ata
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
ataya demək istənilənlər - sözaltı günlük - sözaltı etiraf - mustafa kemal atatürk - acı uşaqlıq xatirələri - türklərin sevilməyən cəhətləri - sözaltı sözlük - həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anlar - güldürən hadisələr
dostlarının yazdıqları:
evvelce;
#9365 bu entryde qeyd edildiyi kimi özümü ifade etmekde çetinlik çekdiyim ve bu barede yazmaqdan çekindiyim mövzulardan belkede en birincisidir. qalan mövzularda var, meselen vodka, fihgt club, uşaq sahibi olmaq kimi başlıqlara helede entry girmemişem ama onlar bunun yanında cır meyve kimidir.
sonrada;
#9921 bu entryden yola çıxaraq yazmaq istediyim mövzudur.
birincisi ata yox, papa.* hemçinin mama çünkü daha semimi seslenir. bilmirem belkede men heç vaxt ata sözünü işletmediyim üçündür. nede papam öz papasına heç vaxt ata demediyi üçün.
5-6 il evvel ailemden ilk ayrıldığım yeniyetme , onları sevmediyim ve qebul etmediyim vaxtlarda hetda onları sevmediyimden fexrle behs etdiyim vaxtlarda bir divar kağızı görmüşdüm 30 yaşlarında bir dostun otağında;
oğullar ataları haqqında ne fikirleşir?
6 yaşında : atam herşeyi bilir
10 yaşında : atam çox şey bilir
15 yaşında : mende atam qeder bilirem
18 yaşında : atam heçne bilmir.
20 yaşında : atam bezi şeyleri bilir deyesen.
30 yaşında : bir defe de atamın meslehetini alsam pis olmayacaq
40 yaşında : atamdı, qoy soruşum, bezi şeyleri biler.
50 yaşında : atam herşeyi bilirmiş.
60 yaşında : kaşki atam heyatda olsaydı da meslehet ala bilseydim ondan.
o vaxt bu yazını oxuyanda fikirlerimin heç vaxt deyişmeyeceyini boş cefengiyyat ve oxuyucuya tesir etmek üçün yazılmış bir iki sözden ibaret söz yığını kimi qebul etmişdim. sonralar yavaş yavaş heyatın divar kimi üzüme çırpıldığı anlarda bu sözler gelirdi ağlıma quruyub qalırdım ve kirpiklerimin islandığını hiss edirdim. zaman adamı ele güne salırki tüpürürsen etdiyin hereketlere. işin en beter yanıda odurki atam heddinden artıq yaxşı insandı. biri var ata söyüşcül, alkaş ola her gece eve gelende uşaqları çırpıb arvadı döye. biride var uşaqları üçün yaşayan ata. bu en beteridir. he, yaxşı ataya sahib olmaq en beteridir. çünkü onu itirmek sevilmeyen atanı itirmekden qat be qat çetindir.evvel klassik aile fikirleri kimi baxırdım meseleye ve ailemin menim üçün istediklerinin hamısını neticede menimde gelib onları saxlamağım üçün etdikleri kimi baxırdım. ama ele deyil, en azından menim atam üçün bele deyil. o altı cırıq, yağışda su dolan ayaqqabısını deyişib tezesini almayanda, gözümü açandan eyni kostyumda fırlananda, dara düşende en axırıncı adama bele dil açıb borc isteyib mene gönderende birgün oda gelib mene baxacaq qarşılığıyla etmirdi bunları. qoy o en yaxşısını geyinsin men eyni paltarda gezsemde olar deyirdi. qoy o menim çekdiyim eziyyetleri çekmesin deye fikirleşirdi. menden istediyi ise gelecekde kimese möhtac olmamağım idi. menden istediyini almadığını görende ise siqaretini yandırıb uzaqlar baxırdı. üreyinin ele bil mengene ile sıxıldığını hiss edirem o anlarda, o uzaqlar baxdığı anlarda. siqaret demişken, bu yaxınlarda mene yene meslehet verirdi, kompyuterden uzaq dur, şüa axrına çıxacaq dedi. hemişe eşitdiyim sözlerden idi, bu defe cavab verdim "siqaret çekirsen axşama qeder, mene deyirsen şüadan uzaq dur". ele bir söz dediki özüde hiss etmeden ve istemeden, quruyub qaldıq ikimizde, "men çoxdandı buraxmışam siqareti -dedi- tüstünü ağzıma alıb buraxıram" dedi. bütün bedenimdeki tükleri hiss etdim onu eşidende, oda susdu. söhbetdi deyişdik başqa şeyden danışdıq. ama dediyi