uşaq sahibi olmaq
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
20-li yaşlarda uşaq sahibi olmaq - evlilik - ailə - ana olmaq istəməyən qadın - kontrasepsiya - güldürən dialoqlar - sabirabad - azərbaycana və ya azərbaycanlılara xas xüsusiyyətlər - güldürən qəribə yuxular
dostlarının yazdıqları:
sən müsəlmansan uşaq doğuldu, getdi dinsiz oldu, uşaqa istər istəməz təzyiq edəcəksən ki, olma.
sən inançsızsansa məsələn * məsələ sadəcə din deyil sadəcə misal üçün yazıram uşağın doğuldu getdi mollalarla fırlandı, sən təzyiq edib uzaqlaşdıracan.
indi kiməsə deyəndəki a kişi sənin uşağın doğuldu getdi sənə tərs bir mühitin adamı oldu neyləyəcən? deyir ki, mən onu elə mühitdə böyüdəcəm ki(!) , elə məktəblərdə oxudacam ki(!) o mənim istədiyim kimi biri olacaq.
mənim istədiyim kimi biri - ego was here
və ya bu kimi faktlar səbəbi ilə nifrət edilən egodur.
bahalı bir oyuncağı kreditlə aldığınızı düşünün, o oyuncağı həm istəyirsiniz oynatmaq üçün həm də istəmirsiniz krediti üçün. uşaq da elə, oynatmaq üçün uşaq doğurlar a kişi, sən öl.
dərin mövzudur. bir yaşdan sonra başqalarının uşaqlarına və ya atalarına baxıb həsəd aparırsınız, ama siksələr də o məsuliyyətin altına girmək istəmirsiniz.
çətin məsələdi, uşaq sahibi olmaq yox, məsuliyyət sahibi olmaq. məsələyə hansı tərəfdən baxdığınıza bağlı olaraq dəyişir, kiminə görə xoşbəxtlik sahibi olmaq, kiminə görə bədbəxtlik.
uşaq kapitalizmin ən əvəzolunmaz alətlərindən biridir çünki krediti ödəyə bilmək üçün durmadan işləməlisiniz, və budur çarx sizin sayənizdə dönür, sam dayının çarxı. sizin uşağınız da illər sonra sizin üçün o çarxı döndürəcək.
indi bir düşünün, uşağı bir kapital olaraq və ya başınıza dayanılmış bir silah olaraq düşünün, istənilən zaman sizi təhdid edə bilər. və ya silah atəşlənərək həyatınızı alt üst edə bilər (uşağınız ölərək). bütün ömür boyu bunun qorxusuyla yaşadığınızı düşünün. və budur, ən yaxşı siğorta üçün daha çox işləyirsiniz.
uşağın kapitalizmin dəyirman çarxına su tökdüyü paranoyak bir fikir ola bilər, və deyə bilərsiniz ki "indi kapitalizmə sərf edir deyə uşaq sahibi olmayaq? " və ya kapitalizm uşaq sahibi olmaqdan əsrlər sonra ortaya çıxıb və bir biri ilə əlaqələri yoxdur. onda da mən sizə deyəcəm ki: xeyr, yanılırsınız, kapitalizm məhz uşaq sahibi olmaqla eyni vaxtda başlayıb. əvvəllər insanlar cinsi əlaqədə olub doğurdular, "ailə", "arvad", "uşaq" qavramları yox idi. kim kimin uşağıdır bilinmirdi. ta ki gijdıllağın biri çıxıb özünə torpaq sahəsi (şəxsi mülk) seçib və öldükdən sonra onu miras edəcəyi biri üçün uşaqlarını yanına çəkməyincəyə qədər. bax onda kapital və sözün əsl mənasında uşaq "sahibi" olmaq ortaya çıxdı.
pisdir və ya yaxşıdır demirəm. hərənin fikri özünə. uşaq sahibi olmaq istəmirəm də demirəm. sadəcə sikdiyimin sistemində bir bug axtarıram.
