sözaltı günlük
| sözaltı1,560,266 | 1293 | 6683
əjdahalar googlla
ritamita
timidus
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
hope you lived a happy life.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
həyatımın ən random günündən birin yaşadım desəm, yeridir. günün belə bitəcəyin heç düşünmürdüm.
burada feysbukda bir qrup var: istifadə etmədiyin əşyaları, ya da sənə lazımsız olan nə isə varsa, elan kimi yerləşdirirsən, istəyən də gəlib pulsuz götürür. Hələ ki bir dənə printer götürmək qismət olub. çox şey tapmaq olur, amma birinci yazsanız.
yeni insanlarla tanışmaq üçün çox qəşəng vasitədir, əslində, arada bir-iki dəqiqəlik söhbətin olur, maraqlı nə isə öyrənirsən o bir-iki dəqiqədə. beşinci gün bir elan gördüm, kimsə prezervatif yerləşdirmişdi, dedim götürüm bunu. nə isə, normal prosedur:
I'm interested.
vaxtı danışdıq sabah 10:30 üçün. dünən gecə də yatmamışdım. daha doğrusu saat 5-də yatmışdım. öncəki gün velosipeddən necə yıxılmışdımsa, indi-indi qabırğama ağrı verməyə başlayıb, o tərəfə uzananda diqqətim pozulur.
saat 9-da oyandım, çıxdım yola. avtobus, iki fərqli qatar dəyişəndən sonra, son hissəni də velosipedlə sürdükdən sonra axır, gəlib-çatdım ünvana. 10:25 olardı çatanda, 5 dəqiqə gözlədim, mesaj yazandan sonra baxmadı. zəng elədim, üzrxahlıq etdikdən sonra, binanın içinə dəvət etdi isinmək üçün. ayaqüstü söhbət etməyə başladıq. haradan, copenhagenə necə, niyə gəldiyimizdən danışdıq. gündəlik nələr etdiyimizdən, hobbilərimizdən danışdıq. insanlardan müsahibə götürməyin hobbisi olduğunu dedi. qəribə hobbidir, hə. hansı tip filmlərə qədər söhbət getdi. Emir Kusturica filmini bəyəndiyini, black cat and white cat adlı filmini. mənim favorit rejisorum olduğunu deyəndən sonra söhbət christmas marketə gəldi. christmas marketə gedəcəyini, maraqlı olub-olmadığını soruşdu.
--------------------------
qısa bir ara
bir ay öncə, ya da iki ay öncə Aarhus adlanan şəhərə getmişdim bir günlük qalmağa. fransadan bir də avstriyadan olan tanışlarımla. axşam pubda içməyə çıxmışdıq. perudan bir qaqaş gəldi onla danışırdıq. sona nə isə tualetə getdim, çıxanda bir başqa qaqaşla danışanda söhbət necəsə oldu, dedi ki, night cluba gedəcəyik, gəlmək istəyirsən? o rpg oyunlarında olur e, iki seçimin olur, eləməsən də, olar. elə seçimlərdən idi sanki. hostelə gedib, yatıb çıxa bilərdim səhər. amma işin axrı maraqlı idi. yes, sure, why not? deyib, tanışlarıma dəvət elədim, pubda qalmaq daha xoşlarına gəldi. aarhuslu təzə dostlarla düşdük yola. saat 2-də idi bitdi macəramız. security bardan çölə tullayandan sonra macəramız bitdi orada. maraqlı uşaqlar idilər.
--------------------------
yuxarıdakı hadisədən sonra, nə qədər random təklif olarsa, çalışıram geri çevirməyim. maraqlı şeylər çıxır işin içindən. evə gedib əynimi dəyişmək və yenidən ora gəlmək uzun vaxt alacağı üçün elə üstümdəki paltarla getməyə qərar verdik. üstüm nazik idi, nə isə istəyib-istəmədiyimi soruşdu, yox ehtiyac yoxdur, I'm good deyəndən sonra gedirdik ki, yolda yadına kamerasını götürmək istədiyini dedi, geri qayıtdıq.
