əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
köhnə sevgilini xatırlatdığı üçün bir insana aşiq olmaq
-
sözaltı etiraf
-
qadınların onları güldürən kişilərə aşiq olması
-
sözlük yazarlarının qorxuları
-
platonik sevgi
-
vəkilinə aşiq olmaq
-
ilk entrydən aşiq olmaq
-
kitab personajına aşiq olmaq
-
oyun personajına aşiq olmaq
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+29 əjdaha
15. Həyatımda sadəcə 1 dəfə yaşadığım hadisədir. sonu hər nə qədər yaxşı bitməsə də gözəl təcrübə olmuşdu mənim üçün. Bunu da siz yazarlarla bölüşmək istəyirəm.
O yaşlarımda sevgi nədir bilmirdim, iki-üç sevgilim olmuşdu, o da uşaq olduğumdan anamın telefonunda bir qızla instagramda yazışmağı böyük bir sevgi hesab edirdim və aşiq olmaq çox asan gəlirdi buna görə. qrupumu dəyişdiyimdən kimya hazırlığına gedirdim. Onu ilk dəfə orda gördüm ( bəlkədə əvvəl görmüşdüm ancaq xatırlamırdım ) gözlərimi ondan ayıra bilmirdim, hazırlıq boyunca gizlincə onu süzdüm. Həqiqətən çox gözəl idi, bəzən göz-gözə gələndə nə edəcəyimi bilməyib axmaqca davrana bilirdim. Eyni yerdə qaldığımızdan ( hərbi şəhərcikdir və onlarla bina olduğundan təbii olaraq eyni ərazidə qalırdıq ) az da olsa heç kim olmayanda bir yerdə gedirdik evə. Evə gedəndə keçirdiyim hissləri kəlimələrlə ifadə etmək mümkün deyil. Ürəyim çox sürətli döyünürdü və mən heç tərləməyən adam qızın yanında heyvan kimi tərləyirdim, onsuz utancaq biri idim, hələ onunla danışmaq zülm verirdi mənə, ancaq bu zülmə qatlanmağa həqiqətən dəyərdi. Kimya müəllimin dərsdən ayrı uşaqların şəxsi həyatı ilə də maraqlanırdı və mən də müəllimlə dost idim. Ən başdan anlamışdı bu qıza aşiq olduğumu və mən də boynuma almışdım. Bütün hadisələr bu müəllimin sayəsində cərəyan etdi.
Bir gün evdə oturmuşdum. Tam da tualetə girirdim ki, birdən zəng gəldi. Kimya müəllimi zəng etmişdi, dedi ki " qız hazırlıqdadı. ya indi gəlirsən, qızı tez buraxıram, qıza hər şeyi deyirsən ya da gəlməsən mən özüm deyirəm ", dedim elə şey olmaz, edə bilmərəm. Bu da elə bilir ki utancımdan demirəm, amına qoduğum imkan ver sıçaq da aq. Qalmışam tualetin qapısında. Nəysə, götüm ağrıya-ağrıya getdim. Müəllim qızı tez buraxdı digərlərindən, məni gördü, dedi nə əcəb gəlmisən, dedim elə-belə ( nədi amk, belə vəziyyətdə adamın ağlına heç nə gəlmir ). Dedim gəl bir yerdə gedək. Tez deyib canımı qurtarmaq istəyirdim. Hər dəfə çönüb demək istəyəndə gözlərimin içinə baxır, onda da halım pisləşir, əlim qolum boşalır, sözlərimi yenidən ürəyimə geri qaytarırdım. Artıq evə çatanda, dedim. Üzümə şok olmuş tərzdə baxdı, gülümsədi və " axşam yazacam " dedi. O axşam gələnə qədər 2 əsr keçdi elə bil. Başımı qatıb vaxtın tez keçməsi üçün çalışırdım, ancaq alınmırdı. Sonda mesaj gəldi, o mesaj gələnə qədər nə xəyallar qurmuşdum mən. Mesajda " belə işlərə ayıracaq vaxtım yoxdur, dərslərim var, bağışla. Ümid edirəm başa düşürsən məni " yazılmışdı. ilk dəfə həqiqətən gözüm doldu, qarın nahiyəsində boşluq yarandı, nəfəsimin kəsildiyini hiss etdim. Bir yandan da çox əsəbi idim, divara yumruq atdım əsəbdən, hələ də izi divardadı, atam da mənə yumruq atmaq istəmişdi buna görə. Soxdum içimə, sakitləşdim və başa düşürəm yazdım. Amma vaz keçmədim, çünki edə bilməzdim, bacarmaram, heç istəmərəm də. O gündən sonra əlaqəni kəsmədim, hər gün yazdım, bəzən sevdiyimi belə dedim. Yazmamaq əlimdə deyildi.
