əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
ən nifrət edilən insan tipi
-
gecəyə bir mahnı paylaş
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+18 əjdaha
2. mesaja gec cavab yazan, online olub oxumayan, oxuyub cavab yazmayan insanlara həmişə qıcıq olurdum. mesaja cavab vermək nə qədər çətin ola bilərdi ki?! mənim üçün saymazlıq idi...
indi isə tənqid etdiyim o insanlara çevrilmişəm. gələn mesajları görməyim deyə bildirişləri bağlamışam, beləcə vicdanımı rahatladıram. məcbur olub proqramlara girəndə tez çıxmağa çalışıram ki, gözümə ilişməsin gələn mesajlar. kiminləsə danışmaq mənəvi ağır gəlir artıq. dözə bilmirəm. hamının yaddaşından silinmək istəyirəm. günlər əvvəl yazılmış mesajlar var ki, cavablamamışam hələ. təkliyə çəkilib insanlarla danışmağın əvəzinə entry yazmaq istəyirəm. güman ki, müvəqqətidir bu halım. amma məni ən az mesajına cavab gözləyənlər qədər əsəbiləşdirir durum. mənimlə dərdini bölüşmək istəyənlər var, onları dinləməyə taqətim yoxdur. özümdən utanıram buna görə, amma özümü də qınaya bilmirəm. mən ki belə deyildim, hamıya kömək etməyə çalışırdım həmişə...
+6 əjdaha
3. Havaxtsa ss almışam. Qalereyada gördüm paylaşıram.
![]()
+7 əjdaha
1. keçmiş zamanların birində öncəsindən virtual tanıyıb ortaq söhbətlərimiz olmuş,sonra universitetdə görəndə aa sən filankəssen,biz fbda danışmışıq filan" tanışlığı reallığa çevirdiyim bir qız tanışım vardı. sonra zənglərdə,ya həyətdə qarşılaşanda uzun söhbətlərimiz olurdu,danışanda deyirdim ki necə mənim fikirlerimi deyir,mən de uçuram zad.
qrupda da biz 5 dostuq,həmişə bir yerdə olurduq. ders boyunca danışırdıq,yetmirdi dərsdən sonra hardasa otururduq saatlarla o da yetmirdi eve gedib wp qrupumuzda danışırdıq ortaq movzularimiz da insan münasibətləri,psixologiya,fəlsəfə,kinolar en başlıcası da bunların hamısını əhatə edən ədəbiyyat. yəni bu qeder yaxın olduğum insanları qoyurdum bununla söhbətləşmək üçün. dostlar da təbiiki trip atırdılar. onu görəndə bizi saymırsan . iş o yere çatmışdı ki deyirdim siz başa düşmürsuz o mənim ruh ekizimdi.
neyse,birgün yene koridorda çənəmiz qızışıb,o ərəfədə de okaberin otto clubda konserti var getmək isteyirdim milliyyətçi vaxtlarım. dedim buna getmək istəyirəm,amma çəkinirəm klub filan tabi kənd uşağı cahil* ,qardaşımın smeni olmasa gəlsə şəhərə birlikdə gedəcəm. bu da mənə qayıtdı ki,nəyə görə sen kiminsə yanında getməlisən,biz qirmaliyiq bu qaydaları,bizim harasa getmək üçün yanımızda oğlana ehtiyacimiz yoxdu. bes sen həmişə azadlıqdan danışırsan falan. dedim düz deyirsən. amma o il elə alındı ki,konsertə gede bilmədim.
1il keçdi,yene dekabrın 13u okaber konsert verəcək. bizim de münasibətimiz sengiyib neçə vaxtdı qarşılaşmırıq dostlarima qarışıb başım. yene koridordayiq,dedim gedəcəm konsertə biletləri almışıq dostumla. sen de gel.
ve həmin şoka ugradici cavab: bilirsən diem,nişanlım deyirki orda oğlanlar olur, söyüş olur. ben şok,ben iptal...
suyu süzülə, süzülə gəldim uşaqların yanina. soruşdular nolub,rəngin qaçıb. temanı izah eledim. o gün,bu gündür lağa qoyurlar.
sözümü ona gətirirəm ki,kiməsə ruh ekizi deyəndə ehtiyatlı olun,altından başqa şey çıxa biler
hamısını göstər