məsələn uşağım olmamasına baxmayaraq vaxtı ilə kiminsə uşağı (krediti) olduğum üçün, və o kreditin vaxtı dolduğu üçün, mənə soruşulmadan boynuma yüklənən krediti ödəmək üçün (valideynlərə baxmaq) hal hazırda sistemin işçisi olaraq işlədiyim üçün bu yazını daha uzun daha geniş daha az səhvsiz yaza biləcək vaxtım olmur. kibrit qutusu boyda ekrandan sikilə sikilə yazıram. hətta yazdığımı təkrar oxuyub düzəltmə etmə vaxtım da yoxdur. niyə? çünki doğularkən boynumda kreditlə doğulmuşam: səni doğanların qeydinə qalmaq. bəziləri üçün daha dəhşətlidir: sənlə birlikdə doğulanların da qeydinə qalmalısan.
insanoğlu o qədər gijdıllaq varlıqdır ki, təminatsız olmasına baxmayaraq və öz uşaqlığı zülüm-aclıq içində keçməsinə baxmayaraq başqa birinə də bu zülmü yaşadır.
(baxma: 400 manat maaşla 4 uşaq sahibi olmaq)
başqa bir absurdluq: tanıdığım inancsız dostlarımın belə bəziləri bu ifadəni işlədir; "uşaq bərəkət gətirir". uşaq öz ruzisini özüylə gətirir. bəli bu ifadəni işlədən ateist, öz aləmində zincirlər qırmış insanlar var. ala?? batil inanc?? şamanizm zad?? harda qaldı materyalizmdən dəm vurulan pivə qonqlıqları?
uşaq bərəkət gətirmir ürəy. uşaq götün açılana qədər səni işlədir və əvvəlkinə nisbətən daha çox qazanırsan deyə sənə elə gəlir qadası. belə də ki, soxdum protestant əxlaqına da.
şanslısınız ki bu entryni oxudunuz, çünki mən sadəcə yazdım, oxumaq üçün vaxt yoxdur, gedirəm müdürə pul qazandırım biraz. sonra da özümü xoşbəxt hiss edim. aldous huxley rəis haqqlıydı. aldadırlar bizi.
hamının böyük xəyalları ola bilməz. hamı musiqiçi, yazar, elm adamı, ixtiraçı ola bilməz. və insanın yaşamaq üçün məqsədə ehtiyacı var. hər gün səhər oyanıb nə üçün yaşadığına, sabah nə üçün işləyəcəyinə, məqsədinin nə olduğuna qərar verməlidir insan. bunun üçün dini uydurub. ona əmr edildiyini sanaraq özünü aldadaraq özünə yaşam məqsədi yaradır. bütün insanlardan hər şeyi anlamalarını, zəkalı olmalarını gözləmək olmaz.
insanların böyük çoxluğu zavallıdır. nə üçün yaşadıqlarını anlaya bilmirlər, bu onlara çatmır. daha doğrusu belə yaranıblar. heyvanlar kimi. həyatda qalmaq üçün savaşmaq. uşaq onları həyatda tutmaq üçün bir vasitədir.
uşağı olan insanları düşünün, uşaqları olmasa necə yaşayardılar? zavallıca. hər gün eyni rutin. depresiya. bəziləri üçün uşaq əyləncədir. bəziləri üçün məcburiyyət.
masturbasiya çirkinlərin vəzifəsi yaraşıqlıların fantaziyasıdır sözü kimi. uşaq sahibi olmaq bəzilərinin vəzifəsidir. çünki onlar adi insanlardır. onları həyatda tutacaq motivasiyaları yoxdur.
həyatım boyu mən və mənim kimi olan dostlarıma özümüzə məqsəd seçməyimiz deyilib. və bunlar məqsədi olmayan və ya məqsədi "yaxşı iş tapmaq, uşaqlarına daha yaxşı həyat vermək" olan atalarımız və digər yaxınlarımız tərəfindən deyilib. məsələ budur ki, yaxşı iş, məqsəd deyil. məsələ odur ki, bütün insanların böyük məqsədləri ola bilməz, xəyalları ola bilər.
gedin uşaq doğun, çünki həyatda yaşamaq üçün başqa məqsədiniz yoxdur. olmayacaq. bunun üçün nəzərdə tutulmamısınız. vəzirlərin qarşısındakı piyadalarsınız. çırpınmayın. dnanız unikal ola bilər. həyatınız yox.
məqsəd eyni olaraq qalır, sadəcə reallaşma forması dəyişib.