ele bele söz deyildi, ölümün ne qeder yaxında olduğunu hiss edirdi, ama menim hele tam anlamı ile böyümemiş olmağım ona eziyyet verirdi. tez tez arada zarafata salıb "prava al, bugün sama men başımı qoyub gedecem ev sene qalacaq" deyir. bunuda araya başqa söhbet qatıb yola veririk. atamın nece deyişdiyini men universitete girenden sonra gördüm, vaxt onuda deyişdirmişdi hansı ki pul onun üçün heçne idi ve ondan daha deyerli şeyler var idi. ve mene hemişe "pul el kiridi, ondan deyerli şeyler var, pul heçnedi" deyen adam men universitete girdikden sonra maddiyatın insanı ne hallara saldığını gördükden sonra mene "oxu, işe gir, pul qazan, men hele bu yaşıma gelmişem, indi başa düşürem pul ne demek imiş, pul olmasa heçneyin olmayacaq, ne ailen ne hörmetin, neinki qohum qonşu bezen uşağın bele hörmet ve sevgisi pula bağlı olur" deyirdi o adam. illerin yıxdığı adamın sözleri idi. babamla yaşayan emimin 12 yaşlıoğlu ölümcül xesteliye tutulmuşdu ve atamla kende getdik ki emimgil yox idi tek idi nenem ve babam gedek tek qalmasınlar dedik. babam atam ve men oturmuşuq ve papa xestelik barede heçne danışmır havadan sudan söz salır, ama babam hiss olunurdu ki biz gelmemişden ağlayırmış bizi görüb özünü saxlamışdı birteher. papam ordan burdan danışırdı "bu il üzümler yaxşıdı" deyesen falan, o arada babam ağlamağa başladı, ilk defe idi dünya muharibesi görmüş 8 uşaq böyütmüş babamın ağladığını görürdüm, iller onuda sındırmışdı. papa heç vaxt babamın yanında siqaret çekmezdi, babamın ağladığını görüb siqaret yandırdı ayağa durdu şlanqı götürdü heyeti sulamağa başladı "mama, suyunuz kesilmir ta?" kimi sözlerle vezyeti idare etmeye çalışırdı. ama dördümüzde çökmüşdük, orda atamın ne qeder aciz olduğunu, içden içe qan ağladığını ama yenede ayaqda durmağa çalışdığını gördüm, çünkü o evin en böyük uşağı idi, ve bütün olanlarda, qardaşı oğlunun xesteliyinde bele özünü günhakar göre bilecek qeder emosional insan idi, hemde qorxurdu, birgün onunda qocalıb hisslerini idare ede bilmeyib oğlu ile nevesinin yanında ağlamasından qorxurdu. onun sözün bitdiyi yere gelib, boğazının quruduğu ve kirpiklerinin islandığı ama veziyeti idare etmeye çalışdığı o qeder anı varki, ama ifade ede bilmirsen. sadece o sehneni gözünün qarşısında canlandırırsan, o qeder.
evin en yalnız insanıdı ata, ana her deqiqe her şeye ağlaya biler. ama ata bütün derdleri içinde çürüdür. o sizi heç vaxt ananız kimi qucaqlayıb öpüm balam demir. geceleri siz yatarken üstünüzü örtür, ama bunu yatdığınızdan mütleq emin olduqdan sonra edir. her defe zeng edende son sözü mütleq "pulun var?" olan adamdır ata. en çoxda mene velosiped almağım üçün verdiyi pulu mamaya saxlamağı üçün verdiyimde bir neçe gün sonra onu mamadan alıb xerclediyini öyrendiyimde hirslenmişdim atama. ama i menim hirslendiyimdende çox utanıbmış belkede acizlikden. men son iller uzaqda qaldığım ve eve ilde iki yada birdefe getdiyim üçün sadece eve gedende ve evden ayrılanda qucaqlayır meni ve mümkün qeder qısa tutur qucaqlaşma merhelesini, darıxdığını hiss etdirmemeye çalışır. ama yaxşıki men uzaqda oxuyuram yaxında olsam heç qucaqlamazdı. küreyime möhkem möhkem vurmazdı ellerini.
mene hemişe senin balaca bir uğurun bele menim üreyimi dağ boyda edir deyir atam,istemirem getsin aramızdan, heyatın qanunu olsada men ona özümü isbatladıqdan sonra getsin, üreyi dağ boyda olsun ele getsin. yoxsa hele tezdi menim ona rahat rahat getmesi üçün istediklerini etmeyimçün.
son olaraq;
mogwai - my father my king
4 il sonra edit: bu entry yazarı üçün bütün keçərliliyini və emosionallığını itirmişdir.