Üstündən artıq 1 il keçdi. Hələ də yazmağa davam edirdim. Bir gün mənə bu qızın padruqası dedi ki " onun da səndən xoşu gəlir və sabah sənə deyəcək ". Sevincimdən dəli olmuşdum, bilmirdim nə edim ciddən. Gecə yata bilmədim. Səhər məktəbə getdim. Məktub göndərdi və xoşu gəldiyini ancaq sevgili ola bilməyəcəyimizi dedi. Yenə xəyallarım başıma yıxıldı, hər gün haqqında xəyal qurduğum qıza heç cür qovuşa bilmirdim. Yenə soxdum içimə.
Müəyyən müddətdən sonra hər şey rayına oturdu, artıq hər şey yaxşı idi. Sevgili kimi idik, necə deyərlər ilişkinin özü var idi, adı yox idi. Özü mənə bəs edirdi elə, varsın insanlar bizi bir bilməsin, camaatı nə edirəm axı o mənlə olduqdan sonra. Həyatımı onunla keçirməyə hazır idim, o qədər çox xəyal qurmuşdum ki artıq 4 illik plan hazırlamışdım. Çox gözəl planlarım var idi. Bir az soyuq bir tip idi, çox yazışmırdı, qısqanc deyildi ( əslində hər kəsin axtardığı xüsusiyyətləri daşıyırdı ), bir problem var idi ki, soyuq davrananda başa düşmürdüm, çünki hər zamankı halına bənzəyirdi, hardan bilə-bilərdim axı.
Məktəbdə hamı bizim münasibətimizi bilirdi, qardaşı ilə danışıb hər şeyi yoluna qoymuşdum, anlayışlı biri idi. Ailəm də bilirdi və qarışmırdılar bu mövzuya. Başıma çox hadisə gəlib, ancaq hər şeyi danışıb sizi də sıxmaq istəmirəm. bir gün anası bildi və əlaqəmiz kəsildi, ancaq dözmək olardı, Dözürdüm də. Onu xatırladan çox şey var idi, belə şeylərlə başımı qatırdım və vaxt bir təhər keçirdi. Ümid edirdim ki o da səbr edə bilir.
Doğum günümə bir gün qalmışdı, qızın dostu mənə yazdı, bəs sənə demək istədikləri var, ancaq deyə bilmir. Mən sənə çatdırıram sözlərini. Ayrılmaq istədiyini və əslində məni heç vaxt sevmədiyini dedi. Duruxdum, 4-5 dəqiqə ekrana boş-boş baxdım. Nə təbəssüm, nə kədər var idi simamda. Sadəcə boşluq. Həmin vaxt nə düşündüyümü bilmirdim. Ruhum bədənimdən ayrılıb, otağın digər ucundan mənə baxırmış kimi hiss etdim, uzaqdan özümə baxdım. Heç nə yaza bilmədim. Həmişəki kimi yenə soxdum içimə.
Üstündən 1 ay keçdi, artıq dostlarıma demək vaxtımın çatdığını başa düşdüm. Çünki onlar " yenge ilə necə gedir " deyəndə pis olurdum. " Doğum günü hədiyyəsi bu imiş " deyərək zarafatla izah etdim uşaqlara. ilk dəfə depressiyaya düşdüm. nə yemək yeyə bilir nə də yataqdan qalxa bilirdim. 8-9 kilo arıqlamışdım, halbuki çox arıq idim. Özümə gəlməyim 5 ay filan çəkdi, qəbullandım ən sonunda. Mənə Çox təcrübə qatdı bu hadisə. Bir də aşiq ola bilmədim. indi də ola bilmirəm. Bəlkə də buna görə biseksual olduğumu düşünürəm. Bəzən istəmsizcə özümü onunla bağlı xəyal qurarkən yaxalayıram və dərhal başımı qatmağa çalışıram. Çox çətin gəlir bəzən. Nə isə...
Əslində bu mövzunu heç vaxt yazmayacağımı düşünürdüm. Ancaq hal-hazırda təyyarədəyəm və onunla vaxt keçirdiyim, əl-ələ tutuşduğumuz küçələri uzaqdan görürəm. Bu artıq mənim bura son səfərim idi. Bu yerləri bir də heç vaxt görməyəcəm, görmək də istəmirəm.
