər məktəbi elə-belə adamlar yetişdirmir. aydın əvvəlki kimi (2001 de gəlsin) qalsaydı, bu gün ona yaxın dura biləcək ikinci bir adam tapılmazdı, həm də meyxana indiki kimi zir-zibillə dolmazdı. vüqar biləcəri də öz dəsti xətti ilə seçilirdi, amma heyf çox cavan və vaxtsız getdi. Allah hər ikisinə rəhmət eləsin.maştağa məktəbindən indiyə kimi ən savadlı kadr kimi elçin çıxıb. deyirlər ki, o vaxtları məştəğə toylarında ağasəlimin yanında həmişə bir stolu boş qoyarmışlar hörmət naminə. bu da çox vaxt həmin stolu çəkib altına oturarmış. həm güclü deməyi var idi, istər deyişmə, istər musiqili meyxana, avazı da çox super, həm də kənd əhalisi ona toylarda dəhşət şabaş verərmiş. köhnələr bilir, o vaxtları toylarda çox belə dəxlisiz adət var idi, göydən pul səpmək, indi də var, amma çox az edirlər. toya az pul yazdırıb, amma ortalıqda pul cırmaq. o zamanlar da ən çox şabaş elçinə gedərmiş. bilə-bilə məşədibabaya öldürdülər. rəvayətə görə, qafiyə də deyəsən "bir səndə, bir gün məndə" olub. məşədibaba deyirdi ki, mən içkili idim ona bir dənə bıçaq vurdum, sonra meyiddə 3 dənə gördüm. həm kərimlə ağamirzə onu maşında bir xeyli kəndin içində fırladıblar ki, qan itirsin, ölsün. nə maraqlıdır, vaxtilə ana üstündə bir-birini vuran meyxanaçılar illər sonra nənə zarafatı eləməyə başladılar, sanki nənə ana deyil də. atanı peysər çıxarsan da olar, əsas özün çıxmayasan.
rəşad nə qədər qırğın desə də, həmişə rəqibin alçaldır. bir də çox mənəm-mənəm deməyi var. iki sözündən biridə böyük qardaşlara, içəriyə salamdı. nolub ala? şairsən normal məsləhətli, cavanlara örnək ola biləcək söz denən də. elə nəşə, narkomaniya, türmə həyatı..
bir də musiqili meyxananı efirə çıxaran nizami rəmzi olub, onu da məştağa məktəbi bəyənmirdi, həm ağasəlim ilə arası yaxşı deyildi. ağasəlim o ekolun ağsaqqalı idi deyə, nə deyirdi o idi. amma, tam səmimi güclü biri olmayıb, bəlkə də yaxşı deyən vaxtları olub, 90-ların video kassetlərində ortabab deyir həmişə, eynən ağamirzə, bacısıoğlu.nə vaxt baxırsan əli qulağının dibində. həm o vaxtdı ədəbi dil baxımından meyxana o qədər inkişaf eləməmişdi. soxasox idi konkret, təki sözlər düzəlsin. ən asan qafiyəli sözlər də "an", "ət" sonluqlu sözlər.
əruzda parıldayan digər sima pünhan alatavalıdır. gələcəyi parlaqdı. təki o da yolun azmasın.
hə bir də efirə yaxın olan, palatka məclislərindən uzaq meyxanaçılar da var. vüqar maştağalı, namiq məna, namiq qaraçuxurlu.
heç kim ram edə bilməzdi məni əzəldən,
bir sevgili cananın önündə farağatdım (aydın xırdalanlı)
mənə də indiki əsrin yeni fəryadı deyərlər,
buna nakam qalan eşqin acı fəryadı deyərlər (vüqar biləcərli)
əgər min-min canım olsa, fədadır istəsən verrəm,
sənə,dilbər, olan yerdən dilim gəlməz deyim yoxdur (məşədibaba)
sual verilsə pünhana, ölüm deyilmi ayrılıq?
cavaba yox ehtiyac, sual özü cavabdır (pünhan alatavalı)
beşincini də deyəcəkdim, vüqar imkan vermədi
)