+ (dərin udqunma)
(youtube: 
)
)-necəsən bala?
+yaxşıyam,sağol sən necəsən?
-beləədəəə,nolub nəsə fikirlisən?
+yoo fikirli zad deyiləm
-pulun zadın var?
+hə var
-sən ağıllı uşağsan,özünçün çalış hər şeyin yaxşısın seç böyüy oğlansan uje
dedi və gedib yatdı.birdaha qəlbimi fəth etdi
yalnız adam. niyә yalnız? çünki içindәkini özünnәn başqa heç kim bilmәz. onun yaşına gәlib, öz övladların olan günә qәdәr anlamazsan atanı. bu tәlәbkar, ota poxa görə danlayan yaşlı adamnan zәhlәn gedәr. evdә olanda özünü sәrbәst apara bilmәzsәn. masada yemәyi narahat yeyәrsәn ki, indi nәsә sәhv birşey eliyәcәm, başlayacaq. özü dә, kimin dә olmasa bu adamın sözlәri girir adama. ancaq elә bilәrsәn ki, sәn neynәsәn dә xәtrinә dәymәz.
mәn dә elә fikirlәşirdim. iki ay bundan qabaq babat dalaşdıq. әsәbdәn qapıya, divara dalbadal yumruq vurmuşdum. әlimin üstü gömgöy olmuşdu. o da axırda sakitcә baxıb üzümә, çıxıb getdi. o hadisәdәn sonra sanki biraz da qopduq. halbu ki, hәkimlәr "bu uşaq 14 yaşında gijdillaq olacaq, pul xәrclәmәyә dәymәz. ömrünün axırına kimi dәlixanada yata bilәr" demәklәrinә baxmayaraq, bu adam mәni liseydә oxutdu. pullu tәbii ki, ili 3000azn idi. yәni, ümidini üzmәdi. mәnә xәrclәnәn pulu da, boşa xәrclәnmiş saymadı. bundan әlavә, #28792 nömrәli entrydә yazdığım müalicə üsulu ilә tibbin 6 ildә sağalda blmәdiyi adamı 4 aya sağaltdı. özü dә, mәnnәn bütün o gic gic pәhrizlәrә, idmanlara vә.s dözәrәk. mәnә diqtә eliyib, özü bir qıraqda dura bilәrdi ancaq.
son davadan sonra heç nәyimә qarışmır. әslindә, istәdiyim dә bu idi; heç nәyimә qarışmasın. ancaq indi dә, әksik hiss eliyirәm özümü. 2 ruh kimiyik. zatәn son 2-3 ildә elә idik ancaq son aylar ümumiyyətlə yox kimiyik. bunlar hamsı bugün ağlıma gәldi. günorta masa әtrafında ikimiz idik. vә otaqda ancaq qaşıqların sәsi eşidilirdi. sonda dodaqaltı bir "nuş olsun". adamın arada ürәyi burulur. qabağına qoyub, "ay kişi mәn belә demәk istәmirdim. sadәcә anlamadan çox üstümә gәlirsәn, ağzımı açmamış ittiham ittiham dalınca. dediyimә dә inanmırsan. harda itirmişәm ki sәnin güvәnini?" demәk isdәyirsәn. amma alınmır.
atam yaxşı adamdı. heç vaxt pis ata olmuyub. hәyatın hәr üzünü dә görüb. 7 nәfәrlik ailәnin sondan ikinci uşağıdı ancaq mәslәhәt üçün bütün qohum әqraba tökülüb ayağına gәlir. elә mәhlәdәki qonşular, iş yoldaşları falan da. konkret adamlar var ki, atamın "alınar" demәdiyi işә qol qoymurlar. bunları fikirlәşәndә deyirәm, mәn bu adamı anlamıram. sadәcә olaraq, hәlә o sәviyyәdә deyilәm. ona görә tәlәblәri qıcıqlandırır. o gün bir qonşu, cavan oğlan, mәni saxlıyıb yarım saata yaxın atamın necә adam olduğu haqda mәnә danışırdı. mәnim atamı mәnә tanıdırdı.