+17 əjdaha
27. insanı axmaqlaşdıran bir prosesdir. doğurdan da, insan artıq tənqidi baxmağı unudar aşiq olanda. hələ bir də məşuqun xətalarına qarşı tənqidi olmağı da. onun baxdığı hər baxışa yerləşmək istəyir. neşeli bir xəstəlikdir. insan sağalmaq istəmir.
+15 əjdaha
29. “özüdü”, “odu”, ilə “o deyil” arasında bir şeydi.
+13 əjdaha
3. aşiq olmağın dövriyyəsi bu cürdü çox güman ki: qarında kəpənəklər uçuşar, bu kəpənəklərin ömrü qısa olduğuna görə yumurta qoyub ölər, yumurtadan tırtıl formasında bağırsağa düşər və pup halında bədəndən xaric olar. sonra çirkli qidadan yenidən mədəyə düşüb daha çox insanı yoluxdurar. *
:d
odur ki, nə yediyinizə fikir verin. -*
+8 əjdaha
21. qarşılıqlı olanda bomba olan akt(?). bəyənilmək, diqqət çəkmək filan əladı ancaq verdiyi özünə inam 15 dəqiqə filan çəkir. ancaq sevdiyin, aşiq olduğun adamın sənə də eyni hissləri duyduğunu bilmək babat uçurdur adamı. iş görüşünə gedirsən, adamlar bəyənmirlər səni, götürmürlər. kefini pozmursan ki, "əşi məni bəyənən bəyənib, siz bəyənməsəz də olar".
normalda evdən işə, işdən evə həyat tərzi keçirib, cümə-şənbə dostlarla pivəliyib qalan vaxtını da evdə divanda tənbəllik eləməklə keçirdən sən aşiq olanda birdən birə təzə maraqlar kəşf edirsən. işdən evə gəlib 9-da çıxırsan amma yemək bişirmək həvəsin olur hələ də. 2 saat o yeməklə əlləşib hər şeyini mükəmməl etməyə çalışırsan, halbuki ana qəşəngcə yemək bişirib. gördüyün otun poxun şəklini çəkib paylaşa bilirsən, birdən birə eşitdiyin və ya gördüyün hər şey səndə yeni idealar və planlar oyadır. 2 il sonra konkret harda olmaq istədiyini bilirsən, həftəlik planların olur, özünü produktiv hiss edirsən.
həvəs və özgüvən pompalayan bir şeydi qısası. aşiq olun, oldurun, dostlarınıza da təklif edin.
+9 əjdaha
32. Camaatın necə bacardığını heç cürə anlamadığım zad. Yəni əsas sualım insanların başqa bir insana necə bu qədər müddət duyğu bəsləyə bildikləridir. Cəmi bircə dəfə başıma gəlmiş ola bilər ya da olmaya bilər. Həmişə "oha deyəsən aşiq oldum" dediyim günün səhəri günü həmin insandan soyumuşam və ona hansı ağılla baxdığımı sorğulamışam. Hələ bu Duyğunu illərlə davam etdirə bilənlər var aq. Baxıb "vay aq" oluram həmişə. Ya da ki köhnə bir sevdiyi, sevgilisi üçün darıxanlar heç çatmır mənə. Heç vaxt bacara bilməyəcəyim bir şey imiş kimi gəlir mənə. Özümü çox cındır adam kimi hiss edirəm aq. Əslində problem yoxdu olmağımda sadəcə realization şeysi çox qəribədi. Belə sevgili ilə yaşanılacaq adrenalin və əyləncə dolu çox fikrim var amma o duyğuları bir neçə saatdan çox hiss etməmək adama həyatdan daha çox qoyur. Nəysə belə də ki qozumaki aq. Uzunmüddətli eşq sıxıcıdı hərtərəfli
+8 əjdaha
19. Məktəb şagirdi olduğu illərdə hər kəsin ən az bir dəfə də olsa aşiq olduğuna əminəm. Elə mən də belə bir zamanda anladım eşqin varlığını, yaşatdığı hissləri və sonda insanın qəlbinə bir bıçaq soxulmuş kimi ağrı verən əzabını.