çöl soyuq olduğu üçün, üstümdə isti bir şeyin olmasının yaxşı olacağını dedim. öz kurtka (jacket) və şərf gətirdi, sağ olsun. tam çıxırdıq ki, kofe götürmək üçün, sonra da mikrofonunu götürmək üçün qayıtdı. third time's a charm deyib, davam elədik yola.
atasının fransız olduğunu, anasının livandan olduğunu dedi. özü isə amerikan-fransızdır. christmas marketində yol boyu danışırdıq. gizli istedadlarımızdan, səs yamsılama bacarığımın olduğunu dedim. sonra bir musiqi oxumasını istədim. bizim məşhur sütü sevən kamyoncunu oxumağa başladı lol. ikinci dəfə şoku orada yaşadım.
(youtube: 
)
gülüb bu videonu göstərəndən sonra növbəti stansiyamız olaraq pastry yeməyi seçdik. )pastry yemək üçün düşdük yola. işin sonu nepal restoranında bitdi lol.
azərbaycan haqda danışırdım, jazz musicdən xoşu gəlirdi. azərbaycanın o vaxtı jazz musiqini necə sevdiyindən, və bir neçə məşhur bəstəkarların adını sadaladım.
restoranda nepalın gürzəsindən (dumpling) yedikdən sonra bir qədər orada da danışdıq. azərbaycanın milli yeməklərindən, dinlərdən danışdıq. yeməyi bitirəndən sonra evdə christmas party idi, ora dəvət etdi. getməzdən öncə marketə baş çəkməyi istədim. çaxır götürmək üçün. evdə white wine olduğunu dedi. götürmədik, evin yolunu tutduq. kiçik bir not:
otaq yoldaşlarından biri 8 ildir danimarkada qalan iranlı idi. azərbaycandan olduğumu dedim. kiçik bir danışığımız oldu. cümlədə bizim ölkənin adın vurğuladı. uzun müddət sonra azerbaijan deyil də, [azərbaycan] eşidəndə adam qəribə olurmuş. -*
evə çatandan sonra qədəhləri götürüb otağa keçdik. ağ şərab yoxlamamışdım heç vaxt. gözlədiyimdən daha yaxşı dadırdı. alma suyu dadı gözləyirdim daha çox. yanıltdı məni.
kamerasını və mikrofonunu çıxartdı. yaxama sancdı və müsahibə burada başladı. suallar və cavablar.
sual azərbaycanın himni idi. oxumağımı istədi. ilk cümlə yaddan çıxdı o anda (ilk cümlə də çox çətin sözdü sanki. Azərbaycandı da. yaddan çıxanda çıxır). mən bitirdikdən sonra o amerikan himnini oxumağa başladı. daha sonra mən türkiyənin, o da fransanın himnini oxumağa başladı. sonda ispaniyanın himnini də bildiyimi dedim, kameranı mənə tərəf çevirdi.
aha, çəkirəm.
bilirəm, ispaniyanın himnində heç bir söz yoxdur deyib 3-2 ilə hesabı bağladıq. (swh)
velosipedi qarajdan çıxardana qədər gəldi, sağollaşdıq.
40 dəqiqəlik çıxmışdım evdən, 12 saat sonra geri döndüm. yeni dost edinib geri dönmək çox qəşəng idi.
son not: bu entryni şənbə günü yazırdım elə, yarıda saxladım. bazar ertəsi axır ki tamamladım.
Lola, I know you're reading this. I hope Google Translate translated the above text well. Here are some Azerbaijani jazz artists you should listen to. I know you're gonna love them!!!
vaqif mustafazde
aziza mustafa zadeh
isfar sarabski
shain novrasli
(just check this link)
/>
If I said I lived through one of the most random days of my life, it would be fitting. I never thought the day would end like this. There's a group here on Facebook where you post things you don't use or need anymore, and whoever wants can come and pick it up for free. So far, I've managed to get a printer. You can find a lot of things, but you have to be the first to respond.
It's actually a great way to meet new people. You end up having a brief conversation, maybe a minute or two, and you learn something interesting in that short time. On the fifth day, I saw a post where someone had offered condoms, and I thought, why not pick them up. The usual procedure followed: I'm interested. We arranged a time for the next day at 10:30. I hadn't slept the night before, or more accurately, I went to bed at 5 AM. Since I had fallen off my bike the day before, my rib had just started to hurt, and it distracted me when I tried to lie on that side.
