+25 əjdaha
3. aşağı siniflərdə olanda riyaziyyatı yaxşı bilirdim. məllimə dedi "gəl lövhəyə" kitabdan bir məsələni barmağıyla göstərib həll etməyimi istədi. mən də ağıl dəryası, çıxdım lövhəyə, bir əlimdə kitab bu biri əlimdə də mel düşmüşəm lövhənin canına. məsələni həll etməzdən əvvəl "şərti" yazıb məsələdə verilən çəki, ölçü kimi zımbırtıları qısaca yazırdıq. məsələn "alınır - al.", " verilir-ver.", "satılır-sat." kimi formada yazırdıq. məsələdə yazılıb "əvvəlcə 5 maket götürülür" mən dərya da "göt.-5 maket" yazmağımla sinifin gülməydən ağlaması bir oldu. baxıram bu millət nəyə gülür ala?? bədənim lövhəyə tərəf başımı arxaya çevirib bulara baxıram əlimdə də kitab, təbaşir zad məllimə də tutub temanı gülümsüyür. mən lom da bir lövhəyə baxıram, bir uşaqlara. o boyda göt sözünü görmürəm orda. paçanın biri çıxdı qabağı hırıldıya-hırıldıya "göt" sözünü sildi, keçib oturdu. həmin an yarım saniyəlik umbaylama yaşadım. "lan!"dedim içimdə. baxdım hamı yatıb gülməydən məllimə də artıq pərt olmam barədə düşünmür, cırılıb orda gülməydən qalıb orda. gəldim qoydum kitabı partaya, qıpqırmızı oturdum parta arxasında. adama deyəllər ala süpermen, da pərt olmusan sikdir get çölə ta niyə oturub sənə gülməklərini izləyirsən? öz də yaş da az, söyüş ağzıma almayan uşağam. bir utanıram ki, gəl görəsən. altıma işəmədiyim qaldı. nəysə zəng vurulana kimi bular gülüblər, sonra məllimə məni 1 neçə dərs pərt olmuyum deyə lövhəyə çıxarmamışdıüz qızardan xatirələr
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
güldürən hadisələr
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+21 əjdaha
1. yada düşdükcə adamı öz özünə utandıran xatirələrdir.müəllim yanına getdiyim vaxtlardı.coğrafiyaya müəlliməsinin yanına gedirəm bir dostumla.deməli təzə coğrafiya kitabı çıxıb onu da almışıq yanımıza sevinə sevinə gedirik ki müəlliməyə göstərək.getdik çatdıq oturduq.müəllimə də çox gülərüzlü insandı.açdıq göstərdik dedik ki müəllimə bax bu du təzə çıxan kitablar.o da baxdı orasına burasına .dedi he daha yaxşı kitaba oxşuyur.qaytardı mənə.mən də açdım bir səhifəni .sağda və solda boşluqlarda -bilirsinizmi- deyə bir bölmə var.orda ölkələr haqqında maraqlı məlumatlar yazılıb.bir ikisini oxudum müəlliməyə.xoşuna gəldi.sonra birini də oxumağa başladım
-havayidə yol qırağındakı quşlara sataşmaq qadağandır.
bunu oxudum və baxdım müəllimənin üzünə.gördüm bir qəribəlik var .söhbəti hələ özüm də tutmamışam .başladım açıqlamağa ki yəqin yolun qırağındakı papuqayları zad deyir.havayi sonuçta burası.
müəllimənin üzündə hələ də - ne diyo amınakoduğumun salağı- kimi bir həfif acı gülümsəmə var idi.
məsələnin gerisi necə olmuşdu yadımda deyil.amk zaten söhbəti bir iki il sonra köhnə xatirələri düşünərkən tutdum.ürəyim elə ağrıdıki az qalsın özümü balkonna atmaq istədim.ne salaklık.