Demək təxmini 14-15 yaşlarında olardım, o zamanlar işim-gücüm dərs oxumaq idi, ünsiyyətcil biri olmadığım üçün də tək-tük dostum vardı, türklər demiş 1 əlin barmağını keçməzdi. Bir məsələni də qeyd edim ki, oxuduğum müddət ərzində atamın işi ilə bağlı olaraq 4 məktəb dəyişmişəm, tez ünsiyyət qura bilməməyimin əsas səbəblərindən biri də olduğum yerə aid hiss edə bilməməyimdir, nəysə. Təzə məktəbə başladığım 2-ci ilim idi. Müəllimimiz ilin başında yeni bir qayda ilə gəldi, demək bundan sonra 1 oğlan 1 qızla oturacaqdı. Onsuz da danışdığım 3-4 nəfər vardı, indi bütün dərs prosesində sus-pus oturmağa məcbur olacaqdım. eyni partada oturduğum qızla keçən 1 ildə demək olar ki, heç ünsiyyətim olmamışdı, qızla nə danışmaq, necə danışmaq lazımdı onu da bilmirdim. amma gizlidən-gizliyə biraz xoşum da gəlirdi, o vaxt elə də çox kriteriyam yox idi, gözəl olsun bəs edərdi. Amma xoşbəxtlikdən söhbətimiz də tutdu. Dərs boyu söhbət söhbəti açırdı. indiyə qədər mənə düşüncə olaraq bu qədər bənzəyən bir qıza daha əvvəl rast gəlməmişdim. Ona olan sevgim 1-ə 5 artmışdı. Bunun da qazı ilə də hər fürsətdə onu güldürməyə çalışırdım, gülüşü bir rəssamın əlindən çıxmış ən gözəl sənət əsərini xatırladırdı mənə. Qış aylarının birində xəstələndi və düz 2 həftə dərs buraxdı, sanki boşluğa düşmüşdüm, deyib gülə bilmirdim. Dərslərimə də fikir verə bilmirdim, ağlım onda idi. Tez tez hal əhval tutur, vəziyyətini soruşurdum. Amma yemək zad yeyirdim, o qədər də yox, dünya da dağılsa yeməyimdən kəsən deyiləm.
Nəysə iki həftənin sonunda geri qayıtdı, o qədər sevinmişdim ki. Amma nəsə fərqli idi, əvvəlki kimi deyildi, salam verirdim, quru bir salamla cavab verirdi, söhbət etməyə çalışırdım, qulaq ardına vururdu. Tez-tez də telefonda kiminləsə yazışırdı. Dəli olacaqdım, düz 1 ay belə davam etdi. 1 aydan sonra yenidən mənimlə danışmağa başladı, sanki yenidən doğulmuşdum. Hər söhbətdə də sanki mənə siqnal verirdi, sevdiyini büruzə verirdi yəni. Bir dəfə isə artıq əməlli başlı sevgi haqqında danışmağa başladıq, həmin gün hansı müəllim gəldi, hansı getdi, hansı dərs olub-bitdi bilmədim, vecimə də deyildi, gözüm ondan başqa heç kimi görmürdü. dərsin sonunda masanın mənim olan hissəsinə balaca bir kağız parçası qoyub, sinifdən çıxdı. Kağızı ürəyim döyünə döyünə açdım, "məni sevirsən?" Yazılmışdı. Nə qədər vaxt keçdi bilmədim, elə key kimi kağıza gözümü zilləmişdim. Həmin gün hər şey gözümə daha fərqli gəlirdi. Çiçəklər, ağaclar, quşlar, hətta qonşunun balkondan asdığı corablara belə baxanda ürəyim açılırdı. O gün həyəcandan yata bilmədim, səhər açılan kimi ilk dəfə hamından əvvəl durub formamı geyindim, ilk dəfə idi ki, məktəbə getmək üçün bu qədər həyəcanlı olardım. ilk dərsi yol verdik, tənəffüsdə həmin kağızı qızın əlinə tutuşdurdum, içində "hə, səni sevirəm" yazmışdım, dəli kimi filan da yazacaqdım amma dedim tay ağ eləmiyim. Açıb oxudu və çantasına qoydu kağızı, qıpqırmızı olmuşdum, dilim söz kəsmirdi, o vaxt məndən nəsə soruşsaydı, yəqin ki, "həbə hübə" deyə cavab verərdim. Amma sonra nə qədər gözlədimsə də o kağız haqqında da, sevdiyimi etiraf etməyim barədə də heç nə demədi, sanki onu yazan əkizi filan idi. Heçnə olmamış kimi yenə köhnə söhbətlərimizə davam etdik, "hə