I woke up at 9 AM and set off. After taking a bus and changing two different trains, I finally reached the place by bike. It was 10:25 when I arrived, so I waited for 5 minutes. After sending a message and getting no reply, I called. The person apologized and invited me inside the building to warm up. We started chatting while standing. We talked about where we were from, why and how we ended up in Copenhagen, what we do daily, our hobbies. sHe mentioned that interviewing people was her hobby. Odd hobby, right? We talked about all sorts of things, even our favorite types of movies. sHe mentioned liking an Emir Kusturica movie, "Black Cat, White Cat". When I said Kusturica was my favorite director, the conversation shifted to Christmas markets. sHe asked if I was going to the Christmas market and if I thought it would be interesting.
Short break
A month or two ago, I had gone to a city called Aarhus for a day trip with acquaintances from France and Austria. We went out for drinks at a pub in the evening. A guy from Peru joined us, and we were chatting. Eventually, I went to the restroom, and when I came out, I ended up talking to another guy who suggested we go to a nightclub. It felt like one of those RPG games where you're presented with two choices, and whatever you choose, the game goes on. It was such a moment. I could have gone back to the hostel and slept, but the night turned out to be interesting. I said, "Yes, sure, why not?" and invited my acquaintances, but they preferred to stay at the pub. So, off I went with my new friends from Aarhus. Our adventure ended around 2 AM when security kicked us out of the bar. They were interesting guys.
After that incident, I try not to turn down random offers. Interesting things come out of it. Since going home to change and coming back would take too long, I decided to just go in the clothes I was wearing. I was dressed lightly, and when asked if I needed anything, I said, "No, I'm good." But as we were leaving, she remembered she wanted to bring her camera, so we went back. Given the cold outside, I mentioned it would be good to have something warm to wear. sHe kindly brought me a jacket and a scarf. Just as we were about to leave, she went back again to grab her coffee and then her microphone. "Third time's a charm," we said, and continued on our way.
sHe mentioned that her father was French and her mother was from Lebanon, making her French-American. We talked a lot on our way to the Christmas market, about our hidden talents and that I had a knack for imitating voices. Then she asked me to sing a song about a famous milk-loving truck driver, which caught me off guard for the second time.
After showing me a funny video on YouTube, we decided to have some pastry as our next stop. The day ended at a Nepalese restaurant, of all places. I talked about Azerbaijan and how much it appreciates jazz music, naming a few famous composers.
At the restaurant, we had Nepalese dumplings and talked a bit more about Azerbaijan's national dishes and religions. Before leaving for a Christmas party at her place, I wanted to stop by a market to buy wine. sHe mentioned having white wine at home, so we didn't buy any and headed to her place. A small note: one of her roommates, who had been in Denmark for 8 years, was from Iran. When I mentioned I was from Azerbaijan, we had a brief chat. It's strange how hearing your country's name pronounced correctly by someone after a long time can feel so odd.
When we got to her place, we took some glasses and moved to the room. I had never tried white wine before and it tasted better than I expected. I was anticipating something more like apple juice, but it surprised me.
sHe then took out her camera and microphone, clipped the mic to me, and that's when the interview started. The questions and answers began. One of the questions was about the national anthem of Azerbaijan. sHe asked me to sing it. I forgot the first line right at that moment (and it's a tough line, especially since it's in Azerbaijani, and when you forget, you really forget). After I finished, she started singing the American national anthem. Then I sang the Turkish anthem, and she sang the French anthem. I mentioned that I also knew the Spanish anthem, and she pointed the camera at me. "Ah, I'm recording this." I noted, "You know, the Spanish anthem doesn't have any lyrics," and we ended the score at 3-2.
sHe walked me to the garage to get my bike, and we said our goodbyes. I had left home for a 40-minute errand and returned 12 hours later, having made a new friend. It was a wonderful experience.
Final note: I started writing this entry on Saturday and left it midway. Finally finished it on Monday.