keçәn ay idi deyәsәn, maşınla 6-7 saat yan-yana yol getdik, bir kәlimә danışmadıq. nә qәdәr istәdim bir tema açım, alınmadı. әn son mәnimlә hәvәsli danışdığı gün yadımdadı. hәvәsinin içinә pox qoymuşdum. keçәn ilin oktyabrı idi. heç vaxt ailәsinin çıxarından әlavә bir şeyi düşünmәyәn adam, ilk dәfә özünü düşünüb, 55 yaşında özünә maşın aldı. kredit, borc xәrc. ancaq sevirdi bu maşını vә hardasa 6000azn qabağa düşürdü. maşın alındığı gün idi, iş yerinin qabağında saxlamışdı. mәn dә evin açarlarını almağa gәlmişdim. tәxminәn belә dialoq yaşandı:
m - mama
p - papa
q - qubadlıya gedәn
m: gördün maşını, necәdi?
q: budu? hә.
p: minmәy isdiyirsәn? al açarları ged otur
q: neyniyirәm e.
m: sürә bilirsәn dә? götür mәhlәyә apar isdiyirsәn. diyan, papa da gәlsin, vurub eliyәrsәn
q: ә yox e, isdәmirәm
p: ged otur içindә, bax biraz. sәninçün almışam da. prava al, sür.
q: evin açarını verin dә
p: ә ged otur bax da heçolmasa içinә
q: neyniyirәm e? qurban olum, maşındı da, elә eliyirsiz ki. uşaq zadam elә bil
belә qısa bir dialoq. baxanda, elә dә ağır bir şey demәmişәm. ama kişinin necә hәvәsnәn danışdığını, mәn belә cavab verәndә isә üzünün mimikasını görmәli idiz. pis oldum orda, adam uşaq kimi sevinirdi. mәn dә içinә ettim. 2-3 ay sonra da, maşını satmaq isdiyirdi. deyirdi "neynirәm bunu, yalannan bu qәdәr borca girdik". bitәhәr yola gәtirdik. ancaq arabir yenə deyir.
bu yaxında daha da pis olacaq. normalda bu semestrlә birlikdә, 2 semestrdәn sonra mәzun olmalıyam. ancaq mәn 3cü semestrә qalıram. 4ә qalmamaq üçün gәrәk bu semestr kәsrim çıxmasın. zatәn 11 dәnәsi var. 5i elә son semestr çıxdı. çox boşladım dәrslәri. ağlım başqa yerlәrdә idi. bunlar da açılannan sonra bu evә nә üznәn girәcәm, bilmirәm.
son vaxtlar evә gec gәlirәm, heç nә demir. mama zәng eliyir hәr dәfә ki, hardasan? atan deyinir yenә. evә gәlirәm, birşey demir. mamaya deyirәm ki, bәs deyirsәn deyinir? niyə heç nә demir mәnә? mama da qayıtdı ki, sәnә söz deyib aranı pis elәmәk istәmir. hәr dәfә mәnә deyir ki, sәn zәng elә çağır.
lәzәt elәmir.
gecən xeyrə yazıb sonra da axtarıb tapıb yuxu ilə bağlı smayl işlədir 50 yaşında kişi -* ;
http://bit.ly/HU3YG3
uşaqlıqda elə bilirdim atam hər şeyi bilir. yadıma gəlir heydər əliyev tvdə danışanda demişdimki ata sən ol da prezident sən ondan daha çox şey bilirsən. gülmüşdü. qayıdıb demişdiki mən olsam sən ola bilmiyəssən ona görə olmuram ki sən ol. yemişdim mən də. amma xoşbəxt idim. bacarırdı məni xoşbəxt etməyi.