indi nəyik ki biz?" Deyə soruşmağa da cəsarət etmirdim. Günlərin bir günü yenə ilk dərsdən gəlib partaya quruldum yerimi isitdim və qızı gözləməyə başladım, qoy o heçnə olmamış kimi davransın, eybiyox, mən onu sevirəm, mənə bu da bəsdir kimi sözləri beynimdən keçirirdim ki, qatilim sinifə daxil oldu, keçib arxa partalardan birində ibnənin birinin yanında əyləşdi. Necə yəni? Bu necə ola bilərdi ki? Gün boyu 2sini oğrun-oğrun izlədim, onlar danışdıqca, deyib-güldükcə mən məhv olurdum. Dərsdən çıxanda qız günahım qədər sevmədiyim bu ibnənin əlindən tutmuşdu. Eləcə çıxıb getdilər, mən də arxalarından baxıb qaldım, olanlara bir məna verə bilmirdim. Sən demə xəstə olduğu müddətdə həmin o ibnə tez-tez bununla danışıb eliyib, evlərinə filan gedib, qızın da əvvəldən elə bu xiyardan xoşu gəlirmiş. Sevgili olublarmış o arada. Sonra da dava eliyiblər, küsüşüblər onda da qız gəlib yenə mənlə danışmağa eləməyə başlıyıb, bunu qısqandırırmış guya, sonra da təzədən barışıblar. Mən necə bu ikisinin sevgili olduğunu bilə-bilməmişəm deyə başımı dağa-daşa döydüm. Həqiqətən də sevən insanın gözü kor olurmuş. Müəllimlə də yerini dəyişməsi üçün gedib danışıbmış. Qısaca Qəlbimi parça-parça edib, üstünə işəmişdilər sanki. Həmin il qurtarmaq bilmədi, ilin axırına qədər də fərqli bəhanələrlə oğlanla aramızda tez-tez dava düşürdü, başqa heç kimə də demədiyim üçün səbəbini anlaya bilmirdilər. yəqin ki qız da etirafım barədə sevgilisinə heç nə deməyibmiş. Gözündə o qədər də dəyərim olmuyubmuş. Amma sevmirdisə niyə belə bir sual verdi mənə anlaya bilməmişdim. Yəqin ətrafında ona aşiq olanların çox olduğunu bilmək mənəvi bir zövq verirmiş. Daha sonra elə qızla da salam sağolu kəsmişdik.
Xoşbəxtlikdən ilin axırında atam yasamala köçməyi qərarlaşdırdı, məni məktəbdən çıxartmaq fikirləri yox idi, amma uzaq olar, gedib gələ bilmərəm filan deyib zırıldadım, axırı məktəbi də dəyişdirə bildim. O gündən sonra bad boy oldum, qabağıma çıxanla sevgili oldum, ayrıldım demək istəyərdim, amma heç bir pox olmadı və həyat yenə də öz tempində davam etməyə başladı. Amma bu təcrübə mənə insanlardan şübhə etməyi öyrədə bildi. Heç nəyə kor-koranə inanmıram artıq, əsas da sevgiyə. Acı dolu bir xatirə kimi qaldı bu məndə.
Yenə yadıma düşdü kədərləndim gecə-gecə. qoy gedim bir siqaret yandırım...
+7 əjdaha
14. Bu nə qədərdə asan görünsə də, çətin bir prosesdir. insan birisinə aşiq olanda onunla xəyallar qurar, onunla birlikdə yaşlanmağı istər. Aşiq olduğun insanı görəndə, o an keçirdiyin hissi heç kim açıqlaya bilməz, çünki o hissin bir adı və yaxudda açıqlaması yoxdur.
Yəni dediyim odur ki, aşiq olun
+7 əjdaha
4. insanın obyektivlik hissinin ölməsidir.
+5 əjdaha
34. aşiq olmaq deyirlər guya fərqli dünyalara sahib olmaq deməkdir.
Mənə görə ən yaxşı aşiq olma dövrü məktəb vaxtıdır. belə baxanda məktəb vaxtı aşiq olmağın potensialı böyük olur,
sırf o aşiq oldugun insana gorə özünə fikir verirsən,səliqəli olmağa can atırsan,dərslərinidə yaxşı oxuyursan ki, ya o, ya da başqası sual verəndə əla cavablar verərək gözündə mükəmməl görünəsən. hələ plus hazırlıqlara gedəndə də ona kömək etmək,onunla gedib gəlmək. lənət olsun aa,adam aşiq olanda birinə görə nətər dəyişir aa. Ehh, bu uşaqlıq fikiri.