Please check the links above
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
deyəndə, bir boşluqda hiss elədim özümü.
o və onun timsalında bir çoxu hardasa eyni şeyi deyir:"utanma"
"məsələ utanmaqda deyil nə bilim nə bla bla" izah eləməyə başlayanda da artıq onlar üçün maraqlı olmur. niyə? çünki o cümləni deməmiş focusu özlərinə çevrirlər. sanki özlərini olsalarda, olmasalar da daha üstün görürlər.
məsələ isə tamam başqa cürədi, bu bir savaşdır, doğru düşüncə vs anxiety nəticəsində səhv hərəkət.
hərəkətlərim düşüncələrimi yarı yolda qoyur, satır, bəzən kilidliyir. amma onlar, satıldıqları yerdən qaçıb gəlir, yada kilidləndiyi yerdən tez- tez sanki bağıraraq bir daha yadına salıb peşmançılıq çəkdirirlər.
sadəcə bir fikir. bu uğruna 20 entry yazacağım, yaxın olduğum kimləsə 10 dəqiqə müzakirə aparacağım, tanımadığım birinə isə anlıq anxietydən sənin fikrin nədir bəs? sualına "heç nə" deyib o şedevri ya ortaya çıxarmayacağım, ya da, 1 dəqiqə başlıq formatında deyib, sonuna da mistik: "belə baxanda çox boş fikirdi, nəysə siz davam edin" deyəcəyim bir fikir yəni.
fikir verdinizsə, azca sosiallaşdıqca, yəni insanlarla üzbəüz gələndə, o fikri demə keyfiyyəti getdikcə, aşağı düşür.
sadəcə o an elədi. o an tam o saniyə, gecə bədahətən, gələndə sevindiyin fikir, boş gəlir. beynində düz olmasını təsdiqləyən milyonlarla alternativlərə sadəcə bir komandanı verirsən: sus!
və sonsuz savaşda qalibiyyəti yenə səhv hərəkətə verirsən. peşmançılıqdan gəbərəcəyini, gecə yuxunu qaçıracağını, "kaş" lara boğulacağını bilərək.
çox iyrənc bir durumdur, yoldaşlar. neçə-neçə fürsətləri itirə itirə getmək, olsa idi necə olardı deyə düşünməkdən beynini çürütmək, toparlamağa başlayanda, yeni bir işin ucundan tutmağa çalışanda, anxiety nəticəsində tutduğun yerdən sürətlə yerə düşürsən, 1 dəfə , 2 dəfə yada daha çox. o fikir başqasının azğından çıxanda, reaksiyaların umbay olmasının yada çox təqdirə layiq görülməsindən asılı olmayaraq, ya da sakitcə dediyin zarafatı kiminsə bərkdən deyib bütün qrupu güldürməsini görəndə, necə deyəllər, canın çıxır, səsin çıxa bilmir.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Mən də skoruya zəng elədim, ünvanı başa saldım, görürəm gəlmək bilmir. 3-5 dəqiqə sonra yenə yığdım, deyir həkim xəstə yanındadı, çıxıb gələcək. Deyirəm "ala ölkədə skoru maşını 1 dənədi blət? tez gəlin də". Deyir "gözləyin". Deyirəm ala neçə dəqiqə gözləyim, 3 de, 5 de, bilək işimizi. Yenə qayıtdı ki, "gözləyin". Soruşuram ki, "həkim indi hardadı? Yerini deyin, bilək ki gözləyək ya maşınla aparaq?. Bu dəfə də "xahiş edirik gözləyin" deyəndə qəfil qayıtdım ki, "durun sikdirin də camaat ölür, bu elə deyir gözləyin". Tez bacıma yığdım ki, bir həkim məsləhəti versin. Iynə-dərman adı dedi ki, aptekdən alım. Məsləhətləri də uşaqlara deyib tez qaçdım aptekə. Gördüm bağlıdı. Soruşub yaxınlıqdakı digər aptekə qaçdım. Ətağa, uzaqdan görürəm ki, işığı-zadı yanmır, amma gərginlikdən idimi ya nə, içəridə gözümə qaraltı dəydi, elə bildim ki, apteki bağlayıblar, amma işçilər içəridə nəsə iş görür. Qaça-qaça gəlib əlimi atdım qapının dəstəyinə, var gücümlə dartdım, açılmadı. Bu dəm qıraqdan qaqaş qayıdasan ki, "nağarsan?! görmürsən bağlıdıı?!". bir anlıq necə başım çöndüsə, Birbaşa küçənin ortasında üstünə qışqırdım ki, "qapı sikən gəlib ala?! Qız orda huşun itirib, bu qapı dərdindədi". Qaqaş nəsə "нето" tonla bir şey deməyə çalışanda üstünə getdim ki, "ala gijdıllağ bu dəqiqə səni vurub göt-baş eliyəcəm burda, sikdir get o biri tərəfə". Ətağa, əsəbdən gədəni ordaca parçalayacaqdım, allahdan adamlar girdi araya, metronun yanındakı polis gəldi. Xiyar hələ öz aləmində saxlıyıb məni sorğu-sual eləməyə çalışacaqdı, aralayanlardan biri sağ olsun, "qaqaş metronun o biri çıxışında bir aptek var, get ora bax, biz yoluna qoyarıq" dedi, qaçdım o aptekə.