şəkil çəkdirəndə başıma arxadan iki tuturdu. çox gülürdüm. yemək yeyəndə mənə tvni göstərib yeməyimdən gizlin götürüb bilə bilə palit edirdi özünü. çox gülürdüm.
evə gələndə mənə bir nizami * köhnə 500 manat verirdi həmişəki bankaya at. yığ özüvə velosiped al yekə kişisən onu da mən almıyacam ki. yığırdım mən də təbii ki. bir gün dərsdən gələndə baxdım besetkada camaat yığışıb samovarlar filan var. evə girəndə atam da qapıdan çıxırdı. anlamırdım nə baş verdiyini. məni qucaqlıyıb öpdü. nə qədər deyib gülsək də böyüdükcə belə şeylər itmişdi aramızda. niyə belə etdiyini və gözlərinin dolu olmasını anlamamışdım. mənə dedi ki,' get arxa otağa dərslərivi hazırla, bazar günü gedib velosiped alarıq sənə'.
sevincək otağıma getdim. millət, ağlaşma səsləri maraqlandırmırdı məni. xəyallar qururdum nəhlədə seymur, elvin və mən üçümüz birlikdə istəsə fəridəni də arxa tərəfə oturdub gəzəcəkdik.
velosipedi aldıq, babamın öldüyünü də anladım. çox şeyi başa düşdüm böyüdükcə. atam bəlkə də güvəndiyi, özünə dayaq bildiyi adamı itirmişdi amma oğluna güvənirdi. öz puluna velosiped ala bilən oğluna. bunu görmək istəyirdi. ona görə də oğlundan yapışdı ən pis günündə. çünki atamın da mənim kimi qardaşı bacısı yox idi.
illər keçdikcə bir birimizdən uzaq, hər ikimiz yaxşı və pis günlərimizi bir birimizdən ayrı keçirdik. hələ də. kamerada görüb toxuna bilməməyin dərdindən çox az danışıram, ümumiyətlə kameranı sevmirəm. hər açanda saçının daha da ağardığını görmək onsuz kefimi pozur. ona görə yox ki yaşlanır, ona görə ki mən orda deyildim. böyüdüyümüz həyətə qayıtmaq istəyirəm. hər keçən il başqa bir insansan, və onların heç birini tanımır səndən uzaqda olan kimsələrin.
o mənim yaşımdaykən içməyi dayandırmışdı, üç uşaq atası. mən onun yaşında daha da çox içirəm. istəsəm də istəməsəm də. heç kim başa düşmür. elə bir dərdim də yoxdur artıq. hamının dərdi özünə.
marquez demiş, "yeniyetmələr gələcək barədə xəyal qururdular, sonra isə nostalgiyanı kəşf etdilər". sən saydığını say gör fələk nə sayır - bircə saat ya gün insanın həyatındakı hər şeyi tamamilə yaxşı ya pisə dəyişə bilər. yirmili yaşların sonlarından sonra adətən, heçnə gözlədiyin kimi getmir, xaos. bir-bir insanları itirməyə başlayırsan, məsafələrə ya əcələ. ya da həyatına yeni insanlar girir. həyat davam edir ama heçnə əvvəlki kimi olmur.
bütün işləri təsadüfən yolunda gedən insanlar, ya da hələ o mərhələyə çatmamış insanlar səni başa düşmür, onlarla da qırılırsan - ya da havadan sudan söhbətlər. dərdini başqalarına anlatmağı dayandırısan. onun əvəzinə şeir yazırsan, vərəqə yox, uzaqlara zillənmiş səmaya. bir günlük ömrü olan cümlələr.
bəzən yuxuda görürsən atanı, ananı ya darıxdığım kimsəni - oyanmaq istəmirsən.
*xəyalpərəstlər yalnız uyu(an)maz.
father, i long to come home.