+5 əjdaha
11. hamının bənzər şəkildə ifadə etdiyi məişət hadisəsi. yəqin doğrudan da hamıda eyni olur (baxma: kütləvi şüur).
məndə olmayıb da heç cür. münasibətlərimə nəzər salanda başa düşürəm ki, sadəcə hazır şablonları könülsüz şəkildə davranışlarıma yerləşdirmişəm. həyatıma rəng qatmaqçün. necə olur ki bir qadına xüsusi hislər bəsləmək? atmayın da ala.
+7 əjdaha
2. onun yanında olanda ürək döyüntüləri artır, düzgün cümlə qura bilmək üçün əlavə bir zəhmət ortaya qoyursan. həmin şəxs özünü asan biruzə verir. normalda həmişə insan özündən hansısa özəlliyə görə üstün olan insana vurulur. əsas hissəni burada xarici görünüş tutur. intelektə vurulmaq da mövcuddur. ortaq zövqlər də eşqi qızışdıra bilər. amma cinsəl cəhətdən qığılcımlanma beş verməsə sevə bilməyəcəksiniz. məntiq evliliyi də çox vaxt bu hallarda baş verir.
nəysə çox qarışıq yazdım. aşiq olmaq məsləhətli şey deyil . özümdən bilirəm. sevdiyim qadının əslində mən düşündüyüm kimi olmaması ehtimalı məni qorxudur. bu dəqiqə birini çox pis bir şəkildə sevirəm. göt vəziyyətindəyəm. deməyəcəyəm də ona. nəəm ala görək nə olur
+7 əjdaha
12. sadəcə 2 dəfə aşiq olmuşam, ikisi də platonik sevgidən irəli gedə bilməyib. birincisi haqqında deyiləsi çox da bir şey yoxdur amma qəribə şəkildə yerə baxaraq başını irəliyə doğru əyərək yeriyirdi. gözəl olub, olmamasını tam demək olmaz ancaq o, ilk dəfə aşiq olduğum qız idi. çox xəyallar qurmuşdum onun haqqında ancaq yəqin ki, mənim kimi çirkin, asosial, əzik birisini heç vaxt sevməzdi.
mənə dərindən təsir edən, həyatımı sorğuladan, sevginin nə qədər gözəl şey olduğunu xatırladan isə ikinci dəfə aşiq olduğum *kassir qız* idi. onun haqqında daha əvvəl də entry yazmışdım. (#259781)
hər nə qədər ki, onu yenidən görmək ehtimalım çox az olsa da yenə də kassir qızı unuda bilmirəm. hər an ağlımdadır. aramızda hesabı soruşmağım və onun hesabı söyləməsi xaricində dialoqun olmamasına baxmayaraq, onun bir dəfəsində mənə gülümsəməsi hələ də ağlımdadır. bəlkə də mənə heç fikir belə verməmişdi, onun üçün hər gün marketə gələn minlərlə müştərindən fərqsiz idim bəlkə də. hətta bəlkə də eybəcər, çirkin görünüşümə görə məni görmək belə istəmirdi. mənə gülümsəməsinin səbəbi eybəcər, qəribə xarici görkəmim də ola bilərdi.
ilk dəfə idi ki, onunla danışmaq, onu bütün varlığı ilə sevmək və ən əsası onun da məni sevməsini istəmişdim. xəyalını yox, özünü hiss etmək, əlindən tutmaq, yanağını oxşamaq istəmişdim. alınmadı, bəlkə də onu bir daha görə bilməyəcəm. heç vaxt bir araya gəlmədən ayrıldıq. amma onun kimi gözəl, canayaxın, səliqəli bir qızın mənim kimi əzik, asosial, qorxaq, cılız, çirkin və eybəcər birisi ilə sevgili olmağı mümkün deyildi. o, məni sevə bilməzdi, ona sevgimi etiraf etməyim sadəcə onun gülməsinə səbəb olardı. yox, onu narahat etmək ağlımdan belə keçmədi. onu yadıma salanda həmişə ağlayıram, dünyanın ədalətsizliyinə, imkansız sevgimə...