O da bağlı olandan sonra qızın yanında qoyduğum uşaqlara yığdım ki, "oturum taksiyə ən yaxın aptekə gedim? ya skoru gəlib çatıb?". Dedilər bəs qız uje ayılıb, birtəhər özünə gəlibdi, qayıt dala, biz də gəlirik, ortada görüşək. Görüşəndə uşaqlara dedim məsələləri, biri döndü ki, "sən dediyin şeyləri deyirəm ki, qaqaş özü süni nəfəs versin, məcbur otuzdurmasın, uzatsın, bir açıqda hava alsın filan fəsməkan, qaqaş da lom kimi sifətimə baxır, deyir elə yox, birdən bir şey olar. Xiyar qızı otuzdurub maşına, qapını da bağlıyıb, məcbur açdırdım qapını. Dalbayobu az qala vuracaydım".
Şükür ki, qız ayıldı. Ətağa, mən o qızın yerində olsam, ilk edəcəyim iş o gədəni həyatımdan sikdir eləmək olar. Ala insanda bir qram kişilik duyğusu olmaz? Ala bacın, sevgilin olmasın, lap olsun ən adicə bir dostun, tanışın, nə bilim ala yoldan keçən olan biri. insan da bu qədər lom, götüboş olar? Qaqaşa hələ aptekə qaçmamış neçə dəfə dedim, axırda bezib qayıtmışdım ki "mən gəlim süni nəfəs verim? yanındakı oğlan sənsən, elədə!". Yenə də mal kimi baxırdı.
qız yox e, adi salam sağ olum olan bir oğlan tanışım belə olsa, mənim yanımda başına belə iş gəlsə, özündən getsə, Bərəkət haqqı ilk iş çıxıb yola maşınları tək-tək saxlıyıb içində apteçka olub-olmadığını yoxlamaq olardı. Bu gijdıllağ mal kimi oturmuşdu, diriyib ki, elə məcbur ayağa qaldırsın, hansı ki qızın heç ayaqları tutmur, reaksiya sıfırdı, üstəlik də imkan vermir kimsə nəsə eləsin. Arada sorğulayıram ki, qızlar belə çurban gədələri hardan tapıb birlikdə olur ala.
Nəsə, heç skorudan da xəbər-ətər olmadı. Doğmalarına qarğış eləmək istəmirəm, amma inşallah öz başlarına gələr, çarəsiz duruma düşərlər, yardım edənləri olmaz, onda bəlkə anlayarlar nə deməkdir bu.
