+37 əjdaha
13. ilk dəfə nə pink floyd nə də ki king crimson tərəfindən icra edilən janr.progressive rock özü psychedelic rockun içindən doğan bir şeydi. yəni get-gedə təkmilləşən bir şeydi. belə deyim də, hansısa qrup "davay ala bidənə albom işliyək progressive rock janrda olsun" deyə bir şey olmayıb.
janrın kökünə gedəndə ilk progressive soundlar the nice qrupunun the thoughts of emerlist davjack albomunda eşidilir. burada da prog rockun əsas təməli olan keyboardun digər musiqi alətlərinə nəzərən daha çox ön plana çıxdığı bir albom olub. indi belə bir sual çıxır ki, "mans bəs psychedelic rockda elə keyboard soundları da ancaq misal üçün pink floydun the piper at the gates of dawn albomunda çoxlu keyboard soundu var". amma qaçırdığınız bir şey var - psychdelic rockda musiqi keyboard üzərinə inşa edilmir, təməl şeydə gitar var. bəstə elektro gitar ya da bass gitar ilə edilir.
deməli 1967-ci ildə the thoughts of emerlist davjack adlı albomda the nice qrupunun o zamanki keyboardçısı keith emerson (başımız sağolsun bu arada) musiqini keyboard üzərində inşa etdi. əsas melodiya, ritim keyboarddan gəlirdi. elə də güclü olmasa da, amma musiqi qulağınız yaxşıdırsa, bunu hiss edə bilərsiniz əziz satraplar. gitar keyboardı izləyirdi sanki, 1- ci sırada keyboard gedirdi.
bir sözlə, progressive rockun yaradıcısı keith emersondu deyə bilərik.
sonralarında king crimsonun in the court of the crimson king albomunda bunu gördük.
king crimson progressive rocku bir qəlibə salmışdı, onu səliqəli adı-soyadı olan bir janr halına gətirmişdi. amma bir daha təkrar edim king crimson progressive rockun yaradıcı qrupu deyil!
1967-ci ildə days of future passed albomunda da the moody blues progressiv soundlar işlətmişdi, amma daha çox symphonic rock havası vardı. hətta mənə görə bu albom tarixdəki ilk symphonic rock albomdur.
belə misalları çox yaza bilərəm, amma uzatmağa ehtiyac yoxdu bunları.
deməli progressive rockun ilk təməllərini the nice qrupunda görmüşük. yəni janrı yaradan the nice qrupudu, daha doğrusu, keith emerson. amma janrı təkmilləşdirib bir düzənə salan isə king crimson.
70-ci illərdən sonra isə pink floyda da progressive rock qoxusunu verməyə başladı. 1970-ci ildəki atom heart mother albomu və ardınca gələn 1971-ci ildəki meddle albomunda bunu davam etdirir.
-qeyd- meddle ablomundaki echoes mahnısı sizin başınızı qarışdırmasın, mahnı psychedelic havada olsa da progressive rock təməllidi.
progressive rock 70-ci illərdən sonra 3 yerə ayrıldı. əslində ayrılmadı, sadəcə burada sizə janrdakı fərqlilikləri göstərmək üçün özüm qruplaşdırıram.
1-ci qrup normal progressive rock janrdı olaraq davam etdi - burada hər qrup biraz o yan-bu yana oynadaraq albomlar yazır, progu özlərinə uyğun qəlibə salır və budur sizin bir prog albomunuz var. bu qruplaşmadan da möhtəşəm, dinazavr albomlar, qruplar çıxıb. rush, genesis, yes, eloy, caravan, emerson lake and palmer, jethro tull, gentle giant, kansas, marillion, moody blues, camel, barclay james harvest kimi qruplar əjdaha qruplar çıxıb.
2-ci qrup king crimsona aid olan qrupdu. king crimsonun demək olar ki, ilk 2 albomundan başqa bütün albomları fərqli sounddadı (amma hamısı progressive rockdu). yəni müqayisə üçün açın bir in the wake of poseidon, bir də thrak albomunu dinləyin. (thrak albomundan onsuz da bir şey başa düşməyəcəksiniz, gərək güclü musiqi qulağınız ola ki kayf tuta biləsiniz. əgər proga təzə başlamısızsa, uzaq durun bu albomdan sizlik deyil)
king crimsonun bütün albomları fərqli oldu demək olar ki. qrupda robert fripp kimi dahi bir musiqiçi vardı çünki. musiqinin dibinə vururdu adam. çox çətin, hər adamın başa düşməyəcəyi gitar tonları vardı. və robert fripp heç vaxt king crimsonu sabit bir qrup halında davam etdirməyib. ilk başlarda bəşəriyyətin ən usta vokalisti olan greg lake ilə bir zamanlar adrian belew, bir zamanlar isə starless kimi əsərin yaradıcısı john wetton ilə işləyib. niyə hər zaman sabit olmayıb, onu anlamaq çətindi, yəqin ki frippin həddindən artıq disiplinli bir insan olmasından iləri gəlir.
3-cü qrupumuzda isə hamınızın bildiyi pink floyd var. burada qrupda yazacaq o qədər şey var ki, onu da ayrı bir mövzu olaraq yazaram əziz atropatlar. yoruldum.
yani progressive rock bu 3 qol ilə yayılıb və fəaliyyət göstərib. əgər təzə dinləməyə başlayırsınızsa, progressive rocku sizə 13 illik dinləyən biri olaraq bu xətti məsləhət göstərirəm. dinləməyə ilk başlayanda pink floydun hamının bildiyi məşhur mahnıları ilə başlayın. ( the dark side of the moon albomuna əlinizi belə sürməyin, məşhur olmağına baxmayın hər adamın girəcəyi kol deyil). pink floyddan sonra king crimsonun in the court of the crimson king və red albomları ilə davam edin. amma king crimsonda da dərinə getməyin boğularsınız. sonra isə dinləməyə 1-ci qrupdakı qruplar ilə davam edin misal üçün yes, jethro tull, elp, camel, rush ilə falan.
2-3 il bunlarla takılın. sonra isə dark progressive rocka enə bilərsiniz, o zaman siz silent cries and mighty echoesdan tutmuş thrak albomuna qədər hər poxu dinləyə biləcək kıvama gələcəksiniz. ümid edirəm gələrsiniz əhəüəüəüh.
yəni progressive rock digər rock janrları kimi deyil, bu janrı dinləməyə kalxozu başlamayın, batırarsınız. sıra ilə dinləyin. öpdüm.
poxdan ingilis dilimlə belə bir sözlə bitirək yazını progressive rock is not something everyone can understand. yəqin düz yazdım, səhvdisə yola verin. öpürəm hamınızı əziz yazarlar və oxuyucular.
)