+4 əjdaha
16. Başlaması insanın özündən asılı olub bitirməsi Allahın ümidinə qalan proses. Kiçik bir maraqla başlayır, yüksələn xətlə davam edir və əgər şansınız gətirərsə bu təktərəfli prosesə qarşı tərəf də qoşulur. Yox əgər gətirməzsə, bizdənsiniz -*
+4 əjdaha
28. Bəzən sənə başqa qitəyə belə köçməyi planlaşdırmağa vadar edir (bax: uzaq məsafəli münasibət)
+4 əjdaha
26. həqiqətən də ülvi hissdir. insan aşiq olanda sanki çevrilir başqa birisinə. sərt, soyuq adam olsan belə sevgilinlə birgə olanda əriyib qayğıkeş birisinə dönürsən. onun üçün nəsə etməyə çalışırsan həmişə. Qucaqlaşanda hiss edilən hüzur ifadə edilə bilməz.
Ən pis tərəfi darıxmaqdır məncə. Bir neçə saat birgə vaxt keçirəndən sonra sağollaşmaq işgəncədir adama. Bağlanırsan, ayrı keçən hər dəqiqə fikrin üstündə olmur, ağlın qalır onda.
Aşiq olmaq gözəl hissdir, yaşayın bunu.
+3 əjdaha
17. (baxma: yoxdu elə söhbət )
+3 əjdaha
24. Hal-hazırda günəş işıqlarının pəncərəmi aydınlatmağa başladığı, 35-40 yaş xalaların arıqlamaq naminə yüngül qaçış, gəzinti etdiyi bir saatda mən balkonda oturub kitab oxuyuram. Bu saata qədər məni oyaq saxlayan kitab ayala malach pinesdan failing in love, Why we choose the lovers we choose'dur. Yəni qısaca deyir ki, aşiq olduğumuz insanları nəyə, hansı kriteriyaya görə seçirik. Bir gecədə 400 səhifəlik kitabın yarısını yedim, bitirdim. Oxuduğum qədəri ilə isti-isti müəyyən məsələləri müəyyən etməyə çalışacağam.
Demək yazarımızın dediyinə görə ilk görüşdə eşq demək olar ki, yoxdur. 11 faiz, əgər dəhşət gözəl və ya yaraşıq abidəsi deyilsinizsə birinin sizə ilk görüşdə aşiq olması imkansıza yaxındır, sözlükdə yazar olaraq fəaliyyət göstərirsinizsə böyük ehtimal bu kateqoriyaya girmirsiz. Bir insanın aşiq olmasında müəyyən faktorlar rol oynayır.
1) coğrafi faktor. Əgər eyni ölkədə, eyni şəhərdə yaşayırsınızsa aşiq olma ehtimalınız çox yüksəkdir. Hətta eyni iş yerində və ya eyni universitetdə, eyni mövzu ilə maraqlanan insanların ətrafında tanış olanların sayı olduqca yüksəkdir. Kitabda tanışlıq amilindən də söz açılır, belə ki, ilk tanış olduğunuz biri tərəfindən rədd edilmə ehtimalı çox yüksəkdi, yəni birinə onu sevdiyinizi deməmişdən öncə sizi tanıdığından əmin olmaqda fayda var. ilk görüşdən birinə çox da bel bağlamamaq lazımdır yəni.
2) Çətin bir situasiyaya eyni anda düşmək insanları bir-birinə daha da yaxınlaşdırır. Məsələn ilk dəfə görüşüb qorxu filminə gedən cütlüklər bir-birinə daha yaxından bağlanırmış. Xaricdən gələn çətinliklər eşqi daha da qüvvətləndirir. qızına bu oğlanla gəzmə deyən atanın qızı həmin oğlana daha çox aşiq etdiyindən xəbəri yoxdur.
3) Nə qədər qulaq ardına vursaq belə, mağarada yaşayan atalarımızdan bizə miras qalan bir xüsusiyyət var, insanların xarici görünüşünə fikir vermək. Xarici görünüş önəmli bir faktordur, freuda görə qızlar atasına, oğlanlar anasına bənzəyən qızlara/oğlanlara qarşı daha simpatiyalı olurlar. Hətta boyun belə önəmli olduğu deyilir. Qadınlar özündən daha uzun olan kişiləri daha çox sevirlərmiş. Həm kişi, həm də qadın üçün idmanla məşğul olmaq, nə çox kök nə də çox arıq olmamaq üstünlük hesab edilir.
Kişilər üçün status çox önəmlidir. Hətta deyilir ki, qadınlar varlı/yüksək statuslu insanla evləmədən öncə ona aşiq olacaq qədər ağıllıdır.