o bilirsinizmi bölməsini o kitaba qoyanlara and dağları girsin.bir məktəb şagirdinə o məlumat nəyə lazımdı insan bi düşünür.bizim neçəmiz gedib havayidə bir quşa söz atmışıq hə.sonra da bu təhsil niyə belə gündədi
+14 əjdaha
10. Keçən il kursa gedirdim. Mənimdə kursda gözümə kəsdirdiyim öz yaşıma yaxın civarda bir qız varidi. Hər ikimiz metroynan evə gedirdik deyə çıxıb biryerdə gedirdik içərişəhər metrosuna 500-600 metr. Məndə yolda yüngül vari yaxınlaşmaq üçün söhbət zad edirdim bir ara söhbətimiz zarafatımız çox iləriləmişdi. Bir dəfə kursdan çıxdıq metroya gedəndə yavaş yavaş birdən qıza zəng gəldi biraz danışdı sonra gördüm telefondan oğlan səsi gəlir amma səs çox qəribədidə eləbir lağ lağıynan danışır buda danışa danışa gülürdü. Məndə telefonu yerə qoyan kimi zarafatla dedim o kimiydi invalid kimi danışan əhəhəəhə. Qız qayıtdıki qardaşım idi doğuşdan əqli qüsurludu əlildi. O an elə bir səssizlik yarandı yol boyu içərişəhər metrosuna qədər nəfəsdə almırdım səs çıxmasın deyə. Birdə danışmadıq hər gün kursdan çıxan kimi qaçırdımki yolda qarşılaşıb etməyək.Bağışla lamiyə... əqli qüsurlu sənin qardaşın deyil bu zarafatı elədiyimə görə mənəm.
+12 əjdaha
9. Altıncı ya da yeddinci sinifdə oxuyurdum, bir gün dərs danışırdım. Uşaqlardan bir-ikisi işarə elədi ki, şalvarının zamoku açılıb. Mən də əlimi şalvarın qabağına qoyub üzümü lövhə tərəfə çevirib zamoku çəkdim. Geriyə dönüb dərs danışmaq istəyəndə uşaqların və müəllimin üzündəki ifadəni görüb qıpqırmızı olmuşdum. Hələ deyəsən, hansısa dedi ki, "jaketini aşağı çəkərdin də". Yəni ki, nə ehtiyac var idi elə bir şouya.+3 əjdaha
4. mənim musiqi dərsində babat bılatım var idi.hər dərs müəlliməmiz məni bir partiya belə olsa oxutdururdu.sinfin "xarizmatik müğənni"si idim.bir dəfə belə günlərdən biridi.onu billəm hansısa çorta aparan bir mahnını oxuyuram amma sinif yoldaşdarım gülürlər öz aralarında.fikirləşirəm"-ay balam mənim mahnım ki ağlamalıdı.bular nəyə gülür axı?bəlkə səsim dəyişib zad."
hannan hana baxam ki,alə maqazin yarımçıq açığdı.düşdüm atmosferə.indi gəl bunu lövhədə bağla da.
çevrilib bağladım.amma utanmağdan rəng alıb rəng verdim.o günnən fobiya yaranıb məndə şalvarı tez-tez yoxluyuram ki,gülüş obyektinə çevrilmiyim.
+4 əjdaha
6. imtahandan sonra qız tualetinə girib qızdarı səhv çıxartmağa çalışmışdım. il 2008.+3 əjdaha
7. sevdiyim insanı qısqandığım zamanlar baş verən hadisələrdir. özümü çox gic-gici və səviyyəsiz apara bilərəm. bir ərköyün, eqoist yeniyetməyə dönə bilərəm. hirsim soyuyandan sonra da başımı daşdan daşa vururam ki, ala o ne yüngüllük, o ne düşüklük idi elə mən elədim, ya da dedim.+2 əjdaha
8. belə hadisələr nədənsə başıma daha çox məktəb vaxtlarında gəlib,heç yada düşdükdə utanmıramda, çünki uzun müddət keçib üstündən bu xatirələrin.+1 əjdaha
2. #53559+1 əjdaha
5. çoxsu orta məktəbdə baş vermiş hadisələrdi.hamısını göstər