-ortaya belə bir iddia çıxır ki 50 il sonra insanlar öz ailələrinin cəsədini yenidən öz dna'ları ilə bir şəkildə canlandıra bilərlər.
neyləyərdin?
maraqlı sualdır.
dünya təmiz yer deyil, dünya çirkli yerdi və uşağı gətirib bura atmaq böyük haqsızlıqdı, məncə. uşaqları, dünyaya gəlməmələrini istəyəcək qədər çox sevirəm. uşaq sahibi olmaq istəyirsən, get uşaq evindən götür birini saxla. o qədər yolunu gözləyən 1 cüt həyatı sənə izah edən gözlər var ki. daunlu bir uşaq götür, məsələn. ömrün onun o saf, gözəl, təmiz qəlbiylə xoşbəxt keçsin. nəyə lazımdı sığınacaqlarda o qədər kimsəsiz uşaq varkən, onlar ailəsiz qalmışkən öz uşağına ailə olmağa çalışmaq? başqasının uşağı, filankəsin oğlu, filankəsin qızı temasına, insanları dilə, dinə, irqə bla bla bla ayırmaqla tən görürəm. səhvəmsə, düzəldin, zəhmət olmasa
not: dünya deyəndə elə dünyanı nəzərdə tuturam, mənim (sənin) yaşadığım ölkəni yox.
ona görə də inkişaf etmiş bəzi ölkələrdə prezervativ, abort və doğuşa nəzarət həbləri səbəbiylə demoqrafiya aşağı düşür. yaxşı və ya pis olduğundan əmin deyiləm bütün insanlar üçün.
çünki təkamüli olaraq aşiq olma, sevişmə və uşaq dünyaya gətirmə frontal lobun sönməsi/zəifləməsi və analitik düşüncədən çox hisslərlə hərəkət etmə nəticəsində olur. eşqin gözü kordur ona görə deyilir, zira eşqə düşərkən digər insan barədə olan başqa mühakimələri ya əksiklikləri görməmək üçün hormonların təsiri ilə mühakimə sistemini idarə edən frontal lob zəifləyir və impulsiv qərarların sayı artır.
əks halda oturub hər şeyi ağılla götür qoy etdikdə uşaq sahibi olmaq çətin qərar kimi gəlir, uşağın gələcəyi, harda necə böyütmək, hansı partnyorla böyütmək və.s
nəticə olaraq ehtiyatsız və diqqətsiz insanlar daha çox impulsiv qərarlar verir, daha çox uşaq doğur nəinki daha ehtiyaltlı/keyfiyyətli insanlar - hansı ki o da bir növ təbiətin özünü balanslaması mexanizmidir: zəif genlər daha çox artım göstərir daha yaxşını seçmə şansı artsın deyə, güclü genlər isə onsuz da üstün olduqları üçün saydan çox daha düzgün qərarlar verməyə yönəlir. gec evlənmək, gec uşaq sahibi olmaq və.s
impulsiv qərarların pis nəticələrini isə uşaqlar və yenə valideynlər çəkir. daha çox boşanma sayları və ailə içi problemlər. təkamülü isə insan xoşbəxtliyindən daha çox seleksiyaya daxil olacaq nümunə sayı maraqlandırdığı üçün ortada qalan insan olur.
ama bir digər tərəfdən, impulslarını idarə edən və analitik qərar verməyə çalışan insanlar da ya heç vaxt qərar verə bilməmək, çox gec qərar vermək, ya düzgün partnyoru itirmək təhlükəsi ilə üzləşir.
nəticədə olan yenə biz insanlara olur, impulsivi ya analitiki daxil.
məncə insanlar uşaq sahibi olmalıdır (ola bilməlidir, kasıbı da təhsilsizi də). düzgün qərar verilə bilsə daha da yaxşı, ama düzgün verilməyən partnyor ya bənzəri qərarlarda da səhvlərini düzəldə bilmə, ayrılma/boşanma haqqları olmalıdır. hansı ki bizim kimi ənənəvi və kasıb cəmiyyətlərdə o daha da çətindir.
hamısını göstər