4) Bizə etnik, görünüş, xasiyyət cəhətdən bənzəyən insanlarla yaxınlıq qurmağa daha çox meyilliyik, yəni xoşladığınız insanın sevdiyi şeyləri sevmək sizi ona daha çox yaxınlaşdıra bilər. Hətta qadın və kişi özündə sevmədiyi cəhətin yaxşısını qarşı tərəfdə axtarır. Məsələn öz burun quruluşunu sevməyən bir qadın, burnunu gözəl hesab etdiyi kişiyə daha tez aşiq ola bilər. Bununla da özünün sevmədiyi bir xüsusiyyətini qapada biləcəyinə inanır.
Əlbəttə kitabda bu mövzuların hər biri daha aydın və elmi əsaslara söykənərək izah edilir. Əgər məqsəd aşiq olmaq deyil, sadəcə vaxt keçirməkdirsə, sinəsi tüklü şairdən 1 aylıq udemy kursu satın almağınızı məsləhət görürəm.
+4 əjdaha
13. Çox az danışan birisənsə artıq çox danışmaqa başlayırsan.Vaxtdan daha səmərəli istifadə edirsən.işlərini daha sürətli görürsən ki,vaxt ayıra biləsən.Sabahları iplə çəkirsən.Pəncərə tərinə ad yazmaqa başlayırsan.Xəfif öz-özünə gülmələr bunu gizlətmə səyləri ilə növbələşir.Günə başlamaq əvvəlki kimi çətin olmur.Həyatın həqiqətən müştərək olduqunu dərk edirsən.Bir insan bir ehtiyaca çevrilir.Böyüməkdə olan problemlər,dərdlər çörəkdən kəsilir,iştahları küsür.insanları daha çox sevirsən.Saçının başının üzərində necə dayandıqı artıq daha çox əhəmiyyət kəsb edir,daha çox maraqlandırır.
+4 əjdaha
6. (bax: aşıq olmaq)
(bax: güldürən səhv oxumalar)
+4 əjdaha
33. həyatımda bir dəfə yaşadığım hadisə. və bir daha yaşamamaq ümidiylə
+2 əjdaha
18. beyində başlayıb, beyində də bitən bir proses. Yəni çox da şeyləməyin, amma ölmədən də aşiq olmağı sınayın
+1 əjdaha
31. Yalnış adama rast gələn də üzən, doğru adama rast gələn də xoşbəxt edən, insanların olduğundan daha çox məna qatdığı, sonsuz sürməyən bir hadisə.
+2 əjdaha
36. Həyatıvızı bir anda pox edə biləcək potensiala malikdir və əsasəndə sonu ayrılıqla bitir, şəxsən gənclərə məsləhət görmürəm. indiki dövrdə mənası yoxdur eşq və ya məhəbbətin,çünki birini dəli kimi sevib ona bağlanmaq heç düzgün deyilmiş, bunu bu il həyat mənə çox ağır şəkildə başa saldı.
+2 əjdaha
9. novakain effektidir. gözün açıq olur amma ətrafdakı prosesləri hiss eləmirsən.
(baxma: müvəqqəti narahatçılıq)*
bu lap lomdu ki
+1 əjdaha
10. (baxma: platonik aşiq olmaq)
+1 əjdaha
23. Hər nə qədər soyuqqanlı insan olsan belə aşiq olanda sən tamamən başqa biri olursan. Aşiq olduğun adamı hər düşünəndə daxilində kəpənəklər uçuşur. Əvvəllər həvəssiz gördüyün hər işi uça-uça görürsən. Hətta zibil atmağa belə həvəslə gedirsən. Fikirlərini qarşı tərəfə bildirənə qədər yaşamadığın hisslər qalmır. Hisslərini bildirənə qədər itirmə qorxusu, bildirdiyin anda onun verəcəyi reaksiyalar hamısı səni narahat edir. Bu narahatlıq belə sənə xoş gəlir. Ən qorxulu olan tərəf isə sadəcə gecikməkdir. Sevirsinizsə bu dəqiqə gedin deyin, gedə bilmirsinizsə zəng edin, mesaj yazın. Aşiq olmağa görə heç kim heç kimi öldürmür. Əksinə itirmək ruhən öldürür...
+3 əjdaha
25. 5 dəqiqəlik belə olsa başını onun çiyninə qoyanda illərin yorğunluğunun keçməsi.
hamısını göstər