Stranded on an island made of glass
Trapped between the future and the past
Wondering if each day will be my last
Wondering how much solace I can stand
/>
/>
bəzi səbəblərdən ailəmlə qalmıram. həftələr içində elə də çox vaxtım olmur onları ziyarət eləməyə. həyatımın ən iyrənc gecəsindən cəmi 2 gün sonra evi ziyarət edəcəyimin xəbərdarlığını çoxdan vermişdim. baş verən şeydən sonra ağlımda tək 1 şey vardı ki, uzun müddətdən sonra evə gedəcəksən ailən səni belə, bu halda görməməlidir. evə getdim həyətdə atamın maşınını gördüm və sevindim "nə yaxşı günün bu saatında atam evdədir?" deyə. evə getdim qapını anam açdı və nəsə danışığında durğunluq hiss etdim. nəsə baş verdiyini hiss elədim. çox üstünə getmədim təzə girmişəm evə qapının ağzında söhbətə tutmuyum dedim. qonaq otağından səslər gəlirdi birinci girdim ora ki, bəlkə atam yenə həmişəki kimi işdən vaxt edib gəlib youtube-da siyasətə aid videolara baxır. amma orda deyildi. düşündüm yəqin öz otağındadır uzanıb dincəlir qapını açdım orda da görmədim. qeyri-adi təşvişə düşdüm. mətbəxə getdim və anama dayanmadan suallar verməyə başladım "hardadır ata?" deyə. əvvəlcə dedi gedib 2 gün sonra gələcək. mən çox israr edəndən sonra dedi ki, dünən gecə halı anidən pisləşdi biz də təcili tibbi yardım çağırdıq onu apardılar. bunu deyəndə qarşıma qoyulan yeməkdən ilk dilimimi ağzıma aparmışdım ki, boğazıma dirəndi. gözlərim doldu. görməsinlər deyə durdum o biri otağa keçdim. yaşadıqlarım üst-üstə gəldi sanki dözə bilmədim ağladım. ancaq tez toparlanmağa məcbur idim mənim də pis olduğumun fərqinə varmasınlar deyə. geri qayıdıb boğazım düyünlənərək suallarla hər şeyi yerli yerində öyrəndim. 3 gün sonra həftəsonu işdən vaxt edib atamın yanına ziyarətə getdim. həmin gün evdən çıxmazdan əvvəl dəfələrlə düşünüb ağlamışam. necə yanına gedib özümü saxlayacam deyə çox narahat idim. çox emosional birisiyəm deyəsən bilirdim ki, özümü saxlaya bilməyəcəm amma o məni o halda görsə ürəyinə daha çox güc düşəcəkdi axı.. günün sonunda getdim gördüm danışdıq uzun zamandır görmürmüşəm atamı. ağrı hiss etdiyini boynuna almasa belə mən hiss edirdim axı bunu kənardan. yanında 2 saatın necə keçdiyinin fərqində olmadım. atam 1 həftə hospitalda müalicə alandam sonra 3 gün əvvəl evinə qayıtdı
dünən axşam heç kəsə bir xəbər vermədən sadəcə bir neçə saatlıq gedib yanlarında olmaq üçün evə getdim. atam gəldiyimi görəndə gözləri dolmuşdu. onu bərk-bərk qucaqladım. və tək bir şey istədim onun həqiqətən sağlam olmasını. gecə qoymadı tək gedim. gedəcəyin yerə qədər özüm aparacam dedi hər nə qədər sənə olmaz çox hərəkət etmək özüm gedəcəm desəm də fikrindən dönmədi. anam da gəldi hər ehtimala qarşı. ona maşın sürmək olmazdı əslində. gecə yarsı saat 11də şəhər içinə giriləsi deyildi heç. 1 saat yarım yolda içərişəhərə gəlib çıxa bilmədən yeni il gəldi. deyəsən üçümüzün də həyatı boyu ilk dəfə bayırda şəhərin içində atəşfəşanlığı izləyərək keçirdiyimiz yeni il idi. əsəbiydi yollara görə, mən nə edim axı dirəşən özün idin atacan. birinci onu qucaqladım sonra anamı. bu uzun müddət ərzində ağlımdakı tək arzum onun sağlamlığı idi, başqa heç nə. elə deyəsən indi də elədi. ilk dəfədi yeni ildə özüm aid nəsə demək, arzulamaq ağlımdan belə keçmir. tək 1 şeyi çox istəyirəm ailəmin canının sağ olmasını. əgər tanrı həqiqətən varsa indi tək duam mənim canımdan alıb onların canına verməsidir. mən atamı xəstə halda görməyə heç alışıq deyilmişəm. indiki çətin vaxtımda onu bu halda görmək məni lap taqətdən salır.
bu entryni göz yaşlarının içərisində boğularaq yazıram, sözlük. emosionallığımı idarə edə bilmirəm. hə bəlkə bu da mənfi xüsusiyyətlərimdən biridir. uzun müddətdir yazmıram ürəyim dolu imiş. bura qədər hər şeyi oxudunuzsa nə xoş mənə, sevgilərlə
hamısını göstər