Heç nə yox, üçüncü aptekin də qapısın yoxlamaq üçün qapısın açmağa çalışanda düz yanında oturan* fikir vermədim nəsə satırdımı, yoxsa dilənirdimi bir qadın vardı, o da yerindən dillənib "bala, işıqları sönülüdü e, görmürsən bağlanıb?" dedi. Mən də bir yandan gərginlik, bir yandan da gədə ilə haqq-hesabın təsiri ilə çox kobud tonda "bibi, sən allah, başıvı sal, işinlə məşğul ol, bu dəqiqə bütün əsəbimi sənə tökəcəm" deyib üstünə çımxırdım. Bibi də sadəcə gülümsünüb diqqətlə gözümün içinə baxdı, mən də ki təsəlik uzaqlaşdım. Bu dəqiqə heç nə yox, sırf o bibiyə elədiyim hərəkətin verdiyi vicdan əzabı içindəyəm, ürəyim sıxılır, yoxsa sikim o aptekin yanındakı gədənin də sortunu, həkimin də, təcili tibbi yardım operatorunun da, qızın qandon sevgilisinin də. Sabah tezdən duran kimi ilk iş gedib heç nə almasam da 5-10 manat verib, o bibiyə üzrxahlıq edib məni bağışlamasını istəyəcəm, yoxsa həqiqətən nə edəcəyimi bilmirəm. Görək hələ sabah operatoru söydüyümə görə bölməyə çağıracaqlarmı. Bir də bu yaşda dayıya ağız açmağın verəcəyi xəcalət də bir tərəfdən diriyib.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
(youtube: )
)Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Dostum təzədən Lüksemburqa qayıdır deyə 2 gündü bazar günü axırıncı dəfə görüşmək istədiyini deyirdi. Səhər də elə ilk oxuyucum
zəng eləmişdi ki, biz tərəfdədir, günortadan sonra görüşək. Baxdım ki, ikisinə ayrı vaxt çatdırmıram, dedim qoy həm ziyarət, həm ticarət olsun, görüşüb elə bir gedək uşaqların yanına. Ara yerdə qızı 15 dəqiqə məhlədə gözlətdim. Yaxşı ki, evə qalxmağını istəmədim e amk, çıxanda elə bizimkilərlə üz-üzə gəldim. Evdən yanımda qızla çıxdığımı görsəydilər, zibilin üstü açılacaqdı, xuy bir də mən evdəkiləri rayona göndərib tək qalardım ahahdjdj. nəsə, yaxın 1-2 gündə artıq qonşuluğumuzdan köçəcəyini dedi, it peşmanı oldum gözlətdiyimə də, rayona getdiyimə də. Day bundan sonra günə anlıq rəng qatan "məhlənizdəyəm. Evdəsənsə, düş aşağı" zəngləri gəlməyəcək..Uşaqların da yanına Yaxşı ki elə couple getdim mk, yoxsa bunlar 2 couple, mən tək heç alınmazdı. Sağ olsun, ibnə dostum da uni vaxtı cazibədar bir müəlliməmizlə olan hoqqaları açıb tökdü hamının qabağında (u :d). Zatən ömründə birinci və axırıncı dəfə oldu yanımda bir qızla məni görməyi. Allahdan başqa heç bir şeyi bilmir özəl həyatımla əlaqədar, yoxsa təmiz zibilin çıxardardı amk. Hələ üzsüz-üzsüz də ship'ləyirdi bizi. Uje indidən hiss elədim gələn dəfə "aylıq hesabat" kimi telefonla danışanda döşüyəcək sualları. Qaqaşım mənə beynəlxalq sertifikatları aldırıb bərkgedən bir şirkətə salmamış, dalınca da bir qız tapıb toyuna couple olaraq gəlməyimi sağlamamış əl çəkən deyil. Sağ olsun, xanım qızımız da publik hesabında ancaq professional çəkilmiş fotoların paylaşır deyə fotoaparatımı görüb boynuma bir fotosessiya qoydu. illərin xətir-hörməti, səmimiyyəti var deyə, "yox" da deyə bilməzdim, gərək bir ara onu da aradan çıxarım.
Hamı demək olar ki, eyni pokoleniyanın uşağı, eyni yerdə oxumuş (və ya eyni xarici ölkələrdə yaşamış) uşaqlar idi deyə axşamkı ortamdan tez dağılışmalı olmasaydıq, bu 6 nəfərin söhbəti səhərə kimi gedərdi e. Bir şeyə pis oluram ki, eyni "состав" ən tez bir də gələn yay tam tərkibdə bir masada otura biləcək...
Bu gün konkret dolu keçib. Səhər 2, günorta 2, axşam da 2 nəfərlə vaxtı əməlli dəyərləndirdim. Ara yerdə planlarda anlıq dəyişimə görə 1 saat itirməyimi saymasam, zor keçib, təki pis günüm belə olsun.
üzv ol